Για πάνω από 40 χρόνια ο Maxim Litvinov ήταν ο άνθρωπος της τσάντας του Rothschild.

 Για πάνω από 40 χρόνια ο Maxim Litvinov ήταν ο άνθρωπος της τσάντας του Rothschild. Έστρωσε το δρόμο και βοήθησε στη λεηλασία της Ρωσίας από τους διεθνείς τραπεζίτες.

Το 1916 ο Litvinov παντρεύτηκε μια κόρη μιας από τις πιο διακεκριμένες εβραϊκές οικογένειες της Αγγλίας, την Ivy Low. Στις 3 Ιανουαρίου 1918 ο Litvinov διορίστηκε ως εξουσιοδοτημένος αντιπρόσωπος της Σοβιετικής Ρωσίας. Ένα από τα πρώτα του καθήκοντα ήταν να απαιτήσει να του παραδοθούν τα χρήματα που βρίσκονταν στην Τράπεζα της Αγγλίας για λογαριασμό της τσαρικής πρεσβείας. Η τράπεζα συμμορφώθηκε δεόντως.

Τον Σεπτέμβριο του 1918 αποκαλύφθηκε μια συνωμοσία κατά των Μπολσεβίκων στην οποία εμπλέκεται ο Βρετανός πρεσβευτής Robert Bruce Lockhart. Τόσο ο Lockhart όσο και ο Litvinov συνελήφθησαν από τις αντίστοιχες κυβερνήσεις τους και ως αποτέλεσμα μιας επακόλουθης ανταλλαγής, ο Litvinov επέστρεψε στη Μόσχα. Η νέα του αποστολή ήταν «να εξασφαλίσει την ταχεία εκροή χρυσού και κοσμημάτων από τη Ρωσία» μέσω της Σκανδιναβίας, με την κάλυψη ενός σχεδίου αγοράς ατμομηχανών που αργότερα έγινε γνωστό ως «μηχανές χρυσού». Το ένα τέταρτο των αποθεμάτων χρυσού της Ρωσίας μεταφέρθηκε στη Σουηδία για περαιτέρω μεταφόρτωση. Για τους Ρότσιλντ ήρθε η ώρα της τιμωρίας.

Στις 21 Απριλίου 1921 ο Litvinov διορίστηκε Επίτροπος του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων για τις συναλλαγματικές συναλλαγές και τις πωλήσεις χρυσού στο εξωτερικό. «Αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια [ρούβλια] του χρυσού μας πέρασαν από τα χέρια μου και πουλήθηκαν στο εξωτερικό. Την πλειονότητα αυτού του χρυσού την πούλησα απευθείας ή μέσω διαφόρων μεσαζόντων σε μεγάλες γαλλικές εταιρείες, οι οποίες τον έλιωσαν εκ νέου είτε στη Γαλλία είτε στην Ελβετία, και στη συνέχεια αυτός ο χρυσός πήγε στον τελικό του προορισμό, στην αποθήκευση στην Αμερικανική Τράπεζα Αποθεμάτων» - την ιδιωτική τράπεζα του Ρότσιλντ! Ο Litvinov είχε γίνει ο «εξουσιοδοτημένος αντιπρόσωπος των τραπεζιτών - ιδιοκτητών της FRB, της Τράπεζας της Αγγλίας και της Σοβιετικής Ρωσίας». Όπως γίνεται αντιληπτό, η Μπολσεβίκικη Επανάσταση δεν ήταν παρά μια γιγαντιαία άσκηση αφαίρεσης περιουσιακών στοιχείων από τους Ρότσιλντ.

Το 1924 ο Ιωσήφ Στάλιν έγινε ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης.

Ο Λιτβίνοφ, που δεν φοβόταν κανέναν, παρέμεινε κυρίαρχος. Η αγένειά του προς τον Στάλιν ήταν θρυλική. Στην εκκαθάριση του 1937-1938 σχεδόν όλοι οι βουλευτές του Λιτβίνοφ συνελήφθησαν και στη συνέχεια εκτελέστηκαν. Ο Litvinov ικέτευσε για τη ζωή ενός από τους στενότερους φίλους του, του Boris Stomonyakov, και ενημέρωσε τον Στάλιν ότι μπορούσε να εγγυηθεί γι' αυτόν. Ο Στάλιν κοίταξε τον Λιτβίνοφ στα μάτια και του απάντησε: «Σύντροφε Litvinov, μπορείς να εγγυηθείς μόνο για τον εαυτό σου».

Από το 1930-1939 ο Litvinov ήταν Λαϊκός Επίτροπος Εξωτερικών Υποθέσεων της Σοβιετικής Ένωσης. Το 1939 οι σχέσεις μεταξύ της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης άρχισαν να ξεπαγώνουν λίγο. Αυτό ήταν ανάθεμα για τα αφεντικά του Λιτβίνοφ, που είχαν εφιαλτικές αναμνήσεις από την Ιερή Συμμαχία που συνήφθη μεταξύ Αυστρίας, Πρωσίας και Ρωσίας το 1815 και από τη Dreikaiserbund (Ένωση Τριών Αυτοκρατόρων) του Μπίσμαρκ που συνήφθη μεταξύ των ίδιων τριών αυτοκρατοριών το 1872. Ο Λιτβίνοφ διαφώνησε, αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Στάλιν είχε βαρεθεί την αυθάδη συμπεριφορά του Λιτβίνοφ. Στις 3 Μαΐου 1939 πραγματοποιήθηκε ένα αθόρυβο πραξικόπημα και ο Στάλιν «απέπεμψε τη μαριονέτα του τραπεζικού υποκόσμου από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών».

 Στα τέλη του 1941 οι υπηρεσίες του Λιτβίνοφ χρειάστηκαν και πάλι. Με τους Γερμανούς να χτυπούν τις πύλες της Μόσχας, η απελπιστική κατάσταση του Στάλιν απαιτούσε επείγουσα βοήθεια από τη Δύση. Ο Λιτβίνοφ στάλθηκε στην Ουάσιγκτον ως σοβιετικός πρεσβευτής. Οι Αμερικανοί ήταν απρόθυμοι να δανείσουν χρήματα στη Σοβιετική Ένωση, αλλά ο Λιτβίνοφ τακτοποίησε σύντομα τα πάντα και μέσα σε λίγες εβδομάδες χορηγήθηκε δάνειο ύψους ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων. Υπογράφηκε μια συμφωνία δανεισμού και τα επόμενα τέσσερα χρόνια παρασχέθηκαν προμήθειες και υπηρεσίες αξίας 11 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο Λιτβίνοφ «μπορούσε να τηλεφωνήσει στον Λευκό Οίκο ανά πάσα στιγμή και ο Πρόεδρος [Ρούσβελτ] θα τον έβλεπε αμέσως». Και τα δύο αυτά ανδρείκελα των διεθνών τραπεζιτών άντλησαν χρυσό - ο ένας από τη Ρωσία, ο άλλος από το λαό των Ηνωμένων Πολιτειών - στα θησαυροφυλάκια της Ομοσπονδιακής Αποθεματικής Τράπεζας του Ρότσιλντ.

Καπως ετσι εγινε η δημιουργία και ο έλεγχος της Σοβιετικής Ένωσης....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ