Μπορούμε να πεθάνουμε βλέποντας έναν εφιάλτη;

Θα μπορούσε ο ‘εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες’ να είναι... πραγματικός;

Η ταινία τρόμου του Wes Craven ‘Ο εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες' (1984) παραμένει ένα από τα πιο δημοφιλή θρίλερ όλων των εποχών. Αλλά παρά το αλλόκοτο περιεχόμενό της βασίζεται σε μια πραγματική ασθένεια που ονομάζεται ‘αιφνίδιο απρόσμενο νυχτερινό σύνδρομο θανάτου' (Sudden Unexpected Nocturnal Death Syndrome SUNDS ) και η οποία ενέπνευσε τον Craven για τη δημιουργία της ταινίας, όπως ο ίδιος δήλωσε στο περιοδικό Cinemafantastique το 2008.

Το σύνδρομο προσβάλλει κατά τα άλλα υγιείς νέους
ανθρώπους στον ύπνο τους, αν και δεν οφείλεται σε κάποιον δαιμονικό άγνωστο με νύχια λεπίδες όπως τον πρωταγωνιστή της γνωστής ταινίας τρόμου.
Στην SUNDS που είναι γενετική ασθένεια, το σώμα αποτυγχάνει να συντονίσει κατάλληλα τα ηλεκτρικά σήματα που κάνουν την καρδιά να χτυπάει, λέει ο Matteo Vatta, βοηθός καθηγητής καρδιολογίας στο ιατρικό Κολέγιο του Baylor στο Houston. Η ασθένεια κυρίως προσβάλλει νέους ενήλικες, ιδιαίτερα όσους έχουν νοτιοανατολική ασιατική καταγωγή.
Η καρδιά μπορεί να είναι φυσιολογική για αρκετό καιρό και μετά μπορεί να σταματήσει ξαφνικά, σύμφωνα με τη δήλωση του Vatta. Συνήθως η καρδιά σταματάει τη νύχτα και στη νοτιοανατολική Ασία κάποτε προκαλούσε περισσότερους θανάτους σε νέους άνδρες από όσους προκαλούσαν τα αυτοκινητιστικά ατυχήματα.
Οι θάνατοι συμβαίνουν τη νύχτα γιατί η καρδιά χτυπάει πιο αδύναμα όταν κοιμούνται οι άνθρωποι. Όταν η καρδιά επιβραδύνεται στον ύπνο, τα ηλεκτρικά προβλήματα που προκαλούν το σύνδρομο SUNDS γίνονται πιο έντονα και ξεπερνούν την ικανότητα του σώματος να ρυθμίσει τον καρδιακό ρυθμό και έτσι προκαλείται ένας θανατηφόρος σπασμός. Έχουν υπάρξει κάποιες θεωρίες που συνδέουν την έναρξη του SUNDS με το άγχος που δημιουργούν οι εφιάλτες, αλλά δεν έχει παρουσιαστεί κάποια τέτοια συσχέτιση από επιστημονικές έρευνες που να μελετούν την επίδραση του περιεχομένου των ονείρων στους θανάτους από SUNDS.
Για την ώρα δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία για το SUNDS και δεν γνωρίζουμε ξεκάθαρα γιατί έχει την τάση να προσβάλλει νοτιοανατολικούς Ασιάτες πιο συχνά από άλλες ομάδες ανθρώπων. Το σύνδρομο είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθεί, ακόμα και με εξειδικευμένο ηλεκτροκαρδιογράφο, αναφέρει ο Vatta.
Οι γιατροί στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη αναγνώρισαν αρχικά την ασθένεια μεταξύ προσφύγων που είχαν απομακρυνθεί από τον πόλεμο του Βιετνάμ, σύμφωνα με αναφορά του Κέντρου για τον Έλεγχο Ασθενειών και για την Πρόληψη (Center for Disease Control and Prevention ).
Καθώς οι πρόσφυγες αυτοί άρχισαν να εγκαθίστανται στις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη του 1970 και στις αρχές του 1980, μυστηριώδεις ιστορίες για φαινομενικά υγιείς νοτιοανατολικούς Ασιάτες που είχαν πεθάνει στον ύπνο τους, καθώς και για άλλους που φοβόντουσαν να κοιμηθούν λόγω του συνδρόμου, άρχισαν να εμφανίζονται στις εφημερίδες όλης της χώρα. Κι έτσι, γεννήθηκε ένας κινηματογραφικός 'εφιάλτης'


ΠΗΓΗ