Τι κρύβεται πίσω από την Μεγάλη Επαναφορά...?

 

Προσέξτε τα χέρια τους.

Έχω παρατηρήσει επανειλημμένα ότι κάποιοι, όταν προσπαθούν να κατανοήσουν τρόπους για να ξεπεράσουν την τρέχουσα υπερ-κρίση, μπαίνουν στον πειρασμό ή, ας πούμε, έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα αναδυθεί μια νέα τεχνολογική τάξη κι όλα τα προβλήματά τους θα λυθούν ως δια μαγείας. Είμαι βαθιά πεπεισμένη ότι η θεωρία των τεχνολογικών δομών δεν αντέχει σε στοιχειώδη επιστημονική κριτική, τόσο από πλευράς μεθοδολογίας όσο και από την άποψη συγκεκριμένων γεγονότων.

Αρχικά, η τεχνική ή η τεχνολογία είναι ένα στοιχείο του κοινωνικού συνόλου ενός κοινωνικού συστήματος. Το να πιστεύει κανείς ότι ένα στοιχείο καθορίζει την ανάπτυξη του συνόλου αποτελεί παραβίαση της αρχής της συστηματικότητας και από μεθοδολογική άποψη είναι τεχνολογικός αναγωγισμός ή ντετερμινισμός. Από την ιστορία γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι νόμοι του κοινωνικού συστήματος καθορίζουν την ανάπτυξη της τεχνολογίας και όχι το αντίστροφο. Για να γίνει μια τεχνική εφεύρεση καινοτομία, πρέπει να συνάδει με την φύση ενός δεδομένου κοινωνικού συστήματος, τα συμφέροντα του συστημοποιητικού στοιχείου του, δηλαδή της άρχουσας τάξης.

Για παράδειγμα, οι τεχνικές εφευρέσεις της Αρχαιότητας χρησιμοποιήθηκαν ως παιχνίδια, αφού οι μηχανές μπορούσαν να διαλύσουν μια κοινωνία βασισμένη στην εξαρτημένη εργασία από σκλάβους. Δηλαδή, η εφεύρεση της μηχανής στην ύστερη αρχαιότητα δεν άλλαξε την ιστορία -η μηχανή δεν έγινε καινοτομία, απλά παρέμεινε παιχνίδι. Περαιτέρω. Η πυρίτιδα (φαινομενικά) εφευρέθηκε στην Κίνα, όπως και η πυξίδα. Όμως, παρόλα αυτά, η Αμερική δεν ανακαλύφθηκε από τους Κινέζους.

Από τα τέλη της δεκαετίας του ’60, η δυτική ελίτ, εντελώς συνειδητά, για τα ταξικά της συμφέροντα, άρχισε να επιβραδύνει το NTP. Το ίδιο συνέβη και με την σοβιετική νομενκλατούρα. Έβαλε φρένο στο εθνικό αυτοματοποιημένο σύστημα OGAS του ακαδημαϊκού Glushkov και εμπόδισε την εισαγωγή της τεχνολογίας ψυχρής θερμοπυρηνικής σύντηξης. Λοιπόν, δεν μιλάω καν για το πώς στο γύρισμα του 20ου-21ου αιώνα το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο στραγγαλίζει την πραγματική φυσική οικονομία. Πρόκειται για το θέμα της θεωρητικής και μεθοδολογικής ασυνέπειας.

Τι γίνεται με τα γεγονότα; Είναι λυπηρό κι εκεί.

Υπάρχει ένα κανάλι Telegram το “Academy” (το συνιστώ ανεπιφύλακτα), όπου ο συγγραφέας αυτού του καναλιού, πολύ σωστά, σημειώνει ότι:

«…Ακόμα και αν συμφωνήσουμε για λίγα λεπτά με την θεωρία των τεχνολογικών δομών και συσχετιστούμε με καθένα από τα πέντε, αντίστοιχα – έναν αργαλειό, μια ατμομηχανή, έναν ηλεκτροκινητήρα, μια μηχανή εσωτερικής καύσης και ένας μικροεπεξεργαστή, τι μας προσφέρεται σήμερα ως σύμβολο έκτης τεχνολογικής τάξης; Βιοτεχνολογία, διαστημική τεχνολογία, λεπτή χημεία, νανοτεχνολογία. Καμία από αυτές τις τεχνολογίες δεν βρέθηκε στο επίκεντρο και σχημάτισε μια συγκεκριμένη δομή γύρω από τον εαυτό της ως πυρήνα. Η τεχνητή νοημοσύνη δεν λειτουργεί ούτε εδώ. Επιπλέον, η ίδια η εισαγωγή της τεχνητής νοημοσύνης και η ‘πράσινη’ μετάβαση ως ο πυρήνας ενός νέου οικονομικού συστήματος, πρώτον, προωθείται μέσω μιας διοικητικής και όχι μιας επαναστατικής τεχνικής μεθόδου. Δεν υπάρχει σημαντική ανακάλυψη εδώ. Η ‘πράσινη’ οικονομία είναι πλήρως επιδοτούμενη. Και το πιο σημαντικό, στον ψηφιακό ‘πράσινο’ κόσμο δεν είναι τεχνολογία, αλλά χρηματοδότηση και αυστηρός διοικητικός έλεγχος…»

Συμφωνώ απόλυτα ότι αυτός ο νέος τρόπος ζωής δεν είναι τεχνικός, είναι διοικητικός. Εάν οι τεχνικές αλλαγές των τελευταίων δύο αιώνων αύξησαν το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων και τονώνουν την οικονομική ανάπτυξη, τότε το «νέο κανονικό», a la Schwab ή η «πράσινη» οικονομία με τους υποστηρικτές της, λέει ευθέως ότι οι έννοιες της «οικονομικής ανάπτυξης» και «ποιότητα ζωής» είναι ξεπερασμένα, πρέπει να εγκαταλειφθούν.

Παρεμπιπτόντως, είναι σημαντικό ότι εξαφανίστηκαν από τα προγραμματικά έγγραφα των δυτικοευρωπαϊκών κομμάτων. Και οι «πράσινοι», μαζί με το WEF, λένε ανοιχτά ότι οι ζωές των ανθρώπων θα χειροτερέψουν. Αυτό λέγεται αποανάπτυξη, αντιανάπτυξη. Επομένως, θα πρέπει να μιλάμε για μια αντιτεχνολογική δομή, όχι για μια τεχνολογική. Και, πράγματι, η λεγόμενη έκτη τεχνολογική δομή είναι, πρώτον, μια αντιτεχνολογική δομή και, δεύτερον, μια διοικητική. Αυτή είναι η ανάπτυξη της αποβιομηχάνισης, το μπλοκάρισμα της επιστημονικής και τεχνικής προόδου.

Και το ίδιο, παρεμπιπτόντως, επιβεβαιώνει και ο ίδιος ο Schwab, λέγοντας ότι: η Τέταρτη Βιομηχανική του Επανάσταση είναι μια αλλαγή στη φύση του ανθρώπου και όχι στον κόσμο γύρω του. Οι τρεις προηγούμενες βιομηχανικές επαναστάσεις άλλαξαν τον κόσμο. Και, πάλι, θα αναφερθώ στον συγγραφέα του καναλιού Telegram “Academy”. Έχει δίκιο όταν λέει ότι:

“…Η έννοια των τεχνολογικών δομών είναι μια κλασική λατρεία φορτίου, είναι μια τυφλή πίστη σε ορισμένα υλικά τεχνουργήματα που από μόνα τους αλλάζουν πραγματικά την ζωή. Φαίνεται στους ιθαγενείς ότι οι λευκοί διάβολοι είναι δυνατοί επειδή έχουν ραβδιά, αλλά η δύναμη των λευκών διαβόλων δεν είναι ότι έκαναν το ραβδί να πυροβολήσει, αλλά ότι έχτισαν μια κοινωνία στην οποία χρησιμοποιήθηκε.”

Οπότε, δυστυχώς, δεν είναι θέμα τεχνολογίας. Λυπάμαι πολύ, γιατί εντρύφησα στα υπέροχα επιστημονικά περιοδικά «Τεχνολογία για την Νεολαία», «Επιστήμη και Ζωή», «Η γνώση είναι δύναμη» κ.λπ. Και είναι πολύ δυσάρεστο για μένα να βλέπω ότι ο σύγχρονος κόσμος -και τεχνικά και θεσμικά επιστρέφει κάπου μακριά, τουλάχιστον στον 15ο-16ο αιώνα.

Κι εδώ πρέπει να παραδεχτούμε ότι παρ’ όλη την εξαπάτησή τους, οι δόλιοι Swaboid ξεκινούν από μια συγκεκριμένη πραγματικότητα. Υπήρχε πράγματι κάποιο είδος σπειροειδούς κίνησης, και κατά κάποιο τρόπο επιστρέφουμε στον 15ο-16ο αιώνα. Επιπλέον, οι Swaboid το χαιρετίζουν πραγματικά, ναι, πραγματικά. Ακόμη και τώρα η προπαγάνδα γίνεται σε επίπεδο αγώνων. Μιλάμε για τους XV-XVI αιώνες. Κυκλοφορούν ήδη παιχνίδια που λένε στην υπνωτισμένη νεολαία: «Νεαρέ φίλε! Σε προσκαλούμε να βυθιστείς στην Αναγέννηση, στους XV-XVI αιώνες. Αυτός ο κόσμος δεν δημιουργήθηκε από κράτη, όπως νομίζουν όλοι, αλλά από τραπεζίτες. Μπορείς να παίξεις ως τραπεζίτης σε αυτό το παιχνίδι και να γίνεις οικοδόμος ενός νέου κόσμου».

Το γεγονός ότι ένας τέτοιος αντίκτυπος εμφανίζεται ήδη στο επίπεδο των παιχνιδιών (και κάθε παιχνίδι, υπολογιστή ή όχι, είναι ένα μέσο ενημέρωσης και ψυχολογικής επιρροής) υποδηλώνει ότι δεν μας προσφέρεται μια νέα τεχνολογική δομή, αλλά μια συγκεκριμένη διοικητική δομή στην οποία αποφασιστικό ρόλο παίζει η χρηματοδότηση, στην οποία έχει πραγματοποιηθεί η αποβιομηχάνιση. Ο κόσμος του 15ου-16ου αιώνα είναι ένας προβιομηχανικός κόσμος, ένας κόσμος στον οποίο υπάρχει μια ορισμένη ιεραρχία. Και αυτός ο κόσμος δεν είναι καθόλου δημοκρατικός.

Αυτό που γράφουν ο Schwab, ο Boström και άλλοι -φαίνεται να κυκλοφόρησαν την ιστορία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο όρος “επαναφορά” του Schwab σημαίνει “μηδενισμός” και “επαναφορά”. Το μεταφράζουμε ως “επανεκκίνηση”. Τίποτα σαν αυτό! Η επανεκκίνηση είναι “επανεκκίνηση”, η “επαναφορά” επαναφέρεται, μηδενίζεται. Και αυτοί οι τύποι ακυρώνουν την ιστορία των τελευταίων 300-400, 300-250 χρόνων, την βιομηχανική εποχή του καπιταλισμού και προσπαθούν να μας σπρώξουν, τόσο ο Schwab όσο και ο Boström, (είναι λιγότερο γνωστός, αν και το άτομο, κατά την γνώμη μου, είναι σημαντικά πιο επικίνδυνο από τον παππού Schwab).

Ο Schwab είναι ένας τόσο ρομαντικός κακός. Και ο Boström είναι ο ψυχρός άνθρωπος της Γκεστάπο, για να το θέσω με απλά λόγια. Έτσι, φαίνεται να δημιουργούν έναν νεοαρχαϊκό, νεοβαρβαρικό ή νεοφεουδαρχικό κόσμο βασισμένο στις νέες τεχνολογίες. Όμως αυτές οι τεχνολογίες επιβάλλονται με διοικητικά μέσα (ψηφιακές ταυτότητες, ψηφιακό χρήμα, κοινωνική πίστωση, πόλεις των 15 λεπτών …κι άλλα καλούδια). Αλλά αυτές οι τεχνολογίες είναι τέτοιες που η χρήση τους είναι επαρκής για περίπου το 10% των ανθρώπων και το 90% ρίχνεται στον προβιομηχανικό κόσμο. Στον κόσμο των ασύμπτωτων, των απόβλητων.

Το πιο ισχυρό όπλο ενάντια στην Μεγάλη Επανεκκίνηση.

Μα φυσικά και διδάσκει η ιστορία. Για παράδειγμα, η Αθήνα και η Σπάρτη. Γιατί η Σπάρτη νίκησε την Αθήνα; Επειδή η Σπάρτη είχε ένα πιο αρχαϊκό σύστημα, δημιούργησε μια κατάσταση όπου το κοινωνικό χάσμα, η κοινωνική ανισότητα δεν ήταν πολύ έντονη. Ή γιατί οι νομάδες νίκησαν τους αγρότες; Γιατί η δύναμη και ο λαός των νομάδων ήταν ενωμένοι. Ή άλλο παράδειγμα: στο κράτος των Φράγκων, οι κυρίαρχες δυναστείες των Μεροβίγγεων και των Καρολίγγων προέρχονταν από την φτωχότερη περιοχή. Εκεί οι αρχές και ο λαός ήταν ενωμένοι. Αυτή είναι η βάση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Επομένως, η κοινωνική δικαιοσύνη είναι το πιο ισχυρό κοινωνικό όπλο όσων θέλουν να αντισταθούν στην υπερ-παγκοσμιοποίηση της Μεγάλης Επανεκκίνησης.

Μια κοινωνία που βασίζεται στην κοινωνική δικαιοσύνη είναι πολύ δύσκολο να υπονομευτεί. Μια κοινωνία όπου η κρατική εξουσία είναι ισχυρή και εφαρμόζει κοινωνική δικαιοσύνη μπορεί να καταστραφεί, αλλά δεν μπορεί να νικηθεί. Και αν αυτή είναι μια κοινωνία στην οποία οι παραδοσιακές αξίες είναι ισχυρές, τότε αυτή είναι απλώς μια ανίκητη κοινωνία.

Ο αγώνας για τις παραδοσιακές αξίες είναι πλέον, σε μεγάλο βαθμό, η αρχή των αρχών, στην πρώτη γραμμή της μάχης μιας μετακαπιταλιστικής κοινωνίας. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να τους αφαιρεθεί η πνευματική τους σφαίρα, που γίνεται το κύριο μέσο δημιουργίας. Αν ο φεουδάρχης οικειοποιήθηκε την γη, ο καπιταλιστής οικειοποιήθηκε την υλοποιημένη και την πνευματική εργασία, οικειοποιήθηκε τον χρόνο μας. Εδώ θα παιχτούν οι ανάγκες ενός ατόμου, οι κοινωνικές του συνδέσεις και η πνευματική του σφαίρα. Γι’ αυτό η μάχη γίνεται για το μυαλό μας. Εκεί είναι όλη η ουσία. Αν προφυλάξεις το μυαλό σου και τις αξίες σου από την Woke χαβούζα, διατηρήσεις τις παραδοσιακές αξίες και την πνευματική σου ακεραιότητα ότι κι αν κάνουν, είσαι αλώβητος. Κοντολογίς να είσαι Ακέραιος δηλ. πνευματικά ανεξάρτητος.-

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ