Η ιστορία του μύθου της αρπαγής της Περσεφόνης

 

 

Η θεά Δήμητρα είχε μια όμορφη κόρη που την έλεγαν Περσεφόνη. Ο πατέρας της Περσεφόνης ήταν ο ίδιος ο μεγαλοδύναμος Δίας. Ο Δίας αποφάσισε να την παντρέψει με τον Άδη.

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ

Μια μέρα, κάπου στο κέντρο της Σικελίας, βρίσκεται η Έννα. Μία πανέμορφη, καταπράσινη περιοχή, χτισμένη πάνω σε λόφο. Εκεί έπαιζε η Περσεφόνη, Κόρη του Διός και της Δήμητρας, με τις κόρες του Ωκεανού, τις Νύμφες. Μέσα στην πλούσια βλάστηση οι κοπέλες μαζεύανε λουλούδια. Το δάσος αντηχούσε χαρούμενα τραγούδια, και ο ήχος από τα νερά των πηγών γινόταν ένα με τα γέλια των κοριτσιών.

Η Περσεφόνη είδε μακριά έναν λευκοκίτρινο νάρκισσο. «Τι όμορφος!» είπε στην Κυάνη. «Θα τον πλέξω στο στεφάνι μου!» Οι κοπέλες πλησιάσανε το άνθος με χορευτικά παιχνιδίσματα, μεθυσμένες από την ομορφιά της φύσεως. Μα, αλίμονο, προτού προλάβει η Περσεφόνη να κόψει το άνθος άνοιξε η γη, κι αναπήδησε ο Πλούτων, ο θεός του Κάτω Κόσμου. Αρπαξε την Κόρη, παρά τις προσπάθειες της Κυανης να την κρατήσει. Έτσι ο Πλούτων οδήγησε την Περσεφόνη στο χρυσό άρμα του, και κίνησαν για το Βασίλειο του Κάτω Κόσμου!

Στο δάσος τα γέλια των Νυμφών γινήκανε θρήνοι, που με την ηχώ τους τρομάζανε τα ζώα του δάσους και διώχνανε τα πουλιά. Η Κυάνη δεν έχασε καιρό. Όσο έβλεπε τον Πλούτωνα με την Περσεφόνη να απομακρύνονται, τόσο γοργότερα έτρεχε, μην τούς χάσει από τα μάτια της. Καθώς το Αρμα ξεμάκραινε βιαστικά, σχημάτιζε πάνω στο χώμα ένα χάσμα. «ΚΟΥΡΑΓΙΟ», μονολόγησε η Κυάνη. «Τουλάχιστον δεν θα χάσω τα αχνάρια ! τους ». κι όλο έτρεχε, ως που φτάσανε στις Συρακούσες! Εκεί ο Πλούτων σχίζοντας την γη κατέβηκε στο βασίλειό του, παίρνοντας μαζί την Περσεφόνη.

Η αφοσιωμένη Κυάνη, παρέμεινε έξω από τις Πύλες του Αδη, κλαίγοντας που δεν μπόρεσε να βοηθήσει την φίλη της. Τα δάκρυά της σχηματίσανε πηγή που έρρεε μέσα στο χάσμα που είχε σχηματίσει το Αρμα του Πλούτωνα. Οι Θεοί την λυπήθηκαν, και την μετέτρεψαν σε πηγή.

Η πηγή «Κυάνη» στην Σικελία λατρεύτηκε για πολλούς αιώνες. Ο θρυλικός Ηρακλής, μετά τούς άθλους του επισκέφτηκε την Σικελία και καθιέρωσε την λατρεία της. Δίδαξε τούς κατοίκους πως να τελούν λαμπρές τελετές προς την Κόρη και εορτές με θυσία στα νερά της Κυανης. Και οι Νύμφες για να ξεκουράσουν τον Ηρακλή από το πολύκοπο ταξίδι του γέμισαν την Σικελία ιαματικές πηγές.

Η Δήμητρα πήγε παντού ψάχνοντας για την αγαπημένη της κόρη. Δεν μπορούσε να την βρει πουθενά. Με πόνο και δάκρυα στα μάτια της ικέτεψε τον θεό Ήλιο να της πει τι συνέβηκε στην κόρη της. Ο θεός Ήλιος της είπε πως ο Δίας έδωσε την Περσεφόνη στον Άδη για γυναίκα του. 

Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ 4 ΕΠΟΧΕΣ

Η Δήμητρα θύμωσε πολύ με την απόφαση του Δία. Έφυγε από τον Όλυμπο και μεταμορφώθηκε σε κανονική θνητή γυναίκα. Ντυμένη στα μαύρα περπατούσε ανάμεσα στους ανθρώπους κλαίγοντας για την κόρη της. Γι' αυτό τίποτε δεν φύτρωνε στην γή. Άνθρωποι και ζώα λιμοκτονούσαν και σιγά-σιγά πέθαιναν. Η Δήμητρα είχε εγκαταλείψει τις ευθύνες της σαν θεά της γεωργίας.

Ο Δίας κοιτούσε από τον Όλυμπο. Δεν ήθελε να εξαφανιστεί η ζωή από την γη. Έστειλε την θεά Ίριδα να της πει να επιστρέψει στον Όλυμπο. Η Δήμητρα αρνήθηκε το αίτημά του. Ο Δίας έστειλε άλλους θεούς να την παρακαλέσουν να επιστρέψει. Η απάντησή της ήταν πως θα γυρίσει μόνο αν ο Άδης επιστρέψει την κόρη της πίσω σ' αυτήν. Ο Δίας δεν είχε άλλες λύσεις. Μίλησε με τον Άδη που συμφώνησε να αφήσει την Περσεφόνη να γυρίσει στη μητέρα της για ένα διάστημα του χρόνου. 

Από τότε, τα δύο τρίτα του χρόνου η Περσεφόνη ζει με την Δήμητρα. Αυτός είναι ο χρόνος στη γη, που όλα μεγαλώνουν. Τα δέντρα και τα φυτά είναι πράσινα και παράγουν τα αγαθά τους. Αυτές είναι οι εποχές της άνοιξης, του καλοκαιριού και του φθινόπωρου. Τον υπόλοιπο χρόνο η Περσεφόνη επιστρέφει στον κάτω κόσμο να ζήσει με τον άντρα της και η Δήμητρα, ξανά λυπημένη, κάνει την γη άκαρπη. Αυτή είναι η εποχή του Χειμώνα. Με αυτό το μύθο οι αρχαίοι Έλληνες εξήγησαν τον κύκλο των εποχών

ΠΗΓΗ