ΕΥΠ ΤΕΛΟΣ....!!!

Με ένα ολίγον κακόηχο, ασυνήθιστο και… πομπώδες (σύνηθες ελληνικό κιτς) για υπηρεσία πληροφοριών όνομα, «Υπηρεσία Εθνικής Κυριαρχίας», θα αναβαπτιστεί η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ), με τους εμπνευστές να ευελπιστούν ότι η αλλαγή του ονόματος θα φέρει επανάσταση και στη λειτουργία της.Πέραν της ουσίας της εξέλιξης που είναι τελικά το ζητούμενο, φαίνεται πως μας αρέσει να πρωτοτυπούμε σε κάτι τέτοια, δίνοντας έμφαση στην επικοινωνία με στόχο το εσωτερικό ακροατήριο, αφού όσο μας επιτρέπει η ενασχόλησή μας με το αντικείμενο να κρίνουμε, εκτιμούμε ότι στο εξωτερικό αρκετοί θα χαμογελάσουν, ίσως και ειρωνικά, αφού το όνομα δεν θυμίζει σύγχρονη δυτικού τύπου Δημοκρατία. Υποκειμενική γνώμη εκφράζουμε.

Τη σχετική ανακοίνωση έκανε από το βήμα του Κοινοβουλίου ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Τόσκας, στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, πολύπειρος στρατηγός εν αποστρατεία, που αν μη τι άλλο έχει «μυρωδιά» από τα θέματα αυτά και τη σημασία τους για την εθνική ασφάλεια.

Όπως ανέφερε, η αναδιάρθρωση «γίνεται με σταθερά και προσεκτικά βήματα, έτσι ώστε να βελτιωθούν οι μέθοδοι και το ανθρώπινο δυναμικό της και να δημιουργηθούν νέες δομές οι οποίες θα μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που προκύπτουν από τις τεχνολογικές εξελίξεις στον κυβερνοχώρο, στις επικοινωνίες, στα νέα οικονομικά εργαλεία. Οι προκλήσεις του κυβερνοχώρου δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά χωρίς την εμπλοκή νέων ανθρώπων που ξεχωρίζουν σε αυτόν τον τομέα σε παγκόσμιο επίπεδο».

Καλή επιτυχία είναι το λιγότερο που μπορούμε να ευχηθούμε, αφού ενδεχόμενη επιτυχής ευόδωση των σχεδιασμών θα είναι προς το συμφέρον της ελληνικής κοινωνίας, επ’ αυτού δε χωρά αμφιβολία.

Αυτό που θα μπορούσε βέβαια να σχολιαστεί, είναι πως από καταβολής κόσμου και ανεξάρτητα με τις προόδους της τεχνολογίας, οι κορυφαίες υπηρεσίες πληροφοριών, ναι μεν άλλαζαν τη δομή τους και προσαρμόζοντας, δεν ξεχνούσαν όμως ποτέ τον «παραδοσιακό» τους ρόλο.

Ασφαλώς βέβαια, σε εποχές οικονομικής στενότητας λύση άλλη πέραν της αυστηρής τοποθέτησης προτεραιοτήτων δεν υπάρχει. Ούτε είναι δυνατό να συνεχιστεί επ’ άπειρον η κατάσταση με τις ατελείωτες διαρροές από το εσωτερικό ή από… παρατρεχάμενους για πραγματικά ή φανταστικά σκάνδαλα, για κακοδιαχείριση, για διασπάθιση κονδυλίων και άλλα παρόμοια.

Σημασία έχει ασφαλώς να μπει μια τάξη στην υπηρεσία, αν και οι υπεύθυνοι οφείλουν να θυμούνται, ότι στόχος είναι η γέννηση ενός νέου «συστήματος» που δεν θα επιστρέψει σε παλαιότερες συνήθειες μόλις αλλάξουν υπουργοί και διοικητές.

Η ΕΥΠ δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση στο συνολικότερα σάπιο μεταπολιτευτικό οικοδόμημα, αφού πρόσωπα της ίδιας νοοτροπίας με αυτή που έφερε τα γνωστά… θεαματικά αποτελέσματα και οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία.

Ενδεχομένως δε, η «θεραπεία» της εν λόγω υπηρεσίας, να αποδειχθεί πολύ δυσκολότερη, αφού δημοσιεύματα σε δεκάδες μπλογκ, τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια, αναδύουν εξαιρετικά δυσάρεστη «οσμή», που δε χρειάζεται να είσαι και πολύ έμπειρος για να αντιληφθείς τον πόλεμο συμφερόντων, «παρέες», «κλίκες»…

Κάποιοι εκ αυτών μάλιστα φέρονται σε δημοσιεύματα, σχόλια και διαρροές, να εμπλέκονται σε εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων προς αυτά που τους όρισε επ’ αμοιβή να διαφυλάττουν ο ελληνικός λαός και αυτό ασφαλώς δεν μπορεί να γίνει ανεκτό.

Σε όλα υπάρχουν όρια. Το αν σε αυτή τη διαδικασία μαζί με τα «ξερά» θα καούν και «χλωρά», είναι πολύ πιθανό. Ποια είναι ξερά και ποια χλωρά, αυτό είναι κατά δήωση των εμπλεκομένων και κατά την εκτίμηση όσων λαμβάνουν γνώση τέτοιων θεμάτων.

Όπως επίσης υπάρχουν και διεφθαρμένοι που θα τη γλιτώσουν, διότι έτσι συμβαίνει πάντα, είτε διότι είναι πιο έξυπνοι και φυλάγονταν, είτε διότι είναι καλύτερα «δικτυωμένοι».

Βασικό όμως ζήτημα είναι, εάν η πολιτική ηγεσία θα φροντίσει να θωρακίσει τη υπηρεσία από τον αρρωστημένο κομματισμό που ταλαιπώρησε όλους τους τομείς του δημοσίου βίου επί δεκαετίες. Διότι πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα υποκύπτουν στη γοητεία του να γνωρίζεις έγκαιρα κάτι που οι άλλοι δεν γνωρίζουν, ενώ αρκετοί θα το θεωρήσουν ευκαιρία εξυπηρέτησης ιδιοτελών στόχων.

Εν κατακλείδι, όλοι οφείλουν επίσης να θυμούνται, ότι στον «γκρίζο» κόσμο των μυστικών υπηρεσιών, όπως και να ονομάσεις τις υπηρεσίες, στις επιτυχίες δεν θα πει κανένας δημοσίως «μπράβο», διότι έτσι πρέπει, ενώ στις αποτυχίες θα αποτελούν τον εύκολο στόχο, καθότι εκ της φύσεως του καθήκοντος δεν θα μπορούν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους.

Αυτή είναι διαχρονικά η μοίρα τέτοιων υπηρεσιών. Να προειδοποιήσουμε επίσης στην επίδειξη αυτοσυγκράτησης στην εσωτερική μας ανάγκη να αποδείξουμε τη δημοκρατικότητά μας στην πράξη.

Σε μια χώρα – γρίφο για τις μυστικές υπηρεσίες, καθώς οι πάντες μιλούν λέγοντας τα πάντα με ύφος συνωμοτικό… κάπως σαν ενός διοικητή της CIA, όπως τον περιγράφουν οι ταινίες του Χόλιγουντ, μια χώρα στην οποία απουσιάζει δραματικά «κουλτούρα εθνικής ασφαλείας» καταλήγοντας ενίοτε και στη φαιδρότητα, το να δημιουργήσουμε Επιτροπή στο Κοινοβούλιο κατά τα αμερικανικά πρότυπα, όπου τα μεγαλύτερα μυστικά της χώρας θα αποδεσμεύονται με τη δέσμευση του απορρήτου, τους διαβεβαιώνουμε ότι θα είναι θέμα χρόνου να γνωρίζουν «και οι πέτρες» τα πάντα. Λίγο προσοχή λοιπόν.

 

 

 

 

ΠΗΓΗ