Τελειώστε τους Έλληνες!...Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα τμήμα ευρύτερου σχεδίου που αποσκοπεί στην αρπαγή του Ελληνικού και του Κυπριακού κράτους και προοπτικά, σε μια «Ελλάδα και Κύπρο χωρίς Έλληνες».

 

Δυστυχώς, δεν χρειάζεται να είναι κανείς fun των θεωριών συνωμοσίας, αρκεί να διαθέτει κοινή λογική και απλή αριθμητική για να καταλάβει ότι εδώ έχουμε να
κάνουμε με ένα τμήμα ευρύτερου σχεδίου που αποσκοπεί στην αρπαγή του ελληνικού και του κυπριακού κράτους και προοπτικά, σε μια «Ελλάδα και Κύπρο χωρίς Έλληνες».

‘Όχι μόνο η Ελλάδα, όλες οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης πλην της Γαλλίας υπήρξαν, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, προτεκτοράτα των ΗΠΑ, όπως σημειώνει και ο πολύς Μπρζεζίνσκι, μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η συμπεριφορά όμως της ΕΕ και του ΔΝΤ (δηλαδή των ΗΠΑ) στην οικονομική πολιτική, τα σχέδια των ΗΠΑ σε ότι αφορά την εξωτερική και την αμυντική πολιτική πάνε πιο πέρα από τον συνήθη έλεγχο του Ηγεμόνα στα προτεκτοράτα του, είναι σχέδια καταστροφής του ελληνικού κράτους, ως ελληνικού και της ελληνικής δημοκρατίας, κοινωνικής και ηθικής εξασθένισης και δημογραφικής συρρίκνωσης του ελληνικού λαού. Το υπαινίχθηκε άλλωστε ο Τζωρτζ Φρίντμαν, του think tank Stratfor το 2010, όταν έγραψε ότι οι Ελληνες δεν κατάλαβαν ότι μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου δεν τους χρειαζόμαστε. (Κάτι που δεν είναι ακριβές. Τους χρειάζονται και τους παραχρειάζονται, μόνο όμως αν κινδυνεύσουν να τους χάσουν!)

Ας εξετάσουμε το παράδειγμα του Μνημονίου και των Δανειακών:

‘Όταν μια μέρα ρώτησα τον Ράιχενμπαχ, τον επικεφαλής του European Task Force, γιατί στην Πορτογαλία δεν είχαμε τα προβλήματα που είχαμε στην Ελλάδα, μου έδωσε μια απλούστατη και σαφέστατη απάντηση: «Στην Ελλάδα αφαιρέσαμε τρεις φορές παραπάνω ζήτηση απ’ ότι στην Πορτογαλία».

Δεν επρόκειτο περί λάθους, αλλιώς θα το είχαν διορθώσει. Επρόκειτο περί εγκλήματος. Η πορτογαλική εκδοχή του προγράμματος ήταν σκληρός νεοφιλελευθερισμός. Η ελληνική ήταν καταστροφή χώρας.

Ήταν πολύ φυσικό στην Γερμανία και στην ΕΕ, είτε μας αρέσει και συμφωνούμε, είτε όχι, να επιβάλλει ένα πρόγραμμα σκληρών νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων. Αυτό που δεν ήταν φυσικό είναι να προκαλέσουν μια τεράστια πτώση του ελληνικού ΑΕΠ . Δεν ήταν καθόλου φυσικό η ΕΕ να λειώσει κυριολεκτικά, να τσακίσει ένα μέλος της!

‘Ένα τέτοιο ποσοστό πτώσης του ΑΕΠ είναι συγκρίσιμο με αυτό του Μεγάλου Κραχ του 1929 στις Ηνωμένες Πολιτείες και της μεγάλης οικονομικής κρίσης στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης (1929-33), που οδήγησε στην άνοδο του Χίτλερ. Υπερβαίνει ως ποσοστό τις απώλειες της Γαλλίας ή της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Ελλάδα γνώρισε περίπου μια δεκαετή ύφεση, που είναι απόλυτο ρεκόρ στην ιστορία του καπιταλισμού παγκοσμίως, εδώ και τρεις αιώνες.

Και όλα αυτά έγιναν γιατί υποτίθεται ότι η Ελλάδα χρωστούσε πολλά, το δημόσιο χρέος της είχε φτάσει το 110% του ΑΕΠ. Τώρα, ως αποτέλεσμα του «προγράμματος βοήθειας» που της επιβλήθηκε, χρωστάει το 185% του ΑΕΠ της και έχει πολλαπλασιαστεί και το δημόσιο χρέος προς Έλληνες ιδιώτες και το ιδιωτικό χρέος. Οι ελληνικές τράπεζες, από τις οποίες όλα ξεκίνησαν, συνεχίζουν να είναι προβληματικές, μόνο που πλέον δεν είναι ελληνικές.

Ολόκληρη σχεδόν η δημόσια και πλέον και η ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων λεηλατείται.

Εδώ λοιπόν αγγίζουμε τον πυρήνα του προβλήματος. Δεν είμαστε μπροστά σε μια απλή κρίση του συστήματος ή στην ακραία έστω εκδήλωση των αρνητικών του τάσεων. Είμαστε μπροστά στη μεταβολή του, στο πέρασμα από τον Νεοφιλελευθερισμό στον Καπιταλισμό της Καταστροφής, που ίσως θα τον περιγράφαμε καλύτερα ως μια μεταμοντέρνα, τεχνο-νέο Φεουδαρχία του Χρήματος. Μια Ολοκληρωτική Αυτοκρατορία αναδεικνύεται και αυτή προκαλεί το διαρκές μακελειό στη Μέση Ανατολή (όπου περάσαμε από τον ιμπεριαλισμό της κατάκτησης στον ιμπεριαλισμό της… κατεδάφισης), αυτή απειλεί την Κορέα (και εμμέσως πλην σαφώς την Κίνα) με πυρηνικό πόλεμο!

Η Ολοκληρωτική Αυτοκρατορία της Παγκοσμιοποίησης (του παγκόσμιου, διεθνοποιημένου Χρηματιστικού Κεφαλαίου και των εθνών που το ελέγχουν), είναι που πειραματίζεται εδώ.

Γι’ αυτό αφού αφαίρεσε όλα σχεδόν τα στοιχεία κυριαρχίας στην οικονομική πολιτική, αλλά και τα στοιχεία ιδιοκτησίας και εθνικής ισχύος, συνεχίζει το καταστροφικό της πείραμα επιχειρώντας τώρα να αποσπάσει τα στοιχεία του «σκληρού πυρήνα» της κρατικής κυριαρχίας, το δικαίωμα των Ελλήνων να ασκούν κυριαρχία στην Κύπρο, στο Ανατολικό Αιγαίο, στη Βόρειο Ελλάδα, στην Κρήτη.

Μιλάμε για ένα εξαιρετικά φιλόδοξο, ολοκληρωμένο πρόγραμμα καταστροφής ενός έθνους, όχι όμως με βομβαρδισμούς και εισβολές, αλλά με οικονομικά και με ιδεολογικά μέσα. Θέλουν να μας κάνουν να αυτοκτονήσουμε, να ζητήσουμε μόνοι μας να μας δώσουν την χαριστική βολή.

Το γεωπολιτικό είναι μόνο ένα από τα «μυστικά» μνημόνια. Τα άλλα αφορούν τη δημογραφία, τον πολιτισμό και την ψυχολογία μας.

Θα χρειαστεί να επανέλθουμε. Κυρίως όμως, αυτό που πρέπει να γίνει είναι ο ελληνικός λαός, αποκτώντας συνείδηση του τι συμβαίνει και τι μπορεί να του συμβεί, να αναπτύξει εκείνα τα κοινωνικά και πολιτικά εργαλεία αποτελεσματικής αντίστασης, που λείπουν τόσο πολύ.

Τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό απέδειξαν ότι αν το ελληνικό δέντρο έχει σήμερα ξεραθεί, η ρίζα του, ο κορμός του, παραμένει ζωντανός. Αλλά δεν έχει τις ηγεσίες, τις οργανώσεις, τις ιδέες πήου του χρειάζονται για να οργανώσει τον αγώνα του και είναι ακόμα πολύ μακριά από το να έχει ξεπεράσει το συντριπτικό ηθικό και ψυχολογικό χτύπημα που δέχτηκε το 2015...








 Ολόκληρο το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nexus του Μαρτίου 2018









ΠΗΓΗ