Οι εμβολιασμένοι Ναζί της διπλανής πόρτας

 

Σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι των Δημοκρατικών – 48 % – πιστεύουν ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να μπορεί να

επιβάλλει πρόστιμα ή να φυλακίζει άτομα “που αμφισβητούν δημόσια την αποτελεσματικότητα των υφιστάμενων εμβολίων COVID-19 στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο ή σε διαδικτυακές ή ψηφιακές δημοσιεύσεις”.

Αυτό δεν είναι το πιο εκπληκτικό εύρημα μιας δημοσκόπησης που μόλις κυκλοφόρησε από την Rasmussen. Ας δούμε τα σχετικά σημεία: Σχεδόν το ίδιο ποσοστό των ψηφοφόρων των Δημοκρατικών – 47% – πιστεύει ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να μπορεί να τοποθετεί ένα σύστημα παρακολούθησης, όπως ένα μόνιτορ στον αστράγαλο ή ένα κλειδωμένο κολάρο, σε άτομα που αρνούνται το εμβόλιο. Και το 45 τοις εκατό τάσσεται υπέρ της τοποθέτησης των ανεμβολίαστων σε στρατόπεδα. Στρατόπεδα.  

Περισσότεροι από τους μισούς ψηφοφόρους των Δημοκρατικών -55%- πιστεύουν ότι θα πρέπει να επιβάλλονται πρόστιμα σε όσους αρνούνται το εμβόλιο. Το 59% τάσσεται υπέρ του περιορισμού όλων των ανεμβολίαστων ανθρώπων στα σπίτια τους. Περισσότερο από το ένα τέταρτο των Δημοκρατικών ψηφοφόρων -29%- πιστεύουν ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να μπορεί να κατάσχει τα παιδιά των μη εμβολιασμένων γονέων …

Είναι τίποτα από αυτά αρκετά ναζιστικά για εσάς; Ζείτε δίπλα στους ανθρώπους που θα σας παρέδιδαν στο Comité de salut public επειδή αντιταχθήκατε στο “Νόμο των υπόπτων” – το νόμο που επέτρεψε τη σύλληψη όλων των ύποπτων εχθρών της Επανάστασης και εγκαινίασε τη Βασιλεία της Τρομοκρατίας. Ζείτε δίπλα στους ανθρώπους που θα σας παρέδιδαν στην NKVD για “ηθικό σαμποτάζ της Σοβιετικής Ένωσης”. Ζείτε δίπλα στους ανθρώπους που θα καλούσαν την Γκεστάπο και θα έλεγαν: “Ο γείτονάς μου κρύβει έναν Εβραίο”.

Εξετάστε αυτές τις ιστορικές προσωπικότητες από την επαναστατική Γαλλία ή τη Σοβιετική Ρωσία ή τη ναζιστική Γερμανία (ή τη ναζιστική Γαλλία): Δεν είναι μόνο ότι ακολουθούσαν εντολές. Αντιθέτως, πίστευαν ότι έκαναν ένα θετικό καλό για την κοινωνία. Ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν στην απαλλαγή της κοινότητάς τους από επικίνδυνα στοιχεία. Ήταν περήφανοι για αυτό που έκαναν.

Κάποιοι από τους Δημοκρατικούς γείτονές σας θα είναι επίσης περήφανοι να σας κλειδώσουν μέσα, να σας βάλουν κολάρο εντοπισμού στο λαιμό, να σας πάρουν τα παιδιά σας – όλα για το δημόσιο καλό. Αυτοί είναι άνθρωποι που θα σας δολοφονούσαν για το δημόσιο καλό.

Και αυτό είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ανατροφής γενεών Αμερικανών χωρίς καμία θεμελιώδη προσήλωση στην ελευθερία.  

Ελευθερία του λόγου, ελευθερία της δράσης, ελευθερία της συνείδησης: Τα δημόσια σχολεία μας έλεγαν ότι αυτά τα πράγματα ήταν πανταχού παρόντα και φυσικά, οπότε δεν υπήρχε τίποτα το ιδιαίτερο στο ότι η Αμερική τα είχε. Δεν υπήρχε τίποτα το ιδιαίτερο στο να τα έχει κανείς. Και επειδή οι αριστεροί δεν συνειδητοποιούν πόσο σκληρά χρειάστηκε να αγωνιστούν οι πρόγονοί μας για αυτά τα μοναδικά και ιστορικά πρωτοφανή δικαιώματα, δεν σοκάρονται ούτε καν λυπούνται όταν τα βλέπουν να αφαιρούνται. Αντιθέτως, οι γείτονές σας πιστεύουν ότι η προσήλωσή σας σε αυτά τα δικαιώματα είναι ακριβώς αυτό που σας κάνει επικίνδυνους.

Το γυμνάσιο μου δίδαξε μια μικρή ενότητα για τη γερμανική δικαιολογία για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτή ήταν η δικαιολογία που διαμόρφωσε ο αρχιτέκτονας του Χίτλερ και υπουργός πολεμικών εξοπλισμών Άλμπερτ Σπέερ στις δίκες της Νυρεμβέργης. Ο Σπέερ πίστευε ότι μόνο ένα πράγμα θα μπορούσε να σώσει τον γερμανικό λαό από το να στιγματιστεί για όλη την ιστορία με την αδιόρθωτη και απόλυτα περιρρέουσα αμαρτία του: Οι ηγέτες (συμπεριλαμβανομένου του Σπέερ) θα έπρεπε να αναλάβουν εξ ολοκλήρου το σφάλμα και να πουν: “Οι άνθρωποί μας δεν ήξεραν τι έκαναν, απλώς ακολουθούσαν διαταγές”.

Και αυτή η δικαιολογία λειτούργησε εξαιρετικά καλά. Οι καθηγητές μας στο λύκειο θα το συζητήσουν αυτό και θα μας ρωτήσουν αν πιστεύουμε ότι το να ακολουθείς διαταγές είναι μια νόμιμη δικαιολογία για να κάνεις κακό. Αποτυγχάνουν να δουν πώς αυτό έχει αναδιαμορφώσει το όλο ζήτημα: Το ερώτημα δεν είναι αν το να ακολουθείς διαταγές είναι μια καλή δικαιολογία. Το ερώτημα, το οποίο δεν θέτουμε πλέον, είναι αν η εκτέλεση διαταγών ήταν στην πραγματικότητα το κίνητρο.

Γιατί φυσικά δεν ήταν. Οι Ναζί δε διατάχθηκαν απλώς να γίνουν Ναζί. Οι Γάλλοι συνεργάτες δε διατάχθηκαν απλώς να συνεργαστούν. Οι Κινέζοι μαθητές της Πολιτιστικής Επανάστασης δε διατάχθηκαν απλώς να δολοφονήσουν τους δασκάλους τους με τρόπους πολύ άσχημους για να περιγραφούν εδώ. Αυτοί οι άνθρωποι απολάμβαναν αυτό που έκαναν. Και ήταν τέτοια η αγνότητα της δέσμευσής τους που ήταν πρόθυμοι να στραφούν εναντίον φίλων και ακόμη και της οικογένειάς τους. Πράγματι, το να καταστρέφεις κάτι που αγαπάς για χάρη της Επανάστασης είναι η υψηλότερη απόδειξη που μπορεί να υπάρξει για την προσωπική σου καλοσύνη.

Οι Δημοκρατικοί γείτονές σας δεν θα διαταχθούν να ψηφίσουν νόμους που σας εξοστρακίζουν από την κοινωνία, σας κλέβουν την περιουσία σας ή σας στέλνουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Θα το κάνουν φλεγόμενοι με υπερηφάνεια και μάλιστα με δίκαιη αγανάκτηση εναντίον σας που τους αναγκάζετε να φτάσουν σε αυτά τα άκρα. Το έχουν ήδη κάνει στη Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία και τον Καναδά -χώρους που τα σχολεία μας μάς δίδαξαν ότι είναι πανομοιότυποι με την Αμερική όσον αφορά τα δικαιώματα και τις ελευθερίες.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Αμερικανοί προσκολλώνται στα όπλα τους. Δεν έχει καμία σχέση με το κυνήγι. Δεν έχει καμία σχέση με την αυτοάμυνα κατά του κοινού εγκληματία. Προσκολλούμαστε στα όπλα μας έτσι ώστε, όταν εμφανιστούν οι γείτονές μας και πουν: “Θα σε πάμε τώρα στα στρατόπεδα, γιατί είσαι επικίνδυνος για την κοινωνία”, να μπορούμε να τους κοιτάξουμε και να τους πούμε: “Μολών λαβε.”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ 

ΠΗΓΗ