To κρυφό σχέδιο Σόιμπλε για την Ελλάδα

«Η ειρωνεία είναι πως η Bundestag θα μπορούσε να εγκρίνει τηνελάφρυνση χρέους σήμερα, αλλά ίσως να μην μπορεί να το κάνει μετά τις γερμανικές εκλογές της επόμενης χρονιάς. Η Εναλλακτική για τη Γερμανία (Alternative für Deutschland), το λαϊκιστικό
αντιμεταναστευτικό και αντιευρωπαϊκό κόμμα και οι φιλελεύθεροι Ελεύθεροι Δημοκράτες είναι υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Κανένα από τα δυο κόμματα δεν είχε έδρα στη Bundestag αλλά και τα δυο αναμένεται του χρόνου να πιάσουν το όριο αντιπροσώπευσης. Προσθέστε τα στους σκεπτικιστές μεταξύ των Χριστιανοδημοκρατών που κυβερνούν, και ίσως να μην υπάρχει πλειοψηφία για την ελάφρυνση χρέους. Η δέσμευση του Β. Σόιμπλεγια ελάφρυνση χρέους το 2018 είναι απλά ‘‘αναξιόπιστη’’».
Αυτά έγραφε χθες στους Financial Times ο αρχισυντάκτης τουςWolfgang Munchau σε άρθρο του με τον ελληνικού ενδιαφέροντος τίτλο «Στο Αιγαίο η πραγματική απειλή για την Ευρώπη». Πράγματι, απαιτείται μια πιο βαθιά και αφαιρετική οπτική για τις εξελίξεις στην ελληνική κρίση από τον επιφανειακό «οικονομισμό» που κατακλύζει την αρθογραφία στα εγχώρια ΜΜΕ.
Ασφαλώς, το κεντρικό ζήτημα είναι η «εκκρεμότητα» της αναδιάρθρωσης του χρέους. Όχι το πώς και πότε θα γίνει, αλλά αν θα γίνει και, κυρίως, με τι άλλο θα συνδυαστεί. Όποιος πιστεύει ότι οι προϋποθέσεις για την αναδιάρθρωση του χρέους έχουν εκπληρωθεί από ελληνικής πλευράς ύστερα από όσα υπέγραψε και εξακολουθεί να υπογράφει στην… παράταση η ελληνική κυβέρνηση, πλανάται πλάνην οικτράν. Η εκκρεμότητα του ελληνικού χρέους δεν είναι εκκρεμότητα μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων, είναι εκκρεμότητα για το μέλλον και τους όρους διαχείρισης της ελληνικής κρίσης!
Η μεγάλη σημασία της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους δεν θα είναι κυρίως οικονομική (η ελάφρυνση των βαρών για τοκοχρεολύσια) αλλά πρωτίστως πολιτική: θα είναι η σφραγίδα της διπλής «εγγύησης» από το ΔΝΤ αλλά και από την Ευρωζώνη ότι έχει δρομολογηθεί αξιόπιστα και «τελεσίδικα» (όσο μας επιτρέπεται να χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη στους καιρούς μας) με η έξοδος από την ελληνική κρίση. Η σφραγίδα αυτής της «εγγύησης» είναι καταλυτικής σημασίας, γι’ αυτό και δεν είναι εύκολη υπόθεση – δεν θα δοθεί εύκολα και χωρίς νέες προϋποθέσεις…
Γιατί την αναβάλλει ο κ. Σόιμπλε; Και ποιες μπορεί να είναι αυτές οι προϋποθέσεις; Εν τέλει, ποια είναι τα σχέδια του κ. Σόιμπλε για την Ελλάδα;
Σίγουρα δεν είναι πειστική η επίκληση των πολιτικών προβλημάτων που μπορεί να δημιουργηθούν για τον γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό ενόψει των γερμανικών εκλογών το φθινόπωρο του 2017 από μια λύση του ελληνικού χρέους τώρα. Δεν είναι μόνο όσα πειστικά επικαλείται ο Wolfgang Munchau στο άρθρο του, αλλά και η κοινή λογική: σε και εποχή με τόσο πυκνές εξελίξεις (ας θυμηθούμε μόνο ότι μόλις πριν 1 χρόνο δεν υπήρχε καν το προσφυγικό ζήτημαγια την Ευρώπη και την Ελλάδα), η χρονική απόσταση από τις γερμανικές εκλογές ισοδυναμεί με… πολιτικούς αιώνες! Όποιο και να ήταν το πολιτικό κόστος που θα πλήρωνε η γερμανική ηγεσία με μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους τώρα, θα έπαιζε αμελητέο ρόλο στο αποτέλεσμά τους – σε 15 μήνες από τώρα, αυτό το «επεισόδιο» θα είχε ξεχαστεί.
Ο Σόιμπλε, επομένως, διατηρεί την εκκρεμότητα γύρω από το ελληνικό χρέος για άλλους λόγους! Που συμπυκνώνονται σε έναν: δεν είναι σίγουρος ότι η ελληνική κρίση θα έχει αίσια έκβαση! Σε ανύποπτο χρόνο, είχε εκφράσει την άποψη ότι «οι Έλληνες δεν αντέχουν, τους βασανίζουμε» στο ανταγωνιστικό περιβάλλον της Ευρωζώνης, συνοδεύοντάς την με την πρόταση για συμφωνημένη έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Ο Σόιμπλε διατηρεί την εκκρεμότητα του χρέους για να τεστάρει ξανά -αν όχι να «αποδείξει» και στους δύσπιστους- ότι «η Ελλάδα δεν αντέχει». Και έχει κατασκευάσει τις «αποδείξεις» με όσα επέβαλε αριστοτεχνικά στη διαπραγμάτευση, δηλαδή τα «ασήκωτα» πρωτογενή πλεονάσματα σε συνδυασμό με τον «κόφτη». Ο Σόιμπλε πιστεύει βαθιά ότι η Ελλάδα δεν θα πετύχει τα πρωτογενή πλεονάσματα που συμφωνήθηκαν με τα συμφωνηθέντα μέτρα και ότι επομένως ο «κόφτης» θα ενεργοποιηθεί.
Και γνωρίζει πολύ καλά ότι η ενεργοποίηση του «κόφτη», πέρα από τις άμεσες κοινωνικο-πολιτικές συνέπειες, θα σηματοδοτήσει ακριβώς το ότι «η Ελλάδα δεν αντέχει και δεν μπορεί»… Εκτός αυτού, παραμένει επίσης ανοιχτό το προσφυγικό. Η «ομαλοποίηση» είναι εντελώς προσωρινή και εξαρτάται από ένα παράγοντα εντελώς αστάθμητο: την αξιοπιστία της συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας και τους σχεδιασμούς του κ. Ερντογάν. Και τα δύο είναι εντελώς επισφαλή. Ο Σόιμπλε και η γερμανική ηγεσία γενικότερα, έχουν και αυτόν το σημαντικό λόγο να αναβάλλουν τη ρύθμιση για το χρέος και να περιμένουν την «ετυμηγορία» των εξελίξεων.
Περιμένοντας τον «κόφτη» και τις εξελίξεις στο προσφυγικό, οΣόιμπλε περιμένει για να καταλήξει σε οριστικό συμπέρασμα και οριστική απόφαση στο ζήτημα των ζητημάτων: σε ποιο νόμισμα θα αποπληρωθεί το ελληνικό χρέος, σε ευρώ ή σε δραχμή; Αν αποπληρωθεί σε ευρώ, θα είναι πολύ τσιγκούνης στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Αν όμως αποπληρωθεί σε δραχμές, τότε θα είναι πιο γενναιόδωρος και να εξετάσει ενδεχομένως και «κούρεμα»… Άλλωστε, μόνο με τέτοιους όρους θα είναι εφικτή η αναδιάρθρωσητου ελληνικού χρέους ύστερα από τις επερχόμενες γερμανικές εκλογές, με την ευρωσκεπτικιστική πτέρυγα στη γερμανική Bundestag ακόμη πιο ενισχυμένη. Τουτέστιν μια πιο «γενναιόδωρη» ίσως αναδιάρθρωση, αλλά με την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης!






ΠΗΓΗ