«Το βλέμμα»

 

 

 

Συγνώμη, αλλά δεν μπόρεσα να μην το γράψω. Το πρωί είδα το παρακάτω σε μια γνωστή φυλλάδα.

Προσπαθούν αγωνιωδώς οι ΑΡΔ να παρουσιάσουν τον Μπουτάρη ως οσιομάρτυρα και θύμα.  

Εκτός από την αηδία που ένιωσα, ασυναίσθητα θυμήθηκα μια εικόνα που είδα πρόσφατα και δεν μπορώ να ξεχάσω. Τον Λάμπρο Φουντούλη να ετοιμάζεται μόνος του να σβήσει τα συνθήματα που βρίζουν τον νεκρό γιο του, Γιώργο Φουντούλη, στο σταθμό του Ν. Ηρακλείου.

Πως είναι το βλέμμα ενός πατέρα που έχασε τον γιο του, που του σκότωσαν τον γιο του, όταν βγαίνει το πρωί και συναντά αυτό το εμετικό σύνθημα; Θα κάνετε για αυτό το βλέμμα κανένα ρεπορτάζ έγκριτοι της ενημέρωσης; Θα συγκινηθείτε δημοκράτες; Θα γράψετε κάτι ψυχοπονιάρηδες;  Και βέβαια όχι. Γιατί η ευαισθησία σας εξαντλείται στους τέσσερις τοίχους της άρρωστης ιδεοληψίας σας και πεθαίνει μέσα στον βούρκο των σκοτεινών επιδιώξεών σας. Λυπάμαι (και αηδιάζω ταυτόχρονα) μόνο εκείνους που ακόμα σας διαβάζουν.

 

 

SkyWatcher

ΠΗΓΗ