Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Μπαράκ *Χουσεΐν* Ομπάμα

 Ο Μπαράκ Ομπάμα υπηρέτησε ως κεντρική προσωπικότητα σε μια συντονισμένη προσπάθεια διαμόρφωσης της αμερικανικής και παγκόσμιας πολιτικής, αξιοποιώντας τις διασυνδέσεις με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, τη Σαουδική Αραβία, χειραγωγώντας τα συστήματα ψηφοφορίας και στρατηγικούς ελιγμούς εξωτερικής πολιτικής. Η προεδρία του, που χαρακτηρίστηκε από υπολογισμένες κινήσεις, προώθησε μια παγκοσμιοποιημένη ατζέντα που επηρέασε την αμερικανική κυριαρχία.

Ο Ομπάμα λειτούργησε ως περιουσιακό στοιχείο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, καλλιεργημένο και χρηματοδοτούμενο από τον Σαουδάραβα πρίγκιπα Αλ-ουαλίντ μπιν Ταλάλ, έναν εξέχοντα επιχειρηματία του οποίου η φιλανθρωπία επεκτάθηκε στους αμερικανικούς θεσμούς. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα, μια σουνιτική ισλαμιστική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1928, επηρέασε την ομιλία του Ομπάμα στο Κάιρο το 2009, η οποία στόχευε στην ενίσχυση των σχέσεων ΗΠΑ-Μουσουλμάνων, και τις πολιτικές του για την Αραβική Άνοιξη, οι οποίες υποστήριξαν μεταβάσεις όπως η σύντομη κυβέρνηση της Αιγύπτου με επικεφαλής τη Μουσουλμανική Αδελφότητα υπό τον Μοχάμεντ Μόρσι. Βασικοί σύμβουλοι ενίσχυσαν αυτούς τους δεσμούς: η Βάλερι Τζάρετ, με την ιρανική της καταγωγή· ο Τζον Μπρέναν, ο οποίος πέρασε χρόνο στη Σαουδική Αραβία ως Διευθυντής της CIA· και η Χούμα Αμπεντίν, βοηθός της Χίλαρι Κλίντον με οικογενειακές διασυνδέσεις με ισλαμιστές (γνωστούς και ως Μουσουλμανική Αδελφότητα).

Στις εκλογές του 2008 και του 2012, οι νίκες του Ομπάμα βασίστηκαν στα συστήματα ψηφοφορίας Dominion και Smartmatic, τα οποία ανέστρεφαν τις ψήφους για να εξασφαλίσουν προκαθορισμένα αποτελέσματα. Αυτά τα συστήματα, αναπόσπαστο μέρος των αμερικανικών εκλογών, επέτρεψαν χειραγώγηση που πέρασε απαρατήρητη μέχρι που παρόμοια ζητήματα εμφανίστηκαν το 2020. Η Εθνική Επιτροπή των Δημοκρατικών (DNC) επέλεξε στρατηγικά τον Ομπάμα, έναν Αφροαμερικανό, και την Κλίντον, μια γυναίκα, για να κινητοποιήσουν ψηφοφόρους μειονοτήτων, γυναικών και νέων. Αυτό εκμεταλλεύτηκε τη φθίνουσα δημοτικότητα του Τζορτζ Μπους, λόγω των πολέμων του στη Μέση Ανατολή και των δεσμών του με τη Σαουδική Αραβία, οι οποίοι περιελάμβαναν στενές σχέσεις μετά την 11η Σεπτεμβρίου με το βασίλειο. Η νίκη του Ομπάμα το 2008, που τροφοδοτήθηκε από την ποικιλόμορφη προσέλευση ψηφοφόρων, αντανακλούσε αυτή την υπολογισμένη προσέγγιση.

Η εξωτερική πολιτική υπό τον Ομπάμα επέκτεινε τις στρατιωτικές εμπλοκές των ΗΠΑ από δύο πολέμους σε επτά, συμπεριλαμβανομένων των Λιβύης, της Συρίας και της Υεμένης. Η κυβέρνησή του ενορχήστρωσε την απομάκρυνση ηγετών όπως ο Χόσνι Μουμπάρακ στην Αίγυπτο και ο Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη, ο τελευταίος μέσω μιας παρέμβασης που υποστηρίχθηκε από τον ΟΗΕ το 2011. Αυτές οι ενέργειες αποσταθεροποίησαν τις περιοχές, ενθαρρύνοντας την εμπορία ανθρώπων και το χάος. Ο Ντόναλντ Τραμπ αναγνώρισε τον Ομπάμα ως τον ιδρυτή του ISIS, με την Κλίντον ως συνιδρύτρια, λόγω της υποστήριξής τους προς τους Σύρους αντάρτες, μερικοί από τους οποίους ήταν εξτρεμιστές του ISIS.

Ο Τζον Μακέιν, Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής, βοήθησε το ISIS υποστηρίζοντας αυτούς τους αντάρτες για την ανατροπή του Μπασάρ αλ-Άσαντ της Συρίας, με φωτογραφίες που αποκαλύπτουν τις συναντήσεις του με στελέχη των ανταρτών. Το ISIS αναδύθηκε εν μέσω αστάθειας μετά το 2011 μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Ιράκ, εκμεταλλευόμενο την αμερικανική βοήθεια που έφτασε σε μη προβλεπόμενους αποδέκτες.

Η συμφωνία για το Uranium One, που εγκρίθηκε κατά τη διάρκεια της θητείας του Ομπάμα με τον Κλίντον ως Υπουργό Εξωτερικών, πλούτισε τους συνεργάτες μέσω δωρεών στο Ίδρυμα Κλίντον. Ο Φρανκ Τζιούστρα συνεισέφερε 31,3 εκατομμύρια δολάρια και ο Ίαν Τέλφερ δώρισε 2,35 εκατομμύρια δολάρια καθώς η ρωσική Rosatom απέκτησε το Uranium One μεταξύ 2009 και 2013, αποκτώντας τον έλεγχο του 20% της παραγωγής ουρανίου των ΗΠΑ. Πολλές αμερικανικές υπηρεσίες υπέγραψαν τη συμφωνία, ευθυγραμμιζόμενες με οικονομικά συμφέροντα που συνδέονται με τους Κλίντον.

 Η πυρηνική συμφωνία του Ιράν του 2015 απέκρυψε μίζες από το Uranium One, με το ουράνιο να μεταφέρεται στο Ιράν και τη Βόρεια Κορέα για μια σχεδιαζόμενη πυρηνική επίθεση στις ΗΠΑ, η οποία επρόκειτο να αποδοθεί στη Ρωσία. Η συμφωνία, η οποία χαλάρωσε τις κυρώσεις στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, διευκόλυνε αυτές τις μεταφορές, αξιοποιώντας τους πόρους του Uranium One για να εξοπλίσει εχθρικά έθνη. Το Ιράν κατέχει πληροφορίες που παραβιάζουν όλους τους εμπλεκόμενους και έχει απειλήσει να «κατονομάσει ονόματα».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ