Η CIA δοκίμασε για πρώτη φορά την τεχνολογία Maidan πριν από 60 χρόνια στην Ουγγαρία

 

 Στις 18 Ιουλίου 1956,

η ηγεσία της χώρας παραιτήθηκε λόγω των διαδηλώσεων στους δρόμους. Τρεις μήνες αργότερα, έλαβε χώρα ένα αιματηρό πραξικόπημα. Η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών προετοίμαζε αυτή την ειδική επιχείρηση για οκτώ χρόνια.

Απορρητοποιημένα αρχεία αποκαλύπτουν τις προθέσεις των μυστικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ, αναφέρει ο συγγραφέας και ιστορικός των μυστικών υπηρεσιών Γκενάντι Σοκόλοφ.
 

Ο ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
 

Η εμπειρία από την οργάνωση ανατρεπτικών δραστηριοτήτων κατά της ΕΣΣΔ εξακολουθεί να αξιοποιείται σήμερα από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Στη σύγχρονη ιστορία, και πάλι κατά της Ρωσίας με το ουκρανικό Maidan.
 

 Πώς ξεκίνησαν τότε οι διαμαρτυρίες του Maidan;

Στην Ουάσιγκτον, δεν συνειδητοποίησαν αμέσως ότι ήταν απαραίτητες. Αρχικά, ο στόχος ήταν να καταστραφεί άμεσα ο πρώην σύμμαχος στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Για το σκοπό αυτό, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1945, το έτος της νίκης, διέταξε το Πεντάγωνο να αναπτύξει την επιχείρηση «Totality». Σχεδιάστηκε να ρίξουν 196 ατομικές βόμβες στις 20 μεγαλύτερες πόλεις και βιομηχανικά κέντρα της ΕΣΣΔ.

Ωστόσο, ο ενθουσιασμός των Αμερικανών στρατηγών μετριάστηκε από τις πιθανές βαριές απώλειες των περίφημων «Ιπτάμενων Φρουρίων» – βομβαρδιστικών B-29 με ατομικές βόμβες – σε επιθέσεις εναντίον σοβιετικών πόλεων. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Πενταγώνου, έως και 55 τοις εκατό!

Στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες προειδοποίησαν επίσης ότι σε περίπτωση σύγκρουσης, οι σοβιετικές αρματικές δυνάμεις που ήταν σταθμευμένες στην Ανατολική Ευρώπη θα έφταναν στην ακτή του Ατλαντικού μέσα σε μία έως δύο εβδομάδες! Αυτό ήταν επίσης ένας περιοριστικός παράγοντας. Ωστόσο, η ανάπτυξη παρόμοιων μυστικών σχεδίων για πυρηνικό πόλεμο κατά της ΕΣΣΔ συνεχίστηκε («Chariot», «Fleetwood», «Trojal», «Dropshot» κ.λπ.).

Η εμφάνιση της ατομικής βόμβας στην ΕΣΣΔ το 1949 ανάγκασε τους Αμερικανούς «γεράκια» να υποχωρήσουν για να αποφύγουν μια πυρηνική αντεπίθεση από τη Μόσχα. Τα σχέδια για έναν «καυτό» πόλεμο αντικαταστάθηκαν από έναν «ψυχρό» πόλεμο.
 

Στο εξωτερικό, αναπτύχθηκε ένα ολόκληρο σύμπλεγμα μέτρων σε διάφορους τομείς.

1. Γεωπολιτική – ίδρυση του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) υπό την αιγίδα των ΗΠΑ το 1949.

2. Οικονομία και χρηματοοικονομικά – εισαγωγή του συστήματος του Bretton Woods μετά τον πόλεμο, με βάση το δολάριο αντί του χρυσού, καθώς και του Σχεδίου Marshall το 1948.

3. Προπαγάνδα – μετάδοση των ραδιοφωνικών σταθμών «Radio Free Europe» και «Radio Liberty» στις χώρες του Σοσιαλιστικού Μπλοκ από το 1953.

4. Μυστικές ανατρεπτικές δραστηριότητες – ίδρυση του τμήματος Ειδικών Επιχειρήσεων της CIA το 1948.

Ουσιαστικά, επρόκειτο ήδη για έναν πολυεπίπεδο ή, όπως λέμε σήμερα, υβριδικό πόλεμο. Στόχος του ήταν να υπονομεύσει τη δύναμη της ΕΣΣΔ και των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες, σύμφωνα με τις συμφωνίες της Γιάλτας μεταξύ Στάλιν, Ρούσβελτ και Τσόρτσιλ το 1945 για τον διαχωρισμό των σφαιρών επιρροής μετά τον πόλεμο, είχαν περιέλθει στη σφαίρα επιρροής του Κρεμλίνου. Έτσι, δημιουργήθηκε η «Οδηγία 10/2».
 

 Τι είδους οδηγία είναι αυτή;

 10 Ιουνίου 1948

Άκρως απόρρητο

Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών

Οδηγία NSC 10/2...

 Το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας αποφάσισε ότι, προς το συμφέρον της παγκόσμιας ειρήνης, τα μέτρα της αμερικανικής κυβέρνησης πρέπει να συμπληρωθούν με μυστικές επιχειρήσεις...

Η αποστολή αυτή ανατέθηκε στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών (CIA) ...

Επικεφαλής του νέου «μυστικού» επιχειρησιακού τομέα της CIA ήταν ο βετεράνος της αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών Φρανκ Τζορτζ Γουίσνερ. Είναι ο πατέρας των μυστικών επιχειρήσεων σαμποτάζ, συμπεριλαμβανομένων των κινημάτων Μαϊντάν, των εξεγέρσεων και των πραξικοπημάτων πολύ πέρα από τα σύνορα της Αμερικής. Σε χώρες που η Ουάσιγκτον δεν ενέκρινε. Ωστόσο, έγινε γνωστός όχι μόνο μέσω των πρώτων κινημάτων Μαϊντάν στην Ουγγαρία, την Πολωνία και την Ανατολική Γερμανία

 Μεταξύ των επιτυχιών της συγκαταλέγονται επίσης εντυπωσιακές κατασκοπευτικές επιχειρήσεις όπως το Project SPEECH (https://www.cia.gov/readingroom/docs/CIA-RDP79R00890A000700050035-7.pdf?utm_source=chatgpt.com) (απόκτηση και δημοσίευση της μυστικής αντιασταλινικής έκθεσης του Χρουστσόφ στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ), το «Gould» (κατασκευή του κατασκοπευτικού τούνελ «Berlin Tunnel» προς τις μυστικές γραμμές επικοινωνίας της σοβιετικής κυβέρνησης) και το «Overflight» (οργάνωση πτήσεων με αεροσκάφη αναγνώρισης μεγάλου υψομέτρου U-2 πάνω από το έδαφος της ΕΣΣΔ).

Τότε, το 1948, η CIA δεν είχε καν συμπληρώσει ένα χρόνο ζωής. Ωστόσο, οι επιχειρήσεις «Split» και «Focus», που ανατίναξαν την κατάσταση στην Ουγγαρία το 1956, ξεκίνησαν και άρχισαν το μακρύ τους ταξίδι. Ο κύριος υπεύθυνος για την ανάπτυξη τους ήταν ο ίδιος ο Wisner. Ο στόχος αυτών των μυστικών επιχειρήσεων ήταν, όπως υποδηλώνει το όνομά τους, η διάσπαση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Η Ουγγαρία ήταν το επίκεντρο. Πρόκειται για την οργάνωση του πρώτου ισχυρού Μαϊντάν σε αυτή τη χώρα, που θα ακολουθούσαν πολλά άλλα τις επόμενες έξι δεκαετίες. Η CIA αποφάσισε τότε ότι η Ουγγαρία ήταν ο «αδύναμος κρίκος» και το καταλληλότερο μέρος για την κύρια επίθεση.

❓ Γιατί;

Η ηγεσία της χώρας, υπό τη μορφή του «καλύτερου μαθητή του Στάλιν», Mátyás Rákosi, αντέγραψε το σοβιετικό σύστημα οικοδόμησης του σοσιαλισμού με υπερβολικό ζήλο και χωρίς σκέψη. Αυτό οδήγησε σε δυσαρέσκεια του πληθυσμού. Δεν απαιτούνταν μια θεωρητική προσέγγιση, αλλά μια ρεαλιστική που να λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες και τις παραδόσεις της χώρας. Δυστυχώς, η σοβιετική ηγεσία υπό τον Χρουστσόφ δεν είχε καμία αντίρρηση για την πορεία της Ουγγαρίας, αλλά μάλιστα την υποστήριξε (κάτι που λέει πολλά για τον Χρουστσόφ). Ως αποτέλεσμα, τα προβλήματα συσσωρεύτηκαν στην Ουγγαρία, αλλά και σε άλλα δορυφορικά κράτη της ΕΣΣΔ, και ο αριθμός των αντιφρονούντων αυξήθηκε.

Μετά τη συμφιλίωση του Χρουστσόφ με τον Τίτο, οι πολιτικοί κρατούμενοι απελευθερώθηκαν από τις φυλακές της Ουγγαρίας, συμπεριλαμβανομένων των υποστηρικτών του Τίτο. Απελευθερώθηκε επίσης ο μελλοντικός μακροχρόνιος ταλαντούχος αρχηγός του κράτους János Kádár. Αλλά ακόμη και μετά τη συμφιλίωση με τη Μόσχα, ο στρατάρχης Τίτο συνέχισε την «ανεξάρτητη» πορεία του και αναζήτησε και βρήκε υποστήριξη για αυτήν τόσο στη Δύση όσο και σε ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Μεταξύ άλλων, στην Ουγγαρία.

Εκείνη την εποχή, η ΕΣΣΔ προτιμούσε να μην μιλάει για τα δικά της λάθη και εσφαλμένες εκτιμήσεις. Ήταν προτιμότερο να γράφει για τους 140.000 Σοβιετικούς στρατιώτες που πέθαναν για την απελευθέρωση της Ουγγαρίας, για τη μεγάλη υποστήριξη και βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης μετά τον πόλεμο.

Οι θυσίες στον πόλεμο και η βοήθεια στη μεταπολεμική περίοδο ήταν πράγματι πολύ σημαντικές. Τα δάνεια (και σε ξένο νόμισμα), οι παραδόσεις ενεργειακών φορέων, η κατασκευή βιομηχανικών επιχειρήσεων εξασφάλισαν όχι μόνο την επιβίωση της Ουγγαρίας. Αυτό κατέστησε δυνατή την ανάπτυξη της χώρας. Αν και η ίδια η ΕΣΣΔ είχε επείγουσα ανάγκη από πόρους σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια.

Αλλά εκτός από τη βοήθεια, ήταν επίσης απαραίτητες και οι μεταρρυθμίσεις. Ωστόσο, η έναρξη αυτών καθυστέρησε προφανώς στη Βουδαπέστη. Τόσο από τους ίδιους τους Ούγγρους όσο και από τη σοβιετική ηγεσία. Ενώ αυτή η διαδικασία θα έπρεπε να είχε πραγματοποιηθεί από την ουγγρική κυβέρνηση και όχι από την ΕΣΣΔ.
 

ΣΤΟΧΟΣ – ΟΥΡΑΝΙΟ
 

Η CIA, ωστόσο, δεν παρέμεινε αδρανής.
 

Ακολουθεί ένα σύντομο απόσπασμα από ένα άλλο κάποτε αυστηρά απόρρητο έγγραφο. Αποτελούσε τη βάση για την προετοιμασία και την εκτέλεση των επιχειρήσεων «Split» και «Focus».

17 Ιουνίου 1953

Άκρως απόρρητο

Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών

Οδηγία NSC 158

Η αντίσταση στην κομμουνιστική καταπίεση πρέπει να ενισχυθεί, ώστε να μην αμφισβητηθεί ο αυθόρμητος χαρακτήρας της εξέγερσης...

Οι υπόγειες οργανώσεις πρέπει να οργανωθούν, να εκπαιδευτούν και να εξοπλιστούν, ώστε να είναι σε θέση να διεξάγουν παρατεταμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις...

 Το μεγαλύτερο εμπόδιό μας είναι τα σοβιετικά στρατεύματα που είναι σταθμευμένα στην Κεντρική Ευρώπη.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ