O Σιρχάν και το Άγιο Δισκοπότηρο

(ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΣΤΟ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ)
Πριν από χίλια περίπου χρόνια, στην τοποθεσία Λεσβάδος, είχαν χτίσει κάποιοι
καλόγεροι, ένα μοναστήρι πανέμορφο και καλά οχυρωμένο. Οι οχυρώσεις εκείνη την
εποχή στο Αιγαίο ήταν απαραίτητες, αφού οι Σαρακηνοί πειρατές όταν σταματούσε η
χειμωνιάτικη κακοκαιρία έβγαιναν
για πλιάτσικο.
Οι καλόγεροι φρόντιζαν να έχουν πάντοτε σκοπιές και τα κατάφερναν καλά,
παρά το ότι ήταν μόνο 18. Ο αρχηγός της μεγαλύτερης πειρατικής ομάδας ήταν ο
Σιρχάν. Ένας πανύψηλος βάρβαρος που λόγω της σωματικής του ισχύος είχε πάρει
και την αρχηγία.
Το βυζαντινό κράτος είχε εκείνη την περίοδο να αντιμετωπίσει
στην περιφέρειά του πολλούς και επικίνδυνους εχθρούς και οι κάτοικοι του
Αιγαίου έπρεπε να φροντίζουν από μόνοι τους για την ασφάλεια τους. Έτσι οι
πειρατές διάλεγαν συνήθως τους εύκολους στόχους. Το μοναστήρι στο Λεσβάδο
εθεωρείτο στόχος δύσκολος, αφού και οχύρωση διέθετε αλλά και οι καλόγεροι ήταν
παλικάρια που το έλεγε η καρδιά τους.
Ο Σιρχάν όμως σύμφωνα με τον θρύλο θέλησε
να αποκτήσει κάτι που υπήρχε στο μοναστήρι. Λέγεται ότι ήθελε το χρυσό άγιο
δισκοπότηρο από το οποίο κοινωνούσαν οι μοναχοί, για να πίνει με αυτό το κρασί
του. Εδώ όμως, η πληροφόρηση η δική μου, λέει αλλά πράγματα. Το δισκοπότηρο που
είχαν οι μοναχοί δεν ήταν χρυσό, ήταν πήλινο, αλλά δεν ήταν ένα απλό
δισκοπότηρο, ήταν Το Άγιο Δισκοπότηρο που ο Χριστός χρησιμοποίησε στον μυστικό
δείπνο για να κοινωνήσει τους μαθητές Του. Ο ίδιος ο σατανάς, ο αρχάγγελος του
σκότους Σαμάελ, έβαλε τον Σιρχάν να πάρει το Άγιο Δισκοπότηρο και να το
παραδώσει στον Βάαλ. Αυτό όμως δεν ήταν αποδεκτό.
Το συμβούλιο της Ίκα με την πληροφόρηση των παρατηρητών (των γουνών), γνώριζε το σχέδιο και απαγόρευσε στον
Σαμαέλ την εφαρμογή του. Εκείνος δεν υπάκουσε, κλασσικά και εξίσου κλασσικά έστειλε το
συμβούλιο τον Πολέμαρχο να πάρει το δισκοπότηρο. Ήταν ξεκάθαρο, το ότι το συμβούλιο δεν
θα επενέβαινε σε καμία επίθεση ανθρώπων εναντίων ανθρώπων. Δεν είχε καμία εξουσία
να κάνει κάτι τέτοιο. Το Άγιο Δισκοπότηρο όμως δεν είχε εξουσία ο Σαμαέλ να το
πάρει. Όταν λοιπόν ο ασώματος εχθρός έβαλε κάποιον δούλο του να κάνει τη
δουλειά γι' αυτόν στον κόσμο των ανθρώπων, τότε το όργανο του Θεού στον ψεύτικο
κόσμο παρενέβη. Αυτό δικαιολογεί και το γιατί υπήρξε παρέμβαση ειδικά στο
μοναστήρι στο Λεσβάδο, ενώ έχουν ληστευθεί και καταστραφεί εκατοντάδες
μοναστήρια.
Ας δούμε όμως, τι έγινε σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση. Ο Σιρχάν
έδωσε εντολή να πάνε οι κουρσάροι στο λημέρι που είχανε στη Λέσβο και να
περιμένουν για να επιτεθούν, όχι το σκοτάδι της νύχτας, αλλά τον όρθρο κατά τις
4 τα ξημερώματα, την ώρα δηλαδή που όλοι οι μοναχοί μαζευότανε μέσα στην
εκκλησία για να διαβάσουν τα γράμματα. Έτσι καθώς το μυαλό των μοναχών ήταν
στον όρθρο και τα άλλα τους καθήκοντα, αφού είχε μπει η Σαρακοστή, όρμησαν οι
κουρσάροι του Σιρχάν μέσα στο μοναστήρι και αμέσως στην εκκλησία όπου σκότωσαν
όλους τους μοναχούς. Ο μόνος που γλίτωσε ήταν ένας δόκιμος μοναχός που βοηθούσε
τον ηγούμενο μέσα στο ιερό.
Όταν οι κουρσάροι μπήκαν με αλαλαγμούς στην
εκκλησία, ο Γαβριήλ, που είναι και το όνομα που σώζει η παράδοση για τον δόκιμο
μοναχό, βγήκε από το στενό παραθύρι του ιερού και σκαρφάλωσε στη στέγη. Από
εκεί άκουγε τους βαρβάρους που σκότωναν, κατέστρεφαν και βεβήλωναν μέσα στον
ναό. Κάποια στιγμή οι φωνές σταμάτησαν, καθώς οι κουρσάροι έψαχναν για λάφυρα.
Κάποια στιγμή βγήκαν από τον ναό τρέχοντας και έφυγαν προς το λημέρι τους.
Τότε εμφανίστηκε πάνω στη στέγη, μπροστά στον έκπληκτο Γαβριήλ, ένας μασκοφορεμένος
πολεμιστής και ένα αστραφτερό κυρτό σπαθί στο χέρι. Σαν σίφουνας πέρασε από μπροστά του και χάθηκε από εκει που έφυγαν οι κουρσάροι.
Σύμφωνα με μια άλλη έκδοση του θρύλου, ο πολεμιστής βγήκε μέσα από τα αφρισμένα
κύματα κραδαίνοντας το σπαθί του που πετούσε αστραπές.
Όπως και να έχει ο Γαβριήλ έτρεξε και ειδοποίησε στη διπλανή πόλη στον Στένακα, από τον οποίο
ξεκίνησαν περίπου πενήντα ιππείς για να κυνηγήσουν τους κουρσάρους. Οι ιππείς
πράγματι βρήκαν τους κουρσάρους, αλλά δεν μπορούσαν πλέον να κάνουν τίποτε,
αφού όλοι οι κουρσάροι ήταν νεκροί και σκοτώθηκαν όλοι με μια σπαθιά από ένα
σπαθί σαν ξυράφι. Η σπαθιά άρχιζε από την κοιλιακή χώρα και έφθανε ως το σαγόνι
κόβοντας τους στα δυο. Εντύπωση έκανε και γι' αυτό και διασώθηκε η πληροφορία,
το ότι το χτύπημα ήταν σαν να έγινε με ένα τεράστιο ξυράφι. Λεπτό, ακριβές και
ίδιο σε όλους.
Ο Γαβριήλ εν τω μεταξύ πήρε χώμα σε μια λεκάνη και σε μια άλλη,
μάζεψε, σε μια μακάβρια ενέργεια, με σπόγγο, το αίμα των 18 σκοτωμένων μοναχών.
Έκανε πηλό και μ΄ αυτόν έπλασε την ανάγλυφη εικόνα του πολεμιστή που
εμφανίστηκε μπροστά του. Πρέπει να θεωρήσουμε ότι αν η ανάγλυφη εικόνα μοιάζει
με το πρόσωπο που είδε ο Γαβριήλ, τότε αυτό οφείλεται σε θεία παρέμβαση, αφού
μέσα στο σκοτάδι, είναι παράλογο να πρόλαβε ο Γαβριήλ να δει τον μαυροφορεμένο πολεμιστή.
Η εικόνα που έκανε ο Γαβριήλ, υπάρχει σήμερα στον Μανταμάδο στον ναό του
Ταξιάρχη Μιχαήλ και το «θεϊκό σπαθί» βρίσκεται πίσω από το γυαλί της εικόνας. Η
μαρτυρία για την «ξυραφιά» που έφεραν όλοι οι κουρσάροι συνάδει με το ιαπωνικό
Τάτσι του Πολέμαρχου του Θεού που βρίσκεται αυτή την στιγμή στο Μανταμάδο. Όλοι
λένε ότι ο μαυροφορεμένος μελαχροινός πολεμιστής ήταν ο αρχάγγελος Μιχαήλ.
Ξεχνούν όμως ότι οι αρχάγγελοι, όταν παρεμβαίνουν, δεν παίρνουν την μορφή
μαυροφορεμένων Σινόμπι, ούτε φέρουν γιαπωνέζικα σπαθιά. Όπως και να έχει ο
καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει.

Όσον αφορά το σήμερα, πολλά ακούγονται για το τι γίνεται στον Μανταμάδο με
το σπαθί, και κατά περίπτωση λαμβάνει χώρα ανυπακοή στο πρόσταγμα που λέει το
σπαθί να είναι εκεί μόνο του, πίσω από το γυαλί της ανάγλυφης εικόνας και
κάποιοι βάζουν τάματα καθώς και διάφορα ψεύτικα σπαθιά. Αυτή η ανυπακοή
βαραίνει αποκλειστικά τους ιερείς του ναού, οι οποίοι μάλιστα πήραν και
προειδοποίηση πάνω στο θέμα.
Όποτε ο Πολέμαρχος παίρνει το σπαθί, αυτό γίνεται μέσα σε χρονικό θύλακο
και έτσι από εκεί δεν χάνεται ποτέ. Όταν έρθει η ώρα του Αραντίς, τότε το σπαθί
θα φύγει από το Μανταμάδο για πάντα.

ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΑΠΟ ΤΗΣ 27.09.15 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ΜΕ ΕΝΑ ΨΕΥΤΙΚΟ ΣΠΑΘΙ ΠΟΥ ΟΠΟΥ ΝΑ'ΝΑΙ ΘΑ ΣΚΟΥΡΙΑΣΕΙ, ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΕΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΩΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΑ ΣΠΑΘΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΚΟΥΣΑΝ. ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟ ΤΟ ΠΗΡΕ Ο ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ.
(ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ 456)

ΠΗΓΗ