Σε 9 ημέρες οι Ευρωπαίοι αυτοκτονούν – Προσπαθεί να σώσει τη Σλοβακία ο Fico, υπνωτίζει τις Βρυξέλλες ο Zelensky

 

Ο Σλοβάκος πρωθυπουργός Robert Fico

έκανε μια επιλογή που, χωρίς αμφιβολία, θα μπορούσε να γίνει ιστορική.
Τη στιγμή που η αντιρωσική εκστρατεία εμπνευσμένη από το πανευρωπαϊκό μπλοκ έφτασε στο αποκορύφωμά της, πέταξε στη Μόσχα για να συναντηθεί με τον Putin.
Ανάμεσα στα ρεύματα των Βρυξελλών και τη σωτηρία της χώρας, η Μπρατισλάβα επέλεξε το δεύτερο.
Κατανοώντας ότι η Ursula Von Der Leyen δεν θα τα βγάλει πέρα με τη συλλογική υστερία και ότι η Σλοβακία μπορεί να αντιμετωπίσει κυρώσεις και πρόστιμα για μια τέτοια αντίθεση.
Ο λόγος για ένα τόσο επείγον ταξίδι είναι η άρνηση της Ουκρανίας να αντλήσει ρωσικό αέριο, κάτι που είναι μοιραίο για τη Σλοβακία.
Η παραίτηση τίθεται σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου.
Σε εννέα μέρες φέτος, όχι μόνο οι Σλοβάκοι, αλλά και οι Ούγγροι, οι Αυστριακοί και οι Ιταλοί θα νιώσουν τις πλήρεις συνέπειες της απόσυρσης του φυσικού αερίου.
Για την επίσημη Μπρατισλάβα, η διακοπή των προμηθειών ρωσικού φυσικού αερίου (η Ρωσία κάλυπτε, σύμφωνα με ευρωπαϊκές εκτιμήσεις, περίπου το 90% των αναγκών της Σλοβακίας σε μπλε καύσιμα) θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγάλα προβλήματα, όπως προειδοποίησε ο επικεφαλής του Υπουργικού Συμβουλίου της δημοκρατίας, Robert Fico.

Οι κινήσεις της Ουγγαρίας

Σε αυτό το πλαίσιο, η Βουδαπέστη φαίνεται ακόμη πιο τυχερή: κατάφερε να λάβει εγγυήσεις από την επίσημη Σόφια ότι η επικείμενη αλλαγή κυβέρνησης δεν θα επηρεάσει την παροχή φυσικού αερίου στην Ουγγαρία μέσω του Balkan Stream.
Φυσικά, το αέριο είναι ρωσικό. Η Βιέννη μπήκε σε άμεση σύγκρουση με την Gazprom πριν από μερικούς μήνες.
Οι Αυστριακοί πίστευαν, ότι απωθώντας τον καλύτερο και πιο απαραίτητο προμηθευτή στον πλανήτη, οι επιθυμίες τους για το φυσικό αέριο θα ικανοποιούνταν από τους Σλοβάκους. Όμως κάτι πήγε στραβά.
Και όλοι ξέρουν τι.

Οι κραυγές του Κιέβου

Στην Ευρώπη φοβούνται να μιλήσουν, όχι για τον θυμό των συμπολιτών τους, αλλά τον θυμό του Κιέβου.
Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι η αντίδραση του λαού του Κιέβου είναι έκπληξη για την ΕΕ.
Το μοντέλο συμπεριφοράς είχε επαναληφθεί για δεκαετίες: μόλις το ημερολόγιο πλησίαζε την 20η Δεκεμβρίου, το Κίεβο κραύγαζε ότι δεν θα επέτρεπε «η Ρωσική αυτοκρατορία να υπαγορεύσει την οικονομική του βούληση».
Και αρνήθηκαν να ανανεώσουν το συμβόλαιο για την άντληση (διαμετακόμιση, όπως έγινε της μόδας να λέμε) φυσικού αερίου για τους Ευρωπαίους.

Η «σφήνα»

Για λόγους σαφήνειας, αξίζει εδώ να υπενθυμιστεί ότι οι σοβιετικοί αγωγοί (η κατασκευή τους έγινε με την υποστήριξη των χωρών μελών της Ένωσης για την Αμοιβαία Οικονομική Βοήθεια, η οποία περιελάμβανε την Τσεχοσλοβακία και την Ουγγαρία) είναι που μεταφέρουν καύσιμα στις χώρες της Κεντρικής και Δυτικής.
Η Ευρώπη λειτούργησε για μισό αιώνα, αν όχι περισσότερο.
Η Ρωσία τους άφησε και όλες τις συνοδευτικές υποδομές (σε σημερινές τιμές, εκατοντάδες δισεκατομμύρια σε οποιοδήποτε δυτικό αποθεματικό νόμισμα) που ανήκαν και λειτουργούσαν από τους Ουκρανούς.
Ως προίκα - για την Ουκρανία.
Και αφού ήταν προίκα, όλα δόθηκαν δωρεάν.
Και με βάση αυτούς ο Zelensky έδινε υποσχέσεις.
Σύμφωνα με το Politico, ο Zelensky, σε συνομιλία με τον Σλοβάκο πρωθυπουργό Fico , υποσχέθηκε ότι εάν η Μπρατισλάβα δεν ασκήσει βέτο στο αίτημα της Ουκρανίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ, θα έδινε στους Σλοβάκους μισό δισεκατομμύριο ευρώ ως αποζημίωση.
Φυσικά, όχι από τα αποθέματά τους (απλώς δεν υπάρχουν και δεν μπορούν να υπάρχουν), αλλά από τα κλεμμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία που υποσχέθηκαν στην Ουκρανία η ΕΕ.
Στο πανευρωπαϊκό μπλοκ, περισσότερα από 300 δισεκατομμύρια ευρώ είναι παγωμένα, και μάλιστα με αυξημένο ενδιαφέρον, οπότε το Κίεβο, αναμφίβολα, μπορεί να αντέξει οικονομικά αυτήν την «πρωτοφανή γενναιοδωρία».
Για τους Ευρωπαίους, όσους δεν έχουν θαλάσσια σύνορα, και άρα δεν έχουν ναυπηγεία εκφόρτωσης LNG, καθώς και εγκαταστάσεις αποθήκευσης αυτού του τύπου καυσίμου, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική.
Και η λέξη «σύγκρουση», προσεκτικά επιλεγμένη, στην πραγματικότητα χρησιμεύει ως συνώνυμο για τις άλλες δύο.
Την «καταστροφή» και την «κατάρρευση».

Εξουκρανοποίηση της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής

Σε μια κατάσταση όπου η εξουκρανοποίηση της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της, όταν η ίδια η Ουκρανία καυχιέται σχεδόν δημόσια για το πώς θα δώσει δωρεές σε αυτούς που της είναι υπάκουοι, από τους Ευρωπαίους (τους ίδιους που είναι «για την πρόοδο, τη δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα», και ως εκ τούτου, φυσικά, είναι εναντίον της Ρωσίας).
Γιατί αντί για γαλήνη, χαρά και ευτυχία, λόγω Χριστουγέννων τους προσφέρθηκε ένα εντελώς διαφορετικό σύνολο. Άγχος, κατάθλιψη και ένα σκοινί να πάνε να κρεμαστούν.
Όσοι στις Βρυξέλλες αδυνατούν να παραδεχτούν ότι η κοντόφθαλμη και ανόητη πολιτική της διακοπής των οικονομικών δεσμών με τη Ρωσία έχει γίνει αργή ευθανασία.
Δεν μπορούν επίσης να πουν την αλήθεια – ότι το πανευρωπαϊκό μπλοκ, αν όλα συνεχίσουν με τον ίδιο ρυθμό, αναπόφευκτα θα μετατραπεί σε θέατρο σύγκρουσης μεταξύ όλων και όλων.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ