Οι αληθινοί άρχοντες του Βατικανού

 Οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το Βατικανό βρίσκεται πάνω από την παγκόσμια εξουσία. Δεν είναι έτσι.

Το 1832, υπό τον Πάπα Γρηγόριο XVI, τα Παπικά Κράτη χρεοκόπησαν. Μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους, τις εξεγέρσεις και τα χρόνια διαφθοράς, η Ρώμη δεν είχε πλέον χρήματα για να κυβερνήσει. Τότε ήταν που παρενέβη η τραπεζική οικογένεια Ρότσιλντ. Ο Τζέιμς Μάγιερ ντε Ρότσιλντ από το Παρίσι και ο Καρλ Μάγιερ φον Ρότσιλντ από τη Νάπολη πρόσφεραν στον Πάπα ένα τεράστιο δάνειο — περίπου τετρακόσιες χιλιάδες λίρες, το ισοδύναμο αρκετών εκατομμυρίων σκούντι — με αντάλλαγμα να γίνουν οι επίσημοι τραπεζίτες του Βατικανού.

Η συμφωνία ήταν άνευ προηγουμένου. Για πρώτη φορά στην ιστορία, ο Πάπας έγινε οικονομικά εξαρτημένος από μια εβραϊκή τραπεζική οικογένεια. Όταν ο Καρλ Ρότσιλντ συναντήθηκε με τον Γρηγόριο ΙΣΤ΄ για να οριστικοποιήσει τη συμφωνία, του επιτράπηκε να φιλήσει το χέρι του Πάπα αντί για το πόδι του. Αυτή η μοναδική χειρονομία έλεγε περισσότερα από οποιοδήποτε έγγραφο. Από εκείνη τη στιγμή, η πνευματική εξουσία υποκλίθηκε στην οικονομική εξουσία.

Ο καρδινάλιος Τόστι προσπάθησε λίγα χρόνια αργότερα να απελευθερώσει το Βατικανό από τον έλεγχο των Ρότσιλντ, αναζητώντας άλλους δανειστές, αλλά απέτυχε. Το χρέος παρέμεινε, όπως και η εξάρτηση.

Αυτή ήταν η αρχή της σιωπηλής υποταγής του Βατικανού στην παγκόσμια χρηματοοικονομική εξουσία — ένα μοτίβο που δεν έχει τελειώσει ποτέ πραγματικά. Η Εκκλησία μπορεί να εξακολουθεί να μιλάει με ηθικούς όρους, αλλά τα οικονομικά της έχουν από καιρό περάσει σε άλλα χέρια. Οι Rothschild δεν δανείσαν απλώς χρήματα στον Πάπα, αλλά αγόρασαν επιρροή σε έναν από τους παλαιότερους θεσμούς της γης.

Έκτοτε, το Βατικανό έχει διαδραματίσει τον ρόλο του στο ίδιο δίκτυο ελέγχου που κυβερνά έθνη, αγορές και πολέμους. 

Για να καταλάβει κανείς ποιος κυβερνά σήμερα, δεν πρέπει να κοιτάξει τον θρονο, αλλά το λογιστικό βιβλίο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ