Ατζέντα 21: Χιλιάδες κάτοικοι στο Χονγκ Κονγκ αναγκάζονται να ζουν σε «Σπίτια Φέρετρα»

 

 

Η έκρηξη του κόστους στέγασης είναι μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις στον ανεπτυγμένο κόσμο. Από το Σαν Φρανσίσκο και τη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο και το Βανκούβερ, το εκκαθαριστικό σημείωμα του μέσου εργαζόμενου καταβροχθίζεται από το κόστος του ενοικίου.

Αυτό το οικονομικό εμπόδιο βάζει φρένο στην ατομική ιδιοκτησία ή την ενοικίαση και βγάζει τους ανθρώπους στους δρόμους.
Για τους ανθρώπους που ζουν αναγκαστικά σε μεγαλουπόλεις αφού η επαρχεία δεν παρέχει ευκαιρίες, υπάρχει πραγματικά μόνο ένα πράγμα που μπορεί να κάνουν. Μόνη επιλογή τους είναι να ψάξουν για ένα μικρότερο διαμέρισμα, ακόμα κι αν είναι τραγικά μικρό. Κι αυτό συμβαίνει στο Χονγκ Κονγκ, μια πόλη που έχει τώρα την πιο δυσβάσταχτη στεγαστική αγορά στον κόσμο.
Πάνω από 200.000 από τους φτωχότερους κατοίκους της πόλης αναγκάζονται να ζουν σε διαμερίσματα που έχουν υποστεί “υποδιαίρεση”, πολλά από τα οποία είναι τόσο μικρά που έχουν ονομαστεί «σπίτια φέρετρα».
Ωστόσο ακόμα κι ένα τέτοιο διαμέρισμα-φέρετρο, μπορεί να κοστίσει πάνω από $ 300 το τ.μ. Σε πολλές περιπτώσεις, όταν τα διαμερίσματα υποδιαιρεθούν, αυτό θα είναι το σπίτι για ολόκληρες οικογένειες.
Τέτοια σπίτια είναι συνήθη στο Χονγκ Κονγκ, με τον ΟΗΕ να χαρακτηρίζει υποκριτικά την κατάσταση ως «προσβολή στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια» όσο πλασάρει τη Ατζέντα 21 που κυριολεκτικά διώκει την ιδιοκτησία ακινήτων με διάφορους τρόπους, αλλά και επιβάλλει με τις πολιτικές της στους πολίτες να συρρέουν στο άστυ.
Στο Χονγκ Κονγκ, μόνο το 7% της γης του έχει οριστεί για στέγαση. Ωστόσο, το Χονγκ Κονγκ δεν είναι η μοναδική πόλη που αρχίζουμε να βλέπουμε αυτά τα γελοία μικρό-διαμερίσματα και, εκτός από την άνθηση των παραγκουπόλεων, στις μεγάλες πόλεις η “λύση” των μικροσκοπικών διαμερισμάτων είναι η έσχατη αλλά και μοναδική για να έχουν κάποιοι μια στέγη πάνω από το κεφάλι τους στη σύγχρονη κοινωνία των μεγάλων ανισοτήτων…













ΠΗΓΗ