Ο φασισμός του μαύρου-άσπρου

Η κοινωνία μας έχει υποστεί πολλούς φασισμούς στην νεώτερη ελληνική ιστορία. Σήμερα εμφανίζεται ο φασισμός του μαύρου-άσπρου, ή, επί το πρακτικότερο, ”αν δεν συμφωνείς μαζί μου, είμαι εναντίον σου”

Παλαιότερα εάν κάποιος δεν συμφωνούσε με τις αριστερές ρητορικές ήταν ανάλγητος, φασίστας, συντηρητικός (η πρόοδος και η δημοκρατία ήταν αυτόκλητα χαρακτηριστικά μόνο της αριστεράς) κλπ.

Και ενώ ελπίζαμε ότι επιτέλους απαλλαχθήκαμε από τα πολιτικά στερεότυπα και ότι μπορεί να επικρατήσει η κοινή λογική, χωρίς συνθήματα από φανατικούς ινστρούχτορες, αναδύεται αίφνης ο φασισμός του μαύρου-άσπρου. Και είναι πολλά αυτά τα μαύρα-άσπρα. Μνημόνιο-αντιμνημόνιο, οικονομικό–κοινωνικό, δημόσιο-ιδιωτικό, έχοντες-μη έχοντες, Έλληνες-ξένοι, εθνικιστές-διεθνιστές και ένας θεός ξέρει πόσες ακόμη κατηγορίες θα διχάσουν την ελληνική κοινωνία, πόσες ακόμη διαχωριστικές γραμμές θα βάλουμε μόνοι μας, ταμπουρωμένοι πίσω από την αδιαλλαξία, την αδυναμία συνεργασίας, την αδυναμία σύγκλισης σαν πολίτες και κοινωνία, ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την κρίση.

 

Συμμετέχεις, όπως έχεις υποχρέωση να κάνεις, στη δημοκρατία, Λες την άποψή σου, όπως έχεις δικαίωμα και οφείλεις να την πεις, και ενώ περιμένεις ένα δημιουργικό διάλογο, βλέπεις τις πολεμικές σημαίες του ”αντίπαλου” στρατοπέδου να υψώνονται για να δοθεί ο υπέρ πάντων αγώνας για ένα ‘’αδειανό πουκάμισο’’.

Η διαφορετική άποψη δαιμονοποιείται με φανατισμό από τους αντιπάλους και δεν έχεις άλλη επιλογή παρά να σιωπήσεις ή να ξιφουλκήσεις κι εσύ. Και μην γελιέται κανείς ότι θα τελειώσει αναίμακτα αυτός ο φανατισμός και η αντιπαράθεση. Προσωπικές επιθέσεις, προβοκάτσιες, εύκολοι χαρακτηρισμοί και κατηγοριοποιήσεις, ύβρεις, προπηλακισμοί, λεκτική, ψυχολογική αλλά κάποτε και σωματική βία.

Ό,τι περιέχει τον όρο κοινωνία και κοινωνικό χαρακτηρίζεται από το ένα στρατόπεδο λαϊκίστικο και υστερόβουλο, σε μία ευθεία προσπάθεια να χαλιναγωγηθούν οι απόψεις και να χειραγωγηθούν οι συνειδήσεις. Ό,τι περιέχει την λέξη επιχειρηματικότητα, κέρδος, επένδυση, αντιμετωπίζεται καχύποπτα, γίνεται αντικείμενο ηθικής απαξίωσης και χλευασμού από την άλλη πλευρά, και το πεδίο διευρύνεται συνεχώς.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, απαιτείται πρακτικός, συγκροτημένος, τεκμηριωμένος και χωρίς στερεότυπα πολιτικός λόγος. Δεν πρέπει να ολιγωρήσουμε, να υποκύψουμε στον εκφοβισμό και να αφήσουμε πάλι τη χώρα μας να γίνει πεδίο αποκλειστικής αντιπαράθεσης και εκμετάλλευσης των άκρων, που επιδιώκουν να υπάρχουν σκληρές διαχωριστικές γραμμές.

Τρέφονται και επιβιώνουν από αυτές.

Και θα αφήσουν συντρίμμια πίσω τους.

Στέλιος Φενέκος

koinoniaaxion