Οι Ισπανοί ψηφοφόροι θα καθορίσουν αν θα στραφούν ακροδεξιά ή θα κάνουν την Ισπανία το... Βέλγιο του Νότου

 

Η Ισπανία είναι κρίσιμο πολιτικό μεταίχμιο

καθώς την Κυριακή 23/7, οι ψηφοφόροι θα καθορίσουν εάν θα δώσουν νέα θητεία στον σοσιαλιστή πρωθυπουργό Pedro Sanchez (χλωμό βάση των δημοσκοπήσεων) ή η χώρα θα γίνει η τελευταία στην Ευρώπη που θα κάνει μια στροφή προς τη σκληρή δεξιά - ακδροδεξιά ή (πολύ πιθανό) αν θα γλιστρήσει σε κατάσταση παράλυσης με μια υπηρεσιακή κυβέρνηση για το άμεσο μέλλον.
Καθώς πλησιάζουν οι ευρωεκλογές του 2024, αν η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης κάνει κι αυτή στροφή στη δεξιά, έπειτα από αυτή της Ιταλίας την περασμένη χρονιά, η ευρωπαϊκή κεντροαριστερά και αριστερά θα υποστεί βαρύ χτύπημα.
Που θα κάνει ακόμη πιο συμβολικό το γεγονός ότι η Ισπανία ασκεί το τρέχον διάστημα την εναλλασσόμενη προεδρία της ΕΕ.

Συνοπτικά...

Στην Ισπανία είναι στραμμένα τα βλέμματα της Ευρώπης όπου η αναμενόμενη νίκη της δεξιάς στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές θα παγιώσει περαιτέρω την κυριαρχία των συντηρητικών κομμάτων ανά το μπλοκ.
Στις εκλογές, τις οποίες προκήρυξε ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός Pedro Sanchez μετά την ανατροπή της αριστεράς στις τοπικές εκλογές της 28ης Μαΐου ενδέχεται η ακροδεξιά να πάρει μερίδιο της εξουσίας για πρώτη φορά από την λήξη της δικτατορίας της χώρας το 1975.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η επόμενη κυβέρνηση της Ισπανίας θα είναι ένας συνασπισμός του δεξιού Λαϊκού Κόμματος (PP) και του ακροδεξιού Vox.
Για τον Sanchez, ο οποίος βρίσκεται στην εξουσία από το 2018 και ηγείται ενός αριστερού συνασπισμού με το Podemos της ριζοσπαστικής αριστεράς, το διακύβευμα είναι μεγάλο. Οι εκλογές θαέχουν συνέπειες και για την ευρωπαϊκή αριστερά.
«Είναι σαφές ότι υπάρχει μια συνεχής στροφή (προς τα δεξιά) και η Ισπανία είναι ένα πολύ σημαντικό προπύργιο ενάντια σε αυτό το οπισθοδρομικό και αντιδραστικό ρεύμα», δήλωσε η υπουργός Οικολογίας Τερέζα Ριμπέρα στην εφημερίδα La Vanguardia.Σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις που δημοσιοποιήθηκαν ως και τη Δευτέρα εμφάνισαν ουσιαστικά σίγουρη τη νίκη του Λαϊκού Κόμματος (PP, δεξιά) του Alberto Nunez Feijoo, 61 ετών.

Όμως το ότι η δημοσίευση δημοσκοπήσεων απαγορευόταν για πέντε ημέρες προτού ανοίξουν οι κάλπες σημαίνει ότι δεν αποκλείονται εκπλήξεις.
Καθώς μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων δήλωνε αναποφάσιστος στις αρχές της εβδομάδας (περίπου ο ένας στους πέντε) και μένει να φανεί επίσης ο αντίκτυπος της ημερομηνίας διεξαγωγής των εκλογών –μέσα στο καλοκαίρι, εν μέσω διακοπών και με τις θερμοκρασίες στο κόκκινο– στη συμμετοχή.
Λόγω των διακοπών, σχεδόν δυόμισι εκατομμύρια πολίτες από το σύνολο των κάπου 37,5 εκατ. εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους ψήφισε επιστολικά, ανακοίνωσαν χθες Σάββατο τα ισπανικά ταχυδρομεία. Πρόκειται για αριθμό άνευ προηγουμένου.
Τα εκλογικά τμήματα ανοίγουν στις 09:00 [σ.σ. τοπική ώρα· στις 10:00 ώρα Ελλάδας] και θα κλείσουν στις 20:00 [21:00].
Ελλείψει δημοσκοπήσεων εξόδου, θα πρέπει να αναμένονται τα πρώτα αποτελέσματα για να φανεί η τάση.

Συμμαχία

Θα ήταν «τεράστια έκπληξη αν δεν αναδεικνυόταν νικητής το PP, όμως το κατά πόσον θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση, αυτό είναι άλλο», τόνισε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο πολιτολόγος Πέδρο Riera Sagrera, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Carlos III (Μαδρίτη).
Ο κ. Feijoo έχει θέσει στόχο το κόμμα του να φθάσει τον μαγικό αριθμό των 176 μελών της Βουλής, που θα του δώσει την απόλυτη πλειοψηφία (το σύνολο των εδρών είναι 350).
Όμως μόλις μία δημοσκόπηση προέβλεψε πως η παράταξη της δεξιάς θα έχει τέτοια επίδοση.
Θα χρειαστεί κατά συνέπεια να σχηματίσει συμμαχία.
Και μοναδικός δυνητικός του εταίρος είναι το Vox, κόμμα της άκρας δεξιάς, υπερεθνικιστικό και υπερσυντηρητικό, που γεννήθηκε το 2013, όταν μερίδα μελών διασπάστηκε από το PP.

Αυτή θα είναι πρόκληση για τον κ. Feijoo, που προβάλλει εικόνα μετριοπαθούς και η εκστρατεία του αντιμετώπισε περιπλοκές λόγω των παζαριών του Λαϊκού Κόμματος με το Vox, με αντικείμενο τον σχηματισμό τοπικών κυβερνήσεων σε περιοχές που αποσπάστηκαν από τους σοσιαλιστές στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές της 28ης Μαΐου.
Καθώς η παράταξη της άκρας δεξιάς δεν έκανε κανέναν συμβιβασμό ως προς τις προτεραιότητές του, όπως στην απόρριψη της έννοιας της έμφυλης βίας, την απόρριψη των διεμφυλικών, την άρνηση της κλιματικής αλλαγής.
Ο ηγέτης του Vox, ο Santiago Avaskal, έχει προειδοποιήσει το PP ότι το αντίτιμο της υποστήριξής του θα είναι η συμμετοχή της παράταξής του στην κυβέρνηση.
Αν το σενάριο αυτό γίνει πραγματικότητα, θα πρόκειται για την πρώτη φορά που η άκρα δεξιά θα βρεθεί στην εξουσία στην Ισπανία σχεδόν μισό αιώνα μετά το τέλος της δικτατορίας του Φράνκο.

«Δεν θα ήταν ιδεώδες»

Μέχρι τέλους, ο κ. Feijoo παρέμεινε αόριστος για τις προθέσεις του έναντι του Vox.
«Δύο ημέρες πριν από τις εκλογές, κανένας υποψήφιος δεν θα έπρεπε να δηλώνει με ποιον θα συμμαχήσει», δήλωσε την Τετάρτη σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα El Mundo.
Πρόσθεσε ωστόσο πως το σενάριο της κυβέρνησης συμμαχίας με το Vox «δεν θα ήταν ιδεώδες».
Καθώς φέρεται να οδεύει σε νέα βαριά ήττα μετά τις τοπικές και περιφερειακές εκλογές, που τον εξώθησαν να προκηρύξει τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές, ο κ. Sanchez, 55 ετών, επισείει τον κίνδυνο το Vox να βρεθεί στην κυβέρνηση, τον μετέτρεψε στο κύριο προεκλογικό του επιχείρημα.
Καταγγέλλοντας το «ζευγάρι που έχουν σχηματίσει η ακροδεξιά και η δεξιά των άκρων», ο σοσιαλιστής πολιτικός, που έχει ρίξει ιδιαίτερο βάρος στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, τόνισε κατά τη διάρκεια του τηλεοπτικού ντιμπέιτ την Τετάρτη ότι αν αναλάβει την κυβέρνηση της Ισπανίας συμμαχία PP/Vox θα πρόκειται για «οπισθοχώρηση όχι μόνο για την Ισπανία» στο επίπεδο των δικαιωμάτων, αλλά και «για σοβαρή ήττα για το ευρωπαϊκό σχέδιο».

Κατ’ αυτόν, η μόνη εναλλακτική είναι να διατηρηθεί στην εξουσία η συμμαχία που σχηματίστηκε το 2020 ανάμεσα στο σοσιαλιστικό κόμμα (PSOE) και τη ριζοσπαστική αριστερά, την οποία δεν εκπροσωπεί πλέον το Podemos.
Ο άβολος εταίρος του κ. Sanchez τα προηγούμενα τρία χρόνια, το Ποδέμος, απορροφήθηκε και αντικαταστάθηκε φέτος από το Sumar, παράταξη της οποίας ηγείται η απερχόμενη υπουργός Εργασίας, η κομμουνίστρια και ιδιαίτερα πραγματιστική Γιολάντα Ντίαθ.
Ο κ. Riera Sagrera εκτιμά πάντως πως οι πιθανότητες η συμμαχία κεντροαριστεράς-αριστεράς να παραμείνει στην εξουσία είναι ισχνές.
Αντίθετα, θεωρεί πιθανό να μην εξασφαλίσει καμιά παράταξη την πλειοψηφία των εδρών στο ισπανικό κοινοβούλιο και να χρειαστούν νέες εκλογές σε μερικούς μήνες, κάτι το οποίο θεωρεί «σοβαρό ρίσκο».

Αναλυτικά....

Πολύ κρίσιμες εκλογές: Η Ισπανία είτε θα στραφεί ακροδεξιά ή θα γίνει το... Βέλγιο του Νότου

Οι εκλογές είναι, μακράν, οι πιο σημαντικές που έχουν διεξαχθεί στην Ισπανία στην πρόσφατη ιστορία.
Για πρώτη φορά μετά τον θάνατο του δικτάτορα Fansisco Franco, οι εκλογές θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια ισπανική κυβέρνηση με ακροδεξιούς υπουργούς, όπως τονίζει το Politico.
Αυτό το ενδεχόμενο θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια ευρύτερη αλλαγή της θάλασσας στην Ευρώπη ενόψει των εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του επόμενου έτους και να δώσει λάδι στις δεξιές δυνάμεις που θέλουν η ΕΕ να τηρεί πιο σκληρές θέσεις σε όλα, από την κλιματική πολιτική μέχρι τη μετανάστευση.
Αλλά πρακτικά, αυτές οι εκλογές μπορεί επίσης να ξεχωρίσουν ως οι πιο χαοτικές στην ιστορία της χώρας.

Μετά την αιφνιδιαστική ήττα της αριστερής κυβέρνησης συνασπισμού στις τοπικές εκλογές του Μαΐου, η ψηφοφορία διεξάγεται στο τέλος του καλοκαιριού, όταν πάνω από το ένα τέταρτο των 37 εκατομμυρίων εγγεγραμμένων ψηφοφόρων της Ισπανίας είναι σε διακοπές.
Υπάρχει πραγματική πιθανότητα να μην εμφανιστούν οι ψηφοφόροι που έχουν διοριστεί σε εκλογικά τμήματα, ένα σενάριο που θα υποχρέωνε τις αρχές να στρατολογήσουν επιτόπου προσωπικό και να καθυστερήσουν την έναρξη της ψηφοφορίας.
Οι εκλογές διεξάγονται επίσης εν μέσω ενός άγριου καύσωνα, με θερμοκρασίες μεταξύ 35 και 40 βαθμών Κελσίου να αναμένονται σε ολόκληρη τη χώρα.
Οι τοπικές αρχές που είναι επιφορτισμένες με την επίβλεψη των εκλογικών υποδομών προσπαθούν να εγκαταστήσουν ανεμιστήρες στα σχολεία και τα δημόσια κτίρια όπου οι Ισπανοί θα παραταχθούν για να ψηφίσουν. και σε ορισμένα σημεία, ομάδες του Ερυθρού Σταυρού είναι σε ετοιμότητα εάν προκύψουν επείγοντα ιατρικά περιστατικά.

Αδύνατον να προβλεφθεί η συμμετοχή

Η καλοκαιρινή ημερομηνία και η υπερβολική ζέστη καθιστούν αδύνατη την πρόβλεψη των ποσοστών συμμετοχής σε μια σφιχτή εκλογική περίοδο όπου κανένα κόμμα δεν αναμένεται να εξασφαλίσει τις έδρες που απαιτούνται για τον σχηματισμό κυβέρνησης πλειοψηφίας.
Αυτό σημαίνει ότι κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί σε μια ψηφοφορία που είναι πιθανό να αναγκάσει τις δύο μεγαλύτερες πολιτικές δυνάμεις της Ισπανίας - το Σοσιαλιστικό Κόμμα του πρωθυπουργού Πέδρο Sanchez και το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα - να συνάψουν συμφωνίες με το αριστερό κόμμα Sumar ή το ακροδεξιό κόμμα Vox για να κυβερνήσουν.

Ένας αντιδημοφιλής πρωθυπουργός

Για τον Sánchez, αυτές οι εκλογές είναι λιγότερο ένα δημοψήφισμα για την αριστερή κυβέρνηση συνασπισμού που ηγήθηκε τα τελευταία τέσσερα χρόνια και περισσότερο μια δοκιμή της προσωπικής του απήχησης.
Η ισπανική οικονομία βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι εγκρίνουν τις πολιτικές που έχει ακολουθήσει το υπουργικό του συμβούλιο.
Αλλά ο ίδιος ο Sánchez δεν είναι δημοφιλής μεταξύ του εκλογικού σώματος και φαίνεται ότι μπορεί να χάσει την εξουσία του απλώς και μόνο επειδή οι Ισπανοί δεν μπορούν να τον στομαχίσουν.
Στην τελευταία προεκλογική του συγκέντρωση την Παρασκευή, ο πρωθυπουργός προέτρεψε τους ψηφοφόρους να τον κοιτάξουν και να δουν τις εκλογές ως επιλογή μεταξύ «της προοδευτικής κυβέρνησης του Σοσιαλιστικού Κόμματος… ή μιας κυβέρνησης που αποτελείται από το Λαϊκό Κόμμα και το κόμμα Vox».
Για τον πρωθυπουργό, η παραμονή στην εξουσία είναι ένα παιχνίδι αριθμών στο οποίο οι πιθανότητες στοιβάζονται εναντίον του.
Είναι παράνομη η δημοσίευση επίσημων δημοσκοπήσεων εντός πέντε ημερών από τις εκλογές στην Ισπανία και οι τελευταίες έρευνες έδειξαν ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Sanchez και το κόμμα Sumar της Αντιπρόεδρου της Κυβέρνησης Yolanda Diaz - ένας συνασπισμός αριστερών ομάδων - δεν ήταν καθόλου κοντά στο να εξασφαλίσουν τις 176 έδρες που απαιτούνταν για να σχηματιστεί κυβέρνηση πλειοψηφίας.
Αλλά το Σάββατο, ανεπίσημες δημοσκοπήσεις παρακολούθησης που δημοσιεύθηκαν εκτός της χώρας έδειξαν ότι οι αριστεροί σύμμαχοι έκαναν σημαντικές προόδους που τους έφεραν στο κατώφλι της νίκης.
Εάν τα κόμματα αψηφούν τις προσδοκίες και έχουν καλή απόδοση, ο Sánchez πιθανότατα θα επιδιώξει να επαναλάβει το σχέδιο του παιχνιδιού από το 2019, σχηματίζοντας κυβέρνηση συνασπισμού με τη Sumar και σφυρηλατώντας συμφωνίες με μικρότερα περιφερειακά κόμματα που είναι πρόθυμα να ανταλλάξουν την υποστήριξή τους για την υποψηφιότητά του στο κοινοβούλιο για παραχωρήσεις με τη μορφή υποδομών όπως νέοι σιδηρόδρομοι ή νοσοκομεία.

Η ταλάντευση προς τα δεξιά

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το Λαϊκό Κόμμα θα συγκεντρώσει τις περισσότερες ψήφους σε αυτές τις εκλογές — αλλά όχι αρκετές για να μπορέσει ο συντηρητικός Alberto Núñez Feijóo να κυβερνήσει μόνος του.
Εάν το κόμμα έχει καλή απόδοση, ο Feijóo θα προσπαθήσει σχεδόν σίγουρα να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας.
Αλλά για να είναι επιτυχής αυτή η προσπάθεια, πρέπει είτε να συγκεντρώσει 176 βουλευτές για να ψηφίσουν υπέρ του ή να περιμένει έναν επόμενο γύρο ψηφοφορίας για να έχει περισσότερες ψήφους υπέρ παρά όχι κατά της υποψηφιότητάς του.
Αυτό ακούγεται σαν απλά μαθηματικά, αλλά δεν είναι: οι βουλευτές μπορούν να απέχουν, πράγμα που σημαίνει ότι είναι δύσκολο να προβλέψουμε ακριβώς πόσες ψήφους θα χρειαζόταν ο Feijóo.
Ο Feijóo είπε ότι θα προσπαθήσει να πείσει τους φυσικούς του συμμάχους στο ακροδεξιό κόμμα Vox να στηρίξουν μια κυβέρνηση μειοψηφίας στην οποία δεν έχει υπουργούς.

Αλλά ο υπερεθνικιστής ηγέτης Sandiago Abascal έδειξε ότι δεν ενδιαφέρεται για αυτή την επιλογή.

Εάν το Λαϊκό Κόμμα συγκεντρώσει περισσότερες από 165 έδρες, ο Feijóo μπορεί να προσπαθήσει να παρακάμψει το Vox και να συγκεντρώσει την υποστήριξη από μικρότερα περιφερειακά κόμματα, συνάπτοντας συμφωνίες με ομάδες όπως το συντηρητικό Εθνικιστικό Κόμμα των Βάσκων και τους νησιωτικούς βουλευτές από τον Συνασπισμό των Καναρίων Νήσων.
Όμως, όσο περισσότερες ψήφους χρειάζεται, τόσο πιο δύσκολη γίνεται αυτή η διαδικασία: αργά ή γρήγορα ένας πιθανός σύμμαχος θα ζητήσει παραχωρήσεις ασυμβίβαστες με εκείνες που έκανε ένας άλλος θεωρητικός εταίρος.
Εάν αυτό αποτύχει, ο Feijóo θα πρέπει να διαπραγματευτεί με τη Vox και να προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού.
Ο Abascal είπε ότι εάν το κόμμα του έρθει στην εξουσία, θα απαιτήσει την εξάλειψη του ισπανικού υπουργείου Ισότητας και των δικαστηρίων που χειρίζονται τη βία κατά των γυναικών.

Θέλει επίσης να καταργήσει την υπάρχουσα νομοθεσία για την ισότητα των φύλων και τους νόμους που προστατεύουν τα δικαιώματα της LGBTQ+ κοινότητας.

Το πρόγραμμα του κόμματος προτείνει επιπλέον την ανάπτυξη του ναυτικού για να εμποδίσει τα σκάφη μεταναστών να φτάσουν στην Ισπανία, την αποχώρηση από τη Συμφωνία του Παρισιού και παρόμοιες συμφωνίες για το κλίμα και τη δήλωση της υπεροχής της ισπανικής δικαιοσύνης έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«Μόνο η Vox τολμά να αλλάξει την κατεύθυνση προς την οποία ταξιδεύει η Ισπανία», είπε ο Abascal στους υποστηρικτές της την Παρασκευή, δεσμευόμενος να σώσει τη χώρα από την «αριστερή αίρεση» που είχε καταλάβει τη χώρα.
Σε αντάλλαγμα για την υποστήριξή του, το Vox φέρεται επίσης να ζητήσει σημαντικές θέσεις στην κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου στα υπουργεία Εσωτερικών, Άμυνας, Πολιτισμού και Παιδείας, όλα τα βασικά χαρτοφυλάκια που το Λαϊκό Κόμμα λέει ότι δεν θα παραδώσει ποτέ.
Εάν το ακροδεξιό κόμμα δεν υποχωρήσει και δεν υποχωρήσει σε αυτό και σε άλλα θέματα, ο Feijóo μπορεί να υπολογίσει ότι η καλύτερη επιλογή του είναι να αφήσει τη χώρα να λειτουργήσει χωρίς κυβέρνηση όλο το φθινόπωρο, με την ελπίδα ότι οι ψηφοφόροι θα του δώσουν μια πιο ξεκάθαρη εντολή - και ίσως ακόμη και μια πλειοψηφία στο κοινοβούλιο - όταν προκηρυχθούν νέες εκλογές.

Το Βέλγιο του Νότου

Η ψηφοφορία της Κυριακής θα δώσει τη θέση της σε παύση, με τη δράση να ξεκινά ξανά μόλις στα τέλη Αυγούστου, όταν θα συγκληθεί εκ νέου το ισπανικό κοινοβούλιο.
Λίγο αργότερα, ο βασιλιάς της Ισπανίας θα συναντηθεί με τους ηγέτες κάθε πολιτικής ομάδας και θα ζητήσει από αυτόν με τη μεγαλύτερη υποστήριξη να προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση.
Στη συνέχεια, αυτός ο υποψήφιος θα διαπραγματευτεί με πιθανούς εταίρους προτού υποβληθεί σε επίσημη ψηφοφορία για την επένδυση, η οποία φέτος είναι απίθανο να διεξαχθεί πριν από τα μέσα Σεπτεμβρίου.
Αν 176 βουλευτές δώσουν τη στήριξή τους στον υποψήφιο, γίνονται πρωθυπουργός.
Εάν αυτή η υποστήριξη δεν εξασφαλιστεί, μια δεύτερη ψηφοφορία μπορεί να διεξαχθεί 48 ώρες αργότερα, με τον υποψήφιο να χρειάζεται απλώς να εξασφαλίσει απλή πλειοψηφία (περισσότερα ναι παρά όχι).
Αλλά σε εκείνο το σημείο το ρολόι χτυπά ήδη: Τη στιγμή που ο υποψήφιος του βασιλιά χάσει την πρώτη του ψήφο, αρχίζει μια δίμηνη αντίστροφη μέτρηση, στο τέλος της οποίας ο βασιλιάς πρέπει να διαλύσει το κοινοβούλιο και να ζητήσει νέες εκλογές.
Δεδομένου του χρονοδιαγράμματος με το οποίο εργαζόμαστε, το κοινοβούλιο θα μπορούσε πιθανότατα να διαλυθεί μόνο τον Νοέμβριο και οι εκλογές πρέπει να διεξαχθούν 54 ημέρες μετά από αυτήν την ημερομηνία — επομένως η Ισπανία θα διεξαγάγει νέα ψηφοφορία στο τέλος αυτού του έτους ή, πιο πιθανό, στις αρχές του 2024.
Κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς περιόδου, ο Sánchez θα παρέμενε ως προσωρινός πρωθυπουργός με περιορισμένες εξουσίες: Κανένας νέος νόμος δεν μπορεί να εγκριθεί εκτός από λόγους έκτακτης ανάγκης.

Η Ισπανία έχει ήδη εμπειρία με υπηρεσιακές κυβερνήσεις.

Μετά από ατελέσφορες εκλογές τον Δεκέμβριο του 2015, ο συντηρητικός πρωθυπουργός Μariano Rajoi παρέμεινε ως προσωρινός ηγέτης της Ισπανίας μέχρι τη διεξαγωγή νέων εκλογών τον Ιούνιο του επόμενου έτους.
Καθώς κανένα κόμμα δεν εξασφάλιζε την πλειοψηφία των εδρών στο κοινοβούλιο, η Ισπανία φαινόταν καταδικασμένη σε μια ακόμη εκλογική επανάληψη, αλλά τον Οκτώβριο του 2016 το Σοσιαλιστικό Κόμμα συμφώνησε να απόσχει και να επιτρέψει στον Ραχόι να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας σε μια προσπάθεια να τελειώσει το αδιέξοδο.
Ο ίδιος ο Sanchez ήταν ήδη υπηρεσιακός πρωθυπουργός το 2019: Μετά από ατελέσφορες εκλογές τον Απρίλιο του ίδιου έτους, ο Σοσιαλιστής ηγέτης δεν μπόρεσε να καταλήξει σε κυβερνητική συμφωνία με το αριστερό κόμμα Podemos.
Μετά τις πρόωρες εκλογές τον Νοέμβριο που είδαν και τα δύο κόμματα να χάσουν έδρες, οι ηγέτες τους συμφώνησαν να παραμερίσουν τις διαφορές τους για να σχηματίσουν την πρώτη κυβέρνηση συνασπισμού της Ισπανίας.
Ο Πάμπλο Σιμόν, πολιτικός επιστήμονας στο πανεπιστήμιο Carlos III της Μαδρίτης, είπε ότι το όλο και πιο πολωμένο πολιτικό τοπίο της Ισπανίας καθιστά όλο και πιο πιθανό τη χώρα να αντιμετωπίσει ένα πολιτικό αδιέξοδο και τις υπηρεσιακές κυβερνήσεις που οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέονται με χώρες όπως το Βέλγιο, το οποίο κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ λειτουργίας χωρίς εκλεγμένη κυβέρνηση.
«Η Ισπανία είναι κατακερματισμένη αυτή τη στιγμή: Δεν υπάρχει ούτε μία δεξιά, ούτε μία αριστερά», είπε.
«Ο Sanchez μπορεί να χάσει αυτές τις εκλογές και να παραμείνει πρωθυπουργός για αρκετό καιρό».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ