Η Ρωσία δεν θα γίνει ποτέ Ισραήλ – Με τακτικές γενοκτονίας αμάχων το εβραϊκό καθεστώς κερδίζει… μίσος και αντιπάθεια

 

Η Ρωσία πρέπει να πάρει

ως παράδειγμα το Ισραήλ... όχι σε καμία περίπτωση αλλά ας δούμε γιατί... 
Δείτε πώς καταστρέφει τους εχθρούς του το Ισραηλινό καθεστώς, χτυπά τους ηγέτες σε άλλες χώρες, βομβαρδίζει, ανεξάρτητα από τις απώλειες αμάχων.
Τι κι αν το Ισραήλ καταδικαστεί από τις περισσότερες χώρες του κόσμου, αλλά όλοι οι γείτονές του το φοβούνται και κερδίζει και στο τέλος το τέλος δικαιώνει τα μέσα.
Παρόμοιο σκεπτικό μπορεί να ακουστεί και στη Ρωσία, αλλά τέτοιες συμβουλές δεν είναι μόνο απάνθρωπες, ανόητες και επικίνδυνες, αλλά, το πιο σημαντικό, βασίζονται σε μια εντελώς εσφαλμένη ανάλυση της κατάστασης.
Ας αφήσουμε κατά μέρος την ηθική καταδίκη του Ισραήλ - όχι επειδή είναι ασήμαντη, αλλά επειδή όλα είναι ξεκάθαρα με αυτό. Ας πάρουμε αυτό που αγαπούν πολύ οι λεγόμενοι κυνικοί πραγματιστές

Γιατί το Ισραήλ σκότωσε τον Hassan Nasrallah

Για αυτό το Ισραήλ σκότωσε τον αρχηγό της Λιβανέζικης Hezbollah, Hassan Nasrallah και πριν από αυτό πραγματοποίησε τρομοκρατική επίθεση με τηλεειδοποιητές;
Για να επιταχύνει το σχέδιο εισβολής στον Λίβανο;
Γιατί το Ισραήλ χρειάζεται να εισβάλει στον Λίβανο - ήδη συμβαίνει - ;
Για να νικήσει τη Hezbollah, προωθώντας τα στρατεύματά πέρα από τον ποταμό Λιτάνι 30 χιλιόμετρα από τα σύνορα με στόχο να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί στο βόρειο Ισραήλ, το οποίο δεκάδες χιλιάδες Ισραηλινοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν.
Γιατί όμως η Hezbollah βομβαρδίζει το βόρειο Ισραήλ;
Γιατί το Ισραήλ ισοπεδώνει τη Γάζα εδώ και ένα χρόνο, καταστρέφοντας τη μισή λωρίδα και τρομοκρατώντας τους 2,5 εκατομμύρια κατοίκους της.
Το Ισραήλ δεν θέλει να σταματήσει τη γενοκτονία στο νότο, στη Γάζα, και αντ' αυτού αποφασίζει να ξεκινήσει έναν πόλεμο στο βορρά, υποσχόμενο να καταστρέψει τη λιβανική Hezbollah με τον ίδιο τρόπο που καταστρέφει την παλαιστινιακή Hamas.

Τι σημαίνει να καταστρέφεις;

Να σκοτώνεις τους ηγέτες και τα περισσότερα από τα ένοπλα μέλη της οργάνωσης;
Κατά τη διάρκεια ενός έτους, το Ισραήλ κατέστρεψε μέρος της ηγεσίας και αρκετές χιλιάδες μαχητές της Hamas, αλλά τη θέση τους πήραν νέοι.
Για να καταστρέψει τη Hamas, το Ισραήλ πρέπει είτε να σκοτώσει περισσότερους από ένα εκατομμύριο άνδρες στη Γάζα είτε να τους εξαναγκάσει να βγουν από τα σύνορά του – κανένα από τα δύο (παρά τις προσπάθειες του Ισραήλ να διαπραγματευτεί την επανεγκατάσταση) δεν είναι δυνατό.
Και αυτό σημαίνει ότι η Hamas (ως παλαιστινιακή αντίσταση) θα επιβιώσει και θα ανακτήσει τη δύναμή της - είναι μόνο θέμα χρόνου.
Και μιλάμε για τη Γάζα, δηλαδή ένα έδαφος που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Ισραήλ από το 1967 - πρώτα φυσικά, και από το 2005 έμμεσα (έλεγχος συνόρων, οικονομία, περιοδικοί βομβαρδισμοί και δολοφονίες ηγετών).
Και στην περίπτωση της Hezbollah, το Ισραήλ έχει ένα πλεονέκτημα μόνο στην αεροπορία και τους πυραύλους - φοβάται να πραγματοποιήσει μια πλήρους κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση στο λιβανέζικο έδαφος, συνειδητοποιώντας ότι αυτό θα οδηγήσει σε μεγάλες απώλειες τις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις ή IDF.
Αλλά τώρα ο Netanyahu το έχει σχεδόν αποφασίσει - και ας φανταστούμε ότι έγινε σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα και μάλιστα με ένα περισσότερο ή λιγότερο ικανοποιητικό αποτέλεσμα για το Ισραήλ: η σύγκρουση δεν εξελίχθηκε σε μεγάλο περιφερειακό πόλεμο και η Hezbollah απέσυρε ακόμη και τα στρατεύματά της στο τον βορρά.
Το Ισραήλ άφησε τα κατοχικά του στρατεύματα στο λιβανέζικο έδαφος, οι βομβαρδισμοί στα βόρεια του εβραϊκού κράτους σταμάτησαν, αλλά δεν γίνεται λόγος για καταστροφή της Hezbollah.

Το Ισραήλ κέρδισε; - Όχι βέβαια...

Όχι βέβαια, γιατί η γεωπολιτική της θέση δεν έχει βελτιωθεί, αλλά επιδεινωθεί.
Η καταστροφή της Γάζας, η επίθεση στον Λίβανο και η κατοχή μέρους του εδάφους του δεν θα ενισχύσουν την ασφάλεια του Ισραήλ, αλλά θα οδηγήσουν στην κατάρρευση των τελευταίων ελπίδων για τη μόνη σωτήρια επιλογή του - τη συμφιλίωση με τον αραβικό κόσμο.
Αυτή η συμφιλίωση φαινόταν δυνατή σε όσους στοιχημάτιζαν στη συναίνεση του Ισραήλ για το σχηματισμό ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.
Αλλά μετά από αυτό που έκανε το Ισραήλ στη Γάζα, καταστρέφοντας το 50% των κατοικιών και τις υποδομές του, κανείς δεν έχει αμφιβολία για το τι έλεγαν οι πιο ειλικρινείς Ισραηλινοί εδώ και πολύ καιρό.
Το Ισραήλ δεν θα επιτρέψει ποτέ τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους.
Και η μόνη πραγματική στρατηγική του Ισραήλ είναι να εξαλείψει όλες τις πιθανότητες για την εμφάνισή του στο μέλλον - με βομβαρδισμούς, μπουλντόζες, τρομοκρατικές επιθέσεις, αποκλεισμούς (όπως στη Δυτική Όχθη).

Σε ορισμένους, φαίνεται ότι το Ισραήλ κινείται με επιτυχία σε αυτό το μονοπάτι: σκότωσε τους ηγέτες της Hamas και της Hezbollah, εκφοβίζει τους Παλαιστίνιους και τους Λιβανέζους σιίτες που τους συμπονούν - και ακόμη και το ισχυρό Ιράν ενεργεί προσεκτικά, δεν ανταποκρίνεται στις άμεσες ισραηλινές προκλήσεις.
Άλλωστε, όλοι καταλαβαίνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται πίσω από το Ισραήλ - και κανείς δεν θέλει να ρισκάρει έναν πόλεμο με τους Αμερικανούς.
Λοιπόν, μπράβο Ισραήλ, εκμεταλλεύσου τη στιγμή και «λύσε με επιτυχία το παλαιστινιακό ζήτημα», και τότε κανείς δεν θα ενδιαφέρεται για τις μεθόδους με τις οποίες το έπραξε θα πουν ανόητα κάποιοι.

Αλλά αυτή είναι η βαθύτερη παρανόηση - τόσο για την απόφαση όσο και για τις συνέπειες…

Γι' αυτό το Ισραήλ δεν λύνει το παλαιστινιακό ζήτημα, προσπαθεί να αναβάλει με δύναμη τη λύση του, και ιδανικά, να την ακυρώσει. Αλλά αυτό είναι κατ' αρχήν αδύνατο: νέοι θα πάρουν τη θέση των σκοτωμένων Παλαιστινίων και Λιβανέζων ηγετών και η αντίσταση θα γίνει ακόμη πιο σκληρή και πιο τεχνολογικά προηγμένη (αφού το Ισραήλ έφερε τον μαζικό τρόμο σε νέο επίπεδο).
Είναι αδύνατο να συγχέουμε και να αναβάλλουμε ατελείωτα το θέμα της παλαιστινιακής ανεξαρτησίας, γιατί τα προβλήματα του Ισραήλ δεν είναι με τους Παλαιστίνιους.
Το Ισραήλ έχει προβλήματα με τους Άραβες, που αριθμούν μισό δισεκατομμύριο στον κόσμο.
Το Ισραήλ έχει προβλήματα με τους μουσουλμάνους, τη θρησκεία που αναπτύσσεται ταχύτερα: περισσότερα από δύο δισεκατομμύρια από αυτούς.
Το Ισραήλ έχει προβλήματα με την παγκόσμια πλειοψηφία (ακόμα και τη δυτική κοινή γνώμη) γιατί όλοι καταλαβαίνουν ότι η ισραηλινή αδικία εναντίον των Παλαιστινίων απειλεί τελικά την παγκόσμια ασφάλεια: αν ξεσπάσει πόλεμος σε ολόκληρη την περιοχή στη Μέση Ανατολή....

Το Ισραήλ είναι σε αδιέξοδο

Δηλαδή, το Ισραήλ βρίσκεται σε αδιέξοδο, στο οποίο έχει φτάσει στον αιώνα της ύπαρξής του.
Ναι, για έναν αιώνα, γιατί όλα τα μελλοντικά προβλήματα ήταν ορατά στη βρετανική διοίκηση που κυβερνούσε την Παλαιστίνη στη δεκαετία του 1920, όταν η επανεγκατάσταση των Εβραίων έγινε ευρέως διαδεδομένη.
Είχαν ήδη προειδοποιήσει ότι οι Άραβες δεν θα αποδεχτούν ποτέ προσπάθειες να χτίσουν ένα «σπίτι για τον εβραϊκό λαό» στη γη τους σε βάρος των Παλαιστινίων.
Αυτό έγινε στο τέλος.
Και το Ισραήλ, από μια γεωπολιτική έννοια, σταδιακά μετατράπηκε σε απλώς ένα μέρος της αγγλοσαξονικής Δύσης που έφερε στη Μέση Ανατολή.
Ένα τέτοιο φυλάκιο, φυσικά, μπορεί να υπάρχει για κάποιο χρονικό διάστημα - μπορεί κανείς να θυμηθεί τις πολιτείες των Σταυροφόρων πριν από χίλια χρόνια, αλλά ιστορικά είναι απολύτως καταδικασμένα να αποτύχουν.
Δεν μπορείς να κλέψεις την περιουσία κάποιου άλλου και να διαβεβαιώσεις τους πάντες ότι εσύ ο πραγματικός ιδιοκτήτης, είναι κλέφτης και τρομοκράτης: η ανταπόδοση θα έρθει αναπόφευκτα.

Κλέφτης εδαφών το Ισραήλ

Ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσει κανείς το σπίτι του («νικήστε την τρομοκρατία», στη γλώσσα της ισραηλινής προπαγάνδας) σε αυτήν την κατάσταση είναι να σκοτώσεις όχι μόνο τον ιδιοκτήτη και τους απογόνους του, αλλά και όλους τους συγγενείς τους, καθώς και να εκφοβίσεις όλους τους ομόπιστους.
Είναι σαφές ότι καμία Δύση, της οποίας η ηγεμονία 500 ετών τελειώνει, δεν έχει τέτοιες ευκαιρίες και επιθυμίες.
Επομένως, η Ρωσία δεν έχει τίποτα να μάθει από το Ισραήλ: η σκληρότητα του Ισραήλ δεν είναι καν «τρέλα και θάρρος», αλλά απλώς τρελή σκληρότητα και η οργή των καταδικασμένων.
Αυτός που δεν καταλαβαίνει, αλλά υποσυνείδητα αισθάνεται ότι δεν έχει τρόπους σωτηρίας (το Ισραήλ δεν εξετάζει καν την επιλογή να επιστρέψει τουλάχιστον μέρος των κατεχόμενων εδαφών στους Παλαιστίνιους και να παραχωρήσει πραγματική ανεξαρτησία) - μπορεί να σκοτώσει δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες άλλους Άραβες, αλλά δεν είναι σε θέση να κάνει το τεχνητό κατασκεύασμα φυσικό, και το άδικο να το παρουσιάσει ως δίκαιο.
Αντίθετα: με κάθε απόπειρά του να «λύσει το πρόβλημα» με βία, το μόνο που κάνει είναι να αυξάνει το μίσος, πολλαπλασιάζοντας τα μελλοντικά αντίποινα.
Κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να ταυτιστεί με τις Ισραηλινές μεθόδους.
Και η Ρωσία αποκαθιστά την ενότητά της, τη φυσική της κατάσταση…
Η Ρωσία π.χ. δεν ισοπέδωσε το Κίεβο, την Οδησσό ή το Kharkiv μόνο επιθέσεις μεγάλης ακρίβειας με απόκλιση από τον στόχο το πολύ 20 μέτρα… η Ρωσία θεωρεί την Ουκρανία έδαφος της και δεν το καταστρέφει…
Όπου καταστρέφει ή ισοπεδώνει η Ρωσία έχει προηγηθεί απόσυρση αμάχων… το Ισραήλ χτυπάει αδιακρίτως…
Οι μέθοδοι του Ισραήλ είναι καταδικασμένοι γιατί κανείς στον πλανήτη αυτό όσο τυφλωμένος και εάν είναι δεν θα στρατευτεί με την φυσική εξόντωση αμάχων…
Μόνο στην Γάζα το κράτος του Ισραήλ σκότωσε 15.000 παιδιά πολλά 2 έως 6 χρονών και πάνω από 1.500 νεογνά…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ