Η ομιλία (της Χίλαρι) που χαρίζει (;) την Προεδρία των ΗΠΑ στον Τραμπ

Ο Ντέιβιντ Άξελροντ θα πρέπει να κούνησε με νόημα το κεφάλι του, στον επίλογο της ομιλίας της Χίλαρι Κλίντον στο Συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος στη Φιλαδέλφεια. Σε αντίθεση με την υπόλοπη “Obama Team”, το αρτιότερο επικοινωνιακό επιτελείο που
πέρασε από τον πλανήτη τις τελευταίες δεκαετίες, ο γκουρού της επικοινωνίας, πρακτικά… ο άνθρωπος που έκανε τον Μπαράκ Ομπάμα Πρόεδρο των ΗΠΑ δυο φορές, έχει κρατήσει διακριτικές αποστάσεις από την υποψηφιότητα της Χίλαρι Κλίντον.
Φυσικά θα την ψηφίσει. Και τη στηρίζει. Και σκέφτεται ενδιαφέρουσες ιδέες στρατηγικής για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του “τυφώνα Τραμπ”. Σε αντίθεση ωστόσο με όλους τους άλλους της… παλιοπαρέας, ο Ντέιβιντ Άξελροντ είναι εκείνος που, εξαρχής εξέφρασε τους φόβους του ότι είναι πιθανό η Αμερική να ζήσει το… πανηγύρι μιας Προεδρίας Τραμπ.
Βασικά, ο Άξελροντ θεωρούσε πάντοτε ότι, μετά από μια πλήρη 8ετη θητεία Προέδρου, οι Αμερικανοί ψηφοφόροι σπεύδουν να ψηφίσουν στις κάλπες το… αντίθετό του. Και, πιστεύει και κάτι ακόμη, έστω κι αν αποφεύγει πλέον να το δηλώνει δημοσίως, με τη συχνότητα που το έκανε στο παρελθόν: Η Χίλαρι Κλίντον είναι αφόρητα τοξική για να μπορεί να προσδοκά μια άνετη επικράτηση. Ή για να ελπίζει ότι μπορεί να κερδίσει τον οποιονδήποτε.
Η… αποστροφή του Άξελροντ για τα συστημικά χαρακτηριστικά της υποψηφιότητας της Χίλαρι Κλίντον, έχει προχωρημένη σημασία, από τη στιγμή που μιλάμε για τον άνθρωπο ο οποίος αποκωδικοποίησε τις αδυναμίες της το 2008, και τις αξιοποίησε για να αναδείξει τον Μπαράκ Ομπάμα νικητή στη μάχη για το προεδρικό χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος.
Μετά από 8 χρόνια, πολλοί προσεγγίζουν την υποψηφιότητα της Χίλαρι Κλίντον ως… χρονοκαθυστέρηση. Με τις ίδιες, αν όχι επιδεινωμένες στρεβλώσεις, που έχουν “μπετονάρει” την πλειοψηφία των Αμερικανών να μην τη συμπαθούν. Και με αφετηρία την παραπάνω διαπίστωση, να ανοίγει παράθυρο ευκαιρίας ακόμη και για το… αδιανόητο, δηλαδή την επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ στη μάχη για τον Λευκό Οίκο, στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ.
Το βράδυ της Πέμπτης, στο Συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος στη Φιλαδέλφεια, η Χίλαρι Κλίντον είχε μια από τις τελευταίες ευκαιρίες της να… ξεγελάσει. Να πείσει ότι είναι διαφορετική. Ανθρώπινη. Ότι μπορεί να πάρει τη σκυτάλη από τον Μπαράκ Ομπάμα, και να συνεχίσει τη σταυροφορία της μεγάλης Αλλαγής στη μοναδική υπερδύναμη που έμεινε όρθια μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Ότι μπορεί να πείσει τον μέσο Αμερικανό. Ότι μπορεί να εμπνεύσει τη σιωπηλή πλειοψηφία να φτάσει στην κάλπη για να την ψηφίσει, ακόμη και για να σταματήσει τον Ντόναλντ Τραμπ.
Η Χίλαρι έχασε την ευκαιρία της. Η ομιλία της ήταν συμβατική, χλωμή και βαρετή. Χωρίς σπονδυλική στήλη κεντρικού επιχειρήματος. Ακόμη και η αποστροφή της ότι “δεν σκοπεύει να αλλάξει, για να την ψηφίσουν οι Αμερικανοί”, επιβεβαιώνει την παντελή απουσία πολιτικού ταλέντου, σε σχέση με τον Μπιλ Κλίντον και τον Μπαράκ Ομπάμα. Και έμοιαζε να χαρίζει την Προεδρία των ΗΠΑ στον Ντόναλντ Τραμπ.
Για να κερδίσεις φυσικά εκλογές, δεν είναι απαραίτητο το ταλέντο. Ή τουλάχιστον, δεν είναι απαραίτητο μόνο αυτό. Ενίοτε, χρειάζεται να καταφέρνεις να τοποθετήσεις τον εαυτό σου αποτελεσματικά, στη συγκυρία των καιρών. Να είσαι η απάντηση στις ερωτήσεις των περισσότερων πολιτών, ώστε να τους πείσεις να γίνουν ψηφοφόροι (σου).
Και σε αυτές τις εκλογές, είναι προφανές ότι ο Ντόναλντ Τραμπ έχει κατανοήσει καλύτερα τον σφυγμό της αμερικανικής κοινωνίας. Και όσο η Χίλαρι αδυνατεί να γίνει… κάτι διαφορετικό από τον εαυτό της, τόσο το… αδιανόητο θα πλησιάζει στο ραντεβού με την Ιστορία.






ΠΗΓΗ