Ο Χίτλερ και η Λόγχη του Πεπρωμένου

Ακόμη κι όταν ήταν ένας χλωμός κι εξαθλιωμένος νέος, που γυρόφερνε άσκοπα στους δρόμους της Βιέννης -«το δυσκολότερο και το πιο εξαντλητικό σχολείο της ζωής μου...»- ο Χίτλερ δεν έχασε την έμφυτη αυτοεκτμηση του, ούτε και την αίσθηση που είχε για το προσωπικό του πεπρωμένο, σύμφωνα με το οποίο προοριζόταν για κάτι «μεγαλειώδες», για μια «κοσμοϊστορική αποστολή».
Η λόγχη του Λογγίνου, σύμφωνα με τους μελετητές της μυστικής παράδοσης έχει υπερφυσική δύναμη και βοηθάει τον εκάστοτε κάτοχο της να
γίνει κυρίαρχος του κόσμου.
Αντίθετα, εκείνη την "περίοδο τέθηκαν οι βάσεις για τη δημιουργία της περιβόητης «κοσμοθέασής» του,που σφυρηλατήθηκε μέσα από το θρίαμβο της προσωπικής Θέλησης ενάντια στις αντιξοότητες της ζωής. Και, πράγματι, η εκπληκτική άνοδος του Χίτλερ από την αφάνεια των φτηνοπανσιόν της Βιέννης στην εξουσία της Ράιχσταγκ στηρίχθηκε στη θέληση-που-οδηγεί-στη-Δύναμη. Μια θεωρία που ανέπτυξε ο μεγαλύτερος μάγος του 20ού αιώνα, ο Άλιστερ Κρόουλυ ο οποίος, απ' ό,τι δείχνουν τα στοιχεία, συνδεόταν με τον Χίτλερ μεσω τρίτων που ήταν μέλη του μαγικού τάγματος και του Ναζισμού.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η κυρίαρχη μορφή «μαγείας» στο Δυτικό Κόσμο είναι η δύναμη της θέλησης. Μπορείς να κατακτήσεις οτιδήποτε, αρκεί να το θέλεις πραγματικά. Όπος λέει και ο Πάολο Κοέλιο; «Αν πραγματικά θέλεις κάτι, ακόμη και το ίδιο το Σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις...» Το ίδιο ε'γινε και με τον Χίτλερ... Μια μέρα που ένιωθε να βυθίζεται στην απελπισία, ο νεαρός Χίτλερ κατευθύνθηκε στο Μουσείο του Χόφμπουργκ της Βιέννης, που ήταν γεμάτο κακόγουστα εκθέματα και εμβλήματα. Εκεί, τυχαία άκουσε έναν ξεναγό να αναφέρει τα εξής σε μια ομάδα ξένων επισκεπτόν δείχνοντας μια παμπάλαια λόγχη:«Υπάρχει ένας θρύλος γύρω από αυτή τη λόγχη: όποιος τη διεκδικήσει και ανακαλύψει τα μυστικά της κρατά τη μοίρα του κόσμου οτα χέρια του για καλό ή για κακό».

Συμφωνα με τον ξεναγό, η λόγχη άνηκε στο Ρωμαίο εκατόνταρχο Λογγίνο και μ' αυτή τρύπησε το σώμα του Εσταυρωμένου, για να του προσφέρει ένα «σπλαχνικό θάνατο». Ο θρύλος έλεγε πως όποιος κατέχει αυτή τη λόγχη και κατανοεί τις δυνάμεις τις οποίες υπηρετεί, κρατά, για καλό ή κακό σκοπό, το πεπρωμένο του κόσμου στα χέρια του! Για το νεαρό Χίτλερ αυτή ήταν μια μεγάλη αποκάλυψη, γιατί αμέσως αισθάνθηκε πως ο ίδιος είχε κρατήσει στα χέρια του σε κάποια περασμένη εποχή αυτή τη Λόγχη -πίστευε, βλέπετε, στο Νόμο του Κάρμα- και σκόπευε να την ξανακρατήσει και στο μέλλον, εκπληρώνοντας έτσι το προσωπικό του πεπρωμένο.
>Έπειτα από αυτή τη συνειδητοποίηση η ζωή του απέκτησε νόημα. Έγινε θαμώνας στη βιβλιοθήκη του Χοφ, προκειμένου να μάθει τα πάντα σχετικά με τη λόγχη και το πώς αυτή επηρέασε την πορεία της ευρωπαϊκής ιστορίας. Σταδιακά, τα πνευματικά του ενδιαφέροντα διευρύνθηκαν και άρχισε να μελετάει ιστορία, ανατολικές θρησκείες, γιόγκα, αποκριφισμό, υπνωτισμό, αστρολογία... Ταυτόχρονα, μελέτησε Δάντη, Γκαίτε, Σοπενχάουερ και Νίτσε. Ωστόσο, το αγαπημένο του έργο υπήρξε το Πάρσιφαλ του Βόλφραμ φον Έσενμπαχ, μέσα από το οποίο ξεδιπλωνόταν ποιητικά η ρομαντική ιστορία του Άγιου Δισκοπότηρου, που αποτελεί και τη βάση του Αποκρυφισμού της Δύσης.
Με τη μελέτη βιβλίων, ο Χίτλερ μυήθηκε σταδιακά στο γερμανικό Αποκρυφισμό, πλούσιο σε τευτονο-παγανιοτικά αλλά και στοιχεία ανατολικών συστημάτων. Ο ίδιος, σε αντίθεση με τους ιππότες του Δισκοπότηρου, που προσπαθούσαν να μάθουν το ΑΛΦΑΒΗΤΟ (δηλαδή να αναπτύξουν τη συνειδητότητά τους) χωρίς τη βοήθεια των μαύρων τεχνών, «έκοψε δρόμο» χρησιμοποιώντας μαύρη" μαγεία και ψυχεδελικές ουσίες. Με τη βοήθεια αυτών των ουσιών «κατέβασε» γνώσεις από τα Ακασικά Αρχεία και συνειδητοποίησε τη «φωτεινή» αποστολή του στην Ευρώπη του 20ού αιώνα, η οποία, στην πραγματικότητα ήταν σκοτεινή και μαύρη! Μια αποστολή που σίγουρα πρόσφερε πολύ αίμα ως σπονδή στη σκοτεινή ανώτερη δύναμη, την οποία λάτρευε κι από την οποία κατευθυνόταν ο μαύρος εαυτός της ανθρωπότητας που προσωποποιήθηκε στον Χίτλερ...
Φανταζόταν ότι εξακολουθούσε να έχει ελευθερία επιλογής, αλλά στην ουσία ήταν δέσμιος μιας διαβολικής ιεραρχίας πνευμάτων, εδώ και πάρα πολύ καιρό. Είχε καταντήσει αδύναμη λεία των δυνάμεων του Σκότους... Ο λόγος που ακολούθησε το δρόμο προς την άβυσσο ήταν η αδυναμία της θέλησης του.Χέρμαν Ράουσνινγκ, Ο Χίτλερ Μιλά




ΠΗΓΗ