Το θέμα δεν είναι αν πρέπει ή όχι να πάμε στη δραχμή, αλλά με ποία κυβέρνηση θα οδηγηθούμε εκεί…

Επειδή πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το θέμα δραχμή ή ευρώ και ήδη έχει «νομιμοποιηθεί» στα μεγκάλα κανάλια η συζήτηση δραχμή ή ευρώ, με τους πάλαι ποτέ «δραχμολάγνους» να έχουν και ένα σχετικό βήμα – έστω και λιγοστό – στον τηλεοπτικό χρόνο των
ενημερωτικών εκπομπών.
Βέβαια αυτή τη στιγμή έχουμε 3 πολιτικά κόμματα που βρίσκονται στο στρατόπεδο της δραχμής, το καθένα βέβαια με τις δικές του ιδεολογικές προσεγγίσεις. Μιλάμε για το κόμμα Λαφαζάνη (ΛΑΕ), το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου (Πλεύση Ελευθερίας) και φυσικά το παλαιότερο και σταθερότερο πάνω στο θέμα αυτό το ΕΠΑΜ του Δημήτρη Καζάκη. Φυσικά υπάρχουν και άλλα μικρότερα πολιτικά κόμματα, χωρίς ουσιαστική εκλογική δύναμη, γι΄αυτό και δεν τα αναφέρω εδώ.
Η Χρυσή Αυγή από την πλευρά της ενώ είχε ξεκάθαρη θέση που έτεινε προς τη δραχμή, παραμονή των εκλογών του Σεπτεμβρίου κάπου με μπέρδεψε ο Νίκος Μιχαλολιάκος και γι΄αυτό δεν την συγκαταλέγω στα κόμματα με ξεκάθαρη ροπή προς τη λύση του εθνικού νομίσματος.
Φυσικά το μέρος του κόσμου που υποστηρίζει την επιστροφή στη δραχμή αυτή τη στιγμή τείνει να ξεπεράσει τους οπαδούς του ευρώ και αυτό γιατί γενικότερα παρατηρείται μια εσωστρέφεια στις επιλογές των Ελλήνων, ειδικά των μακροχρόνια άνεργων που εντός ευρώ και των συνακόλουθων μνημονίων γνωρίζουν πολύ καλά ότι κάποτε θα πεθάνουν και οι γονείς τους που τους συντηρούν με τις συντάξεις τους και μετά θα ακολουθήσουν και οι ίδιοι με τη διαφορά ότι «θα πεθάνουν στην ψάθα»… ως «μη έχοντες που την κεφαλήν κλίνει»…
Όπως έχουμε πολλές φορές μιλήσει ο Τσίπρας θα πάει αναγκαστικά σε δημοψήφισμα. Τους νομικούς λόγους σας τους παρέθεσα σε προηγούμενο άρθρο. Αναγκαστικά και από τους ίδιους τους δανειστές θα τεθεί επιτάπητος και το ερώτημα ΕΥΡΩ ή ΔΡΑΧΜΗ (Εθνικό νόμισμα). Προς το παρόν τα στοιχεία που δείχνουν οριακή νίκη των φιλοευρωπαϊστών. Όμως είναι τόσο οριακή ώστε να προπαγανδιστούν σωστά τα νέα μέτρα και οι επιπτώσεις τους στο λαό, τότε πολύ εύκολα η πλειοψηφία θα ψηφίσει δραχμή ακόμα και σε ποσοστά όπως το όχι το καλοκαιριού.
Αμέσως όμως προκύπτει το βασικό ερώτημα… Δραχμή με κυβέρνηση ΑΝΕΛ-ΣΥΡΙΖΑ;
Προσωπική μου άποψη είναι ότι στην περίπτωση αυτή η «αυτοκτονία» μας ίσως θα ήταν προτιμότερη. Και αυτό γιατί οι ΣΑΝΕΛ (όπως και η ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΛΕΒΕΝΤΗΣ) ουδέποτε έχουν μιλήσει για τις δυνατότητες της χώρας εκτός Ευρώ και φυσικά ουδέποτε μας μίλησαν για ένα πολύ μεγάλο ποσό (κάβα της τάξης των 96 δις ευρώ) που υπάρχει στα ταμεία (νομισματοκοπείο και τράπεζα της Ελλάδος) και μόνον ο Καζάκης έχει με σαφήνεια μιλήσει για το θέμα αυτό, ενώ η Ζωή Κωνσταντοπούλου το αποφεύγει λόγω της θέσης του Λαφαζάνη για αποκλεισμό του νομισματοκοπείου.
Φυσικά όλοι ξεχνούν τον χρυσό της Ελλάδας – που προδοτικά εδώ και 3 δεκαετίες βρίσκεται σε τρεις χώρες – αλλά και άλλου τύπου εμπράγματων δικαιωμάτων (συμμετοχή ως μέλος με κεφάλαιο σε διεθνής οργανισμούς όπως το ΔΝΤ, οι BRICS κλπ) συνολικής αξίας άνω των 100 δις ευρώ. Κοινώς δεν είμαστε ούτε Βενεζουέλα, ούτε Αργεντινή, ούτε άλλη κολοπετινίτσα. Επιπλέον δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι η βασική μας δραστηριότητα ο τουρισμός αποφέρει ΜΟΝΟ σε συνάλλαγμα που σημαίνει αυτόματα ότι μπορούμε να έχουν συναλλαγματικά διαθέσιμα της τάξης των 10-12 δις ευρώ τον χρόνο, κάθε χρόνο.
Γιατί όμως οι ΣΑΝΕΛ δεν μας κάνουν;
Καταρχήν γιατί ένα τέτοιο σχέδιο χρειάζεται:

• ισχυρή εξωτερική πολιτική (η Ελλάδα απότομα θα βρεθεί υπό ισχυρές διπλωματικές και οικονομικές πιέσεις),
• ισχυρό νομικό οπλοστάσιο (είμαστε η μοναδική χώρα χωρίς πραγματική νομική υπηρεσία γι΄αυτό και αναγκαζόμαστε κάθε φορά να αναθέτουμε σε μεγάλους δικηγορικούς οίκους την εκπροσώπηση μας στους διεθνής οργανισμούς, ενώ ακόμα και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτος είναι κυριολεκτικά για κλάματα) και το σημαντικότερο
• ένοπλες δυνάμεις και σώματα ασφαλείας, έτοιμες για όλα και με σαφείς εντολές, χωρίς παρωπίδες και κυρίως χωρίς ιδεοληψίες που να αποτελούν τροχοπέδη στην αποτελεσματικότητα τους (τύπου σύνδρομο επταετίας κλπ).

ΠΗΓΗ