Μετενσάρκωση ή κάτι άλλο;

Η ιστορία που πρόκειται να σας πούμε είναι η πιο εντυπωσιακή υπόθεση μετενσάρκωσης που τεκμηριώνεται στην ιστορία. Αυτή είναι η περίπτωση του James Leininger, ενός Αμερικάνου που
στην ηλικία των δύο ετών άρχισε να αναφέρει πράγματα και γεγονότα που σχετίζονταν με τη ζωή και τον θάνατο ενός αμερικανικού πιλότου αεροσκαφών.
Ο James Leininger, γεννήθηκε στη Λουιζιάνα των ΗΠΑ το 1998 και σε ηλικία 2 περίπου ετών άρχισε να έχει τρομερούς εφιάλτες που προκάλεσαν ανησυχία στους γονείς του. Συγκεκριμένα, το μωρό έκλαιγε συνεχώς και ουρλιάζοντας σφοδρά έσφιγγε τις γροθιές του. Ενώ μερικές φορές, ο μικρός James είχε βρεθεί το κρεβάτι του, να κλοτσάει τον αέρα, (λαχανιασμένος και φοβισμένος) σαν να προσπαθούσε να ελευθερωθεί από κάτι που τον καταπίεζε ή τον κρατούσε φυλακισμένο.
Σύμφωνα με όσα ανέφεραν οι γονείς του μικρού, φαίνεται ότι αυτοί οι εφιάλτες και οι αφύσικες συμπεριφορές, (σε σχέση με την τόσο μικρή ηλικία), ξεκίνησαν μετά την επίσκεψη σε ένα Αεροπορικό Μουσείο στο Ντάλας, όπου ο πατέρας του τον πήγε όταν ήταν μόλις 18 μηνών. Μετά από αυτή την επίσκεψη στο Ντάλας, ο James έδειξε εξαιρετικό ενδιαφέρον για τα μοντελάκια των αεροπλάνων.

Όταν ο  James  ήταν 3 χρόνων, η μητέρα τον άκουσε να λέει : «Συντριβή αεροπλάνου. Φωτιά! Ο μικρός άνθρωπος δεν μπορεί να βγει». Αυτό συνέβη ενώ μικρός έπαιζε με μερικά μοντέλα, προσομοιώνοντας σχεδόν μια  στρατιωτική επιχείρηση. Οι γονείς τον ρώτησαν ποιος ήταν ο «μικρός άνθρωπος» και ο μικρός απάντησε «είμαι εγώ, ο James. Χτυπήθηκα στον κινητήρα». Είπε επίσης ότι το αεροπλάνο του προέρχεται από ένα «πλοίο».
Μετά από αυτό, ο James Leininger άρχισε να ζωγραφίζει παράξενα σχέδια (που δε θα έκανε ένα παιδί της ηλικίας του) με αεροπλάνα, αεροπορικές μάχες και πολεμικά πλοία στη θάλασσα. Ο James απεικόνιζε τα αεροπλάνα «με τη μεγάλη κόκκινη μπάλα» που ονόμαζε  «Zekes» ή «Bettys» (επιθέματα τα οποία, όπως ανακαλύφθηκε αργότερα, έβαζαν οι πιλότοι  του αμερικανικού ναυτικού σε ιαπωνικά αεροπλάνα).
Οι γονείς του παρατήρησαν ότι όταν ο μικρός James όταν πήγαινε να παίξει με ένα αεροπλανάκι με πεντάλ που του είχαν αγοράσει γιατί το ζητούσε επίμονα για δώρο, έκανε πρώτα ένα γύρο ελέγχου πριν ανέβει, σαν να ήταν πραγματικός πιλότος. Την ίδια συμπεριφορά είχε όταν βρέθηκε δίπλα σε ένα πραγματικό αεροπλάνο.



Κάτι ακόμα παράξενο είναι πως ο James ήξερε τα κομμάτια που συνθέτουν ένα αεροπλάνο. Μάλιστα, όταν η μητέρα του χάρισε ένα αεροπλανάκι, του επεσήμανε την ύπαρξη μιας βόμβας στην κάτω πλευρά, αλλά το παιδί αμέσως διόρθωσε λέγοντας ότι δεν ήταν βόμβα, αλλά μια «υποαλλετική δεξαμενή», όρος άγνωστος στους γονείς και δύσκολο να το γνωρίζει ένα τόσο μικρό παιδί που έβλεπε μόνο κινούμενα σχέδια. Κάτι ακόμα παράξενο ήταν πως όταν ο μικρός James έκανε πως προσγείωνε το αεροπλανάκι του, το έκανε πάντα στην ίδια γραμμή στο τραπέζι, χτυπώντας το ελαφρά τη στιγμή της «επαφής» όπως ακριβώς γίνεται στην προσγείωση.

Όταν ο James έγινε τεσσάρων οι γονείς τους γονείς τον πήγαν σε έναν θεραπευτή που ειδικεύεται στη φροντίδα παιδιών με προβλήματα, γεγονός που ώθησε το παιδί να μιλάει για το τι θυμόταν πριν κοιμηθεί. Σε κάτι τέτοιες στιγμές, ο James έλεγε στους γονείς του ότι ήταν πιλότος και πετούσε σε αεροπλάνο που ονομάζεται «Corsair». Ανέφερε επίσης ότι είχε ανατεθεί σε πλοίο που ονομάζεται «Natoma» και ότι το αεροπλάνο του είχε συντριβεί κοντά στην Iwo Jima. Όταν ο πατέρας τον ρώτησε ποιος τον έριξε, το παιδί απάντησε με αγανάκτηση «οι Ιάπωνες». Θυμήθηκε επίσης ότι ήταν σε υπηρεσία με έναν φίλο του που ονόμασε Jack Larson.


 

Συνεχίζοντας να λέει τις αναμνήσεις του στους γονείς του, ο James είπε ότι το Corsair είχε κάποια ενοχλητικά προβλήματα, είχε πάντα ξεφούσκωτα τα ελαστικά και τείνει να αποκλίνει από τη μια πλευρά κατά τη διάρκεια ενός συγκεκριμένου ελιγμού.
Παραξενεμένος από αυτές τις λεπτομερείς ιστορίες, ο πατέρας του James (Bruce) ανακάλυψε ότι το Corsair ήταν ένα είδος αεροσκάφους που χρησιμοποιούσε η αμερικανική αεροπορία στον Ειρηνικό και αυτό είχε ακριβώς τα όρια και προβλήματα που περιγράφει ο γιος του.
Ο Bruce άρχισε να διαβάζει και συμβουλευόμενος τα ιστορικά αρχεία της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, διαπίστωσε ότι υπήρχε ένα μικρό αεροπλανοφόρο που ονομαζόταν «Natoma Bay» και που χρησιμοποιήθηκε στη μάχη της Iwo Jima. Μια μέρα, ενώ ο Bruce ξεφύλλιζε ένα βιβλίο που περιγράφει τη μάχη της Iwo Jima, ο James τον πλησίασε και, παρατηρώντας κάποιες εικόνες, επισήμανε στο χάρτη την Chichi Jima, λέγοντας ότι ήταν εκεί που το αεροπλάνο του χτυπήθηκε και καταρρίφθηκε. Ανέφερε επίσης το όνομα ενός από τους συντρόφους του, κάποιον Jack Larson.
Ο Bruce, που θέλησε να εμβαθύνει ακόμα περισσότερο και να φτάσει την ιστορία μέχρι τέλους, έρχεται σε επαφή με τη Natoma Bay Association, που επιβεβαίωσε ότι ο Jack Larson ήταν ένας από τους πιλότους (ακόμα ζωντανός) στη μάχη της Iwo Jima και ότι μόνο ένας πιλότος της Natoma Bay χτυπήθηκε στην Chichi Jima: ήταν ο 21χρονος James M. Huston Jr: είχε δεχθεί άμεσο χτύπημα στη μηχανή και το αεροπλάνο του είχε συντριβή στην ακτή. Το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ.
Ένα ακόμα παράξενο στην ιστορία είναι ότι κάποια στιγμή ο James άρχισε να παίζει με τρεις  κούκλες GI Jo, που ονόμασε σε Leon S. Conner, Walter J. Devlin και Billie R. Όταν ρωτήθηκε γιατί ονόμασε έτι τις κούκλες του, ο James απάντησε ότι ήταν πιλότοι φίλοι του και ότι «τον καλωσόρισαν, αφού είχε πάει στον παράδεισο».
Υπάρχει όμως μια λεπτομέρεια σε ολόκληρη την ιστορία που δεν ταιριάζει: το «Natoma» δεν μετέφερε αεροπλάνα Corsair, αλλά Avengers και Widldcats (και το τελευταίο αεροπλάνο που είχε καταρριφθεί  ήταν του υπολοχαγού Houston).
Ωστόσο, ο Bruce ανακάλυψε ότι η αδελφή του James Houston (Anne Baron Houston) ήταν ακόμα ζωντανή και ήλθε σε επαφή με τη γυναίκα, λέγοντάς της ότι ήταν συγγραφέας που ερευνούσε το Natoma και τους νεκρούς του. Η κα. Anne Houston έστειλε στον Bruce ένα δέμα που περιείχε αντίγραφα των φωτογραφιών του αδελφού του. Ο Bruce παρατήρησε ότι μία από τις εικόνες απεικόνιζε τον James Houston δίπλα σε ένα Corsair.
Εμβαθύνοντας στο θέμα, ο πατέρας του James ανακάλυψε στα αρχεία ότι ο υπολοχαγός James M Houston είχε υπηρετήσει ως επί το πλείστον στα Corsair στη μοίρα VF-301 και ότι είχε μεταφερθεί στα Wildcats του Natoma, λίγους μήνες πριν το θάνατό του.

Συνεχίζοντας την αλληλογραφία του τα τηλέφωνα με την κα. Anne, ο Bruce της είπε τελικά όλη την ιστορία. Σοκαρισμένη η κυρία, μετά από μια παύση, θυμήθηκε ότι την ημέρα του θανάτου του αδερφού της, λίγες μέρες πριν της ανακοινωθεί η είδηση, είχε αισθανθεί μια παράξενη αίσθηση, σαν να ήταν παρών στο δωμάτιό της. Λίγο αργότερα συμφώνησε να δει τον μικρό James Leininger.
Κατά τη διάρκεια της μια και μοναδικής τους συνάντησης, ο James αποκάλεσε την γυναίκα «Annie», το χαϊδευτικό της ως νέα , αλλά το πιο παράξενο είναι πως κοιτάζοντας τις οικογενειακές φωτογραφίες, θυμήθηκε το παρατσούκλι, πολύ πιο δύσκολο, της μεγαλύτερης αδερφής που είναι εδώ και πολλά χρόνια νεκρή. Αναφέρθηκε επίσης σε πράγματα για την οικογένεια που μόνο η Annie και ο νεκρός James Houston θα μπορούσαν να γνωρίζουν.
Στη συνέχεια, οι γονείς πήγαν τον James σε μια εορταστική τελετή στην οποία συμμετείχαν μερικοί βετεράνοι της Natoma Bay. Εκεί συνέβη το απίστευτο, ο James θυμήθηκε τα ονόματα πολλών στρατιωτών (τώρα ηλικιωμένων), καλώντας τους με το όνομά τους και συζητώντας μαζί τους ακριβή γεγονότα.
Ο James συνεχίζει να θυμάται τις προγενέστερες εμπειρίες του, αλλά με την πάροδο του χρόνου είναι λιγότερο ζωντανές. Σύμφωνα με μερικούς μελετητές επί του θέματος, η ευκολία του να θυμηθείς πράγματα από προηγούμενες ζωές αρχίζει να ξεθωριάζει μετά τα επτά χρόνια.
Εσείς τι λέτε; Πιστεύεται στην μετενσάρκωση;

ΠΗΓΗ