Πέντε απίστευτοι άθλοι υπεράνθρωπης αντοχής

 

Το ανθρώπινο σώμα είναι απίστευτα ευαίσθητο αλλά υπάρχουν και κάποιοι που τους αρέσει να το σπρώχνουν στα άκρα για να ανακαλύψουν τα όριά του.Για εκείνους τους απίστευτα θαρραλέους, ψάξαμε και μάθαμε πόσο μπορεί να αντέξει το σώμα μας χωρίς τροφή ή οξυγόνο και να

παραμείνει ζωντανό.


 Σας παρουσιάζουμε πέντε απίστευτους άθλους υπεράνθρωπης αντοχής.
ΧΩΡΙΣ ΥΠΝΟ: 11 ΗΜΕΡΕΣ.
Το 1965 ο τότε 17χρονος Randy Gardner έκανε παγκόσμιο ρεκόρ παραμένοντας ξύπνιος επί 264,4 ώρες ή 11 ημέρες και 24 λεπτά.
Ο ύπνος είναι πολύ σημαντικός για τη μνήμη και τις λοιπές δεξιότητες του ανθρώπου καθώς και για να είμαστε σε εγρήγορση την επόμενη μέρα.

ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΣΑ: 22 ΛΕΠΤΑ.
Ο άνθρωπος που κατάφερε να μείνει χωρίς ανάσα κάτω από το νερό επί 22 λεπτά ήταν ο Δανός δύτης Stig Severinsen το 2012.
Χωρίς οξυγόνο ο ανθρώπινος εγκέφαλος θα πεθάνει σε τέσσερα λεπτά. Ο Severinsen κατάφερε να νικήσει το θάνατο εισπνέοντας καθαρό οξυγόνο επί 19 λεπτά περίπου πριν επιχειρήσει το πείραμα, κάτι που έδωσε τη δυνατότητα στον εγκέφαλό του να συνεχίσει να λειτουργεί ενώ βρισκόταν κάτω από την επιφάνεια του νερού.

ΧΩΡΙΣ ΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΝΕΡΟ: 18 ΗΜΕΡΕΣ
Το 1979, ο Andreas Mihavecs, ο οποίος ήταν τότε 18 ετών, παρέμεινε έγκλειστος και ξεχασμένος σε ένα υπόγειο κελί φυλακής μέχρι που ανακαλύφθηκε τυχαία 18 ημέρες αργότερα.
Το συμβάν αυτό δεν ήταν πείραμα αλλά αμέλεια των αρχών. Ο Mihavecs έκανε πολλές εβδομάδες να συνέλθει.
Από τα δύο στοιχεία, το νερό είναι πιο σημαντικό για την επιβίωση του ανθρώπου από ότι η τροφή. Το σώμα ενός ενήλικου αποτελείται κατά 60% από νερό το οποίο χρειάζεται για τη λίπανση των αρθρώσεων, την αποβολή των τοξινών και τη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος.

ΧΩΡΙΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑ: 437,7 ΗΜΕΡΕΣ.
Ας το παραδεχθούμε, η αίσθηση της έλλειψης βαρύτητας μοιάζει πολύ διασκεδαστική αλλά σίγουρα όχι για 437 ημέρες που είναι το παγκόσμιο ρεκόρ που έκανε ο Ρώσος κοσμοναύτης Valeri Polyakov το 1995.
Το ανθρώπινο σώμα είναι φτιαγμένο για να λειτουργεί στις συνθήκες βαρύτητας της Γης. Χωρίς τη βαρύτητα οι μύες των αστροναυτών, συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων της καρδιάς, χάνουν σε όγκο και σε δύναμη.






ΠΗΓΗ