Ο Αθανασίου κατήργησε νόμο που απειλεί με φυλακή πολιτικούς που τα έχουν πάρει

 

 

 

 

 

 

 

Νόμο που προέβλεπε εκτός από αυστηρά χρηματικά πρόστιμα και ποινή φυλάκισης για πρόσωπα που κάνουν ψευδή δήλωση πόθεν έσχες, για τις συζύγους τους και για τα τέκνα τους, κατήργησε πριν από τέσσερις μήνες ο Χαράλαμπος Αθανασίου, με διάταξη που πέρασε με τη διαδικασία του κατεπείγοντος μέσα στο περιβόητο πολυνομοσχέδιο των 800 σελίδων, το οποίο ψηφίστηκε από τη Βουλή μέσα σε μόλις 48 ώρες, στα τέλη Μαρτίου.

Συγκεκριμένα, όπως αποκαλύπτει σήμερα Δευτέρα το  directnews.gr στη σελίδα 82 του νόμου, με επικεφαλίδα «ΙΕ20: ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕΝΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ» και στο εδάφιο 10 περιέχονται οι εξής εννέα λέξεις: «Τα άρθρα 4 και 5 του ν.3213/2003 (Α΄ 309) καταργούνται». Η διατύπωση αυτή, δεν επιτρέπει φυσικά σε κάποιον μη γνώστη να αντιληφθεί το σκανδαλώδες της κατάργησης των επίμαχων άρθρων κι αυτό γιατί δεν αναφέρεται πουθενά ποιος είναι ο νόμος 3213 του 2003 παρά μόνο εμφανίζεται ο αριθμός του. Πρόκειται όμως για τον νόμο περί πόθεν έσχες ο οποίος μεταξύ των άλλων προέβλεπε και βαρύτατες ποινές, τις οποίες θα αντιμετώπιζε ο Χαράλαμπος Αθανασίου, ο οποίος έχει κάνει ψευδή δήλωση.

«Δώρο» σε ποιον η κατάργηση των άρθρων;

Το άρθρο 4 το νόμου 3213/2003, όπως έχει τροποποιηθεί με το νόμο 3849/2010 και το οποίο κατήργησε ο Χαράλαμπος Αθανασίου αφορούσε τη δήλωση και τον έλεγχο περιουσιακής κατάστασης βουλευτών, δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων, ιδιοκτητών μέσων μαζικής ενημέρωσης και άλλων κατηγοριών προσώπων και όριζε τα εξής:

Πρώτον, ότι υπόχρεος σε δήλωση, ο οποίος επωφελούμενος από την ιδιότητά του αποκτά ή προσπορίζει σε τρίτον αθέμιτο περιουσιακό όφελος, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών και με χρηματική ποινή από είκοσι χιλιάδες (20.000) ευρώ έως ένα εκατομμύριο (1.000.000) ευρώ.

Δεύτερον, ότι ο υπαίτιος των παραπάνω πράξεων τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα (10) ετών και με χρηματική ποινή από τριάντα χιλιάδες (30.000) ευρώ έως ένα εκατομμύριο πεντακόσιες χιλιάδες (1.500.000) ευρώ: αν το αποκτηθέν ή προσπορισθέν αθέμιτο περιουσιακό όφελος υπερβαίνει συνολικά το ποσό των εβδομήντα τριών χιλιάδων (73.000) ευρώ, ή αν ενεργεί κατ' επάγγελμα ή είναι υπότροπος.

Τρίτον, ότι με τις ποινές των παραγράφων 1 και 2 τιμωρούνται και οι τρίτοι που πορίζονται το αθέμιτο όφελος που προκύπτει από τα αδικήματα των παραγράφων 1 και 2 εν γνώσει της τέλεσης αυτών από τον υπόχρεο σε δήλωση.

Με άλλα λόγια, οι υπόχρεοι σε δήλωση πόθεν έσχες για τους οποίους προέκυπτε ότι αύξησαν με αθέμιτα μέσα την περιουσία τους χωρίς όμως να μπορεί να στοιχειοθετηθεί ποινικά το αδίκημα της δωροληψίας, τιμωρούνταν με βάση αυτή την παραπάνω διάταξη.

Το άρθρο 5 του ίδιου νόμου το οποίο επίσης κατήργησε ο υπουργός Δικαιοσύνης ήταν συμπληρωματικό του προηγούμενου και αφορούσε αποκλειστικά τις διαδικασίες με τις οποίες διώκονται οι παραβάτες.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το αναθεωρημένο άρθρο 4 που κατάργησε ο κ. Αθανασίου, ψηφίστηκε και συμπεριλήφθηκε στο νόμο για το πόθεν έσχες, μόλις τον Απρίλιο του 2010. Μάλιστα στην εισηγητική έκθεση του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Χάρη Καστανίδη αναφερόταν χαρακτηριστικά: «Στην καταπολέμηση φαινομένων διαφθοράς στο δημόσιο τομέα και αντίστοιχα στην τιμώρηση συναφών συμπεριφορών εμπλεκομένων κρατικών λειτουργών στοχεύουν βέβαια πολλές από τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα (ΠΚ), μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν αυτές του 12ου κεφαλαίου του ΠΚ, σε συνδυασμό και με τις διατάξεις του ν.1608/50. Ωστόσο, λείπει από τον Ποινικό Κώδικα μια διάταξη που να καλύπτει σφαιρικά το φαινόμενο του αθέμιτου πλουτισμού κρατικών λειτουργών, μέσω πρακτικών που συνιστούν κατάχρηση της ιδιότητάς τους.

Οι σχετικές καταχρηστικές συμπεριφορές, οι οποίες δεν συνδέονται αναγκαστικά με μία (ορατή ή ευχερώς αποδείξιμη) περιουσιακή βλάβη της δημόσιας περιουσίας ή της περιουσίας τρίτου, μπορεί να συνίστανται κατά περίπτωση όχι μόνο σε μια αντικανονική άσκηση των θεσμικών αρμοδιοτήτων που έχουν εκχωρηθεί στον κρατικό λειτουργό, αλλά και σε μια αθέμιτη εκμετάλλευση των πραγματικών δυνατοτήτων που διανοίγονται σ' αυτόν λόγω της θέσης του για παρεμβάσεις και χειραγωγήσεις διαδικασιών ακόμη και σε τομείς που δεν ανήκουν στον κύκλο των αρμοδιοτήτων του. Όσο πιο νευραλγική είναι η θέση του κρατικού λειτουργού τόσο περισσότερες είναι μάλιστα οι παραπάνω πραγματικές δυνατότητες.

Στην αντιμετώπιση κυρίως τέτοιων περιπτώσεων αποβλέπει ήδη η διάταξη του άρθρου 4 του ν.3213/2003. Με το παρόν νομοσχέδιο επιχειρείται η αναδιατύπωση της εν λόγω διάταξης και η αναμόρφωση των απειλουμένων πλαισίων ποινής, με εισαγωγή και διακεκριμένων παραλλαγών σε βαθμό κακουργήματος όταν συντρέχουν ορισμένες επιβαρυντικές περιστάσεις. Η διαμόρφωση των επιβαρυντικών αυτών περιπτώσεων είναι απολύτως επιβεβλημένη για την αποκατάσταση της αρχής της αναλογικότητας, η οποία προσβάλλεται όταν τιμωρείται με κάθειρξη ο πολίτης που τελεί μια απλή κλοπή ή απάτη με αντικείμενο μεγαλύτερο των 73.000 ευρώ, παραμένει όμως πλημμέλημα ο αθέμιτος πλουτισμός, κατά το ίδιο ποσό, εκείνου που υποχρεούται σε δήλωση "πόθεν έσχες"».

«Κάλυψε» και τον Μιχελάκη

Τα καμώματα του υπουργού Δικαιοσύνης είναι ήδη γνωστά μετά από τα αλλεπάλληλα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ του Hot Doc και του koutipandoras.gr. Ο Χαράλαμπος Αθανασίου είναι ο άνθρωπος που πάλι μέσα στο πολυνομοσχέδιο συμπεριέλαβε διάταξη που καταργούσε το δικαίωμα των δικαστικών αρχών να παρακολουθούν τα τηλέφωνα υπόπτων για το αδίκημα του ξεπλύματος χρήματος, ο ίδιος που φρόντισε να «ξεπλύνει» τους καταχραστές του Δημοσίου με μια διάταξη του ποινικού κώδικα την οποία κατήργησε για να την επαναφέρει λίγες ημέρες μετά δηλώνοντας ότι «έγινε λάθος, εκ παραδρομής», ο ίδιος που όπως την περασμένη εβδομάδα αποκαλύψαμε, πέρασε νόμο για την αποφυλάκιση μεγαλεμπόρων ναρκωτικών αν έχουν εκτίσει το ένα τρίτο της ποινής τους, ο ίδιος που αρνούταν να απαντήσει σε ερωτήσεις για το παραδικαστικό κύκλωμα κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνει.

Ο Χαράλαμπος Αθανασίου είναι όμως και ο υπουργός που κράτησε στα συρτάρια του τη δικογραφία που εμφανίζει τον πρώην υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Μιχελάκη να χρηματίζεται από τον Αναστάσιο Πάλλη. Δικογραφία η οποία είχε σταλεί από τον Άρειο Πάγο στον υπουργό Δικαιοσύνης προκειμένου εκείνος να τη διαβιβάσει στη Βουλή, ως ο ρόλος του επιβάλλει. Τι έκανε στην περίπτωση αυτή ο κ. Αθανασίου; Κράτησε τη δικογραφία στα συρτάρια του επί δύο μήνες και όταν ενημερώθηκε από τη δημοσιογραφική του Hot Doc για επικείμενο σχετικό δημοσίευμα την επέστρεψε στον Άρειο Πάγο για επανέλεγχο, όπως χαρακτηριστικά σημείωνε στο έγγραφό του.

Εκείνο που στην προκειμένη περίπτωση προκαλεί εντύπωση είναι το εξής: Ο εισαγγελέας Λακαφώσης στο διαβιβαστικό του προς τον κ. Αθανασίου σημείωνε ότι ο Γιάννης Μιχελάκης πιθανόν διέπραξε και παράβαση του άρθρου 4 παρ. 1 του νόμου 3213/2003. Ο Χαράλαμπος Αθανασίου ήταν ενήμερος γι’ αυτό από τις 10 Φεβρουαρίου, όταν η δικογραφία κατά του Μιχελάκη πρωτοδιαβιβάστηκε σε αυτόν. Πρόλαβε όμως στο διάστημα των δύο μηνών που ακολούθησε να καταργήσει τη συγκεκριμένη διάταξη, η οποία έπαψε να υφίσταται οριστικά στις 7 Απριλίου 2014 όταν το πολυνομοσχέδιο –ως νόμος του κράτους πια- δημοσιεύθηκε στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης. Η δικογραφία κατά του Μιχελάκη διαβιβάστηκε τελικά στη Βουλή στις 30 Απριλίου και θα συζητηθεί τον Οκτώβριο. Όμως οι διατάξεις του νόμου που προέβλεπαν βαρύτατες ποινές αν αποδεικνυόταν ότι πράγματι αποκτήθηκε ή προσπορίστηκε σε τρίτο περιουσιακό όφελος επωφελούμενος της ιδιότητάς του, δεν υφίστανται πια. 

Η κατάργηση των επίμαχων άρθρων στο πολυνομοσχέδιο

Ο νόμος του 2003

H τροποποίηση του προηγούμενου νόμου το 2010

 

 

ΠΗΓΗ