10 ταινίες της Ντίσνεϊ με «σκοτεινές» ρίζες: Τα «σκληρά» παραμύθια και ιστορίες στα οποία βασίστηκαν

Πολλοί από εμάς έχουμε μεγαλώσει με τις ταινίες της Ντίσνεϊ, από τον «Βασιλιά των Λιονταριών» μέχρι την «Ποκαχόντας» και το «Βιβλίο της Ζούγκλας» μέχρι τη «Μικρή Γοργόνα». Οι περισσότερες εξ αυτών έχουν βασιστεί σε γνωστά, πολύ παλιά παραμύθια ή μύθους και βιβλία – και πολλοί θεωρούν ότι ακριβώς αυτός είναι ο λόγος της επιτυχίας τους (η «δοκιμασμένη» συνταγή).
Ωστόσο, ακριβώς για αυτό αξίζει να σημειώσει κανείς πως σε κάποιες (αν όχι όλες) τις περιπτώσεις, το «αυθεντικό υλικό» όχι απλά διέφερε, αλλά ήταν
μάλιστα πολύ πιο «σκοτεινό/ βίαιο», με πολύ πιο «ενήλικα» στοιχεία από αυτά που βγαίνουν στις εν λόγω ταινίες: Η ιστορία της «Μικρής Γοργόνας» (Χανς Κρίστιαν Άντερσεν) περιέχει πραγματικά μαρτύρια για την ηρωίδα, για την οποία δεν υπάρχει ευτυχισμένο τέλος, ενώ ο ντισνεϊκός Ηρακλής απέχει από πολλές απόψεις από τον μυθικό, ο οποίος πέρασε σκληρές και άγριες δοκιμασίες και βιώματα για να καταλήξει στον Όλυμπο (ειδικά ο θάνατος/ ανάληψή του σίγουρα δεν είναι υλικό για παιδική ταινία). Ο «Άμλετ», στον οποίο βασίστηκε ο «Βασιλιάς των Λιονταριών», περιέχει σκοτεινές συνωμοσίες και δολοφονίες, ενώ τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ («Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι») είναι γνωστά για τον σκοτεινό και άγριο χαρακτήρα τους, που κάνουν καμιά φορά να απορεί κανείς πώς είναι δυνατόν να θεωρούνται «παιδικές ιστορίες». Επίσης, η ιστορία της «Ποκαχόντας» είναι στην ουσία η ιστορία της γενοκτονίας των ιθαγενών της Αμερικής, με την ίδια να συναντά τον Τζον Σμιθ σε παιδική ηλικία: Η πραγματική Ποκαχόντας αιχμαλωτίστηκε, πιθανότατα βιάστηκε, εκχριστιανίστηκε (ίσως με εξαναγκασμό) και γενικά η ιστορία της δεν είναι η «ρομαντική ιστορία» της ταινίας.
Το «αυθεντικό υλικό» πίσω από 10 ταινίες της Ντίσνεϊ βρίσκεται στο επίκεντρο βίντεο του καναλιού Alltime10s του YouTube, στο οποίο παρατίθενται οι «original ιστορίες».




ΠΗΓΗ