Οι βαριά άρρωστοι του WEF απαιτούν εξουσιοδότηση για την ευθανασία παιδιών

 

Οι γραφειοκράτες που συνδέονται

με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) απαιτούν εξουσίες για τη νόμιμη ευθανασία των παιδιών.
Αξιωματούχοι που συνδέονται με το WEF στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Αυστραλιανής Πρωτεύουσας (ACT) πιέζουν για νέους νόμους που θα σκότωναν ανηλίκους για «την αξιοπρέπειά τους», γράφει ο Χάντερ Φίλντινγκ.

Το νέο νομοσχέδιο για τον εθελοντικό υποβοηθούμενο θάνατο της Αυστραλίας για το 2023 έχει τραβήξει την προσοχή όσων θέλουν να ανοίξουν τον υποβοηθούμενο θάνατο σε άτομα κάτω των 18 ετών.

Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Αυστραλιανής Πρωτεύουσας (ACT) έχει υποβάλει έρευνα στην επιτροπή εθελοντικού υποβοηθούμενου θανάτου (VAD) σχετικά με τις αλλαγές που εφαρμόστηκαν πέρυσι.

Η έρευνα των έξι σελίδων της Επιτροπής επικεντρώνεται σε τέσσερις τομείς στους οποίους πιστεύουν ότι ο νέος νόμος «μπορεί να αποτύχει».

Πιο εντυπωσιακή είναι η κριτική της Επιτροπής ACT για το γεγονός ότι το νομοσχέδιο δεν καθιστά διαθέσιμη αυτή τη μορφή αυτοκτονίας σε ανηλίκους κάτω των 18 ετών.

Ισχυρίζεται ότι «οι αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απαιτούν να λαμβάνεται δεόντως υπόψη τα δικαιώματα των παιδιών και των νέων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματός τους να έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη χωρίς διακρίσεις και του δικαιώματός τους να λαμβάνονται υπόψη οι απόψεις τους».

Τα μέλη πιστεύουν ότι εάν ο ανήλικος πληροί όλες τις απαιτήσεις του νομοσχεδίου και επίσης «επιδεικνύει ωριμότητα» στη λήψη αποφάσεων, τότε θα πρέπει να επιτρέπεται στο παιδί να ζητήσει εκούσιο υποβοηθούμενο θάνατο.

Η δεύτερη κριτική τους υποδηλώνει ότι τα άτομα που είναι «ανίκανα να επικοινωνήσουν» ή έχουν χάσει την ικανότητα να λάβουν αυτήν την απόφαση δεν πρέπει να αποκλειστούν από το να ζητήσουν υποβοηθούμενη αυτοκτονία.

Αντίθετα, πιστεύουν ότι εάν το άτομο αυτό υπέβαλε γραπτή αίτηση ενώ εξακολουθεί να είναι αρμόδιο να το πράξει, το αίτημα αυτό θα πρέπει να πραγματοποιηθεί όταν το άτομο αυτό χάσει την ικανότητα.

Αναγνώρισαν τα «ηθικά ζητήματα» με αυτήν την ιδέα, αλλά ενθάρρυναν την επιτροπή VAD να το εξετάσει όταν το νομοσχέδιο έχει τεθεί σε ισχύ για τρία χρόνια – προς το συμφέρον των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Τρίτον, η Επιτροπή ACT επικρίνει το ποσό των διασφαλίσεων που ισχύουν για να πληρούν τις προϋποθέσεις για VAD μόνο για εκείνους που πληρούν τις προϋποθέσεις και εκείνους που καταθέτουν, λαμβάνουν έγκριση από παρόχους υγειονομικής περίθαλψης, υποβάλλουν επίσημη και τελική αίτηση και υποβάλλουν σε τελική αξιολόγηση από τον ιατρό τους προτού προχωρήσουν με την αυτοκτονία τους.

Επισημαίνει επίσης ότι ο αριθμός των ατόμων που πρέπει να συμμετάσχουν στη διαδικασία είναι πολύ μεγάλος: το άτομο που υποβάλλει το αίτημα, ένα άτομο που υπογράφει για εκείνους που δεν μπορούν να υπογράψουν για τον εαυτό τους, ένας πάροχος υγειονομικής περίθαλψης και δύο μάρτυρες (κανείς από τους οποίους δεν μπορεί να είναι με οποιονδήποτε τρόπο δικαιούχος του θανάτου του ατόμου).

Δηλώνει: «ένα πρόγραμμα που στοχεύει στη διευκόλυνση της πρόσβασης στο VAD για να βοηθήσει τους ανθρώπους να τερματίσουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια και να διασφαλίσει ότι η αφόρητη ταλαιπωρία δεν παρατείνεται αδικαιολόγητα θα πρέπει να αποφεύγει περιττές καθυστερήσεις που θα μπορούσαν να ματαιώσουν τον στόχο ».

Τέλος, η Επιτροπή αντιτίθεται στο όριο των πέντε ημερών για το αίτημα επανεξέτασης ενός απορριφθέντος αιτήματος VAD. Υποστηρίζει ότι πέντε ημέρες είναι πολύ σύντομο χρονικό διάστημα για κάποιον που είναι σε ανίατη ασθένεια ή υποφέρει αφόρητα για να «μάθει και να ασκήσει τα δικαιώματά του αναθεώρησης».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ