Πετρέλαιο αναβλύζει η θάλασσα της Ζακύνθου , χωρίς γεώτρηση! Μετά τον σεισμό των 6,8 Ρίχτερ

 

 

 

Στην θαλάσσια περιοχή του Μαραθία, στη Ζάκυνθο, μετά την εκδήλωση του σεισμού των 6,8 Ρίχτερ, η επιφάνεια της θάλασσας γέμισε πετρέλαιο!
Σύμφωνα με τους ντόπιους κατοίκους, το φαινόμενο δεν είναι πρωτόγνωρο, αλλά μετά τον σεισμό είναι πολύ πιο έντονο και σε καθημερινή βάση.

Τι συμβαίνει στην περιοχή της Ζακύνθου; Η απάντηση έχει δοθεί πριν από χιλιάδες χρόνια.

Όπως αναφέρει ο «πατέρας της Ιστορίας», ο μεγάλος αρχαίος ιστορικός, ο Ηρόδοτος, στο σημείο αυτό ανάβλυζε πετρέλαιο, το οποίο οι κάτοικοι της Ζακύνθου, την εποχή εκείνη, αποκαλούσαν «νάφθα».

 

[« εἴη δ᾽ ἂν πᾶν, ὅκου καὶ ἐν Ζακύνθῳ ἐκ λίμνης καὶὕδατος πίσσαν ἀναφερομένην αὐτὸς ἐγὼ ὥρων» (Ηροδότου Ιστορία 4, 195, 5).]

 Ακόμα ο περίφημος Γάλλος περιηγητής Φρανσουά Ρενέ Σατομπριάν, που ταξίδεψε στην Ελλάδα το 1811, ανέφερε ότι η Ζάκυνθος τότε ήταν ξακουστή για το πετρέλαιό της, όπως ήταν και τον καιρό του Ηροδότου.

Το χρησιμοποιούσαν δε, για τη στεγανοποίηση των καραβιών τους, παρασκευάζοντας πίσσα.

Ανάλογη έρευνα έχει κάνει και ο Δρ. Φυσικής και Ερευνητής Σεισμολογίας Γ. Κοπανάς, στο βιβλίο «Οι Σεισμοί της Ζακύνθου»,

αναφέροντας ότι το ίδιο φαινόμενο είχε παρατηρηθεί και στους μεγάλους σεισμούς του 1636, 1791 και 1840.
Δείτε τις φωτογραφίες από τη θάλασσα του Μαραθία:







Ας μην ξεχνάμε και την επιβεβαίωση του 2014 γιατο πετρέλαιο στο Ιόνιο. (Οταν το έλεγε ο Σοφιανόπουλος ήταν γραφικός...)

--------------------------------------------------



Η ιστορική αλήθεια για τα πετρέλαια της Ζακύνθο

Πολλές συζητήσεις γίνονται στα Μ.Μ.Ε. για την ύπαρξη πετρελαίου και φυσικού αερίου στην υποθαλάσσια περιοχή του Ιονίου και του Κρητικού πελάγους. Αυτές τροφοδοτούνται από δηλώσεις ειδικών επιστημόνων, από τις διεξαγόμενες στην περιοχή έρευνες και από δημοσιεύματα του ξένου τύπου. Αν οι προσδοκίες για την εύρεση και την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου είναι βάσιμες, αυτό θα το δείξει ο χρόνος. Πάντως η κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη (12 Νοεμβρίου 1901–24 Νοεμβρίου 1902) ήταν η πρώτη που προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τον ορυκτό πλούτο της Ζακύνθου. Το πληροφορούμαστε από δημοσιεύματα των εφημερίδων ΣΚΡΙΠ και ΕΜΠΡΟΣ (φύλλο της 6ης Ιανουαρίου 1902):

« Εις το υπουργείον των Εσωτερικών καταρτίζεται νομοσχέδιον, το οποίον αφορά την παραχώρησιν των πετρελαιοφόρων ορυχείων της Ζακύνθου εις εταιρίαν. Το νομοσχέδιον τούτο, εκ 16 άρθρων συγκείμενον, θα υποβληθεί μετά της υπογραφείσης συμβάσεως εις την Βουλήν κατά τας προσεχείς αυτής συνεδριάσεις».

Φαίνεται ότι οι ενέργειες της κυβέρνησης οφείλονταν στο ενδιαφέρον που είχε εκδηλωθεί από ξένους επιχειρηματίες. 

Έτσι τη 10η Ιανουαρίου υπογράφηκε από τους υπουργούς των Εσωτερικών και των Οικονομικών Νικόλαο Τριανταφυλλάκο και Φωκίωνα Νέγρη αντίστοιχα, ως εκπροσώπους του ελληνικού Δημοσίου, και από τον Χιλ σχετική σύμβαση, με την οποία παραχωρείτο σε γαλλική εταιρεία η εκμετάλλευση των ορυχείων της Ζακύνθου, ήτοι πετρελαίου, νάφθας και άλλων υγρών ουσιών. 

Η σύμβαση αυτή θα υποβαλλόταν προς κύρωση στη Βουλή (εφημερίδα ΣΚΡΙΠ, φύλλο της 11ης Ιανουαρίου 1902). Η ψήφισή της καθυστέρησε και γι’ αυτό κυκλοφόρησε η φήμη ότι η ξένη εταιρεία ζήτησε την επιστροφή της χρηματικής εγγύησης, την οποία είχε καταβάλει στο Δημόσιο. Τότε αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες δήλωσαν ότι «μολονότι κατά την λήξασα Σύνοδο της Βουλής δεν κατέστη δυνατή η ψήφιση της συμβάσεως, η εταιρία είναι αποφασισμένη να μην ζητήσει την επιστροφή της εγγυήσεως ελπίζουσα ότι εις την προσεχή Σύνοδο θα κατορθωθεί η επιψήφισή της» (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο της 18ης Απριλίου 1902).

Δεν είναι γνωστό αν η συμφωνία υλοποιήθηκε. Πολλά λέγονται για «παιγνίδια» που παίχτηκαν κατά τα μετέπειτα χρόνια και κυρίως κατά τη μεταπολεμική περίοδο γύρω από τα επιφανειακά κοιτάσματα πετρελαίου της Ζακύνθου. Ελλείψει όμως γραπτών στοιχείων οποιαδήποτε αναφορά σ’ αυτά είναι αυθαίρετη.

Τη 10η Αυγούστου 1959 η θυγατρική της αμερικανικής πετρελαϊκής εταιρείας Στάνταρ Όιλ, η ESSO HELLENIK, κέρδισε «διεθνή» διαγωνισμό, τον οποίο είχε προκηρύξει η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, για έρευνες στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή της Ζακύνθου (Παξών, Αντίπαξων, Ζακύνθου, Κυλλήνης). Ο διαγωνισμός αυτός είχε την ιδιαιτερότητα ότι συμμετείχε μόνον η προαναφερθείσα εταιρεία. Σύμφωνα με σκανδαλώδη σύμβαση που υπογράφηκε, δόθηκε στην εταιρεία του Ροκφέλερ το δικαίωμα «να μην αποκαλύψει πληροφορίας και στοιχεία, άτινα επιθυμούσε να διατηρήσει εμπιστευτικά», να δίνει πληροφορίες στο ελληνικό Δημόσιο «κατά την απόλυτον κρίσιν της» και να προχωρήσει στην εκμετάλλευση των πετρελαίων μόνον εφόσον αυτή έκρινε πως της είναι συμφέρουσα (εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, φύλλο της 24ης Μαΐου 1981). Έτσι με τις ρυθμίσεις αυτές δεν «φωτίστηκε» το ελληνικό κράτος αν στη θαλάσσια περιοχή της Ζακύνθου υπάρχουν πετρελαιοφόρα κοιτάσματα.

Πάντως ακόμα και σήμερα στην περιοχή «Κερί» οι κάτοικοι του νησιού βλέπουν να αναβλύζει παχύρρευστο πετρέλαιο, το οποίο το χρησιμοποιούν σε διάφορες οικιακές εργασίες. 

Άλλωστε και ο Ηρόδοτος αναφέρθηκε στην ύπαρξη πίσσας σε λίμνη της Ζακύνθου: « εἴη δ᾽ ἂν πᾶν, ὅκου καὶ ἐν Ζακύνθῳ ἐκ λίμνης καὶὕδατος πίσσαν ἀναφερομένην αὐτὸς ἐγὼ ὥρων» (Ηροδότου Ιστορία 4, 195, 5). Ακόμα ο περίφημος Γάλλος περιηγητής Φρανσουά Ρενέ Σατομπριάν, που ταξίδεψε στην Ελλάδα το 1811, ανέφερε ότι η Ζάκυνθος τότε ήταν ξακουστή για το πετρέλαιό της, όπως ήταν και τον καιρό του Ηροδότου.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ