ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ ΘΑΝΑΤΩΝ ΤΟΥ ΟΜΠΑΜΑ

 Η οργή για τις επιθετικές επιθέσεις του Τραμπ και οι κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου εναντίον του Χέγκσεθ στη Βενεζουέλα έχουν μια σαφή προέλευση. Το νομικό και ηθικό πλαίσιο για τις εξωδικαστικές εκτελέσεις δημιουργήθηκε ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ από την κυβέρνηση Ομπάμα.
 

Ο «νέος» κανόνας για τη δολοφονία Αμερικανών (2010-2011)

Υπό την προεδρία του Ομπάμα, η αμερικανική κυβέρνηση διεκδίκησε επίσημα το δικαίωμα να στοχεύει και να σκοτώνει Αμερικανούς πολίτες στο εξωτερικό χωρίς δίκη. Η βασική υπόθεση ήταν αυτή του Ανουάρ αλ-Αουλάκι, ενός κληρικού γεννημένου στις ΗΠΑ που ζούσε στη Υεμένη. Ο πατέρας του άσκησε αγωγή για να σταματήσει η δολοφονία, αλλά η κυβέρνηση Ομπάμα υποστήριξε ότι ολόκληρη η υπόθεση ήταν «κρατικό μυστικό». Τα δικαστήρια υποχώρησαν, λέγοντας ότι επρόκειτο για «πολιτικό ζήτημα» για το οποίο δεν μπορούσαν να αποφανθούν. Το 2011, ένα αμερικανικό drone σκότωσε τον Awlaki. Δύο εβδομάδες αργότερα, μια άλλη επίθεση σκότωσε τον 16χρονο γιο του, Abdulrahman, ο οποίος δεν ήταν τρομοκράτης.
 

Επαναπροσδιορισμός της «δίκαιης διαδικασίας»

Ο Γενικός Εισαγγελέας Έρικ Χόλντερ προέβαλε ένα εκπληκτικό επιχείρημα το 2012. Είπε ότι το Σύνταγμα εγγυάται τη «δίκαιη δίκη», αλλά όχι απαραίτητα μια δίκη. Η «δίκαιη δίκη», υποστήριξε, θα μπορούσε να σημαίνει απλώς μια μυστική εσωτερική κυβερνητική εξέταση πριν από μια δολοφονία. Αυτό μετέτρεψε ένα θεμελιώδες νομικό δικαίωμα σε μια μυστική γραφειοκρατική διαδικασία.
 

Η «λίστα θανάτου» και η δημόσια υποστήριξη

Η New York Times αποκάλυψε τις μυστικές συναντήσεις «Terror Tuesday» του Ομπάμα, όπου αξιωματούχοι εξέταζαν διαφάνειες PowerPoint και αποφάσιζαν ποιος θα ήταν ο επόμενος στη «λίστα θανάτου». Παρά τη διαμάχη, μια δημοσκόπηση της Washington Post το 2012 έδειξε ότι το 83% των Αμερικανών ενέκρινε την πολιτική των επιθέσεων με drones του Ομπάμα. Αυτή η αποδοχή από το κοινό έδωσε τεράστια ώθηση στην πολιτική.
 

Το πρόβλημα «Ποιον σκοτώνουμε;»

Διαρρεύσαντα έγγραφα αποκάλυψαν ένα σημαντικό ελάττωμα: οι ΗΠΑ συχνά δεν γνώριζαν ποιον σκότωναν. Οι αξιωματούχοι θεωρούσαν «όλους τους άνδρες σε στρατιωτική ηλικία στην περιοχή της επίθεσης ως μαχητές», εκτός αν αποδεικνυόταν η αθωότητά τους μετά το θάνατό τους. Ένας πρώην αναλυτής πληροφοριών, ο Ντάνιελ Χέιλ, διέρρευσε πληροφορίες που έδειχναν ότι σχεδόν το 90% των ανθρώπων που σκοτώθηκαν σε επιθέσεις με drones δεν ήταν οι επιδιωκόμενοι στόχοι. Για αυτό το λόγο, καταδικάστηκε σε φυλάκιση.

Οι ενέργειες της κυβέρνησης Τραμπ στη Βενεζουέλα δεν βασίζονται σε έναν εντελώς νέο κανονισμό. Λειτουργούν με εξουσίες που καθιερώθηκαν συστηματικά και κανονικοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας του Ομπάμα: μυστικά νομικά υπομνήματα, επαναπροσδιορισμένοι νόμοι και διεκδίκηση εκτελεστικής εξουσίας που παρακάμπτει τα δικαστήρια και το Κογκρέσο.

Η αιτιολόγηση έχει μετατοπιστεί από τον «τρομοκρατία» στην «διακίνηση ναρκωτικών», αλλά η προεδρική εξουσία να διατάζει μονομερείς επιθέσεις βάσει μυστικών στοιχείων παραμένει η ίδια.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ