Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός αποτελεί θεραπεία... χειρότερη από την ασθένεια του covid 19 – Τι αποκαλύπτουν δύο νέες μελέτες

 

Η υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών

δεν έχει καμία επιστημονική τεκμηρίωση και βαρύτητα.

Διεθνώς επιβάλλεται ο υποχρεωτικός εμβολιασμός και προβάλλεται ως το βασικό αφήγημα για την αντιμετώπιση

του covid 19. 

 
Σχεδόν 18.000 επιστημονικές εργασίες και μελέτες έχουν δημοσιευθεί από αρχές του 2020 για τον COVID-19 και τα εμβόλια, επομένως το έργο της διερεύνησης των στοιχείων για να μας βοηθήσουν στην κριτική αξιολόγηση του κατά πόσο τα εμβόλια μειώνουν τον κίνδυνο του θανάτου είναι πολλά αναφέρει σε ανάλυση του το Brownstone Institute.

 
Αποδεικνύεται, ωστόσο, ότι δύο μελέτες υπερτερούν από τις υπόλοιπες όσον αφορά την αυστηρότητα και την ποιότητα αναλύοντας το ζήτημα της προστασίας των εμβολίων.
Αυτές οι δύο μελέτες, που δημοσιεύθηκαν στο New England Journal of Medicine, διαφέρουν θεμελιωδώς από τις άλλες μελέτες, καθώς είναι οι μόνες κλινικές δοκιμές που στηρίζονται στην τυχαιοποίηση δηλαδή τυχαιοποιημένες μελέτες είτε για τα εμβόλια για τον covid 19 των Pfizer και Moderna είτε με ένεση εικονικού φαρμάκου και παρακολούθηση με την πάροδο του χρόνου.
Γιατί είναι σημαντικό αυτό;
Επειδή ο σχεδιασμός της τυχαιοποιημένης ελεγχόμενης μελέτης που χρησιμοποίησαν είναι το χρυσό πρότυπο και το πιο αυστηρό επιστημονικό εργαλείο που είναι διαθέσιμο για την εξέταση των σχέσεων αιτίας και αποτελέσματος μεταξύ μιας παρέμβασης και του αποτελέσματος (εμβολιασμός και θάνατος, σε αυτήν την περίπτωση).

Αυτός ο σχεδιασμός περιορίζει επίσης όσο το δυνατόν περισσότερο την επίδραση άλλων παραγόντων, γνωστών ή άγνωστων, που θα μπορούσαν να επηρεάσουν το αποτέλεσμα.
Πολλές μελέτες έχουν χρησιμοποιήσει άλλα μοντέλα για να προσπαθήσουν να κατανοήσουν πόσο καλά προστατεύει το εμβόλιο COVID-19 από το θάνατο, αλλά καμία από αυτές τις μελέτες δεν προσεγγίζει το επίπεδο επιστημονικής αυστηρότητας που προσφέρει μια καλά διεξαχθείσα τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή.

Βρήκαν λοιπόν αυτές οι δύο κλινικές δοκιμές ότι ο εμβολιασμός μείωσε τον κίνδυνο θανάτου από COVID-19;
Η μελέτη για το εμβόλιο της Moderna ανέφερε έναν θάνατο από τον COVID-19 στην ομάδα που εμβολιάστηκε και τρεις στην ομάδα που δεν εμβολιάστηκε, πολύ λίγοι για να βγάλουμε στατιστικό συμπέρασμα.
Η δοκιμή για το εμβόλιο της Pfizer ήταν ακόμη πιο ασαφής επειδή τα ευρήματα που δημοσιεύθηκαν στην έκθεση New England Journal (ένας θάνατος από COVID-19 στην ομάδα που εμβολιάστηκε και δύο στην ομάδα χωρίς εμβολιασμό) διέφεραν από αυτά που ανέφερε αργότερα η Pfizer στον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ τον FDA.

Το πιο σημαντικό στοιχείο είναι η θνησιμότητα από κάθε αιτία, η οποία μετράει κάθε θάνατο που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου που διεξήχθη η μελέτη.
Η θνησιμότητα από όλες τις αιτίες είναι το βασικό αποτέλεσμα του ενδιαφέροντος όχι απλώς επειδή παρακάμπτει την συχνά υποκειμενική απόφαση γιατί πέθανε κάποιος, αλλά και επειδή εξισορροπεί όλες τις πιθανές επιπτώσεις ενός εμβολίου για τον COVID-19, τόσο τις καλές όσο και τις κακές, που θα μπορούσαν να επηρεάσουν το ποσοστό θανάτων.
Με άλλα λόγια, μας επιτρέπει να ποσοτικοποιούμε τις ζωές που σώζονται από το εμβόλιο για τον COVID-19, ενώ λαμβάνουμε υπόψη πιθανές ζωές που χάνονται από καρδιακές παθήσεις που σχετίζονται με το εμβόλιο, θρομβώσεις, σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις και ίσως άλλες αιτίες.

Αθροίζοντας τις δύο μελέτες

Επειδή τα αποτελέσματα από τις δύο μελέτες ήταν τόσο παρόμοια ανεξάρτητα από τον τύπο του εμβολίου που χρησιμοποιήθηκε, είναι χρήσιμη η συγχώνευση των αποτελεσμάτων.
Μετά από ένα συνδυασμένο σύνολο σε 74.580 άτομα, τα μισά εμβολιασμένα για τον COVID-19 και τα μισά με εικονικό φάρμακο, σε διάστημα έξι έως επτά μηνών, οι δύο μελέτες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι 37 άτομα που εμβολιάστηκαν πέθαναν σε σύγκριση με 33 άτομα που έλαβαν εικονικό φάρμακο.

Με απλά λόγια, τα καλύτερα επιστημονικά στοιχεία που είναι διαθέσιμα επί του παρόντος για την ανθρωπότητα δεν υποστηρίζουν τον ευρέως διαδεδομένο ισχυρισμό, το βασικό αφήγημα ότι ο εμβολιασμός κατά του COVID-19 με χρήση των εμπορικών σημάτων Pfizer ή Moderna μειώνει τον κίνδυνο θανάτου, τουλάχιστον κατά το πρώτο εξάμηνο μετά τον εμβολιασμό.
Είναι ενδιαφέρον ότι αυτά τα εντυπωσιακά ευρήματα δεν αναφέρθηκαν στο κύριο σώμα των εργασιών αλλά σε συμπληρωματικές ενότητες.
Υπάρχουν πολλά πρόσθετα σημεία που πρέπει να ληφθούν υπόψη.

Πρώτον, τα ευρήματα των μελετών περιορίστηκαν από το γεγονός ότι ο σχεδιασμός τους δεν λάμβανε υπόψη προηγούμενη λοίμωξη που οδήγησε σε επακόλουθη ανοσία από τη λοίμωξη COVID-19, η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να μειώσει τον κίνδυνο θανάτου σε μία ή και στις δύο ομάδες μελέτης.

Δεύτερον, υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με την παραποίηση δεδομένων και άλλα ζητήματα ακεραιότητας δεδομένων στη δοκιμή της Pfizer, επομένως αυτό θα μπορούσε επίσης να έχει επηρεάσει τα αποτελέσματα.
Είναι σημαντικό, επειδή και οι δύο δοκιμές απέκλεισαν ως επί το πλείστον ομάδες με τον υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από COVID-19, όπως οι ευπαθείς ηλικιωμένοι, οι πολύ παχύσαρκοι ή εκείνοι με σοβαρές χρόνιες ασθένειες, οπότε δεν μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα εμβόλια δεν προστατεύουν από το θάνατο σε αυτές τις πληθυσμιακές ομάδες.

Η υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών δεν έχει καμία επιστημονική τεκμηρίωση και βαρύτητα

Ίσως το βασικό μήνυμα είναι ότι οι απολυταρχικές, άκαμπτες εντολές εμβολίων, δεν βασίζονται στην επιστήμη.
Τέτοιες εντολές έρχονται σε αντίθεση με το καθολικό ιατρικό επιχείρημα της διαστρωμάτωσης κινδύνου, σύμφωνα με το οποίο η θεραπεία προσαρμόζεται στα άτομα με βάση τους μεμονωμένους κινδύνους και τα οφέλη που θα προκύψουν.
Παραβιάζουν επίσης την κυρίαρχη φιλοσοφία της ιατρικής που βασίζεται σε στοιχεία, η οποία υποστηρίζει τη χρήση των σύγχρονων καλύτερων αποδεικτικών στοιχείων κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τη φροντίδα των ασθενών.

Οι δοκιμές Pfizer και Moderna δείχνουν ότι σε πληθυσμούς χαμηλότερου κινδύνου (που αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας) τα εμβόλια κατά του COVID-19 δεν μειώνουν τη θνησιμότητα.
Επομένως, οι εντολές εμβολίων, οι οποίες είναι εξαιρετικά δαπανηρές και τρομερά διχαστικές, είναι μια θεραπεία χειρότερη από την ασθένεια.

Οι τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές

Πριν από σχεδόν εξήντα χρόνια (το 1963) οι Campbell και Stanley δημοσίευσαν τη θεμελιώδη αρχή για τη μεθοδολογία της έρευνας στην ιατρική με τίτλο «πειραματικά και οιονεί πειραματικά σχέδια για την έρευνα».
Αυτή η εργασία, η οποία διαμόρφωσε τα ερευνητικά σχέδια από τότε ανέδειξε τις κύριες απειλές για την εγκυρότητα μιας μελέτης, ενώ κατέδειξε ότι η τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή είναι η βέλτιστη επιστημονική προσέγγιση.
Οι μελέτες παρατήρησης και όλοι οι άλλοι μη τυχαιοποιημένοι σχεδιασμοί χωρίς παράλληλες ομάδες ελέγχου, τις οποίες ανέφεραν ως «οιονεί πειραματικές», είναι γεμάτες με γνωστές προκαταλήψεις που οι ερευνητές προσπαθούν να ελέγξουν, εκ των υστέρων, με περιορισμένη όμως επιτυχία.

Μια περίεργη σύμπτωση

Ένα μήνα πριν ανακοινωθεί η σύσταση από τα CDC για τα εμβόλια, εκδόθηκαν τα «τυχαιοποιημένα αποτελέσματα δοκιμών με δελτίο τύπου» της Pfizer (21/10/21).
Τα 10.000 άτομα, τυχαιοποιημένη αναμνηστική δοκιμή εμβολίου covid-19 ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, οδήγησε σε μείωση 95,6% στις συμπτωματικές λοιμώξεις covid-19 (δηλαδή, 109 στην ομάδα εικονικού φαρμάκου, 9 στην ομάδα ενισχυμένης θεραπείας), μετά από 2,5 μήνες παρακολούθησης.
Το δελτίο τύπου περιλάμβανε επίσης αυτή τη σημαντική προειδοποίηση:
«Η παρατηρούμενη σχετική αποτελεσματικότητα του εμβολίου 95,6% (95% CI: 89,3, 98,6) αντικατοπτρίζει τη μείωση της εμφάνισης της νόσου στην ομάδα με ενίσχυση έναντι της μη ενισχυμένης ομάδας χωρίς στοιχεία προηγούμενης μόλυνσης από SARS-CoV-2»
Ο Dr. John Perez της Pfizer στις 19 Νοεμβρίου 2021 ανέφερε αρκετά δεδομένα σχετικά με το τι σημαίνει… προηγούμενη λοίμωξη για να συμπεράνουμε ότι οι ενισχυτικές δόσεις ή 3η δόση εμβολίων δεν μείωσαν τις λοιμώξεις από τον Covid-19 σε σχέση με το εικονικό φάρμακο σε αυτήν την κλινικά σχετική, υποομάδα. Απλοί υπολογισμοί (με βάση τις διαφάνειες από τις σελίδες 16 και 17) υποδεικνύουν ότι υπήρχαν μόνο 2 συμπτωματικές λοιμώξεις από covid-19 μεταξύ των 524 συμμετεχόντων στη δοκιμή με ιστορικό προηγούμενης μόλυνσης από SARS-CoV-2, 1/275 που έλαβαν ενισχυτικές δόσεις και 1/249 στους οποίους χορηγήθηκαν ενέσεις εικονικού φαρμάκου (p= 0,944 για διαφορά ποσοστού επίπτωσης 0,038%).
Επιπλέον, η Dr. Oliver του CDC, στην ανασκόπηση ACIP (σελ. 25) των δεδομένων για την ενισχυτική δόση του εμβολίου της Pfizer, αναγνώρισε ότι σε ολόκληρη την ομάδα των 10.000 συμμετεχόντων δεν υπήρξε νοσηλεία ή θάνατοι από τον Covid-19 και δεν υπάρχουν δεδομένα για την αξιολόγηση οποιουδήποτε αντίκτυπου του covid 19.
Αυτά τα ευρήματα αυτά απουσιάζει σε εντυπωσιακό βαθμό η έλλειψη τυχαιοποιημένων δοκιμών σχετικά με την «αποτελεσματικότητα» των ενισχυτικών εμβολίων.
Τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι η «φυσική ανοσία» είναι πιο ισχυρή, ευέλικτη και ανθεκτική από την ανοσία που αποκτήθηκε από το εμβόλιο Covid-19.
Τα δεδομένα δοκιμών αναμνηστικών εμβολίων για τον Covid-19 της Pfizer επιβεβαιώνουν ότι οι ενισχυητικές δόσεις δεν προσφέρουν κανένα όφελος στην πρόληψη των λοιμώξεων από τον Covid-19 μεταξύ εκείνων με φυσική ανοσία.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα συνολικά τυχαιοποιημένα ευρήματα των δοκιμών σχετικά με τις ενισχυτικές δόσεις για τον covid-19 - απουσία έστω και βραχυπρόθεσμης μείωσης των ήπιων λοιμώξεων από covid-19 σε άτομα με φυσική ανοσία και κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι οι ενισχυτικές δόσεις αποτρέπουν νοσηλεία, θανάτους από Covid-19 - δεν υπάρχει λογική, βασισμένη σε στοιχεία αιτιολόγηση για τις «εντολές εμβολίων και την υποχρεωτικότητα των εμβολίων».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ