Καλώς τον… και ας άργησε!

Ο αγαπημένος συνδικαλιστής του συστήματος Γιάννης Παναγόπουλος, ο άνθρωπος που δεν τόλμησε να εμφανιστεί σε καμία πορεία, αφού θεωρείται ο νεκροθάφτης του κόσμου της εργασίας, εντελώς ξαφνικά προχτές το βράδυ εμφανίστηκε στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, για να κάνει την παρέμβαση του για το Ασφαλιστικό….
Με «νεοφιλελέ λουκ», εμφανώς αδυνατισμένος, στρογγυλά σοφιστικέ γυαλάκια και με μια ντροπιαστική παρέμβαση για τα συνδικαλιστικά δεδομένα της
χώρας, αφού τίποτα δεν πρόσθεσε στην συζήτηση, πέραν της εμφανούς προσπάθειας του να αντιπολιτευτεί στην κυβέρνηση για το Ασφαλιστικό…

  Είναι πράγματι λυπηρό το γεγονός, ο μεγαλύτερος συνδικαλιστής της χώρας, να δείχνει τόσο φτωχός επιχειρημάτων και τόσο καιροσκόπος, την στιγμή που το Ασφαλιστικό σύστημα της χώρας για ακόμα μια φορά βρίσκεται στην λαιμητόμο των δανειστών…

  Το γεγονός ότι συμφώνησε σε όλα τα κοστολογημένα στοιχεία του Δημήτρη Στρατούλη, δεν το έκανε, επειδή ξαφνικά ξύπνησε μέσα του ο συνδικαλιστής και θάφτηκε ο υψηλόβαθμος τραπεζικός και ο Πασόκος… Ο νεκροθάφτης του κόσμου της εργασίας βιώνει την ψευδαίσθηση, μετά την αποτυχία της κυβέρνησης Τσίπρα στην διαπραγμάτευση, πως είναι μια καλή ευκαιρία να βγει από το καβούκι της ανυπαρξίας του και των ιστορικά μοιραίων ευθυνών του…

  Οι Έλληνες εργαζόμενοι, κατά τη διάρκεια της πιο κρίσιμης περιόδου από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους, είχαν την «ατυχία» να είναι πρόεδρος στη ΓΣΕΕ ένα συνδικαλιστικό «νεοΠασοκικό» απολίθωμα που ακούει στο όνομα Γιάννης Παναγόπουλος. Ένας «συνδικαλιστής», ο οποίος από την εποχή που «έκανε τον πρωθυπουργό» ο ΓΑΠ, υπήρξε ένας από τους πιο πρόθυμους συνομιλητές της τρόικας!!! Ο άνθρωπος, ο οποίος προκειμένου να διατηρήσει τη θεσούλα του στην κομματική επετηρίδα, δεν δίστασε να συναινέσει στον εργασιακό εμφύλιο των κλάδων… Ο άνθρωπος που ακόμα και σήμερα κάνει τον πρόεδρο στην ΓΣΕΕ, επειδή τυχαίνει να ελέγχει τους μηχανισμούς της συνδικαλιστικής ελίτ!!!

  Η συγκλονιστικά ντροπιαστική παρουσία του Γιάννη Παναγόπουλο κατέδειξε κατά την γνώμη μου, τον λόγο για τον οποίο το συνδικαλιστικό κίνημα πνέει τα λοίσθια… Όταν είσαι συνδικαλιστής, πρέπει να είσαι – φύσει και θέσει – απέναντι στην εργοδοσία και να μην διαπλέκεσαι μαζί της… Ο Παναγόπουλος και ως Πασόκος και ως τραπεζικός, κοιτάζει μόνο τα του «οίκου του», γι’ αυτό τον λόγο εξαφανίστηκε τα τελευταία 6 χρόνια και εμφανίστηκε τώρα σαν σαλιγκάρι… Έτσι κι αλλιώς τα μνημόνια τα πλήρωσε και θα συνεχίσει να τα πληρώνει ολόκληρος ο Ελληνικός λαός, για να σωθούν οι τραπεζίτες… Κατ’ αυτή την έννοια ο Παναγόπουλος είναι «επιτυχημένος»… Τους έσωσε τους τραπεζίτες…




ΠΗΓΗ