«Τρομοκράτες» σε όλον τον πλανήτη σκορπούν τον μαζικό θάνατο - Προϊόντα ενός «ΜΚ-Ultra» που δεν διακόπηκε ποτέ;

 


Μεγάλη εντύπωση έχουν προκαλέσει τα ανά τον κόσμο τρομοκρατικά χτυπήματα με εκατόμβες νεκρών, με τους δράστες να θυσιάζουν τις ζωές τους είτε αυτοκτονώντας, είτε οδεύοντας σε σίγουρο θάνατο απο την ισχύ πυρός των αρχών ασφαλείας, είτε
ανατιναζόμενοι σκοτώνοντας πλήθος κόσμου, αδιαφορώντας παντελώς για το ισχυρότερο-κατά τον Αριτοτέλη-ορμέμφυτο, το ένστικτο της επιβίωσης και επαναφέοντας στην επιφάνεια τα σενάρια περί ύπαρξης χρήσιμων «Ματζουριανών υποψήφιων» και θυμάτων εφαρμογής πάνω τους το πασίγνωστου, παράνομου και αμαρτωλού ακυρωθέντος (όντως ακυρώθηκε;) προγράμματος της CIA, του MK Ultra.

Σημειώνεται ότι μόλις πριν λίγο ένα νέο αιματηρό περιστατικό παράλογης βίας έλαβε χώρα στην Γερμανία (για τρίτη φορά μέσα σε ένα μήνα) όπου Σύρος πρόσφυγας έσφαξε με ματσέτα έγγυο γυναίκα δημόσια στους δρόμους της Στουτγκάρδης

Το προφίλ επόίσης των ανθρώπων αυτών δεν παρέπεμπε ποτέ σε φανατικούς γεννημένους κάπου στα βάθη της Μέσης Ανατολής αλλά σε ανθρώπους γεννημένους σε ευρωπαϊκές χώρες ή στις ΗΠΑ που κατά τις μαρτυρίες δεν είχαν ποτέ ιδιαίτερη σχέση με την μουσουλμανική θρησκεία ή με κάποια σέχτα, να έχουν κίνητρα δηλαδή για να διαπράξουν στυγερά εγκλήματα στο όνομα κάποια πίστης ή ιδεολογίας.

Και όμως τον τελευταίο χρόνο γίναμε μάρτυρες μακελειών που όμοιά τους βλέπαμε μόνο σε ταινίες μπλοκμπάστερ, όπως έγινε στο Παρίσι (όπου τα θύματα του θεάτρου Μπατακλάν βασανίστηκαν φρικτά με ακρωτηριασμούς και είχαν αργό και βασανιστικό θάνατο) στις Βρυξέλλες, στο Ορλάντο,στην Κωνσταντινούπολη (ανατινάχτηκαν οι θύτες) στο Ντάλλας (όπου πρώην Αφροαμερικανός πεζοναύτης σκότωσε 5 αστυνομικούς εν ψυχρώ και μετά αυτοκτόνησε!) στην Νίκαια και πρόσφατα το Μόναχο (όπου και αυτός πολύ βολικά επίσης αυτοκτόνησε).

Οι θύτες έμοιαζαν σαν να ήταν «προγραμματισμενοι» να σκοτώνουν (programmed to kill). Άλλωστε για να αγνοεί κάποος την ίδια του την ύπαρξη χρειάζεται ένα είδος «προγραμματισμού».

Πολλοί αναρωτιούνται λοιπόν εάν αυτό είναι εφικτό και εάν κάποιοι το χρησιμοποιούν με στόχο την επίτευξη κάποιων σκοπών που εν τέλει μοιάζουν να είναι πλανητικού χαρακτήρα και παγκόσμιας απήχησης.

Όπως έχει αποδειχτεί στο πρόσφατο σκοτεινό παρελθόν της Ανθρωπότητας είναι κάτι που ισχύει. Το αποδεικνύουν οι «Ματζουριανοί υποψηφιοι» και τα «πειραματόζωα» του MK-Ultra.

Oι «Μαντζουριανοί» υποψήφιοι ήταν αιχμάλωτοι Αμερικανοί στρατιώτες ή άλλοι ΝΑΤΟϊκοί στρατιώτες που είχαν αιχμαλωτισθεί από τους Βορεοκορεάτες ή τους Κινέζους στον πόλεμο της Κορέας και είχαν σταλθεί στην κινεζική Μαντζουρία όπου και υπέστησαν πρόγραμμα πλύσης εγκεφάλου για να καταστούν «πράκτορες εν υπνώσει» που με την απελευθέρωσή τους και επιστροφή τους τις δυτικές κοινωνίες μόλις άκουγαν μια λέξη-κλειδί ή έβλεπαν ένα αντικείμενο-κλειδί θα ενεργοποιούνταν προς την πραγματοποιήση μια αποστολής για την οποία είχαν προγραμματισθεί κατά την διάρκεια της αιχμαλωσίας τους.

Αυτοί αναφέρονται στην διεθνή βιβλιογραφία ως «sleeper agents» και ήταν ικανοί να μετατραπούν ακόμα και σε αδίστακτους δολοφόνους αδιαφορώντας για την ζωή τους.

Για να γίνει κατανοητή η μεταστροφή πολλών αιχμαλώτων στον πόλεμο της Κορέας οι Κινέζοι προχώρησα στην δημιουργία ενός ντοκυμαντέρ εγχώριας παραγωγής με τον τίτλο «They Chose China (Διάλεξαν την Κίνα)» του 2005, που διηγείται την ιστορία 21 Αμερικανών στρατιωτών οι οποίοι κατά τον πόλεμο της Κορέας (1950-1953) αιχμαλωτίστηκαν από τον Κινεζικό Λαϊκό Στρατό και τον Ιανουάριο του 1954 μετά τα τέλος του πολέμου, οι αιχμάλωτοι του αμερικανικού Στρατού και των συμμάχων τους αφήνονται ελεύθεροι να γυρίσουν στην πατρίδα τους αλλά εικοσιένας Αμερικανοί αιχμάλωτοι και ένας Βρετανός αρνούνται να επιστρέψουν καταγγέλοντας μάλιστα την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ και επιλέγουν να παραμείνουν στην Κίνα!

Φυσικά η επιλογή τους αυτή είχε γίνει μετά από την κατάλληλη «αναδιαπαιδαγώγηση»

Στο σινεμά υπήρξε μια καταπληκτική ταινία του 1962 με τίτλο «The Manchurian Candidate» που αναφερόταν στον προγραμματισμό ενός Αμερικανού στρατιώτη που θα εκτελούσε μια δολοφονική αποστολή στις ΗΠΑ μόλις ενεργοποιούνταν με την θέαση ενός τραπουλόχαρτου του Queen of Diamonds, ενώ του είχαν εμφυτευθεί και ψεύτικες αναμνήσεις.

Στην ταινία πρωταγονιστούσε ο αξέχαστος και αείμνηστος Φρανκ Σινάτρα και θεωρείται ένα από τα καλύτερα έργα... ever.

Όμως το ανόσιο έργο της πλύσης εγκεφάλου και της διαστροφής της ελεύθερης βούλησης ενός ανθρώπου το διέπραξε και η CIA κατά την δεκαετία του 1950 χρησιμοποιώντας σωρεία μεθόδων: Ήταν το γνωστό και ανίερο πρόγραμμα MK-Ultra.

Ακολουθεί εκτενές άρθρο της Θεανώς Καρούτα από το τεύχος 29 του περιοδικού «Φαινόμενα»

Για την απαγορευμένη δράση των αμερικανικών μυστικών υππρεσιών έχουν γραφτεί αρκετά, λίγα όμως έχουν τεκμηριωθεί βάσει ατράνταχτων στοιχείων και ακόμα λιγότερα είναι εκείνα που έχουν γίνει παραδεκτά από την αμερικανική ηγεσία. Ένα από ταχαρακτηριστικότερα παραδείγματα διαρροής πληροφοριών σχετικά με τέτοιου είδους δραστηριότητες αποτελεί η επιχείρηση ΜΚ Ultra, που στόχο είχε τον έλεγχο του ανθρώπινου νου.
Η επιχείρηση ΜΚ Ultra ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 με πρωτοβουλία του αρηγού της CIA, Allen Dulles, σε μια προσπάθεια να αναζητηθούν νέες μέθοδοι αντιμετώπισης της «κόκκινης απειλής» (αν και παρόμοια πειράματα είχαν ξεκινήσει από τα τέλη του ‘40). Οι τεχνικές πλύσης εγκεφάλου που υποτίθεται πως είχαν αναπτύξει οι Σοβιετικοί και οι Κινέζοι είχαν θορυβήσει τις ΗΠΑ σε τέτοιο βαθμό που ένιωσαν την ανάγκη να ξεκινήσουν μια έρευνα για τον έλεγχο του ανθρώπινου νου, με απώτερο στόχο την πλήρη χειραγώγησή του και την εξάλειψη κάθε προσωπικής αντίληψης των «πειραματόζωων». 
Στις μελέτες συμμετείχαν πάνω από 40 πανεπιστημιακά ιδρύματα, πολλά ερευνητικά κέντρα, φαρμακευτικές εταιρίες, αλλά και πλήθος επιστημόνων. Θύματα (όπως θα δούμε παρακάτω, οι επιπτώσεις των μελετών ήταν φρικτές) ήταν υπάλληλοι της CIA, στρατιωτικό προσωπικό, γιατροί, διάφοροι κυβερνητικοί πράκτορες, εκδιδόμενες γυναίκες, ψυχικά άρρωστοι ασθενείς, αλλά και απλοί πολίτες. Υπήρχαν, μάλιστα, και κάποιοι, κατά κύριο λόγο φοιτητές, που εθελοντικά δήλωσαν την επιθυμία να συμμετάσχουν ως πειραματόζωα. Οι δοκιμές ανθούσαν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, με την CIA να δρα ανεμπόδιστη πραγματοποιώντας πειράματα ακόμη και σεανυποψίαστους ανθρώπους.

Πανεπιστήμια και οίκοι ανοχής

Τα πειράματα διεξάγονταν με τέτοιον τρόπο ώστε να μην κινούν τις υποψίες των ανθρώπινων πειραματόζωων. Για παράδειγμα, η CIAνοίκιαζε και εξόπλιζε κατάλληλα πολυτελή διαμερίσματα, τα οποία διαμόρφωνε σαν οίκους ανοχής. Οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονταν στο Σαν Φρανσίσκο και φυσικά κανείς δεν γνώριζε ότι πίσω από καθρέφτες και τζαμαρίες, αλλά και σε άλλα σημεία στο χώρο υπήρχαν κρυμμένες κάμερες και μικρόφωνα. Οι πελάτες επίσης δεν γνώριζαν ότι κάθε φορά που πήγαιναν τους χορηγούνταν ναρκωτικές ουσίες με σκοπό να καταγραφούν οι αντιδράσεις τους, ενώ το οπτικό υλικό μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως μέσο εκβιασμού. Σημαντικό μέρος των πειραμάτων όμως γινόταν με επίσημο ακαδημαϊκό μανδύα. Η CIA ζητούσε τη διεξαγωγή ενός πειράματος, γνωστοποιώντας σε ελάχιστους εμπλεκομένους τους στόχους του, και το αναλάμβανε κάποιο από τα πολλά πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα που έψαχναν χρηματοδότηση. Έτσι ακόμα και αυτοί που πήγαιναν εθελοντικά να συμμετάσχουν ως «αντικείμενα μελέτης» είχαν την πεποίθηση ότι αυτό στο οποίο συμμετείχαν δεν ήταν παρά ένα πανεπιστημιακό πείραμα. Περιπτώσεις τέτοιων ιδρυμάτων που έγιναν γνωστές αργότερα ήταν: το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Georgetown της Ουάσιγκτον μέσω του καθηγητή Charles Geschicter, ο οποίος έλαβε τη δεκαετία του ‘50 ένα τεράστιο για την εποχή ποσό, για να κάνει πειράματα με ναρκωτικές ουσίες σε ψυχικά διαταραγμένους ασθενείς, ενώ οι καθηγητές του Πανεπιστημίου του Cornell, Harold Wolf και Lawrence Hinkil, έκαναν επίσης πειράματα για λογαριασμό της CIA σχετικά με την πλύση εγκεφάλου.
Στη μεγάλη λίστα συναντάμε το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, την Ψυχιατρική Κλινική της Νέας Υόρκης, το Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας και Αποτοξίνωσης στο Κεντάκι (όπου έδιναν σε εθισμένους παραισθησιογόνα φάρμακα), την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ιλινόι, με τον καθηγητή Φαρμακευτικής Carl Pfeiffer να χορηγεί LSDσε τρόφιμους σωφρονιστικών ιδρυμάτων στην Ατλάντα και αργότερα στο Νιου Τζέρσι. Επίσης το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, τα Πανεπιστήμια του Ρότσεστερ, της Οκλαχόμα, της Μινεσότα, της Ιντιάνα, του Στάνφορντ, αλλά και ερευνητικά και ιατρικά κέντρα, όπως το Νοσοκομείο της Βοστόνης, το Γενικό Νοσοκομείο του Σινσινάτι και το Ναυτικό Ιατρικό Ινστιτούτο Ερευνών, είναι κάποια ακόμα από τα ιδρύματα που εκούσια ή όχι ενεπλάκησαν στα πειράματα της CIA.

Πολτοποιώντας το μυαλό

Για να επιτευχθεί το ζητούμενο, δηλαδή ο ολοκληρωτικός αναπρογραμματισμός του ανθρώπινου νου, οι πράκτορες και οι γιατροί της CIA χρησιμοποιούσαν μια σειρά μεθόδων και φαρμάκων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν σωματικά και κυρίως διανοητική παράλυση. Μέσα σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν η έκθεση σε χημικά και ραδιενέργεια, η ύπνωση, το ηλεκτροσόκ, η απομόνωση και η διαμονή για μέρες σε μεγάλες λεκάνες νερού, η απαγόρευση του ύπνου, αλλά και η χρήση φυσικής, συναισθηματικής και σεξουαλικής βίας. Ταυτόχρονα με αυτές τις μεθόδους χορηγούσαν στα υποκείμενα των πειραμάτων κοκτέιλ φαρμάκων αποτελούμενα από LSD (η χρήση του οποίου ήταν νόμιμη στις ΗΠΑ μέχρι το 1966), μια ουσία που είχε το κωδικό όνομα ΜΚ Search (τεμαζεπάμη), μια σειρά γνωστών ναρκωτικών, όπως η ηρωίνη, η μαριχουάνα και η μορφίνη, αλλά και ένα κοκτέιλ φαρμάκων και ψυχοτρόπων παραισθησιογόνων (σκοπολαμίνη, μεσκαλίνη, ψιλοκυβίνη) και αυτά πολλές φορές σε συνδυασμό με αλκοόλ.
Χορηγώντας όλες αυτές τις ουσίες προσδοκούσαν στο να εξαφανίσουν την έλλογη κρίση, αλλά και να προκαλέσουν την αύξηση της αντίληψης, την ενίσχυση της αντοχής του οργανισμού σε στερήσεις, βασανιστήρια και πλύση εγκεφάλου κατά την ανακριτική διαδικασία, την αμνησία για συγκεκριμένα γεγονότα, την πρόκληση σύγχυσης κατά παραγγελία, την πρόκληση μεμονωμένων παραλύσεων, τη διαρκή ευφορία και ταυτόχρονα τη μείωση αισθήσεων, όπως η όραση και η ακοή, και τον αποπροσανατολισμό.

Ανθρώπινα ζόμπι

Παρόλο που τα πειράματα της CIA δεν είχαν τελικά (όπως γράφηκε) καμία σοβαρή επιτυχία και δεν κατέληξαν σε κάποια αποτελεσματική μέθοδο ελέγχου της σκέψης (ενώ πολλά ήταν και χωρίς καμία επιστημονική αξία), δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν επιπτώσεις. Στοιχεία για τα αποτελέσματα των πειραμάτων ήρθαν στο φως από ένορκες καταθέσεις θυμάτων που αποφάσισαν να μιλήσουν στις ακροάσεις που έκανε η Αμερικανική Γερουσία για τη διερεύνηση της υπόθεσης.
Όλοι δήλωσαν περίπου τα ίδια πράγματα. Μίλησαν για μια εμπειρία που καταστρέφει τον οργανισμό, αλλά και την ψυχή, καταπατώντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ατομικότητα. Η σκέψη και κάθε ένστικτο, ακόμα και αυτό της επιβίωσης, είχαν δώσει τη θέση τους σε ατελείωτες ψευδαισθήσεις. Πολλοί πιστεύουν ότι όταν μια εμπειρία που δεν θα καταφέρουν ποτέ να ξεπεράσουν, ακόμα και αν δέχονται χρόνια ψυχολογική υποστήριξη. Οι καταθέσεις μερικών από τα θύματα έχουν δημοσιοποιηθεί σε βίντεο, όπως το παρακάτω:



Η απόκρυψη, αλλά και η αποκάλυψη

Δεν υπάρχουν σαφείς αναφορές για το πότε ακριβώς διακόπηκαν αυτά τα πειράματα, όμως το 1973 ο Richard Helms, επικεφαλής τότε τηςCIA, διέταξε την καταστροφή όλων των σχετικών εγγράφων. Εξαιτίας μιας απροσεξίας όσων ασχολήθηκαν με την εξαφάνισή τους, περίπου 20.000 από αυτά διασώθηκαν και βρέθηκαν κατά τις έρευνες της κυβέρνησης, φυλαγμένα σε μια κρύπτη. Παρά τις επίμονες προσπάθειες της υπηρεσίας να θάψει την υπόθεση, ένα βιβλίο του John D. Marks, πρώην αξιωματούχου του State Department, και του Victor Marchetti, ειδικού συμβούλου του αναπληρωτή διευθυντή της CIA, με τίτλο «The CIA and the Cult of Intelligence», που δημοσιεύτηκε το 1974, ήταν αυτό που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου αποκαλύπτοντας τη γενικότερη παράνομη δραστηριότητα της CIA. Το βιβλίο, ανάμεσα σε πολλά άλλα, έθιγε και την επιχείρηση ΜΚ Ultra. Η CIA απαίτησε από τους συγγραφείς τη λογοκρισία του βιβλίου ζητώντας την αφαίρεση 399 παραγράφων. Ο Marchetti, έπειτα από έντονες διαπραγματεύσεις, κατάφερε να διατηρήσει 171 από τα λογοκριμένα εδάφια. Ο ΟίκοςAlfred A. Knopf, που ανέλαβε την έκδοση, πήρε την πρωτοβουλία να δημοσιεύσει το βιβλίο με λευκά κενά στις θέσεις των λογοκριμένων παραγράφων και αυτές που αποφασίστηκε μετά τις διαπραγματεύσεις να διατηρηθούν γράφτηκαν με εντονότερη γραμματοσειρά.
Ο Marchetti, πάντως, δεν εφησύχασε μετά την έκδοση και συνέχισε να ρίχνει λάδι στη φωτιά με νέες δηλώσεις μιλώντας για «οργανωμένο έγκλημα της CIΑ». Σε συνεντεύξεις του, μάλιστα, δήλωνε ότι σι διαβεβαιώσεις της CIΑ περί παύσης των μυστικών πειραμάτων αποτελούσαν μια εκστρατεία, παραπληροφόρησης, από αυτές που συνηθίζει π υπηρεσία.
Τα όσα αποκάλυπταν οι Marks και Marchetti συνέβαλαν στην απόφαση για τη σύσταση της Επιτροπής Church το 1975 από την Αμερικανική Γερουσία ώστε να ελεγχθούν οι δραστηριότητες και οι τυχόν παρανομίες της CIΑ και του FΒΙ. Την ίδια περίοδο, στον απόηχο του σκανδάλου ο Λευκός Οίκος ίδρυσε την Επιτροπή Rockefeller με παρεμφερή στόχο. Και οι δύο επιτροπές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η CIΑ είχε πολλάκις κάνει κατάχρηση εξουσίας καταπατώντας θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. 
Οι αποκαλύψεις των επιτροπών ανάγκασαν γνωστούς πολιτικούς να μιλήσουν δημόσια, με χαρακτηριστική τη δήλωση του γερουσιαστή Ted Kennedy, το 1977: «Η CIΑ είπε πως πάνω από 30 πανεπιστήμια και ιδρύματα ασχολήθηκαν με εκτεταμένες δοκιμές, που περιείχαν πειράματα με χρήση φαρμάκων και ναρκωτικών σε ανυποψίαστους πολίτες από όλα τα κοινωνικά στρώματα, Αμερικανούς και ξένους. Τουλάχιστον ένας θάνατος, του γιατρού Olson, προκλήθηκε από αυτά. Η CIΑ γνώριζε πως τα πειράματα δεν είχαν επιστημονική αξία και οι πράκτορες που τα πραγματοποιούσαν δεν είχαν καμία σχέση με ειδικευμένους επιστημονικούς παρατηρητές».

Τελικά σκεφτόμαστε ελεύθερα;

Μέσα στη δίνη του Ψυχρού Πολέμου οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, ασπαζόμενες το δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», έκαναν πολλούς ανθρώπους πειραματόζωα. Από το 1975, όταν ξεσκεπάστηκαν οι κρυφές δραστηριότητες της CIΑ, οι κυβερνώντες των ΗΠΑ, αλλά και τα εκάστοτε ανώτερα στελέχη της υπηρεσίας ισχυρίζονται ότι η χρήση τέτοιων μεθόδων έχει σταματήσει και δεν πρόκειται να επανέλθουν καθώς παραβιάζουν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Κατά πόσο, όμως, αυτές οι δηλώσεις ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα; Αν ο Ψυχρός Πόλεμος ώθησε τους Αμερικανούς στο να οργανώσουν επιχειρήσεις όπως το σχέδιο ΜΚ Ultra, τότε ποιος μας εγγυάται ότι η σημερινή μάχη με την τρομοκρατία δεν θα τους «αναγκάσει» να τις επαναφέρουν στο προσκήνιο; Ειδικά τώρα που οι νέες τεχνολογίες, η Βιοχημεία και η Ιατρική έχουν εξελιχθεί τόσο πολύ σε σχέση με τα απλοϊκά, αλλά και θανατηφόρα πειράματα του ‘50 και του ‘60;
Info: Κάποια από τα έγγραφα της CIΑ που δεν καταστράφηκαν δημοσιεύτηκαν το 1995 με βάση τη νομοθεσία για την «Ελευθερία της Ενημέρωσης».
Το ζήτημα είναι τελικά. Σταμάτησαν ποτέ αυτά τα προγράμματα; Δεν υπάρχει καμια απόδειξη ότι όντως σταμάτησαν μόνο η καλή θέληση να πιστέψουμε αυτούς που τα έκαναν. Εν τέλει ας θυμίσουμε μερικές χαρακτηριστικές διάσημες δολοφονίες των οποίων οι θύτες ήταν αποπροσανατολισμένοι, είχαν κενά μνήμης και εν τέλει φαινόντουσαν σαν να μην είχαν καμια σχέση με το έγκλημα.
Η δολοφονία του Προέδρου των ΗΠΑ Τ.Κένεντι στο Ντάλας στις 22 Νομεβρίου του 1963 υποτίθεται από το Λ.Χ.Όσβαλντ, ο οποίος εκτός του ότι ήταν αδύνατον να τον σκοτώσει από εκεί που βρισκόνταν δεν θυμόνταν τίποτα και πολύ βολικά τον σκότωσε μέσα στα χέρια των αστυνομικών ο Τζακ Ρούμπι, ο οποίος αργότερα πέθανε από καρκίνο στην φυλακή.
Η δολοφονία του αδερφού του Ρ.Κένεντι του 1968 από τον Iοραδανό Σερχάν Σερχάν που και αυτός δεν ήξερε τον λόγο για τον οποίο τελικώς σκότωσε τον προεδρικό υποψήφιο των Δημοκρατικών.
Και αργότερα στις 8 Δεκεμβρίου του 1980 δολοφονείται ο Τζον Λένον ο πασίγνωστος τραγουδιστής και συνθέτης και βασικό στέλεχος κάποτε των θρυλικών Μπίτλς (αν και ο γράφων πάντα προτιμούσε του Led Zeppelin).
Και οι τρεις ήταν πολύ ενοχλητικοί για το Σύστημα και οι τρεις εξουδετερώθηκαν από μανιοκαταθλιπτικούς τύπους που ουσιαστικά δεν μπορούσαν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
Πολλοί πιστεύουν ότι ήταν προϊόντα MK-Ultra.
Στην ίδια κατηγορία πάει και ο επίδοξος δολοφόνος του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β', ο Τούρκος  Mehmet Ali Ağca που προσπάθησε να σκοτώσει τον Ποντίφηκα στις 13 Μαϊου του 1981 στην πλατεία του Αγίου Πέτρου

Ούτε και αυτός γνώριζε γιατί ακριβώς ήθελε να σκοτώσει τον Πάπα.

Σημειώνεται ότι ο ίδιος είχε σκοτώσει το 1979 τον ενοχλητικό για το «βαθύ τουρκικό κράτος» δημοσιογράφο Αμπντί Ιπεκτσί.

Τώρα φαίνεται σε όλον τον πλανήτη να εμφανίζονται άνθρωποι με σαφέστατες αιματηρές αποστολές που δεν έχουν κάποια συνοχή, συνειρμό ή λογική παρά μόνο να προκαλέσουν μέγιστο φόβο και τρόμο στις λαϊκές μάζες.

Γιατι να προκαλούν τρόμο; Μα όταν υπάρχει τρόμος ενα παγκόσμιο ολοκληρωτικό καθεστώς είναι πολύ εύκολο να επιβληθεί, γιατί άλλωστε η «τρομοκρατία» είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα και απαιτεί παγκόσμια «λύση».

ΠΗΓΗ