Η Ρωσία έστησε την παγίδα και πέτυχε τον στόχο της

  

Είναι τελεσίγραφο,

είναι πρόταση συνθηκολόγησης, είναι συνέχιση της επιθετικότητας - έτσι απάντησαν η Δύση και η Ουκρανία στις προτάσεις του Ρώσου Προέδρου Putin για τους όρους της κατάπαυσης του πυρός και την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την επίλυση της σύγκρουσης.
«Ο Putin δεν είναι σε θέση να υπαγορεύσει στην Ουκρανία τι πρέπει να κάνει για να επιτύχει την ειρήνη», δήλωσε ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Lloyd Austin.
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Stoltenberg πρότεινε στη Ρωσία να αποσύρει τα στρατεύματά της από το ουκρανικό έδαφος… και απέρριψε χωρίς δισταγμό την πρόταση ειρήνης του Putin.
Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Zelensky απλώς συνέκρινε τον Putin με τον Hitler.
Δηλαδή ο Πρόεδρος Putin υπέβαλλε πρόταση ειρήνης η οποία απορρίφθηκε και γελοιοποιήθηκε - γιατί την έκανε τότε;

Ποια η πρόταση Putin για ειρήνη;

Ο Ρώσος Πρόεδρος Vladimir Putin… για πρώτη φορά υπέβαλλε μια ξεκάθαρη και ρεαλιστική πρόταση για ειρήνη στην Ουκρανία…
Ζητάει άνευ όρων παράδοση, αποχώρηση από τους Ουκρανούς των περιοχών που ελέγχουν δηλαδή το 40% της Περιφέρειας Donetsk, το 25% της Περιφέρειας Kherson, το 25% της περιφέρειας Zaporizhia και το 1% της Περιφέρειας Luhansk που δεν ελέγχουν οι ρωσικές δυνάμεις.
Να διακηρύξει ότι εγκαταλείπει τα σχέδια για ένταξη στο ΝΑΤΟ… και τότε στο επόμενο λεπτό… θα υπάρξει ολική κατάπαυση του πυρός στο ανατολικό μέτωπο…
Η πρόταση του Putin μπορεί στην υστερική Δύση να φαίνεται μαξιμαλιστική αλλά στην πράξη είναι ρεαλιστική.
Αντιθέτως η πρόταση ειρήνης του Zelensky του Ουκρανού Προέδρου είναι ουτοπία, ζητάει την απόσυρση των Ρώσων από το έδαφος της Ουκρανίας, μη αναγνωρίζοντας τις μεγάλες νίκες και προέλαση των Ρώσων στρατιωτών...
Η πρόταση ειρήνης του Zelensky που θα εξεταστεί στην Ελβετία είναι αποτυχία και προφανώς δεν πρόκειται να αποτελέσει σε καμία περίπτωση βάση διαπραγμάτευσης...

Η παγίδα του Putin

Το γεγονός είναι ότι ο Putin υπολόγιζε ακριβώς σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα - γιατί ο πραγματικός αποδέκτης της έκκλησής του δεν ήταν η Δύση και το Κίεβο, αλλά ολόκληρος ο μη δυτικός κόσμος, τον οποίο οι ατλαντικοί προσπαθούν να πείσουν ότι η Ρωσία είναι τρομερός επιτιθέμενος, δεν πρόκειται να σταματήσει στην Ουκρανία και αντιπροσωπεύει απειλή για ολόκληρο τον κόσμο.
Γι' αυτό ο Putin υποστήριξε: είμαστε έτοιμοι να σταματήσουμε τις εχθροπραξίες ακόμη και αύριο, αυτοί είναι οι όροι μας, δεν μοιάζουν καθόλου με την προσάρτηση ολόκληρης της Ουκρανίας, αλλά ακόμη και την άνευ όρων παράδοσή της.
Αποδεχτείτε τους - και ας καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Το παράδοξο είναι ότι οι όροι που προτείνει ο Putin είναι πολύ ωφέλιμοι για τη Δύση και δυσμενείς για τη Ρωσία, αλλά η Δύση δεν μπορεί να τους αποδεχτεί.
Όλα αποφασίζονται από τα κράτη – όχι από τον Zelensky - και έχουν καταλάβει εδώ και καιρό ότι ο μέγιστος στόχος για την Ουκρανία (η ένταξή της στο ΝΑΤΟ) και τη Ρωσία (επιστροφή στην κατάσταση στις 23 Φεβρουαρίου 2022) είναι απολύτως ανέφικτα.

Οι Αμερικανοί μπορούν να πουν ότι θέλουν δυνατά, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορούν να σκεφτούν πέρα από τον επόμενο Ιανουάριο, όταν είναι πιθανό να συμβεί μια αλλαγή διοίκησης στις ΗΠΑ.
Ως εκ τούτου, η διόρθωση του status quo, ακόμη και με το κόστος της απόσυρσης των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων από εκείνα τα εδάφη που περιλαμβάνονται ήδη στη Ρωσία, θα ήταν μια πολύ επιτυχημένη επιλογή για τη Δύση - ακόμη και με το κόστος των εγγυήσεων για τη μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Και εδώ η ίδια η Ρωσία προσφέρει μια τέτοια επιλογή, και με μια λογική γεωπολιτική ανάλυση, η Δύση θα έπρεπε να την είχε πιάσει με τα δύο χέρια και να δώσει εντολή στο Κίεβο να συμφωνήσει στην έναρξη των διαπραγματεύσεων.

Η επόμενη πρόταση του Putin θα είναι χειρότερη από την τρέχουσα

Επειδή η επόμενη πρόταση του Putin (και οι δύο πρώτες ήταν τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 2021 και τον Μάρτιο-Απρίλιο 2022) θα είναι προφανώς χειρότερη από την τρέχουσα, και η δυναμική των στρατιωτικών επιχειρήσεων δεν αφήνει καμία ευκαιρία στην Ουκρανία να ανακαταλάβει χαμένα εδάφη, αλλά αυξάνει την πιθανότητα απώλειας νέων.

Γιατί η Δύση δεν άδραξε την ευκαιρία;

Διότι καθ' όλη τη διάρκεια της σύγκρουσης, έθεσε μόνο το διακύβευμα - επαναλαμβάνοντας συνεχώς ότι είναι απαράδεκτο να πιστεύει κανείς ότι ο Putin μπορεί να κερδίσει, ότι η τιμωρία της Ρωσίας πρέπει να είναι ενδεικτική για όλους τους πιθανούς επιτιθέμενους δικτάτορες, ότι η ήττα της Ουκρανίας θα είναι τρομερό πλήγμα για την παγκόσμια τάξη που βασίζεται σε κανόνες και τη φήμη της Δύσης στον κόσμο.
Δηλαδή η Δύση ταύτισε την ήττα της Ουκρανίας με τη δική της και παρουσίασε την ανάγκη για νίκη επί της Ρωσίας ως προϋπόθεση για να διατηρήσει την παγκόσμια κυριαρχία της.
Ωστόσο, δεν υπάρχει πλέον καμία κυριαρχία - δεν είναι τυχαίο ότι οι προτάσεις του Putin ήταν μόνο μέρος της μεγάλης ομιλίας του στο Υπουργείο Εξωτερικών, αφιερωμένη στην ανάγκη οικοδόμησης ενός συστήματος ευρασιατικής συλλογικής ασφάλειας.

Η κύρια προϋπόθεση της οποίας θα πρέπει να είναι η απελευθέρωση της Ευρασίας από τη στρατιωτική παρουσία μη ευρασιατικών χωρών, δηλαδή η απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από την Ευρώπη και την Ασία - από τη Γερμανία στην Ιαπωνία.
Ναι, ο Putin παίζει για μεγάλο χρονικό διάστημα και βλέπει τη δυναμική της εξέλιξης της κατάστασης στον κόσμο.
Οι Ατλαντιστές (δηλαδή οι Αγγλοσάξονες, μαζί με μέρος των ευρωπαϊκών ελίτ που είναι προσανατολισμένοι προς αυτούς) είναι τώρα όντως η κύρια δύναμη στον κόσμο, αλλά οι αξιώσεις τους για ηγεμονία και παγκόσμια κυριαρχία δεν είναι πλέον βάσιμες.
Και αυτό το βλέπουν όλοι - και όχι μόνο στον Παγκόσμιο Νότο, αλλά και πολλοί στις ίδιες τις δυτικές χώρες.

Τώρα η Δύση μπορεί ακόμα να αντέξει οικονομικά να προσπαθήσει να απομονώσει και να μπλοκάρει τη Ρωσία, να πολεμήσει με τους ρώσους με λάθος χέρια στο Ρωσικό έδαφος, αλλά το πληρώνει επιταχύνοντας την καταστροφή της βάσης της δικής της δύναμης, δηλαδή του παγκόσμιου εμπορίου και χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Χωρίς αυτό, οι Αγγλοσάξονες θα έχουν μόνο τον αμερικανικό στόλο, δηλαδή τη στρατιωτική ισχύ, αλλά, όπως γνωρίζουν, δεν θα μπορούν να επιβιώσουν για πολύ καιρό μόνο με ξιφολόγχες.

Οι Αμερικανοί θα αναγκαστούν να αποσυρθούν από την Ευρώπη και την Ασία…

Το μόνο ερώτημα είναι αν αυτή η απόσυρση θα είναι οργανωμένη -εθελοντική-αναγκαστική- ή θα είναι μια χαοτική συνέπεια της εσωτερικής κρίσης στα ίδια τα κράτη.
Είναι σαφές ότι μιλάμε για μια διαδικασία που θα μπορούσε να διαρκέσει για αρκετές δεκαετίες, αλλά θα μπορούσε επίσης να επιταχυνθεί απότομα ως αποτέλεσμα των κακώς μελετημένων στρατιωτικών περιπετειών του απερχόμενου ηγεμόνα (για παράδειγμα, της Ταϊβάν).
Ο αγώνας για την Ουκρανία με αυτή την έννοια είναι πολύ ενδεικτικός: οι Ατλαντιστές στράφηκαν σε κάτι που δεν μπορούν να κρατήσουν, επιπλέον, σε κάτι που δεν χρειάζονται καν, με βάση το δικό τους συμφέρον να καθυστερήσουν στο μέγιστο βαθμό τη διαδικασία διάλυσης της δικής τους ηγεμονίας.
Σε γενικές γραμμές, πρέπει να σκεφτούν όχι την απόκτηση νέων περιοχών ή περιουσιακών στοιχείων, αλλά την τακτοποίηση, τη μεταχείριση και τη μεταρρύθμιση των υπαρχόντων.
Ωστόσο, η εξέλιξη της αγγλοσαξονικής παγκοσμιοποίησης δεν μπορεί πλέον να σταματήσει - έχει αποκτήσει τέτοια ταχύτητα που φρενάροντας θα καταρρεύσει… ελπίζοντας ότι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης των αγγλοσαξονικών ελίτ θα πρέπει ακόμα να λειτουργεί.

Αυτό ακριβώς προειδοποίησε ο Putin: «Τελικά, ο εγωισμός και η αλαζονεία των δυτικών κρατών οδήγησαν στην τρέχουσα εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση πραγμάτων.
Η Ρωσία, η οποία έχει το μεγαλύτερο οπλοστάσιο πυρηνικών όπλων, καταδεικνύει τον τυχοδιωκτισμό των δυτικών πολιτικών είτε δεν καταλαβαίνουν την κλίμακα της απειλής που οι ίδιοι δημιουργούν, είτε απλώς διακατέχονται από την πίστη στη δική τους ατιμωρησία και την αποκλειστικότητα τους» 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ