...που εξαφανίσθηκαν οι Δραχμολάγνοι?

Η ρητορική και το μένος του «κινήματος της δραχμής» μέχρι πρόσφατα θύμιζε εγχειρίδιο επιβίωσης των φενταγίν της Μέσης Ανατολής: μονομερής διαγραφή χρέους, καταγγελία Μνημονίων, έξοδος από το ευρώ, ισχυρή κ αυτόνομη οικονομία χωρίς κανένα δανειστή να καθορίζει τις τύχες του λαού.
Η «συστημική» απάντηση ήταν: αν γίνει αυτό, η χώρα θα ξεμείνει
από τρόφιμα, καύσιμα και θα γίνει Αργεντινή.
Πράγματι, οι τότε δημοσιονομικές συνθήκες δεν επέτρεπαν στην Ελλάδα να κάνει «κιχ». Τώρα όμως που η κατάσταση είναι σαφώς καλύτερη γιατί οι «Δραχμολάγνοι» σιωπούν; Γιατί οι τηλεοπτικοί ιμάμηδές τους δεν καλούν από του άμβωνος τα πλήθη να κάψουν τα ευρώ και να ζητήσουν δραχμές;
Δηλαδή, τώρα δεν είναι καλύτερο το timing για «έξοδο»; Τώρα που αντικειμενικά οι συνθήκες είναι καλύτερες; Η χώρα σταμάτησε να παράγει ελλείμματα, για πρώτη φορά έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 1 δισ ευρώ, το εμπορικό ισοζύγιο επιτέλους είναι θετικό, ο τουρισμός σπάει ρεκόρ σε έσοδα, ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός άρχισε να λειτουργεί, το κράτος σταδιακά επιστρέφει τις οφειλές του και επιτέλους επιστρέφονται τα κλεμμένα από τις μίζες.
Τώρα λοιπόν που έχει φύγει το πιστόλι από τον κρόταφο και μπορούμε θεωρητικά με μεγαλύτερη ευκολία να «επιλέξουμε» την κουρτίνα «Α» από την κουρτίνα «Β» γιατί δεν μιλούν; Τώρα γιατί δεν παρουσιάζουν τα επιχειρήματα τους για ένα νέο οικονομικό μοντέλο που στηρίζεται στη δραχμή;
...προφανώς και οι ίδιοι κατάλαβαν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Κανείς στην Ευρώπη δεν το επιτρέπει στη χώρα, ειδικά τώρα που τα δάνεια είναι διακρατικά, αλλά και από την άλλη η ίδια η χώρα δεν θα ήθελε ποτέ να μπει σε απρόβλεπτες περιπέτειες. Πόσο δε, όταν ακόμα δίνονται μάχες για απλά θέματα από το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων μέχρι την ημερομηνία λήξης του γάλακτος. Τα σοβαρότερα... έπονται.

πηγη
zeronews