Ραγδαίες εξελίξεις - Οι ΗΠΑ φεύγουν από τη βάση Rzeszów στην Πολωνία που έστελνε όπλα στην Ουκρανία

  

Και επισήμως οι ΗΠΑ

άρχισαν να αποσύρουν τον στρατό τους από το Rzeszów της Πολωνίας.
Η πολωνική βάση αποτελούσε έναν κρίσιμο κόμβο εφοδιαστικής που χρησίμευε ως η κύρια πύλη για τις παραδόσεις όπλων από τη Δύση στην Ουκρανία από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης το 2022.
Η βάση, η οποία διευκόλυνε τις ταχείες μεταφορές όλων, από πυραύλους Stinger έως ATACMS, θα παραδοθεί τώρα στον έλεγχο του ΝΑΤΟ και της Πολωνίας.

Στρατηγική απόσυρση ή μακροπρόθεσμη μετατόπιση;

Οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ χαρακτηρίζουν την κίνηση ως «βελτιστοποίηση» μέσων και πόρων αλλά σίγουρα πρόκειται για μέρος μίας ευρύτερης στρατηγικής αναδιάταξης.
Για τρία χρόνια, το Rzeszów λειτουργούσε ως γραμμή ανεφοδιασμού υψηλής ταχύτητας, με μεταγωγικά αεροσκάφη των ΗΠΑ C-17 και C-130 να προσγειώνονται όλο το 24ωρο για να μεταφέρουν όπλα στην Ουκρανία.
Τώρα, η Ουάσιγκτον φαίνεται να μεταβαίνει από τις αποστολές έκτακτης ανάγκης σε ένα πιο δομημένο, μακροπρόθεσμο μοντέλο προμηθειών.
Πρόκειται για ένα μοντέλο, που θα βασίζεται λιγότερο σε αερομεταφορές της τελευταίας στιγμής και περισσότερο σε προσχεδιασμένες θαλάσσιες και σιδηροδρομικές παραδόσεις μέσω Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών κρατών.
Αυτή η αλλαγή υποδηλώνει ότι οι ΗΠΑ δεν αναμένουν πλέον επείγοντα, μεγάλης κλίμακας αιτήματα όπλων από την Ουκρανία — τουλάχιστον όχι στο άμεσο μέλλον.
Αντίθετα, αναθέτουν την καθημερινή διαχείριση της εφοδιαστικής στους Ευρωπαίου, ενώ διατηρούν την εποπτεία των ευρύτερων στρατηγικών αλυσίδων εφοδιασμού.
Η απόσυρση ευθυγραμμίζεται με την αυξανόμενη προτίμηση των ΗΠΑ να διαχειριστούν στρατιωτικές συγκρούσεις εξ αποστάσεως λειτουργώντας ως ο εγκέφαλος των επιχειρήσεων.
Μεταφέροντας τις επιχειρήσεις του Rzeszów στην Πολωνία και το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ πετυχαίνουν κατά κάποιο τρόπο μία επιμέρους απεμπλοκή από τον πόλεμο της Ουκρανίας.

Crash test για ΝΑΤΟ και Ευρώπη

Για την Ουκρανία, η αλλαγή θα μπορούσε να σημαίνει καθυστερήσεις στην παραλαβή κρίσιμων όπλων, ιδιαίτερα πυροβολικού και συστημάτων αεράμυνας.
Ενώ οι μακροπρόθεσμες συμβάσεις που υπογράφηκαν υπό την κυβέρνηση Biden θα συνεχιστούν, η απουσία επείγουσας αερομεταφοράς των ΗΠΑ μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα του Κιέβου να ανταποκριθεί στις ξαφνικές ελλείψεις στο πεδίο της μάχης.
Η παράδοση του Rzeszów χρησιμεύει ως τεστ αντοχής για την ικανότητα του ΝΑΤΟ να συνεχίσει να ενισχύει την Ουκρανία χωρίς άμεση επίβλεψη των ΗΠΑ.
Η Ευρώπη πρέπει τώρα να αποδείξει ότι μπορεί να συντονίσει αποτελεσματικά τις αποστολές όπλων – μια πρόκληση, δεδομένου των προηγούμενων προβλημάτων στην αμυντική βιομηχανία.
Εάν είναι επιτυχής, η μετάβαση θα μπορούσε να εδραιώσει ένα πιο βιώσιμο, αν και πιο αργό, μοντέλο παροχής στρατιωτικών προμηθειών.
Εάν όχι, η Ουκρανία μπορεί να αντιμετωπίσει αυξανόμενα κενά στη στρατιωτική βοήθεια, καθώς οι ρωσικές δυνάμεις πιέζουν για περισσότερα εδαφικά κέρδη.

Τι σημαίνει για τη Ρωσία η αποχώρηση των ΗΠΑ από την Πολωνία

Από τη σκοπιά της Ρωσίας, η αποχώρηση των ΗΠΑ διασκορπίζει την υλικοτεχνική πρώτη γραμμή σε όλη την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, καθιστώντας δυσκολότερη την παρακολούθηση των ροών όπλων.
Ωστόσο, σηματοδοτεί επίσης ότι οι ΗΠΑ προετοιμάζονται για μια παρατεταμένη σύγκρουση – έναν πόλεμο, για τον οποίο τα όπλα και ο εξοπλισμός θα αποθηκεύονται μεθοδικά, αντί να αποστέλλονται άμεσα στο μέτωπο. Τελικά, δεν πρόκειται για έξοδο των ΗΠΑ από τον πόλεμο, αλλά για αναδιάρθρωση του ρόλου τους.
Η Ρωσία εκτιμά πως η αμερικανική αποχώρηση από το Rzeszow δεν συνιστά μείωση των πολεμικών προσπαθειών αλλά μετάβαση σε ένα διαφορετικό μοντέλο διαχείρισης των προμηθειών όπλων.
Και αυτό θέτει τη Μόσχα σε επαγρύπνηση.
Οι ΗΠΑ ακολουθούν μια προσέγγιση που δίνει προτεραιότητα στη μακροπρόθεσμη στρατιωτική τριβή έναντι της βραχυπρόθεσμης διαχείρισης κρίσεων.
Το ερώτημα τώρα είναι εάν η Ευρώπη μπορεί να καλύψει τα κενά—και εάν η Ουκρανία μπορεί να προσαρμοστεί σε ένα πιο αργό και επικίνδυνο σύστημα εφοδιασμού.
Αυτό το βήμα από μόνο του μοιάζει με την έναρξη μιας συστημικής διαδικασίας, ο Λευκός Οίκος δεν θέλει πλέον να είναι ο χειριστής μιας απρόβλεπτης σύγκρουσης - θέλει να είναι στρατηγικός, να διαχειρίζεται τη διαδικασία, να την ελέγχει, αλλά να μην επωμίζεται το κόστος.
Όλα αυτά στην πράξη σημαίνουν ένα πράγμα: η ευθύνη ανήκει πλέον στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ.

ΠΗΓΗ