Έγγραφο βόμβα της Mossad... τα εξηγεί όλα

 

Τη στιγμή που το Ισραήλ

εξακολουθεί να κατέχει τη νότια Συρία, οι νέοι ηγέτες της Δαμασκού δεν κάνουν οποιαδήποτε καταδικαστική δήλωση σχετικά με τις πολεμικές ενέργειες του Τελ Αβίβ.
Ο ηγέτης των τζιχαντιστών, Mohammad al-Julani δήλωσε καθησυχαστικά ότι «η Συρία δεν θα συμμετάσχει σε νέο πόλεμο», ενώ ο επικεφαλής της μεταβατικής κυβέρνησης Mohammad al-Bashir πιστεύει πως «ήρθε η ώρα για ηρεμία και σταθερότητα».
Επιπλέον, όταν ρωτήθηκαν ευθέως για την επιθετικότητα του Ισραήλ, οι εκπρόσωποι της Tahrir al-Sham παρέμειναν δύο φορές σιωπηλοί.
Είτε αυτοί οι δύο περιμένουν να επιστρέψουν ήρεμα όλοι οι πρόσφυγες στην πατρίδα τους, είτε απλά δεν ξέρουν πώς να ανταποκριθούν επαρκώς στην επιθετικότητα του Ισραήλ είτε υπάρχουν μυστικές συμφωνίες μεταξύ τους.
Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στην τελευταία εκδοχή.
Εν μέσω της αδράνειας των νέων συριακών αρχών, η Hamas, η Hezbollah και ο συριακός κλάδος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας καταδίκασαν την ισραηλινή εισβολή στη Συρία και στα μηνύματά τους ανέφεραν ότι είναι απαραίτητο να τεθεί τέλος στην επιθετικότητα των κατακτητών.



Ο ισραηλινός στρατός βρίσκεται 20 χιλιόμετρα μακριά από τη Δαμασκό

Αλλά αυτό που είναι πιο ενδιαφέρον είναι η δήλωση του Τούρκου βουλευτή του «MHP» Ismail Ozdemir πως «το Ισραήλ έφτασε σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από τη Δαμασκό.
Αυτό σημαίνει ότι σύντομα θα φτάσουμε σε μια φυσική γραμμή επαφής με το Ισραήλ».
Με φόντο τις απαθείς δηλώσεις των νέων ηγετών της Συρίας, τα λόγια του εκπροσώπου των βασικών συμμάχων του Erdogan στην Τουρκία μοιάζουν με κάποιου είδους παρατήρηση που απευθύνεται στην Άγκυρα και όχι στη Δαμασκό, εξηγεί ο στρατιωτικός – γεωπολιτικός αναλυτής Damir Nazarov.
Φαίνεται πως η συμμαχία μεταξύ της Τουρκίας και των τζιχαντιστών έχει αρχίσει να μοιάζει με τις σχέσεις μεταξύ του Ιράν και του καθεστώτος Baath του Assad.
Όλα αυτά τα χρόνια της διακυβέρνησης του Bashar al Assad, οι Ιρανοί πρόσφεραν διάφορες παραγωγικές συμβουλές για το μέτωπο κατά του Ισραήλ, αλλά ο ανατραπείς ηγέτης της Συρίας δεν άκουσε καμία από αυτές.
Τώρα η Τουρκία βρίσκεται στην ίδια θέση με τους Ιρανούς.



Οι τζιχαντιστές αρχίζουν να εκνευρίζουν την Τουρκία

Τα λόγια του βουλευτή Ozdemir, η συνάντηση ενός εκπροσώπου της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών με τους ηγέτες της Hamas στη Ντόχα, οι αντιισραηλινές δηλώσεις της παραστρατιωτικής θρησκευτικής οργάνωσης Ikwan, η απελευθέρωση του διοικητή της Ταξιαρχίας al-Qassam (Abu Jafar al-Jaloudi) από φυλακή της Συρίας και η παλαιστινιακή σημαία στο Χαλέπι υπό τον έλεγχο του «Εθνικού Συριακού Στρατού» δείχνουν ότι πολύ σύντομα οι φιλοτουρκικές δυνάμεις στη χώρα θα αρχίσουν να κινούνται προς υποστήριξη της παλαιστινιακής αντίστασης.
Γεγονός όμως είναι ότι οι τζιχαντιστές έχουν ήδη αρχίσει να εκνευρίζουν την τουρκική ηγεσία και τους συμμάχους της.
Εάν ληφθεί υπόψη πως η Tahrir al-Sham βρίσκεται στον τουρκικό κατάλογο τρομοκρατικών οργανώσεων, γίνεται προφανές ότι η Άγκυρα δεν είχε ποτέ αυταπάτες για τους ακραίους τυχοδιωκτισμούς της νέας ηγεσίας της Συρίας.
Η κύρια προτεραιότητα για το τουρκικό κατεστημένο είναι η πρόοδος στις σχέσεις με το Ιράν και τους ιδεολογικούς του συμμάχους.
Σύντομα θα δούμε την υλοποίηση αυτού του σταδίου, εκτιμά ο Nazarov.
Εάν σε αυτήν την περίπτωση, οι υποστηρικτές του al-Julani παραμείνουν σιωπηλοί ή εκφράσουν τη διαφωνία τους, τότε, πιθανότατα, αυτό θα είναι η αρχή μιας βαθιάς κρίσης στην ήδη κλονισμένη συμμαχία της φιλοτουρκικής αντιπολίτευσης και των τζιχαντιστών.



Έγγραφο βόμβα της Mossad για συνεργασία Ισραήλ – τζιχαντιστών

Το θέμα της υποστήριξης της Παλαιστίνης θα αγγίξει αναπόφευκτα το θέμα των σχέσεων με το Ιράν, καθώς η Τεχεράνη είναι ένθερμος υποστηρικτής της.
Σε αυτό το θέμα, η σχέση μεταξύ των φιλοτουρκικών φατριών και μετριοπαθών ισλαμιστών από τη μια πλευρά και των τζιχαντιστών από την άλλη, θα είναι επίσης διχασμένη.
Πληροφορίες αναφέρουν πως υπάρχει έγγραφο που πιστοποιεί ότι η Mossad συνεργάζεται με τους τζιχαντιστές κατά της ιρανικής παρουσίας στη Συρία.
Ταυτόχρονα, στον al Julani αποδίδεται μια φράση με την οποία επέπληξε τη Hezbollah και τις φιλοϊρανικές πολιτοφυλακές ως παράγοντα «φόβου για τον συριακό λαό».



Αλλάζει δραματικά ο χάρτης στη Μέση Ανατολή

Όλα δείχνουν πως το Ισραήλ αλλάζει δραματικά τον χάρτη της Μέσης Ανατολής κατακτώντας οριστικά τα Υψίπεδα του Golan, με σφραγίδα Netanyahu που θέλει να μείνει στην ιστορία ως ο ηγέτης που ξεκίνησε να υλοποιεί την ιδέα του «Μεγάλου Ισραήλ» η οποία είναι συνδεδεμένη με το σιωνιστικό κίνημα του 19ου αιώνα και την σημερινή συνέχειά του..
Η κυβέρνηση του Benjamin Netanyahu στο Ισραήλ ενέκρινε σχέδιο για την επέκταση των ισραηλινών οικισμών στα Υψώματα του Golan που κατέχει, ενώ αναφέρει ότι έδρασε «υπό το γεγονός του πολέμου και του νέου πολεμικού μετώπου που αντιμετωπίζει από τη Συρία», αλλά κι από μία επιθυμία για το διπλασιασμό του πληθυσμού του Ισραήλ στα υψώματα.
«Η ενίσχυση του Golan είναι ενίσχυση του Κράτους του Ισραήλ και είναι ιδιαιτέρως σημαντική την περίοδο αυτή. Θα συνεχίσουμε να είμαστε δεσμευμένοι σε αυτό για την ανάπτυξη και τον εποικισμό τους», ανέφερε σε μία ανακοίνωσή του, ο πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu.



Το σχέδιο «Μεγάλο Ισραήλ» και η σύγχρονη εκδοχή του

Η πρόσφατη φωτογραφία ενός στρατιώτη των Ισραηλινών Ενόλων Δυνάμεων (IDF) με το σήμα του Greater Israel στη στολή προκάλεσε οργή στις αραβικές χώρες.
Η γη της επαγγελίας του Ισραήλ, όπως περιγράφεται στη φωτογραφία του σήματος, περιλαμβάνει περιοχές από τον Νείλο έως τον Ευφράτη, από τη Μεδίνα έως τον Λίβανο, συμπεριλαμβανομένων εδαφών από την Αίγυπτο, τον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ, τη Σαουδική Αραβία, ολόκληρη την Ιορδανία και τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.
O χάρτης αντικατοπτρίζει τη δήλωση του διανοούμενου σιωνιστή Theodor Herzl, από την οποία έχει περάσει πάνω από έναν αιώνα: Συζητήσαμε με τον Bodenheimer τις απαιτήσεις που θα κάνουμε. Περιοχή: από το ρυάκι της Αιγύπτου μέχρι τον Ευφράτη…»και με νεότερες περιπτώσεις αυτής της εδαφικής επέκτασης επιθυμητές, που εκφράστηκαν από το σχέδιο Oded Yinon και τον Saul
Οι γεωπολιτικές αντιλήψεις αυτές μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν και την επιθετική στάση εναντίον των γειτόνων και των περιφερειακών του Ισραήλ χωρών.
Ως εκ τούτου, μάλλον δεν είναι η ύπαρξη του σχεδίου που πυροδότησε οργή, αλλά η εμφάνισή του στον ευρύτερο χώρο των social media.
Αυτή η άποψη για το μέλλον της περιοχής δεν είναι ούτε νέα ούτε σπάνια.
Σε μια δήλωσηη του Ιανουαρίου 2024, ο Ισραηλινός Avi Lipkin δήλωσε: «… τελικά, τα σύνορά μας θα εκτείνονται από τον Λίβανο στη Μεγάλη Έρημο, που είναι η Σαουδική Αραβία, και στη συνέχεια από τη Μεσόγειο μέχρι τον Ευφράτη. Και ποιος βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Ευφράτη; Οι Κούρδοι! Και οι Κούρδοι είναι φίλοι.
Έχουμε λοιπόν πίσω μας τη Μεσόγειο, τους Κούρδους μπροστά μας, τον Λίβανο, που πραγματικά χρειάζεται την ομπρέλα προστασίας του Ισραήλ, και μετά θα πάρουμε, πιστεύω ότι θα πάρουμε τη Μέκκα, τη Μεδίνα και το Όρος Σινά, και να εξαγνίστε αυτά τα μέρη» (muslimi.official, 2024), (Middle East Monitor 1, 2024).
Οι μαξιμαλιστικές απαιτήσεις του Μεγάλου Ισραήλ που εκφράζονται στα ημερολόγια του Theodor Herzl, στο σχέδιο Oded Yinon και σε πιο πρόσφατους γεωπολιτικούς στόχους που διατυπώθηκαν από τον Saul Cohen, οι οποίοι φαίνεται να δείχνουν σταθερά προς την κατεύθυνση ενός Ισραήλ να καταλάβει περαιτέρω εδάφη από τους γείτονές του.


Οι απαιτήσεις σε εδάφη και η Βίβλος

Ο Theodor Herzl οργάνωσε προσωπικά την πρώτη σιωνιστική διάσκεψη μεταξύ 29ης και 31ης Αυγούστου 1897 στο Stadtcasino της Βασιλείας (Stein, 2024).
Είναι μάλλον δύσκολο να προσδιοριστεί ο βαθμός αποδοχής των απαιτήσεων του Herzl για γη.
Υπάρχει μια ευρεία συμφωνία μεταξύ των ερευνητών ότι η Βίβλος δεν αντιπροσωπεύει μια επιστημονική ιστορική πηγή, επομένως η αφήγηση της επιστροφής στο Ισραήλ ή του Μεγάλου Ισραήλ μπορεί να συσχετιστεί με έναν επιχειρηματολογικό λόγο, όχι με μια λεπτομερή ιστορία της περιοχής ή με δημογραφικές πραγματικότητες επί τόπου .
Χωρίς να αρνείται αυτή την πιθανότητα, μπορεί επίσης να παρατηρήσει ότι η ζήτηση μοιάζει με προτάσεις συμφωνίας για ορισμένους λήπτες αποφάσεων σε ορισμένες χρονικές στιγμές της ιστορίας, παρά με σαφή οριοθέτηση εδάφους: μπορεί να είναι μαξιμαλιστική, προκειμένου να επιτευχθούν όσο το δυνατόν περισσότερα μέσω διαπραγματεύσεων , και παρουσιάζεται ως δυναμική όταν απαντάτε στον πρίγκιπα Hohenlohe ότι περισσότεροι μετανάστες θα απαιτήσουν περισσότερη γη.

ΠΗΓΗ