ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ !

Ο άνθρωπος ποτέ δεν ήταν και συνεχίζει να μην είναι ελεύθερος. Η αίσθηση της ελευθερίας που έχει μία μερίδα ανθρώπων, είναι απλά μία ψευδαίσθηση … Μία ψευδαίσθηση που προέρχεται
από ένα σύνολο δεδομένων, το οποίο όμως τους έχει δοθεί από την ίδια «αόρατη αρχή» η οποία και τους κρατά δέσμιους πολυδιάστατα, τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο

1. ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΨΥΛΛΟΥ

Ο ψύλλος, είναι ένα άπτερο έντομο του οποίου η ειδική κατασκευή του σώματός του και κυρίως των ποδιών του, τον καθιστούν τον καλύτερο άλτη στην φύση (σε σχέση με το μέγεθός του), αφού έχει την δυνατότητα να πραγματοποιεί άλμα 200 φορές μεγαλύτερο από το μήκος του σώματός του.
Εάν τοποθετήσουμε έναν ψύλλο σε ένα κουτί αρκετά χαμηλότερο από την δυνατότητα του άλματός του, κάθε φορά που θα πηδάει, θα χτυπάει στο καπάκι. Έτσι, ο πόνος που νιώθει σε κάθε άλμα και πρόσκρουση, τον αναγκάζει να προσαρμόσει το άλμα του ανάλογα με το ύψος της οροφής. Εάν χαμηλώσουμε κι΄ άλλο την οροφή, βάζοντάς τον σε ένα μικρότερο κουτί και πάλι θα προσαρμοστεί στο νέο ύψος … Αυτονόητα, κάθε μείωση της οροφής θα επιφέρει και ανάλογη μείωση του άλματός του … και αν τελικά τον περιορίσουμε για ένα χρονικό διάστημα σε ένα κουτί στο ύψος του, απλά θα σταματήσει να πηδάει …
Όταν τελικά ο ψύλλος αφεθεί ελεύθερος, έχοντας συνδυάσει το άλμα με τον πόνο που ένιωθε, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΠΗΔΗΞΕΙ περισσότερο από το ύψος που του επέτρεπε η τελευταία οροφή
(Σημείωση Ι.Π: Κανένας άνθρωπος δεν γλύτωσε από την «εκπαίδευση του ψύλλου», η οποία γίνεται μεθοδικά και πολυεπίπεδα σε όλη την διάρκεια της ζωής του, αρχής γενομένης από τους ίδιους του τους γονείς, οι οποίοι φυσικά δεν το κάνουν από κακία ή από έλλειψη ενδιαφέροντος, αλλά λόγω της δικής τους άγνοιας, αφού και εκείνοι είναι «εκπαιδευμένοι ψύλλοι» … έτσι, ο άνθρωπος δεν εκδηλώνει ποτέ το μεγαλύτερο μέρος των εκπληκτικών του δυνάμεων)

2. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΕΦΑΝΤΑ

Το μικρό ελεφαντάκι που γεννιέται σε αιχμαλωσία, δένεται με αλυσίδα σε έναν πάσσαλο καρφωμένο στην γη. Για ένα διάστημα προσπαθεί απεγνωσμένα να ελευθερωθεί, αλλά μάταια …. μέχρι που κάποια μέρα, τραγική για το ίδιο, αποδέχεται την μοίρα του και εγκαταλείπει οριστικά την προσπάθεια.
Τα χρόνια περνούν και ο ελέφαντας των 4 πια μέτρων και των 7 τόνων, παραμένει στην τέντα του τσίρκου, δεμένος με μία ίδια αλυσίδα σε έναν ίδιο πάσσαλο, τον οποίο φυσικά μπορεί εύκολα να ξηλώσει με την τεράστια δύναμή του.
Όμως ο δυστυχισμένος, έχοντας χαραγμένη στην μνήμη του την αδυναμία που ένιωθε κάθε φορά που προσπαθούσε να ελευθερωθεί (ακόμα ίσως και τον πόνο που του προξενούσε η αλυσίδα), νομίζει ότι δεν μπορεί … και το χειρότερο είναι ότι ποτέ δεν θα αμφισβητήσει την ανάμνησή του και ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΠΟΤΕ να δοκιμάσει την δύναμή του
(Σημείωση Ι.Π: Και πάλι σαν ελέφαντες, όπως προηγουμένως σαν ψύλλοι, οι άνθρωποι παραμένουν υποταγμένοι σε κάθε είδους δεσμά, πιστεύοντας ότι δεν έχουν την δύναμη να τα σπάσουν)

 


3. ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΩΝ ΠΙΘΗΚΩΝ

Άλλο ένα πείραμα που πραγματοποιήθηκε κατά την 10ετία του ΄60 από τον ερευνητή – ψυχολόγο Harry Harlow είναι το «πείραμα των 5 πιθήκων» με το οποίο επεξηγούνται σε μεγάλο βαθμό συμπεριφορές πολλών «υποταγμένων» γενεών …
Κατά το πείραμα αυτό, κλείνονται πέντε πίθηκοι σε ένα κλουβί, από την οροφή του οποίου κρέμεται μία μπανάνα και ακριβώς κάτω από αυτήν έχει τοποθετηθεί μία σκάλα.
Όταν κάποιος πίθηκος αποφασίσει να ανέβει για να πιάσει την μπανάνα, οι υπόλοιποι τέσσερις καταβρέχονται με παγωμένο νερό. Αυτό επαναλαμβάνεται κάποιες φορές, μέχρι που οι πίθηκοι αντιλαμβάνονται ότι το ανέβασμα κάποιου στην σκάλα, είναι συνυφασμένο με ψυχρολουσία. Έτσι, κάθε φορά που επιχειρεί κάποιος από τους πέντε να ανέβει, δέχεται την άμεση επίθεση των υπολοίπων.
Στην επόμενη φάση, αντικαθίσταται ένας από τους πιθήκους με έναν νέον. Αυτός μη ξέροντας σχετικά, επιχειρεί να ανέβει στην σκάλα για να πιάσει την μπανάνα, αλλά πριν προλάβει να το πραγματοποιήσει, οι τέσσερις παλιοί που ξέρουν τις συνέπειες, του επιτίθενται και τον εμποδίζουν.
Στην συνέχεια αντικαθίσταται ένας ακόμα πίθηκος με νέον, ο οποίος όπως και ο προηγούμενος επιχειρεί αμέριμνος να ανέβει, αλλά όπως ήταν αναμενόμενο δέχεται την επίθεση των άλλων πιθήκων … και μάλιστα στην επίθεση αυτή συμμετέχει με «ζήλο» και ο νέος της προηγούμενης φάσης (ο οποίος σημειωτέον, δεν είχε καταβρεχτεί ποτέ με παγωμένο νερό).
Η διαδικασία επαναλαμβάνεται, μέχρι που και οι πέντε αρχικοί πίθηκοι έχουν αντικατασταθεί από ισάριθμους νέους.
Έτσι, στην τελική φάση, παρατηρείται το φαινόμενο να βρίσκονται στο κλουβί 5 πίθηκοι που δεν έχουν υποστεί ποτέ την ποινή της ψυχρολουσίας και οι οποίοι χωρίς να ξέρουν τον λόγο, ούτε επιχειρούν να ανέβουν την σκάλα, αλλά ούτε και επιτρέπουν σε κάποιον άλλον να το κάνει, γιατί απλά ….. «έτσι το βρήκαν»....
(Σημείωση Ι.Π: Μήπως αυτή η τελευταία μικρή φράση σας θυμίζει κάτι; Για σκεφτείτε … μήπως επεξηγεί πολλά;)

 


4. ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΒΑΤΡΑΧΟΥ

Ο βάτραχος είναι ένα αμφίβιο ζώο που δεν τρέφει καμία συμπάθεια για το ζεστό νερό κι΄ έτσι αν επιχειρήσει κάποιος να τον ρίξει σ΄αυτό, θα πεταχτεί αμέσως έξω με ένα άλμα του…
Όμως αν σε ένα δοχείο με κρύο νερό τοποθετηθεί ένας βάτραχος και θερμάνουμε το νερό αργά, σταδιακά, όπως απέδειξε το πείραμα των επιστημόνων Ornstein και Ehrich, η ιστορία εξελίσσεται τελείως διαφορετικά.
Στην αρχή το νερό γίνεται χλιαρό αλλά ο βάτραχος δεν αντιλαμβάνεται την διαφορά και συνεχίζει να απολαμβάνει το μπάνιο του. Στην συνέχεια το νερό γίνεται ζεστό, αλλά αυτός προσαρμόζεται στην αργή αλλαγή και συνεχίζει να μην αντιλαμβάνεται. Το νερό γίνεται πολύ ζεστό, το βατραχάκι νιώθει άσχημα, αλλά είναι εξουθενωμένο για να επιχειρήσει οτιδήποτε. Τελικά το νερό βράζει και μαζί του ο άτυχος βάτραχος που πλήρωσε με την ζωή του την προσαρμογή και την «απάθειά» του.
Ένα ξαφνικό οδυνηρό κάψιμο θα ενεργοποιούσε τα αντανακλαστικά επιβίωσής του που θα τον είχαν σώσει, σε απόλυτη αντίθεση με τον μηχανισμό προσαρμοστικότητας του που τον καταδίκασε …
(Σημείωση Ι.Π: Δεν απαιτείται ιδιαίτερη σοφία ώστε να αναγνωρίσει κάποιος την ομοιότητα του «πειράματος του βατράχου» και της ελληνικής (και όχι μόνο) πραγματικότητας με την μη έγκαιρη συνειδητοποίηση των μεθοδευμένων σταδιακών «αλλαγών»)
















 ΠΗΓΗ