Γιατί ο Στάλιν μισούσε τους Εβραίους;

Ο Στάλιν κατά τα τελευταία έτη της ζωής του είχε επιδείξει έντονη αντισημιτική δράση. Από την άλλη, η μη ύπαρξη δημόσιας δήλωσής του ενάντια στους Εβραίους, το γεγονός ότι η κόρη του,
Σβετλάνα (ΥΓ.1)  και ο γιος του, Γιάκοβ παντρεύτηκαν Εβραίους και η υποστήριξη της ίδρυσης του Εβραϊκού κράτους, κάνουν κάποιους ν’αμφισβητούν τον αντισημιτισμό του.



Άλλοι υποστηρίζουν ότι η αντιπάθεια του Στάλιν για τους Εβραίους, δεν είναι ίδια με αυτή του Χίτλερ, απλά ο Στάλιν ήταν ένας άνθρωπος με έντονα μίση, διαβρωτικές υποψίες, και αδιαπέραστη διπροσωπία. Έβλεπε εχθρούς παντού, και αυτό ακριβώς συνέβη όταν πολλοί από τους εχθρούς τους -σχεδόν όλοι τους- ήταν Εβραίοι, και πάνω απ’ όλα ο Τρότσκι. Εβραίος ήταν επίσης ο Γκριγκόρι Ζινόβιεφ και -κατά το ήμισυ- ο Λεβ Κάμενεβ, τους οποίους εκτέλεσε το 1936.

Τον Μάιο του 1939 ο Στάλιν αντικατέστησε τον Εβραϊκής καταγωγής Υπουργό Εξωτερικών Μαξίμ Λιτβίνοφ (Maxim Litvinov) και έδωσε αμέσως οδηγίες στο νέο Υπουργό Εξωτερικών Μολότοφ να «εκκαθαρίσει το υπουργείο από τους Εβραίους», ώστε να κατευνάσει τον Χίτλερ και να δώσει το σήμα στη Γερμανία ότι η ΕΣΣΔ ήταν έτοιμη για τις συνομιλίες που οδήγησαν στην υπογραφή του Συμφώνου μη Επίθεσης τον Αύγουστο του 1939.

Η Σοβιετική Ένωση μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριξαν την κατάτμηση της Βρετανικής Παλαιστίνης σε Εβραϊκό και Αραβικό κράτος και υποστήριξε το Ισραήλ (ΥΓ.2) στον Αραβο–Ισραηλινό Πόλεμο του 1948 με όπλα που παρέχονταν μέσω της Τσεχοσλοβακίας. Τον Ιανουάριο του 1948, ο διακεκριμένος Εβραίος ηθοποιός Solomon Mikhoels δολοφονήθηκε με διαταγή του Στάλιν στο Μινσκ.
Ο Στάλιν θεωρούσε ότι οι Σοβιετικοί Εβραίοι πιθανώς αποτελούσαν μια «πέμπτη φάλαγγα» λόγω της φιλοδυτικής στάσης του κράτους του Ισραήλ. Οι φόβοι του εντάθηκαν όταν έφθασε η Γκόλντα Μέιρ (μετέπειτα πρωθυπουργός του Ισραήλ) στη Μόσχα το φθινόπωρο του 1948 ως η πρώτη Ισραηλινή πρέσβης στην ΕΣΣΔ.

Κατά την επίσκεψή της στη συναγωγή της Μόσχας κατά το Yom Kippur στις 13 Οκτωβρίου, χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους, πολλοί από αυτούς φωνάζοντας “Am Yisroel chai” («Ο λαός του Ισραήλ ζει!» ) που ο Στάλιν ερμήνευσε ως υπονόμευση της εξουσίας του Σοβιετικού κράτους από τον «αστικό Εβραϊκό εθνικισμό».



Ο Στάλιν έκλεισε διάφορα Εβραϊκά πολιστικά ιδρύματα (θέατρα, μουσεία) στα τέλη της δεκαετίας του ’40 και στις αρχές της δεκαετίας του ’50, ενώ κατά τη διάρκεια της νύχτας 12-13 Αυγούστου 1952, που έγινε γνωστή ως η «Νύχτα των δολοφονημένων Ποιητών» δεκατρείς από τους πιο γνωστούς Γίντις (ΥΓ.2) συγγραφείς της Σοβιετικής Ένωσης εκτελέστηκαν με διαταγές του Στάλιν. Ανάμεσα στα θύματα ήταν οι Peretz Markish, David Bergelson και Itzik Fefer.

Σε μια συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου στις 1 Δεκεμβρίου 1952 ο Στάλιν ανακοίνωσε: «Κάθε Εβραίος εθνικιστής είναι πράκτορας της Αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών. Οι Εβραίοι εθνικιστές πιστεύουν ότι το έθνος τους σώθηκε από τις ΗΠΑ… Νομίζουν ότι χρωστούν ευγνωμοσύνη στους Αμερικανούς. Μεταξύ των γιατρών, υπάρχουν πολλοί Εβραίοι εθνικιστές».
Σύμφωνα με τον στρατηγό της MVD, Sudoplatov, κατά το 1952-53, «ταυτόχρονα όλοι οι Εβραίοι απομακρύνθηκαν από την ηγεσία των υπηρεσιών ασφαλείας, ακόμα και αυτοί σε ανώτερες θέσεις. Τον Φεβρουάριο, οι αντι-Εβραϊκοί διωγμοί επεκτάθηκαν σε περιφερειακούς κλάδους της MGB. Μια μυστική οδηγία διανεμήθηκε σε όλες τις περιφερειακές διευθύνσεις της MGB, στις 22 Φεβρουαρίου, που διέτασσε να απολυθούν άμεσα όλοι οι Εβραίοι υπάλληλοι της MGB ανεξάρτητα από την τάξη, την ηλικία ή την προϋπηρεσία τους».

Στις 13 Ιανουαρίου 1953, το Σοβιετικό πρακτορείο ειδήσεων TASS ανακοίνωσε την αποκάλυψη της συνωμοσίας των λεγόμενων «γιατρών-δηλητηριαστών», που είχαν κρυφά προσπαθήσει να αποκεφαλίσουν τη Σοβιετική ηγεσία. Οι κατηγορούμενοι ήταν όλοι ανώτεροι ιατροί -οι περισσότεροι Εβραίοι- που φέρονται να ομολόγησαν ότι σχεδίασαν και διέπραξαν αποτρόπαιες δολοφονίες, περιλαμβανομένων των δολοφονιών εξεχόντων Σοβιετικών πολιτών όπως ο συγγραφέας Alexander Shcherbakov (πέθανε το 1945) και ο πολιτικός Andrey Zhdanov(πέθανε το 1948), που στην πραγματικότητα πέθαναν από χρόνιο ακλοολισμό.



Οι υποτιθέμενοι συνωμότες κατηγορήθηκαν ότι ενεργούσαν για λογαριασμό των Αμερικανικών και Βρετανικών υπηρεσιών πληροφοριών και μιας αντισοβιετικής διεθνούς Εβραϊκής αστικο-εθνικιστικής οργάνωσης.

Η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος σχεδίαζε την έκδοση μιας επιστολής που θα υπογραφόταν από γνωστούς επιστήμονες και ανθρώπους του πολιτισμού -που είχαν εξαναγκαστεί να το κάνουν από την NKVD- η οποία καταδίκαζε με θέρμη «τους δολοφόνους με τις λευκές μπλούζες» και τους πράκτορες του ιμπεριαλισμού και του Σιωνισμού, και διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει αντισημιτισμός στην ΕΣΣΔ.

Η επιστολή, αρχικά προγραμματισμένη να δημοσιευθεί τον Φεβρουάριο του 1953, παρέμεινε αδημοσίευτη. Αντί γι’ αυτή, δημοσιεύτηκε στην Πράβντα να σφοδρό ένθετο με τίτλο «Οι απλοϊκοί και οι απατεώνες» αναφερόμενο σε πολλούς χαρακτήρες με Εβραϊκά ονόματα, όλοι τους απατεώνες, κακοποιοί, σαμποτέρ, τους οποίους ο αφελής Ρωσικός λαός είχε εμπιστευθεί έχοντας χάσει την επαγρύπνησή του.

Ακολούθησε ένα νέο κύμα αντισημιτικής υστερίας, και ένα σχέδιο του Στάλιν να στείλει όλους τους Εβραίους στη Σιβηρία, όπως συνέβη και με άλλες εθνοτικές ομάδες. Μόνο ο θάνατος του Στάλιν το ίδιο έτος απέτρεψε αυτό το σχέδιο.



ΥΓ.1: Η Σβετλάνα ερωτεύτηκε τον επιφανή Σοβιετικό σκηνοθέτη Aleksei Kapler, έναν Εβραίο κατά 23 χρόνια μεγαλύτερό της. Ο Στάλιν ενοχλήθηκε έντονα από αυτή τη σχέση. Σύμφωνα με την Σβετλάνα, ο Στάλιν ενοχλήθηκε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο από το γεγονός ότι ο Kapler ήταν Εβραίος. Ο Kapler καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια καταναγκαστικής εργασίας σε Γκουλάγκ. Αργότερα η κόρη του Στάλιν ερωτεύτηκε τον Grigori Morozov, έναν άλλο Εβραίο, τον οποίο και παντρεύτηκε. Ο Στάλιν συμφώνησε με το γάμο τους μετά από πολλά παρακάλια της Σβετλάνα, αλλά αρνήθηκε να παραστεί σ’αυτόν.

ΥΓ.2: Πίστευε λανθασμένα ότι το Ισραήλ θα υιοθετούσε το Σοσιαλιστικό σύστημα διακυβέρνησης.

ΥΓ.3: Η Γερμανο-εβραϊκή γλώσσα που μιλούσαν οι Εβραίοι Ασκενάζι της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης.
















ΠΗΓΗ