Να γιατί θέλουν να μας πάρουν τα σπίτια...
Το αλάθητο ένστικτο του κόσμου
οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα: «Θέλουν να μας πάρουν τα σπίτια»! Για ποιο
λόγο όμως η κυβέρνηση και η τρόικα να θέλουν να χάσει ο κόσμος τα
σπίτια του; Η θεωρητική απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι «για να
ολοκληρωθεί η "εσωτερική υποτίμηση" (σ.σ. που είναι η γενική γραμμή
αντιμετώπισης της κρίσης μέσω μνημονίων) στην αγορά ακινήτων». Η
«σοφιστικέ» απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι «για να σκάσει η "φούσκα"
στην αγορά ακινήτων και να επανεκκινήσει σε νέες, ‘‘υγιείς’’ βάσεις». Η
πραγματική απάντηση είναι πολύ πιο απλή: για να μεταβιβαστεί μαζικά
σημαντικό ποσοστό ακινήτων, σε εξευτελιστικές τιμές, σε εταιρείες real
estate, αφού πρώτα περάσει «μεταβατικά» από τα χέρια των περιβόητων
«κορακιών», των distress funds! Αν χάσει ο κόσμος μαζικά τα σπίτια του,
τότε το ποσοστό ιδιοκατοίκησης θα πέσει από περίπου 75% που είναι σήμερα
σε 50%, υπολογίζουν οι «εγκέφαλοι» αυτών των σχεδίων. Αυτό θα σημαίνει
ότι η αγορά κατοικίας θα «ανοίξει» κατά 33 %. Η επέκταση των ξένων (και
δευτερευόντως ελληνικών) εταιρειών real estate θα είναι έτσι εύκολη και
επικερδής, αφού οι τιμές θα έχουν συντριβεί από την τρομακτική αύξηση
της προσφοράς ακινήτων στην αγορά, που θα «βυθίσει» τις τιμές τους.
Το «υπερόπλο» για τη μαζική «εκκαθάριση» στην αγορά κατοικίας κατά κύριο λόγο είναι η υπερφορολόγηση, όχι μόνο των ακινήτων καθ’ αυτών, αλλά και γενικά. Η υπερφορολόγηση των ακινήτων αλλά και γενικά οδηγεί σε αδυναμία εξυπηρέτησης του στεγαστικού δανείου αλλά και σε αδυναμία πληρωμής των οφειλών προς την εφορία. Και ενώ μεγάλος θόρυβος γίνεται -και δικαίως- για το αν θα αρθεί η απαγόρευση πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία, υποτιμάται η σημασία που έχει το γεγονός ότι το Δημόσιο ενώ μάχεται για τη διατήρηση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών από τις τράπεζες, έχει ξεκινήσει το ίδιο μαζικά πλειστηριασμούς (και) πρώτης κατοικίας στο πλαίσιο των διαδικασιών αναγκαστικής είσπραξης οφειλών προς την εφορία.
Ποια είναι η διαφορά του πλειστηριασμού από τις τράπεζες και από το Δημόσιο; Η θεμελιώδης ομοιότητα είναι ότι και στη μία και στην άλλη περίπτωση… χάνεις το σπίτι σου. Από άποψη διαδικασίας, η διαφορά είναι ότι η τράπεζα θα «πακετάρει» και θα πωλήσει σε εξευτελιστικές τιμές μαζικά τα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια στα «κοράκια» των distress funds, τα οποία στη συνέχεια θα σου πάρουν το σπίτι με τους καθόλου… ευγενικούς τρόπους που τα χαρακτηρίζουν… Ενώ το Δημόσιο, θα εκπλειστηριάσει απευθείας το σπίτι σου, με τη «λιανική». Αν και δεν είναι καθόλου απίθανο να νομοθετηθεί το δικαίωμα καιν του Δημοσίου να «πακετάρει» κατασχεμένα σπίτια και να τα πωλεί σε distress funds.
Τα στοιχεία λένε ότι 15% της ιδιοκατοίκησης αφορά κατοικίες που έχουν αποκτηθεί με στεγαστικά δάνεια – είναι το ποσοστό που αφορά τις τράπεζες. Το ποσοστό που αφορά το Δημόσιο είναι απροσδιόριστο: εξαρτάται από την έκταση που θα πάρουν οι διαδικασίες αναγκαστικής είσπραξης για οφειλές προς την εφορία. Υπάρχει όμως και το τρίτο ενδεχόμενο: της οικειοθελούς πώλησης ακινήτων σε εξευτελιστικές τομές είτε λόγω αδυναμίας πληρωμής των πάνω από 40 φόρων και τελών που βαρύνουν τα ακίνητα είτε για την κάλυψη άλλου είδους βασικών αναγκών που τα μειωμένα εισοδήματα δεν μπορούν πλέον να καλύψουν…
Κάπως έτσι, στα επόμενα χρόνια θα γίνει η μεγάλη «εκκαθάριση» στο χώρο των ακινήτων και ιδιαίτερα στο χώρο της κατοικίας. Και τελικά, όντως, «θα μας πάρουν τα σπίτια» για να κάνουν μπίζνες τα «κοράκια» των distress funds, οι ξένες κυρίως εταιρείες real estate, για να φτιάξουν τους ισολογισμούς τους οι τράπεζες και για να μας «ληστέψει» το ίδιο το Δημόσιο επειδή δεν μπορούμε να πληρώνουμε τους δυσβάστακτους φόρους που μας βάζει…
Όσο για τη θεωρητική επικάλυψη της όλης επιχείρησης με το επιχείρημα ότι το ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλό, η απάντηση είναι διπλή: Πρώτο, το ποσοστό αυτό είναι κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο – όσο καις την Ιταλία και μικρότερο απ’ ό,τι στην Ισπανία. Δεύτερο, γιατί το να έχουν οι άνθρωποι δικιά τους πρώτη κατοικία είναι πρόβλημα; Μόνο για ένα λόγο θα μπορούσε να είναι πρόβλημα: αν η αγορά κατοικίας υπάρχει όχι για να καλύπτει τις ανάγκες των ανθρώπων, αλλά για να καλύπτει τις ανάγκες των κερδοσκόπων…
Το «υπερόπλο» για τη μαζική «εκκαθάριση» στην αγορά κατοικίας κατά κύριο λόγο είναι η υπερφορολόγηση, όχι μόνο των ακινήτων καθ’ αυτών, αλλά και γενικά. Η υπερφορολόγηση των ακινήτων αλλά και γενικά οδηγεί σε αδυναμία εξυπηρέτησης του στεγαστικού δανείου αλλά και σε αδυναμία πληρωμής των οφειλών προς την εφορία. Και ενώ μεγάλος θόρυβος γίνεται -και δικαίως- για το αν θα αρθεί η απαγόρευση πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία, υποτιμάται η σημασία που έχει το γεγονός ότι το Δημόσιο ενώ μάχεται για τη διατήρηση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών από τις τράπεζες, έχει ξεκινήσει το ίδιο μαζικά πλειστηριασμούς (και) πρώτης κατοικίας στο πλαίσιο των διαδικασιών αναγκαστικής είσπραξης οφειλών προς την εφορία.
Ποια είναι η διαφορά του πλειστηριασμού από τις τράπεζες και από το Δημόσιο; Η θεμελιώδης ομοιότητα είναι ότι και στη μία και στην άλλη περίπτωση… χάνεις το σπίτι σου. Από άποψη διαδικασίας, η διαφορά είναι ότι η τράπεζα θα «πακετάρει» και θα πωλήσει σε εξευτελιστικές τιμές μαζικά τα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια στα «κοράκια» των distress funds, τα οποία στη συνέχεια θα σου πάρουν το σπίτι με τους καθόλου… ευγενικούς τρόπους που τα χαρακτηρίζουν… Ενώ το Δημόσιο, θα εκπλειστηριάσει απευθείας το σπίτι σου, με τη «λιανική». Αν και δεν είναι καθόλου απίθανο να νομοθετηθεί το δικαίωμα καιν του Δημοσίου να «πακετάρει» κατασχεμένα σπίτια και να τα πωλεί σε distress funds.
Τα στοιχεία λένε ότι 15% της ιδιοκατοίκησης αφορά κατοικίες που έχουν αποκτηθεί με στεγαστικά δάνεια – είναι το ποσοστό που αφορά τις τράπεζες. Το ποσοστό που αφορά το Δημόσιο είναι απροσδιόριστο: εξαρτάται από την έκταση που θα πάρουν οι διαδικασίες αναγκαστικής είσπραξης για οφειλές προς την εφορία. Υπάρχει όμως και το τρίτο ενδεχόμενο: της οικειοθελούς πώλησης ακινήτων σε εξευτελιστικές τομές είτε λόγω αδυναμίας πληρωμής των πάνω από 40 φόρων και τελών που βαρύνουν τα ακίνητα είτε για την κάλυψη άλλου είδους βασικών αναγκών που τα μειωμένα εισοδήματα δεν μπορούν πλέον να καλύψουν…
Κάπως έτσι, στα επόμενα χρόνια θα γίνει η μεγάλη «εκκαθάριση» στο χώρο των ακινήτων και ιδιαίτερα στο χώρο της κατοικίας. Και τελικά, όντως, «θα μας πάρουν τα σπίτια» για να κάνουν μπίζνες τα «κοράκια» των distress funds, οι ξένες κυρίως εταιρείες real estate, για να φτιάξουν τους ισολογισμούς τους οι τράπεζες και για να μας «ληστέψει» το ίδιο το Δημόσιο επειδή δεν μπορούμε να πληρώνουμε τους δυσβάστακτους φόρους που μας βάζει…
Όσο για τη θεωρητική επικάλυψη της όλης επιχείρησης με το επιχείρημα ότι το ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλό, η απάντηση είναι διπλή: Πρώτο, το ποσοστό αυτό είναι κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο – όσο καις την Ιταλία και μικρότερο απ’ ό,τι στην Ισπανία. Δεύτερο, γιατί το να έχουν οι άνθρωποι δικιά τους πρώτη κατοικία είναι πρόβλημα; Μόνο για ένα λόγο θα μπορούσε να είναι πρόβλημα: αν η αγορά κατοικίας υπάρχει όχι για να καλύπτει τις ανάγκες των ανθρώπων, αλλά για να καλύπτει τις ανάγκες των κερδοσκόπων…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου