Η ΕΕ σχεδιάζει και τον έλεγχο του νερού: νέα στρατηγική έως το καλοκαίρι
Η Ευρωπαϊκή Ένωση προετοιμάζει
μια ολοκληρωμένη στρατηγική για τα ύδατα, η οποία αναμένεται να παρουσιαστεί έως το καλοκαίρι του 2025. Αυτό που πωλείται ως μια αθώα απάντηση στην ξηρασία αποδεικνύεται ότι είναι ένα νέο δομικό στοιχείο σε έναν ολοκληρωμένο μηχανισμό ελέγχου. Οι παραλληλισμοί με τα μέτρα για τον κορωνοϊό και τις φαντασιώσεις για το κλιματικό lockdown είναι τρομακτικά σαφείς.Η Επίτροπος Περιβάλλοντος της ΕΕ, Τζέσικα Ρόσγουολ, ανακοίνωσε στο Funke Medien ότι η κατανάλωση νερού στα νοικοκυριά θα πρέπει να γίνει «πιο διαφανής». Οι άνθρωποι θα πρέπει να μπορούν να «δουν ακριβώς πόσο νερό χρησιμοποιούν» προκειμένου να τους ενθαρρύνουν να το χρησιμοποιούν «πιο συνειδητά».
Όποιος είναι εξοικειωμένος με αυτή την οργουελιανή ρητορική γνωρίζει: πρόκειται για πλήρη επιτήρηση και έλεγχο.
Η έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τη στρατηγική ανθεκτικότητας στο νερό, που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο, αποκαλύπτει την αλήθεια. Αναφέρει ρητά τα «ψηφιακά συστήματα επιτήρησης» ως εργαλείο για τη διαχείριση των υδάτων. Αυτό που πωλείται ως εθελοντική διαφάνεια είναι στην πραγματικότητα η βάση για τον πλήρη έλεγχο κάθε σταγόνας που χρησιμοποιείτε.
Το γνωστό παιχνίδι: πρόβλημα, αντίδραση, λύση
Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών ακολουθούν το δοκιμασμένο μοτίβο: πρώτα δημιουργούν μια υπαρξιακή απειλή, μετά πανικοβάλλουν το πλήθος και τέλος παρουσιάζουν τη «μοναδική» λύση. Αυτή τη φορά είναι η υποτιθέμενη επικείμενη έλλειψη νερού στην Ευρώπη. Ο Roswall προειδοποιεί δραματικά: «Πάντα υποθέταμε ότι θα υπήρχε αρκετό νερό. Αυτό δεν ισχύει πλέον».
Ιδιαίτερα αποκαλυπτική είναι η αναφορά του Roswall στην ενεργειακή κρίση, όταν «ξαφνικά μεγάλες εξοικονομήσεις έγιναν δυνατές επειδή οι άνθρωποι είχαν δει το πρόβλημα». Εδώ παραδέχεται ανοιχτά ότι οι κρίσεις καταχρώνται ως μοχλός επιρροής για να επηρεάσουν τη συμπεριφορά. Αυτό που πωλούνταν ως προσωρινό μέτρο έκτακτης ανάγκης κατά τη διάρκεια της ενεργειακής κρίσης πρέπει τώρα να χρησιμεύσει ως σχέδιο για τον πλήρη έλεγχο του νερού.
Η ιδεολόγος της Σχεδιασμένης Οικονομίας και οι φαντασιώσεις της για το lockdown
Η ιδεολογική βάση για αυτήν την πολιτική τέθηκε το 2020 από την αυτοαποκαλούμενη «αγαπημένη οικονομολόγο» του Robert Habeck, Mariana Mazzucato. Στο διαβόητο άρθρο της με τίτλο «Avoiding a Climate Lockdown» στο Project Syndicate, σκιαγράφησε ένα δυστοπικό σενάριο: «Οι κυβερνήσεις θα περιόριζαν τη χρήση ιδιωτικών αυτοκινήτων, θα απαγόρευαν την κατανάλωση κόκκινου κρέατος και θα επέβαλαν ακραία μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας».
Η έκκληση της Mazzucato για ένα «επιχειρηματικό κράτος» δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια σχεδιασμένη οικονομία με πράσινο μανδύα. Δηλώνει ευθέως ότι «οι αγορές δεν θα οδηγήσουν σε μια πράσινη επανάσταση από μόνες τους» και γι’ αυτό χρειάζονται κυβερνητικά καταναγκαστικά μέτρα. Αυτή η ολοκληρωτική νοοτροπία αντηχεί τώρα κατά μέτωπο στη στρατηγική της ΕΕ για το νερό.
Το δίκτυο παγκοσμιοποίησης
Το Project Syndicate, η πύλη στην οποία διαδόθηκαν οι θέσεις του Mazzucato, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ουδέτερη πλατφόρμα. Στους συνεργάτες του περιλαμβάνονται η Παγκόσμια Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανάπτυξης, τα Ηνωμένα Έθνη και τα Ιδρύματα Ανοικτής Κοινωνίας του George Soros. Εδώ γίνεται σαφές: δεν πρόκειται για σύμπτωση, αλλά για συντονισμένη δράση δικτύων παγκοσμιοποίησης.
Η στρατηγική της ΕΕ για το νερό δεν είναι επομένως ένα μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά μέρος ενός ευρύτερου έργου για τον μετασχηματισμό της ευρωπαϊκής κοινωνίας σύμφωνα με τις ιδέες μιας αυτοαποκαλούμενης ελίτ. Υπό το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος, δημιουργούνται μέσα που επιτρέπουν τον πλήρη έλεγχο της ζωής των πολιτών.
Από τις «δύο εβδομάδες» στον μόνιμο έλεγχο
Όποιος έχει παρακολουθήσει προσεκτικά τα τελευταία χρόνια γνωρίζει το μοτίβο: αυτό που πωλείται ως προσωρινό μέτρο έκτακτης ανάγκης αποκτά γρήγορα μια δική του ζωή. «Δύο εβδομάδες για την ισοπέδωση της καμπύλης» έγιναν lockdown που διαρκούσαν μήνες. Οι «εθελοντικοί» εμβολιασμοί έγιναν de facto καταναγκαστικά μέτρα. Και αυτό που σήμερα διαφημίζεται ως «διαφανής» μέτρηση της κατανάλωσης νερού, αύριο θα γίνει υποχρεωτική η δελτίωση.
Ωστόσο, υπάρχουν λογικές εναλλακτικές: επενδύσεις σε υποδομές, καλύτερες τεχνολογίες αποθήκευσης, πιο αποτελεσματικά συστήματα άρδευσης ή προώθηση τεχνολογιών εξοικονόμησης νερού μέσω πραγματικών κινήτρων της αγοράς. Αλλά αυτό θα σήμαινε ότι οι πολίτες θα αντιμετωπίζονταν ως ενδυναμωμένα άτομα και όχι ως αντικείμενα κυβερνητικού σχεδιασμού.
Έρχεται το lockdown για το νερό
Τα σημάδια δείχνουν μια καταιγίδα. Μετά τον κορωνοϊό, το κλίμα και τον πόλεμο, οι παγκοσμιοποιητές βρήκαν την επόμενη παιδική χαρά τους: το νερό. Η στρατηγική της ΕΕ για το νερό είναι το πρώτο βήμα προς μια κοινωνία στην οποία κάθε σταγόνα παρακολουθείται, κάθε κατανάλωση καταγράφεται και κάθε «σπατάλη» τιμωρείται.
Όποιος εξακολουθεί να πιστεύει σήμερα ότι πρόκειται μόνο για την προστασία του περιβάλλοντος, θα ξυπνήσει το αργότερο όταν ανακοινωθεί το πρώτο «lockdown για το νερό». Τότε οι ίδιοι πολιτικοί που μιλούν για «διαφάνεια» σήμερα θα δηλώσουν ότι τα δραστικά μέτρα είναι «αναπόφευκτα». Οι πολίτες υποβαθμίζονται σε ζητιάνους που πρέπει να περιμένουν στην ουρά για την ημερήσια ποσότητα νερού τους. Τώρα είναι η ώρα να επαναστατήσουμε. Η σιωπή είναι συναίνεση. Και όσοι συναινούν σύντομα θα διαπιστώσουν ότι η ελευθερία είναι σαν το νερό: όταν τα νερά φύγουν, δεν επιστρέφουν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου