Έτσι στήθηκε το παραμύθι του Covi-d: “Τρελά” χρήματα πίσω από φαρμακευτικές, παραπληροφόρηση, εκβιασμοί και πρόθυμα “παπαγαλάκια” να πουλήσουν και τη μάνα τους για μερικά ευρώ

 

Εμπιστευτείτε τις Αρχές,

εμπιστευτείτε τους Εμπειρογνώμονες, εμπιστευτείτε την Επιστήμη, μας είπαν.

Τα μηνύματα περί δημόσιας υγείας κατά τη διάρκεια της πανδημίας CO-VID-19 ήταν αξιόπιστα μόνο εάν… προέρχονταν από κυβερνητικές υγειονομικές αρχές, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, φαρμακευτικές εταιρείες, καθώς και από επιστήμονες που παπαγάλιζαν τις γραμμές τους με λίγη κριτική σκέψη… όλοι οι υπόλοιποι που εκπροσωπούσαν τον αντίλογο, χαρακτηρίστηκαν ως ψεκασμένοι, αρνητές οι συνωμοσιολόγοι…Μέχρι να έρθουν δεκάδες έρευνες να τους δικαιώσουν για τα όσα «φώναζαν» με την φωνή της λογικής….
Στο όνομα της «προστασίας» του κοινού, οι αρχές έχουν καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να δημιουργήσουν μια ψευδαίσθηση συναίνεσης σχετικά με την κατάλληλη απάντηση στον COV-ID-19 όπως περιγράφεται στα πρόσφατα δημοσιευμένα αρχεία Twitter που τεκμηριώνουν τη συμπαιγνία μεταξύ του FBI και των πλατφορμών μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Έπνιξαν την αλήθεια….

Καταπίεσαν την «αλήθεια», ακόμη και όταν προέρχονταν από επιστήμονες υψηλής αξιοπιστίας, υπονομεύοντας τον επιστημονικό διάλογο και αποτρέποντας τη διόρθωση επιστημονικών λαθών.
Στην πραγματικότητα, έχει δημιουργηθεί μια ολόκληρη μάστιγα λογοκρισίας, δήθεν για την αντιμετώπιση της λεγόμενης παραπληροφόρησης MDM (ψευδείς πληροφορίες που προέρχονται από ανθρώπινο λάθος )
Από ελεγκτές στοιχείων όπως το NewsGuard , μέχρι τον νόμο για τις ψηφιακές υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής , το νομοσχέδιο για την ασφάλεια στο Διαδίκτυο του Ηνωμένου Βασιλείου και το BBC Trusted News Initiative, καθώς και τη Big Tech και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στο κοινό για να περιορίσουν την.. παραπληροφόρηση (ή μήπως τη φίμωση;)

«Είτε πρόκειται για απειλή για την υγεία μας είτε για απειλή για τη δημοκρατία μας, η παραπληροφόρηση έχει ανθρώπινο κόστος», είχε πει ο Tim Davie, Γενικός Διευθυντής του BBC .
Είναι όμως πιθανό ότι οι «αξιπόιστοι» θεσμοί θα μπορούσαν να αποτελέσουν πολύ μεγαλύτερη απειλή για την κοινωνία με τη διάδοση ψευδών πληροφοριών;
Αν και το πρόβλημα της διάδοσης ψευδών πληροφοριών συνήθως θεωρείται ότι προέρχεται από το κοινό, κατά τη διάρκεια της πανδημίας CO-VID-19, κυβερνήσεις, εταιρείες, υπερεθνικοί οργανισμοί, ακόμη και επιστημονικά περιοδικά και ακαδημαϊκά ιδρύματα συνέβαλαν σε μια ψευδή αφήγηση.

Ψεύδη όπως «τα lockdown σώζουν ζωές» και «κανείς δεν είναι ασφαλής μέχρι να είναι όλοι ασφαλείς» έχουν εκτεταμένο κόστος στη ζωή και τις ζωές.
Οι ψευδείς πληροφορίες από τους θεσμούς κατά τη διάρκεια της πανδημίας ήταν ανεξέλεγκτες.

Παρακάτω είναι απλώς ένα δείγμα…

1.
Οι υγειονομικές αρχές έπεισαν ψευδώς το κοινό ότι τα εμβόλια CO-VID-19 σταματούν τη μόλυνση και τη μετάδοση όταν οι κατασκευαστές δεν δοκίμασαν ποτέ αυτά τα αποτελέσματα.
Το CDC άλλαξε τον ορισμό του εμβολι-ασμού για να είναι πιο «περιεκτικός» των νέων εμβο-λίων τεχνολογίας mRNA.
Αντί τα εμβ-όλια να παράγουν ανοσία, τώρα ήταν αρκετά καλό απλώς για να παράγουν μερική προστασία.

2.
Ο FDA αρνήθηκε την πλήρη δημοσιοποίηση των εγγράφων που είχε εξετάσει σε 108 ημέρες όταν χορήγησε την άδεια χρήσης έκτακτης ανάγκης για τα εμβό-λια.
Στη συνέχεια, ως απάντηση σε αίτημα νόμου περί ελευθερίας της πληροφόρησης, προσπάθησε να καθυστερήσει την δημοσίευση τους έως και 75 χρόνια. Αυτά τα έγγραφα περιείχαν στοιχεία για ανεπιθύμητες ενέργειες του εμβ-ολίου. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι μεταξύ 50% και 96% της χρηματοδότησης των ρυθμιστικών φορέων φαρμάκων σε όλο τον κόσμο προέρχεται από την Big Pharma με τη μορφή επιχορηγήσεων.
Μπορούμε να αγνοήσουμε ότι είναι δύσκολο να δαγκώσεις το χέρι που σε ταΐζει;

3.
Οι κατασκευαστές εμβ-ολίων ισχυρίστηκαν υψηλά επίπεδα αποτελεσματικότητας του εμβολ-ίου όσον αφορά τη μείωση του σχετικού κινδύνου (μεταξύ 67% και 95%).
Δεν κατάφεραν, ωστόσο, να μοιραστούν με το κοινό το τουλάχιστον εξίσου σημαντικό μέτρο μείωσης του απόλυτου κινδύνου που ήταν μόνο περίπου 1%, υπερβάλλοντας έτσι το αναμενόμενο όφελος αυτών των εμβο-λίων. Ισχυρίστηκαν επίσης ότι “δεν παρατηρήθηκαν σοβαρές ανησυχίες για την ασφάλεια” ενώ μετά την έγκριση αποκαλύφθηκαν σταδιακά πολλαπλά σοβαρά πρβλήματα, παρενέργειες που μερικές φορές κατέληξαν να αποβούν θανατηφόρα.

4.
Οι κατασκευαστές απέτυχαν επίσης να δικαιολογήσουν δημόσια τη ραγδαία μείωση της αποτελεσματικότητας του εμβολίου που γίνεται αρνητική στους έξι μήνες. Η έλλειψη διαφάνειας σχετικά με αυτές τις ζωτικής σημασίας πληροφορίες απέλεισε τους ανθρώπους από το δικαίωμά τους για συγκατάθεση.

Ο ρόλος του ΠΟΥ

Ο ΠΟΥ συμμετείχε επίσης στην ψευδή ενημέρωση του κοινού. Αγνόησε τα δικά της σχέδια πριν από την πανδημία και αρνήθηκε ότι τα lockdown και οι μάσκες είναι αναποτελεσματικά για να σώσουν ζωές και έχουν καθαρή βλάβη στη δημόσια υγεία.
Προώθησε επίσης τον μαζικό εμβολ-ιασμό σε αντίθεση με την αρχή της δημόσιας υγείας των «παρεμβάσεων που βασίζονται στις ατομικές ανάγκες». Έφτασε επίσης στο σημείο να αποκλείει τη φυσική ανοσία από τον ορισμό της ανοσίας αγέλης και ισχυρίστηκε ότι μόνο τα εμβ-όλια μπορούν να βοηθήσουν να φτάσουμε σε αυτό το τελικό σημείο.
Αυτό αντιστράφηκε αργότερα υπό την πίεση της επιστημονικής κοινότητας.
Το Lancet, ένα αξιοσέβαστο ιατρικό περιοδικό, δημοσίευσε μια εργασία που ισχυριζόταν ότι η υδροξυχλωροκίνη (HCQ) – ένα επαναχρησιμοποιημένο φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του CO-VID-19 – συσχετίστηκε με ελαφρώς αυξημένο κίνδυνο θανάτου.

Αυτό οδήγησε τον FDA να απαγορεύσει τη χρήση του HCQ για τη θεραπεία ασθενών με Covi-d-19 και το NIH να σταματήσει τις κλινικές δοκιμές για το HCQ ως πιθανή θεραπεία Covi-d-19.

Αυτά ήταν δραστικά μέτρα που ελήφθησαν με βάση μια μελέτη που αργότερα ανακλήθηκε λόγω της εμφάνισης στοιχείων που έδειχναν ότι τα δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ψευδή.
Σε μια άλλη περίπτωση , το ιατρικό περιοδικό Current Problems in Cardiology απέσυρε –χωρίς καμία αιτιολόγηση– μια εργασία που έδειχνε αυξημένο κίνδυνο μυοκαρδίτιδας σε νέους μετά τα εμβόλια για τον Covi-d-19 μετά την αξιολόγηση και δημοσίευσή της από ομοτίμους.

Τα «παπαγαλάκια»…

Πολλά μέσα ενημέρωσης είναι επίσης ένοχα για κοινοποίηση ψευδών πληροφοριών.
Αυτό ήρθε με τη μορφή μεροληπτικής αναφοράς ή με την προσχώρηση ως πλατφόρμα για εκστρατείες δημοσίων σχέσεων (PR).
Η έλλειψη ακεραιότητας και η σύγκρουση συμφερόντων οδήγησαν σε μια άνευ προηγουμένου θεσμική πανδημία ψευδών πληροφοριών, παραπληροφόρησης και παραπληροφόρησης.
Η εμπιστοσύνη του κοινού στα μέσα ενημέρωσης σημείωσε τη μεγαλύτερη πτώση της τα τελευταία πέντε χρόνια.

Με αυτά και με αυτά το ερώτημα παραμένει ένα…

Πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε τους θεσμούς που μας είπαν ψέματα ξανά και ξανά;

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ