Η μυστική, «τελετουργική» και «μαύρη» συμφωνία στις Πρέσπες

 


Στο άρθρο αυτό, που αφορά στην κατάπτυστη, στη μαύρη «συμφωνία» Τσίπρα – Ζάεφ για την προδοτική παράδοση της Μακεδονίας μας στους Σλαβοαλβανοτουρκόγυφτους κ.λ.π. εχθρούς της
Πατρίδας μας, δε θα μείνουμε σ’ αυτά που έχουν χιλιοειπωθεί, αλλά θα ασχοληθούμε κυρίως με κάποια σημεία που, παρότι εξαιρετικώς σημαντικά, πέρασαν «στα ψιλά», πέρασαν όμως!

Το κυρίως θέμα μας είναι εδώ η δημοσιογραφική αναφορά –μια αναφορά που επαναλήφθηκε αρκετές φορές- στο «τελετουργικό της συμφωνίας».

Ας δούμε κάποια σχετικά δημοσιεύματα:

Δημοσίευμα της «Καθημερινής» 17/6/2018, τίτλος: Καρέ – καρέ το «τελετουργικό» στις Πρέσπες.
Η Λέξη «τελετουργικό» εντός εισαγωγικών από την ίδια την εφημερίδα, που κατά τα άλλα, εντός του άρθρου αναφέρεται απλά σε «τελετή».
Για «τελετουργικό» (πάλι εντός εισαγωγικών) μιλά και το in.gr, περί τελετουργικής υπογραφής κάνει λόγο και ο Σταύρος Λυγερός στην ιστοσελίδα του, ενώ στην ιστοσελίδα της ΕΡΤ, γράφεται: 

«Εκτός από το τελετουργικό της υπογραφής της συμφωνίας Ελλάδας-ΠΓΔΜ, οι τηλεοπτικές κάμερες κατέγραψαν πολλά… Από το happy birthday στον Μάθιου Νίμιτς μέχρι και τον περίπατο στις όχθες της Πρέσπας», χωρίς εισαγωγικά αυτή τη φορά το τελετουργικό, προφανώς θεωρούμενο ως αυτονόητο για… κάποιους. Επίσης, σημαντική η δήλωση ότι «οι τηλεοπτικές κάμερες κατέγραψαν πολλά…» 

με τρεις τελείες στο δικό τους κείμενο, που σημαίνει ότι ήθελαν να καταστήσουν σαφές πως δεν τα κατέγραψαν όλα.

Και βεβαίως, θα μπορούσε κανείς να αντιτάξει ότι με τη λέξη αυτή εννοείται η απλή τελετή της συμφωνίας, όμως ο ορισμός του τελετ-ουργικού κάθε άλλο παρά αυτό υπονοεί. Διαβάζουμε στο λεξικό για την έννοια «τελετουργικό» και στη wikiγια την έννοια «τελετουργία»:
Λεξικό:
«τελετουργικό : η αυστηρά καθορισμένη διαδικασία που ακολουθείται σε μια τελετή.»
Wiki:

«Με τον όρο τελετουργία (σημ. συγ.: και όχι απλή τελετή, το τελετουργικό βγαίνει από την τελετουργία: τελετή + έργον) εννοείται ένα σύνολο κινήσεων που διαθέτουν συμβολικό νόημα, διαφέροντας με αυτόν τον τρόπο από τις κινήσεις της καθημερινότητας. 

Η διαφορά θεμελιώνεται στο ιδιαίτερο νόημα που αποδίδεται στην τελετουργική πράξη με τη χρήσησυγκεκριμένων συμβόλων.

Προσπάθειες καθορισμού της διασύνδεσης της τελετουργίας με το πολιτικό και το κοινωνικό γίγνεσθαι οδήγησαν τους κοινωνιολόγους στην άποψη πως η τελετουργία ενισχύει την κοινωνική δομή είτε αναπαριστώντας την άμεσα, είτενομιμοποιώντας εν κρυπτώ την κοινωνική εξουσία. 

Ιδωμένος από αυτή την οπτική γωνία ο κοινωνικός ρόλος της τελετουργίας είναι ή να προωθήσει ή να αποκρύψει την επικρατούσα πολιτική τάξη.»
Δεν τα λέω εγώ, η wiki τα γράφει.

 Και μπορεί οι πραγματιστές, πασών ιδεοληψιών και χρωμάτων απάντων να μην πιστεύουν σε τίποτε πέρα από την ύπαρξη των κυττάρων τους και των αιδοίων τους, αλλά είναι πια καιρός να ανοίξουν ΚΑΙ αυτοί τα ματάκια τους και να δουν λίγο πέρα από τη μύτη τους!
Γιατί… τι χρειαζόταν ένα «τελετουργικό» (που δεν το είδαμε, αλλά είδαμε κάποιες «αιχμές» του παρόλ’ αυτά) σε μια «απλή» (γι’ αυτούς) και κατάπτυστη (επί της ουσίας) συμφωνία; 

Ακριβώς για να τη στηρίξει, να τη σφραγίσει όσο αυτό είναι δυνατόν, με σφραγίδα «μαύρη», στο χώρο και στο χρόνο, ενάντια στη βούληση των πολλών. Και βεβαίως, να αποκρύψει «την επικρατούσα πολιτική τάξη» (Νέα Τάξη Πραγμάτων) και να τη «νομιμοποιήσει εν κρυπτώ» (μέσω των καθ’ ημάς αντιπροσώπων της –κυβερνώντων).

Είχαμε τελετουργικά σύμβολα στις Πρέσπες; 

Βεβαίως και είχαμε!

Ξεκινάμε με τις σημαίες πίσω από τους πρωταγωνιστές του αίσχους. Σταυρός ΜΟΝΟ για την ελληνική σημαία (έγιναν χριστιανούληδες οι Συριζαίοι; Από πότε; Δεν είν’ αυτό, μη βιάζεστε!) και «δόρυ» (ρόμβος) τόσο για τους Σκοπιανούς (που σχεδόν παντού αλλού βάζουν και αυτοί σταυρό, αλλά όχι εδώ), όσο και για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πρώτο σημαινόμενο: Τα Σκόπια συμπνέουν με την ΕΕ. Εμείς… παίζεται…

Ας δούμε κάποια τινά περί σταυρού και ρόμβου:

Στις πανάρχαιες ελληνικές διαλέκτους (π.χ. στη Γραμμική Β΄) ο σταυρός λεγόταν -ΚΑΡΟΣ από τη ρίζα -ΚΑ, και αυτή η λέξη διασώζεται σήμερα σε όλη την Ευρώπη: ΚΑΡΟΣ > Κ` ΡΟΣ = CROSS, αλλά τη βρίσκουμε και στη λέξη καρό, που σημαίνει: τετράγωνο ή ρόμβος.
Δεύτερο σημαινόμενο: σταυρός και ρόμβος είναι ένα, και μάλιστα «Ευρωπαϊκό». Εκεί ανήκουν «λεκτικά» αμφότερα ως ομογενοποιημένα πλέον, παρότι αρχαιοελληνικώς κλεμμένα.
Εσωτεριστικά, στις τέσσερις αιχμές του ρόμβου σχηματίζεται ένας σταυρός, και το όλον συμβολίζει την ένωση ύλης και πνεύματος (πάλι ενοποίηση > κοινώς, σάλτσα). 

Ο ρόμβος με σταυρό (γνωστός και ως χαρταετός / kite) συμβολίζει επίσης την ένωση των κατώτερων με τα ανώτερα, το σαρκικό σεξ με την πνευματικότητα («ουράνιο τόξο»: 1/ σημαία των γκέι κ.λ.π. αφύλων, 2/ ονομασία των υποστηρικτών των Σκοπίων και της μακεδονικής μειονότητας και 3/ μασονικό σύμβολο).

Τρίτο σημαινόμενο: 

μασονική (και όχι μόνο) ατζέντα 2030 (θα τα πούμε αναλυτικά κάποια στιγμή αυτά). Υποστήριξη στις κάθε είδους «μειονότητες» (γκέι, μακεδονική κ.λ.π.), η Ελλάδα πουθενά –θα το δούμε αμέσως μετά, στον επόμενο συμβολισμό, γιατί δεν τελειώσαμε με τα «σύμβολα».
Ο ρόμβος με σταυρό συμβολίζει ακόμα τις λειτουργίες της αφομοίωσης (υποτίθεται της ύλης) με σκοπό την εξάλειψή της!

Τέταρτο σημαινόμενο: Εμάς αφομοιώνουν, για να μας… εξαλείψουν!
Σύμφωνα με έναν άλλο συμβολισμό, ο σταυρός τοποθετείται εντός του ρόμβου (πάντα μας «περικλείει» ο ρόμβος συμβολιστικά, αφού μόνο εμείς βάλαμε σταυρό –μην μπερδεύεστε με τα θρησκευτικά σας πιστεύω, γι’ άλλα μιλάμε τώρα) για να δημιουργηθούν τέσσερα τρίγωνα, πράγμα που σημαίνει ότι σημειώνεται έτσι μια «περιορισμένη» περιοχή για κάθε τρίγωνο. 

Στην Αγγλία κυρίως, το σήμα αυτό υπάρχει ως οδοσήμανση για να υποδηλώσει αποκλεισμένες περιοχές ή περιορισμένη ταχύτητα κ.λ.π.

Πέμπτο σημαινόμενο: ευλογίαις του αγγλοσαξονικού τόξου (ΗΠΑ, Αγγλία κ.λ.π.) ετοιμάζονται να μοιράσουν την περιοχή –την Ελλάδα μας- στα τέσσερα. 

Ποια άλλα εδάφη μας έχουν σειρά;

Πάμε και σε κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον. 

Ο ρόμβος για τους Σλάβους έχει μια πολύ ιδιαίτερη σημασία. 

Το σύμβολο αυτό το τοποθετούσαν από την αρχή της επέλασής τους προς την περιοχή των Βαλκανίων σε φράχτες και τοίχους, επειδή θεωρούσαν πως ο ρόμβος είχε μια ιδιαίτερη δύναμη: τους προσέφερε γονιμότητα, προστασία και βοηθούσε στην εξάπλωσή τους!

Έκτο σημαινόμενο: 

Η σημαία με το ρόμβο υποδηλώνει ξεκάθαρα την έννοια του επίσης αλυτρωτικού πανσλαβισμού, που ετοιμάζει την εξάπλωσή του στη Μακεδονία μας! 

Με ή χωρίς τον Μεγάλο Αλέξανδρο και την Ιστορία μας, με ή χωρίς ιστορικό άλλοθι, το μήνυμα των Σλαβοσκοπιανών είναι σαφές: θα εξαπλωθούμε και θα καταλάβουμε τη Μακεδονία (την πραγματική)!

Συμφωνούν οι Τσίπρας, Κοτζιάς, Κατρούγκαλος και λοιπές έχιδνες με όλα αυτά; Βεβαίως και συμφωνούν και φυσικάείναι γνώστες της μεταφυσικής πλευράς, κι ας παριστάνουν τους υλιστές και ορθολογιστές για τα μάτια των ανοήτων που τους πιστεύουν «ιδεολογικά».

Αρκεί να δείτε πώς έκανε ο Κοτζιάς για τα γενέθλια του Νίμιτς κυρίως (η Μογκερίνι πέρασε πιο λάιτ, ως «δευτεροκλασάτη» στην ιεραρχία) και φώναζε: «Έχει γενέθλια, έχει γενέθλια! Happy birthday! 

Να το πούμε όλοι μαζί» και θα καταλάβετε το πόσο αηδιαστικά και πουλημένα ανδράποδα είναι οι κυβερνώντες μας!
Πριν δούμε, όμως, τα «γενέθλια» και μάλιστα τα «διπλά» τι σημαίνουν, ας εξετάσουμε επ’ ολίγον τους δύο γενεθλιάζοντες.

Μάθιου Νίμιτς
Αμερικανοεβραίος (άλλα άθεος, γι’ αυτό το μενού στις Πρέσπες είχε χοιρινό), πιστός όμως και θιασώτης της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της «σοσιαλιστικής» Παγκοσμιοποίησης, που επί 25 συναπτά έτη «πάλεψε» να μας πάρει τη Μακεδονία και έως της στιγμής, φαίνεται πως το πέτυχε –θα το δούμε αυτό… 

Έχει διατελέσει ως υπεύθυνος σε σημαντικές αμερικανικές και διεθνείς θέσεις και τώρα, εκτός από το Μακεδονικό του «έργο» είναι πρόεδρος της Green City Force (το πρόγραμμα που προωθεί την Πράσινη Ανάπτυξη διεθνώς και τη συνακόλουθη «πράσινη» φορολογία, ενώ ετοιμάζει τα σχέδια και για την γκετοποίηση των ανθρώπων μέσα σε «πράσινες» ελεγχόμενες πόλεις –αφού θα έχει μειωθεί δραματικά ο πληθυσμός της γης, εννοείται. 

Παράρτημα της Green City Force υπάρχει και στο «δικό μας» -λέμε τώρα- Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος). 

Ο Νίμιτς είναι επίσης επικεφαλής της Εθνικής Επιτροπής για την Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική και διευθυντής του Διαθρησκειακού Κέντρου της Νέας Υόρκης (δηλαδή, την προώθηση της Πανθρησκείας, παρότι… άθεος).


Φεντερίκα Μογκερίνι (Federica Maria Mogherini)
Ιταλίδα πολιτικός (διετέλεσε και Υπουργός Εξωτερικών επί Ματέο Ρέντζι), Επικεφαλής Εκπρόσωπος της ΕΕ για τις Εξωτερικές Υποθέσεις και την Πολιτική Ασφάλειας Πληροφοριών από το 2014. Υπήρξε μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, που μεταλλάχθηκε σε Κοινωνικό Δημοκρατικό Κόμμα (κάτι σαν τους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ). 

Σχετίζεται με τοGerman Marshall Fund, ένα αμερικάνικου τύπου και προέλευσης παγκοσμιοποιητικό think-tank (δεξαμενή σκέψης) αποτελούμενο (επί του προκειμένου παραρτήματός του στη Γερμανία) από τους Γερμανούς υπέρμαχους του Σχεδίου Μάρσαλ (κατά τα άλλα αριστερή η Μογκερίνι!). Ανάμεσα στα άλλα ευαγή έργα του German Marshall Fund είναι και η προώθηση της Βαλκανικής «Εμπιστοσύνης» και Δημοκρατίας. 

Τέλος, η Μογκερίνι είναι διακαής υποστηρίκτρια των Μουσουλμάνων και έχει δηλώσει δημοσίως ότι «Το Ισλάμ είναι μέρος της Ευρωπαϊκής Ιστορίας» Της ματωμένης της Ιστορίας, αυτό δεν το είπε, βέβαια.

Αυτά τα δύο φρούτα ήταν οι γενεθλιάζοντες -η Μογκερίνι στις 16 και ο Νίμιτς, ως ανώτερος στην πυραμίδα, στις 17, ανήμερα δηλαδή της «συμφωνίας».

Γιατί, όμως τονίστηκαν τόσο πολύ αυτά τα «διπλά» γενέθλια και τι σχέση μπορεί να είχαν με το «τελετουργικό»;
Διπλά γενέθλια σημαίνει διπλή «γέννηση» (Βόρεια και Νότια;;; Μακεδονία;).

 Οι Ναΐτες ιππότες (12ος αιώ. μ.α.χ.χ.), όταν γίνονταν δεκτοί στο τάγμα, αποδέχονταν αυτήν ακριβώς τη νέα γέννηση (αναγέννηση), που απαιτούσε δύο: 

τον προτείνοντα για την εισαγωγή στο τάγμα και τον προτεινόμενο / μυούμενο. 

Σύμβολό τους ήταν δύο ιππότες μαζί σε ένα άλογο –κι ας λένε παραμύθια ότι αυτό συμβόλιζε την «πενία». 

Το διπλό γενέθλιο εντός του «τάγματος» συμβόλιζε, τις «αδελφές» ψυχές».

Πόσο μάλλον που οι καθ’ ημάς «αδελφές» ψυχές (Νίμιτς, Μογκερίνι) είναι άρρεν – θήλυ συμβολικά και φυσικά –ας πούμε…) και το όλο τελετουργικό έγινε εντός του ζωδίου των Διδύμων, πριν το μεταίχμιο καν του Θερινού Ηλιοστασίου (ο Απόλλων «καίει») και τις ώρες εκείνες της ημέρας που αντιστοιχούν στον Ερμή (άρρεν – εμπόριο – συναλλαγή – συμφωνία) και στη Σελήνη (θήλυ – κρυφά σχέδια – μυστικές επιδιώξεις), ενώ η 17η Ιουνίου είναι ακριβώς πριν το 1ο τέταρτο του σεληνιακού κύκλου, κοντά στη Νουμηνία (Νέα Σελήνη), την αρχή ενός καινούργιου κύκλου, τη «Νέα Εποχή» που έβαζαν συνέχεια στους τίτλους κατά τη διάρκεια της ζωντανής σύνδεσης.

Και μπορεί να μας έδειξαν το κορίτσι με τη «μίνι» τούρτα σοκολάτα «για τα γενέθλια», αλλά ποιον κοροϊδεύουν; 

Με τόσους προσκεκλημένους μαδοκαύκαλους και σιτεμένους φαυλοκράτες εκεί μαζεμένους, κάτω από την εξέδρα, ποιος θα προλάβαινε να πρωτοπάρει το κομματάκι του;

Γι’ αυτό θεωρώ ότι μάλλον, η πραγματική τούρτα πρέπει να είχε καμιά πυραμίδα με μάτι ή κάτι τέτοιο.
Όσο για την κόκκινη γραβάτα που έδωσε ο Ζάεφ δώρο στον Τσίπρα, ήταν, κατ’ ουσίαν η κόκκινη «αγχόνη» που θα περάσει στο λαιμό του στο μέλλον ο Αλέξης, ως τίμημα για την προδοσία του (ο Κρόνος τρώει τα παιδιά του) και που ο Ζάεφ του το επιβεβαιώνει «τελετουργικά». 

Χαίρομαι που είδα αρκετούς σε μπλογκ και αναρτήσεις να έχουν πιάσει το υπονοούμενο, που δεν ήταν «τυχαίο», αλλά εμφαντικό…
Άλλωστε, ο Τσίπρας δεν το είχε πει, πριν ακόμα βγει, ότι θα έκανε συμφωνία ακόμα και με το Διάβολο για να πετύχει; 

Εγώ μπορεί να μην πιστεύω στον Διάβολο, αλλά προφανώς ο Τσίπρας πιστεύει και έκτοτε, καταπώς φαίνεται, υπογράφει αβέρτα ως καινοφανής Φάουστ, ένας «Γερμανός» (πλέον) Φάουστ, που, όμως, δε βλάπτει μόνο τον εαυτό του, αλλά κυρίως την ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!
Υ.Γ. Να ξέρουν αυτοί (οι μαυρόψυχοι) ότι μπορεί να τα κάνουν τα «μαύρα» τελετουργικά τους, αλλά υπάρχουν και κάποιοι που τους βλέπουν και που καταλαβαίνουν ΤΙ ακριβώς κάνουν!

ΠΗΓΗ