O απόλυτος γυναικείος χορός, ήταν ο χορός του Εωσφόρου, από την Σάλμα Χάγιεκ.

Μια πολύ γνωστή ηθοποιός χόρεψε, τον χορό του διαβόλου, με τον πιο σεξουαλικό-ερωτικό τρόπο, με αποτέλεσμα, να ενθουσιάσει, εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο, και
παράλληλα να τιμήσει όλες τις μεγάλες μάγισες, από τα αρχαία χρόνια, μέχρι και σήμερα.. Επίσης ήθελε να τιμήσει με αυτόν τον χορό, την εδραίωση της νέας μητριαρχίας στον πολιτισμένο δυτικό κόσμο. Πραγματικά, είναι ο ωραιότερος, και πιο αισθησιακός χορός, όλων των εποχών, τον οποίο έχουμε δει, σχετικά με αυτό το θέμα. Η Σάλμα Χάγιεκ, ξεκινά τον χορό με ένα φίδι στους ώμους της, καθώς ο εωσφόρος, είναι γνωστός και ως αρχαίος όφις. Επίσης κρατά το ερπετό, διότι θέλει να τονίσει, την πρώτη και μεγαλύτερη νίκη του Εωσφόρου, επί των ανθρώπων, το προπατορικό αμάρτημα. Όλοι οι παρευρισκόμενοι, την παρακολουθούν άφωνοι, καθώς και όλοι όσοι είδαν την ταινία. Στην συνέχεια, αφήνει το φίδι και κατευθύνεται, προς τον άναυδο Κουέντιν Ταραντίνο, στον οποίο προσφέρει το πόδι της. Ο Ταραντίνο, φιλά το πόδι της Χάγιεκ, η οποία παράλληλα του δίνει να πιεί το ποτό του, το οποίο τρέχει επάνω στην γάμπα και στην πατούσα της, ενώ στην συνέχεια, καταλήγει στο στόμα του Ταραντίνο, ο οποίος το πίνει με μεγάλη ευχαρίστηση. Εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα, τα σύμβολα, σχετικά με την εδραίωση της μητριαρχικής εξουσίας, και τις απόλυτης υποταγής, των αιδοιόδουλων, και αδύναμων ανδρών, της σύγχρονης εποχής. Σέρνονται, άγονται και φέρονται από εμάς τις γυναίκες, ανεξαρτήτου εμφανίσεως ως ανδράποδα. Δειλοί αδύναμοι, εκτελούν έντρομοι, κάθε μας επιθυμία.

Το προπατορικό αμάρτημα και  ο Αρχαίος 'Οφις.

Το προπατορικό αμάρτημα, χρεώνεται στο γυναικείο φύλο. Σχετικά με αυτό υπάρχουν πολλές απόψεις. Το «φάγωμα του μήλου» περιέχει ένα έντονο σεξουαλικό νόημα και λέγεται συνάμα ότι μια μεσημβρινή τομή ενός μήλου αποκαλύπτει στο κέντρο της την μορφή ενός γυναικείου αιδοίου και ότι ο μη συσπειρωμένος όφις είναι ένα καθαρά φαλλικό, σεξουαλικό σύμβολο.

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο Αδάμ έσμιξε ερωτικά με τη γυναίκα του μετά, αφού είχε φάει το μήλο και είχε διωχθεί από το Παράδεισο και επομένως ο «Καρπός της Γνώσεως του Καλού και του Κακού» θα πρέπει να έχει και ένα άλλο μη σεξουαλικό περιεχόμενο, αυτό που τον συνδέει με το «άνοιγμα των ματιών» του Αδάμ και της Εύας», όπως ακριβώς και το πυρ του «δαδούχου» και «πυρφόρου» Προμηθέα, του «φίλου» αυτού της ανθρωπότητας που για την αγάπη του προς αυτή και το θείο δώρο «του ανοίγματος των οφθαλμών της» που της προσέφερε καταδικάστηκε από το Δία σε καθήλωση στο Καύκασο. Αυτό το πυρ είναι το πυρ του νου με το οποίο μπόλιασε ο Προμηθέας τον προηγουμένως άνου ζωάνθρωπο, είναι η ανάπτυξη της εγκεφαλικής συνείδησης με την εμφύτευση μιας αρχής, από θεολογικές δημιουργικές ιεραρχίες κι εδώ ακριβώς υπεισέρχεται ο ρόλος του Εωσφόρου και της ιεραρχίας του στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Ο Μαξ Χάιντελ στην «Ροδοσταυρική Κοσμοαντίληψη» αναφέρει καθαρά την επέμβαση των Εωσφορικών Πνευμάτων για να αποκτήσει ο άνθρωπος εγκεφαλική συνείδηση και να επωφεληθούν και τα ίδια από αυτό. Πριν από αυτή την επέμβαση η συνείδηση του ανθρώπου ήταν καθαρά «εσωτερική», αυτός δεν έβλεπε τον εξωτερικό κόσμο όπως εμείς σήμερα «για αυτόν ήταν πιο πραγματικός ο αστρικός κόσμος». Οι Εωσφόρος παρέσυρε στην αρχή την γυναίκα, της οποίας η φαντασία είχε ήδη αναπτυχθεί πολύ από την εκπαίδευση της Λεμούρειας Φυλής. Εισήλθαν στην σπονδυλική της στήλη και από εκεί στον εγκέφαλό της και παρουσιάστηκαν στην εικονοπλαστική τότε συνείδησή της, οι δαίμονες. Αυτή τους αντιλήφθηκε σαν όφεις, εξ’ αιτίας της οφιοειδούς σπονδυλικής της στήλης από την οποία είχαν εισέλθει στον εγκέφαλό της. Οι δαίμονες, οι οποίοι τις «άνοιξαν τα μάτια» οπότε αυτή αντελήφθη το σώμα της και το σώμα του άνδρα της και απέκτησε συνείδηση του θανάτου. Της είπαν να μην φοβάται όμως το θάνατο του σώματος, γιατί θα μπορούσε να δημιουργήσει μαζί με τον άνδρα της νέα σώματα χωρίς την μεσολάβηση των Αγγέλων. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα μπορούσε να τους αγγίξει ο θάνατος και θα γίνονταν και αυτοί δημιουργοί. Επίσης την δίδαξαν και άλλα πράγματα με σκοπό να στρέψουν τη προσοχή της προς τα έξω, για να αποκτήσει την γνώση του εξωτερικού κόσμου. Η γυναίκα βοήθησε μετά τον άνδρα να ανοίξει και τα δικά του μάτια και για πρώτη φορά αυτοί απέκτησαν μια αμυδρή στην αρχή και αργότερα οξύτερη συνείδηση ο ένας του άλλου και του φυσικού κόσμου. Η εστίαση της προσοχής τους στα σώματά τους έφερε όμως και τη συνείδηση του θανάτου τους, μαζί και του πόνου, τα οποία όμως ήταν απλώς το φυσιολογικό τίμημα για την απόκτηση της εγκεφαλικής τους συνείδησης.

Όπως επισημαίνει ο Χάιντελ: «Σταμάτησαν οι άνθρωποι να είναι αυτόματα και έγιναν ελεύθερα σκεπτόμενα όντα με το τίμημα της αρρώστιας, του πόνου και του θανάτου». Ενδεικτικό είναι ότι η άνθρωποι της Θεοσοφίας (σατανισμός), ομολογούν, την ευθύνη του εωσφόρου, σχετικά με την πτώση του ανθρώπινου γένους. Για την Μπλαβάτσκυ η πτώση ήταν το αποτέλεσμα της γνώσης του ανθρώπου διότι τα μάτια του άνοιξαν. Αναφέρει : "Διδάχθηκε την σοφία και την κρυμμένη γνώση από το Πεσμένο Άγγελο διότι από εκείνη την ημέρα αυτός είχε γίνει ο νους του και η αυτοσυνείδησή του, και τώρα έχει αποδειχθεί ότι ο Σατανάς ή ο Κόκκινος Πύρινος Δράκοντας και ο Εωσφόρος είναι μέσα μας: είναι ο νους μας - ο πειρασμός και ο Λυτρωτής μας, ο ευφυής απελευθερωτής μας και Σωτήρας μας από την καθαρή ζωϊκότητα. Χωρίς αυτή την αρχή (του μάνας) - την εκπόρευση της ίδιας της ουσίας της αγνής θείας αρχής Μαχάτ (Διάνοιας), η οποία ακτινοβολεί άμεσα από το Θείο Νου - δε θα ήμασταν σίγουρα καλύτεροι από ζώα. Ο πρώτος άνθρωπος ο Αδάμ έγινε μόνο μια ζώσα ψυχή (νεφές), ο τελευταίος Αδάμ έγινε ένα ζωοποιούν πνεύμα, μας είπε ο Απ..Παύλος (Προς Κορ. Α΄, ΙΕ, 15) και τα λόγια του αναφέρονται στην δημιουργία του ανθρώπου. Χωρίς αυτό το ζωοποιούν πνεύμα ή ανθρώπινο Νου ή ψυχή δε θα υπήρχε καμιά διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και το ζώο, όπως δεν υπάρχει στη πραγμτικότητα μεταξύ των ζώων σε σχέση με τις πράξεις τους". Για την Μπλαβάτσκυ η Πτώση του ανθρώπου στη γέννηση συνέβη «στη διάρκεια του αρχικού τμήματος του Μεσοζωικού αιώνα ή εποχή των ερπετών. Αυτό αποδεικνύεται και από τη φρασεολογία της Βίβλου σχετικά με το φίδι, η φύση του οποίου εξηγείται στο Ζοχάρ». Σε σχέση τώρα με την θεολογική ταύτιση του Όφι με το Σατανά και με το σύμβολο του «Κακού» έχουμε να παρατηρήσουμε ότι όλες οι αρχαίες θρησκείες τιμούσαν το Φίδι ή το Δράκοντα (από το ρήμα δέρκομαι=παρατηρώ με οξύτητα απ’ όπου και το οξυδερκής) στους μύθους και στα μυστήριά τους και ποτέ δεν το συνδύασαν με την έννοια ενός Προσωπικού Κακού όπως οι Χριστιανοί. Πολλοί Ηλιακοί θεοί της αρχαιότητας, θεραπευτικοί θεοί, θεοί της δημιουργίας ή της σοφίας αντιπροσωπεύθηκαν ή συνδέθηκαν με τα φίδια, όπως οι Απόλλων, Όσιρις, Ασκληπιός, Ερμής, Θωθ, ο Αγαθοδαίμων των Γνωστικών κ.λπ.. Σαν έμβλημα της Θείας Σοφίας το φίδι χρησιμοποιήθηκε επίσης και ως σύμβολο των μυστών της αρχαιότητας.


 ΙΣΙΣ ΚΑΙ ΜΗΔΕΙΑ.

Η θεά Ίσις αποτελεί, παγκόσμιο μητριαρχικό πρότυπο, κατά την σύγχρονη εποχή. Το όνομα Ίσις είναι λέξη αρχαιοελληνική, και προέρχεται από το Αιγυπτιακό Ισέτ, που σημαίνει θρόνος Ο Πλούταρχος ο αρχιερέας του Μαντείου των Δελφών, αναφέρει ότι το όνομα της Θεάς Ίσιδας, σημαίνει "αυτή που της αρμόζουν η γνώση και οι επιστήμες". Η Ίσις από την αρχή έδειξε πόσο ισχυρή γυναίκα ήταν εκείνη την εποχή. Για να κατακτήσει μεγάλη δύναμη στην μαγεία, εξαπάτησε τον Θεό Ρα, ο οποίος έχοντας γεράσει πια, ήταν σε σημείο που να τρέχουν από το στόμα του σάλια, με τα οποία, σε συνδυασμό με χώμα, δημιούργησε ένα φίδι, συγκεκριμένα μία κόμπρα. Διότι το φίδι αυτό δεν ήταν δικό του δημιούργημα, ο Ρά δεν μπόρεσε να προφυλαχθεί από αυτό. Η Ίσις του είπε ότι θα τον θεραπεύσει, μόνο αν της αποκάλυπτε το μυστικό του όνομα. Ο Ρα δέχτηκε, με αποτέλεσμα, όλη η δύναμη των μαγικών του δεξιοτήτων να περάσουν στην Ίσιδα.

ΙΣΙΣ ΚΑΙ ΟΣΙΡΙΣ

Τα δύο αδέλφια, ο Όσιρις και η Ίσιδα αποφάσισαν να κατοικήσουν στην Αίγυπτο. Την εποχή της διακυβέρνησής τους, η Αίγυπτος γνωρίζει τεράστια πολιτιστική-πνευματική δύναμη. Την Αίγπυτο κυβερνούσε η Ίσιδα, καθώς ο Όσιρις γυρνούσε, ώστε να εκπολιτίσει τους ανθρώπους. Όταν ο Όσιρις επιστρέφει από μία πνευματική αποστολή, θανατώνεται από τον αδελφοκτόνο και θεό Σεθ. Η Ίσιδα τον ανασταίνει μέσα από την αγάπη της, και τις μαγικές της δυνάμεις, ενώνοντας το σώμα του συζύγου της, το οποίο ο Σεθ είχε τεμαχίσει σε δέκα κομμάτια, τα οποία είχε σκορπίσει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Στην μαγική τελετουργία της ανάστασης, της συμπαραστάθηκαν και άλλοι Θεοί, όπως η αδελφή της Νέμφις, ο ανηψιός της Άνουβις,ο Θωθ και ο Όρος. Η Ίσις επέτυχε να αναστήσει τον Αδελφό και συζυγό-εραστή της. "Ομως δυστυχώς για εκείνη, τις έλειπε, το πιο βασικό μέλος από το σώμα του Οσίρι. Αύτο ήταν το μόριο του, το οποίο αναζητούσε στα πέρατα της γής, χωρίς αποτέλεσμα. Εν τούτοις, η παντοδύναμη θεά, επέτυχε να γονιμοποιηθεί, μόνη της.

Μέσα από αυτή την ιερή πράξη της, όσο και μέσα από τη διακυβέρνηση της φανερώνεται η μεγάλη της δύναμη. Μια πανίσχυρη μάγισσα που αποδεικνύει σε όλο της το μεγαλείο ότι μπορεί να κυβερνάει σοφά όταν ο Όσιρις λείπει για το εκπολιτιστικό του έργο. Ένας από τους πολλούς τίτλους – ονόματα που εκπροσωπούν τη Θεά και εξυμνούν το μεγαλείο της είναι: Ίσις η Παρθένα του Κόσμου Η λέξη Παρθένα στους μυστηριακούς ναούς χρησιμοποιούνταν για να δηλώσει την γυναίκα που δεν ανήκει σε κανέναν άνδρα. Είναι εκείνη που ανήκει μόνο στον εαυτό της, ενώ παράλληλα έχει συζύγους και εραστές. Η κυοφορία ανήκει στη γυναίκα, ως συμβολισμός αυτονομίας. Δεν ήταν άσπιλη και αμόλυντη, με την έννοια που μετέφερε ο χριστιανισμός, αλλά η αυτάρκεια προερχόταν, από την γονιμοποιό δύναμη εντός της μήτρας της. Η γυναίκα δημιουργός. η κοσμική μητέρα. Το Ιερό Θηλυκό.

Το αρχέτυπο θηλυκό, την αρχή όλων. Σε αυτό το επίπεδο, λειτουργεί ως ένα διάμεσο μεταξύ Θεών, Σύμπαντος και ανθρώπων. Η ίδια η μήτρα είναι ένα κανάλι, ένα δίκτυο που ενώνεται με την κοσμική μήτρα και αναπαράγει την άμεμπτη δόνησή του. Για να μπορεί να είναι αυτό εφικτό, είναι απαράιτητο η μήτρα χρειάζεται να μην είναι σκλαβωμένη, να είναι ελεύθερη. Εδώ κατανοούμε πεντακάθαρα τον ανελέητο διωγμό του θηλυκού και τον τόσο επισταμένο κατατρεγμό του.
Εξάλλου, δείτε την Αίγυπτο του σήμερα, όπου το θηλυκό απομυζήθηκε, θυσιάστηκε στο βίαιο φόβο του αρσενικού και στην ανάγκη του για κυριαρχία. Η γυναίκα με τις γνώσεις της μαγείας, και της γνώσης, είναι μία συνουσία που γεννά Ιέρειες, ικανές να αλλάξουν τη δομή του κάθε τόπου. Για αυτό τις θανάτωσαν στο παρελθόν σε πνεύμα και σώμα, φυσικά και ενεργειακά, πείθοντάς τις ότι είναι αμαρτωλά πλάσματα. Όμως έχασαν και αυτοί, γιατί, όταν η γυναίκα σκλαβώθηκε, χάθηκε η σύνδεση με την ψυχή του έθνους, του κάθε έθνους. Η γυναίκα είναι η γενεσιουργός αιτία, σε όλους τους τομείς. Το θηλυκό μπορεί να εμφυσήσει την συνειδητότητα στην ανθρωπότητα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που οι γυναίκες ως Μεγάλες Ιέρειες χρησιμοποιήθηκαν στους ναούς για να μεταφέρουν υψηλές μυήσεις στους άνδρες. Η μήτρα έχει χωρητικότητα. Είναι ο αντικατοπτρισμός του Σύμπαντος, κατανοήστε το. Η Ίσιδα δίδαξε στους ανθρώπους την καλλιέργεια και ειδικά τους προσέφερε το δώρο του σταριού. Η Θεά Ίσιδα, αρχικά στην Ελλάδα, ονομάστηκε Θεά Δήμητρα, όπως μας αναφέρει ο πατέρας της Ιστορίας, ο Ηρόδοτος ( Δεύτερο βιβλίο. . Εξάλλου, σε πολλές παραδόσεις, την καλλιέργεια στους θνητούς τη δίδαξαν θηλυκές Θεές: αυτές είναι που ξέρουν για την κυοφορία, την θρέψη, το μεγαλείο του σπόρου. Αυτή ήταν άλλωστε και η δύναμη της μητριαρχίας. Αυτό που επιβάλουμε εκ νέου οι γυναίκες της νέας-σύγχρονης εποχής, μέσα από το αποτύπωμα της αμαρτίας, η οποία αποτυπώνεται σε κάθε θηλυκό, συνειδητά ή ασυνείδητα. Την σημερινή εποχή, οι αδύναμοι- απαίδευτοι άνθρωποι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, εγκατέλειψαν τον αληθινό Θεό, και παραδόθηκαν ψυχή και πνεύματι, στον Εωσφόρο, μέσα από την σάρα, και τις παρά φύσιν, σεξουαλικές επιθυμίες τους και πράξεις. Η μαγεία είχε τέτοια έκταση στους κόλπους της αρχαιοελληνικής θρησκείας, ώστε είχε οριστεί ως προστάτιδά της η φοβερή τρίμορφη θεά της νύχτας, του σκότους και των φαντασμάτων Εκάτη - Άρτεμις, (Κορνούτος, Περί της θεών φύσεως,34,1). Η σκοτεινή "θεά" ταυτιζόταν με τον δίσκο της Σελήνης, γι’ αυτό οι απόκρυφες μαγικές τελετουργίες γινόταν, και γίνονται ακόμα μέχρι σήμερα, τη νύχτα και μάλιστα όταν είναι πανσέληνος! Δεν είναι τυχαία η επιδίωξη να «εορτάζουν» την πανσέληνο και μάλιστα σε ορισμένες ημέρες του χρόνου. Επίσης δεν είναι συμπτωματικό ότι στους ύστερους χρόνους, όταν είχαν εισβάλλει στον ελληνικό χώρο οι ανατολικές θρησκείες, έγινε ενθουσιωδώς δεκτή η λατρεία της Αιγυπτιακής Ίσιδος, προστάτιδας της μαγείας! Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Πλουτάρχου, η λατρεία της αιγυπτιακής μάγισσας «θεάς» εισήλθε και σ’ αυτό το δελφικό «ιερό» (Πλουτ. Περί Ίσιδος και Οσίριδος)! Στην Τιθωρέα μάλιστα πήρε την θέση της Αρτέμιδος, αφού και οι δύο «θεές» προστάτευαν τη μαγεία!

Η μεγαλύτερη μάγισσα όλων των εποχών ήταν η Μήδεια. Ο βασιλιάς Πελίας ζήτησε από τον Ιάσονα να επιτελέσει έναν άθλο. Αυτός ήταν να του φέρει το χρυσόμαλλο δέρας που βρισκόταν στη χώρα των Κόλχων, κρεμασμένο σε μια βαλανιδιά στο άλσος του Άρη και φρουρούμενο από έναν δράκο. Όταν πήγε ο Ιάσονας στην Κολχίδα, η κόρη του βασιλέως των Κόλχων η Μήδεια τον ερωτεύτηκε παράφορα. Για αυτό και τον βοήθησε στην αποστολή του. Του έδωσε μια αλοιφή που είχε φτιάξει από το προμήθειο, ένα βότανο που είχε φυτρώσει από το αίμα της πληγής του Προμηθέα. Με αυτό ο Ιάσονας άλειψε το σώμα του, επικάλυψε τα όπλα του και παρέμεινε προστατευμένος για εικοσιτέσσερις ώρες. Τόσο διαρκούσε η δύναμη της αλοιφής. Πριν από αυτό ο Ιάσονας έπρεπε να επικαλεστεί την θεά Εκάτη. Το προμήθειο και οι επικλήσεις, τον προφύλαξαν από τις πύρινες ανάσες και τα χάλκινα πόδια των ταύρων. Η  Μήδεια αποκάλυψε στον Ιάσονα, ότι καθώς θα έσπερνε τα δόντια του δράκου, θα φύτρωναν αμέσως οπλισμένοι πολεμιστές, που θα επεδίωκαν να τον σκοτώσουν, όπως είχε συμβεί και με τον Φοίνικα Κάδμο στην Αρεία πηγή. Ο Ιάσονας θα έπρεπε να κάνει ότι και ο Κάδμος, και να ρίξει μια πέτρα ανάμεσα στους πολεμιστές που έσπειρε, οπότε αυτοί θα αλληλοσκοτώνονταν θεωρώντας ότι κάποιος από τους ίδιους την έριξε Με τις συμβουλές της Μήδειας, ο κατάφερε να ζέψει τους ταύρους χωρίς να καεί από τις φλόγες τους, και να γλυτώσει από την επιθετική μανία των "Σπαρτών" της Κολχίδας.

Ο Ιάσονας έπρεπε να πάρει το δέρας μόνος του, κάτι που δεν θα κατόρθωνε χωρίς τις ιδιαίτερες ικανότητες της Μήδειας, που με τα μάγια της αποκοίμισε τον ακοίμητο δράκο που το φυλούσε. Η Μάγισσα Μήδεια στην Θεσσαλία. Οι Θεσσαλοί όταν είδαν την Μήδεια ­κατάλαβαν, ότι ήταν μάγισσα. Εί­δαν την δυνατότητα που είχε να κάνει τις γυναίκες να μη γεννούν παιδιά, ότι μπορού­σε με τα μαγικά της να θανατώνει αν­θρώπους και από μακρινές α­ποστάσεις, με όπλο τα μάγια της «και γαρ βλέμμα και αναπνοήν αυτής δεχόμε­νους τήκεσθαι και νοσείν». Φορούσε μαύ­ρα τiς νύχτες για να μαζεύει φαρμακερά βότανα και όταν ξερίζωνε το φοβερότε­ρο βότανο το λεγόμενο προμηθείο τα χώματα εσείονταν. Την είδαν να σφάζει αρνιά για να τους πιει μια στάλα μόνο αίμα. Έκανε τα πάντα να την υπακούν.

Πήγαινε τις νύχτες στα Οιταία όρη να μαζεύει μαγικά βότανα. Εκεί φύτρωνε και ο ελλέβορος που έκανε χρήση ο μυθικός ημίθεος Η­ρακλής. Aυτό εiναι το θανατηφόρο βότανο, υγρό που ράντισε η γυναίκα του Ηρα­κλή τον χιτώνα του. Πως έφτιαξε το μαγικό φίλτρο της νεότητας και ξαναέκανε νέο τον πεθερό της Αίσωνα ; Ο πατέρας του Ιάσωνα, ο Αίσωνας έμαθε με τι μαγικό τρόπο έκανε τον γιό του, να νικήσει και να πάρει το μυθικό χρυσόμαλλο δέρας, κσι σκέφθηκε πονηρά, ότι αυτή που ξέρει τόσα πολλά σίγουρα θα ξέρει καποιο μαγικό να τον κάνει κι αυτόν πάλι νέο και παληκάρι και της το πρότεινε. Η φοβερή μάγισσα που όλα τα γνώριζε, δεν του έφερε αντίρρηση και δεν άργη­σε να τον κανει ξανά νέο. ( Πόπλιος Οβίδιος Νάσων-Publius Ovidius Naso, 20 Μαρτίου 43 π.Χ. – 17) . Ήταν νύχτα πανσέληνος η Μήδεια βγαίνει απότο παλάτι της, «παρεβεβλημένη - απολελυμένη εσθήτα, γυμνήν τας πόδας, γυμνήν την κόμην περικεχυμένην εις του ώμους» Ας περάσουμε να δούμε, πώς ακριβώς η Μήδεια, έκανε ξανά νέο τον πεθερό της. Νύχτα μεσάνυχτα ξεκίνησε περιβεβλημένη απολελυμένην αισθητά και κόμην περικεχυμένην εις τους ώμους. Μας αναφερει ο Οβίδιος. ότι είπε στην νύχτα η μάγισσα Μήδεια : "Νύχτα συ που κρύβεις όλα τα μυστήρια και σεις δαίμονες των δασών και της νύ­χτας, ελάτε να με βοηθήσετε, έχω ανά­γκη από το φίλτρο εκείνο που ξανανιώ­νει την ζωή των θνητών και διώχνει μακριά τα γηρατειά". Ακόμη ζήτησε την συνδρομή των δαιμόνων η μάγισσα, γιατί και εκείνοι είναι πλάσματα της νύχτας.

Η μάγισσα χάνεται μέσα στην νύχτα και φθάνει στην όχθη του ποτα­μού Άναυρου. Σκύβει τρεις φορές και βρέχει το κεφάλι της με νερό του ποτα­μού, ύστερα γονατίζει και σηκώνει τα χέ­ρια προς τον ουρανό και παρακαλεί την νύχτα που δένει και λύνει τα μάγια κι ακούγεται η φωνή της «νύχτα συ που κρύ­βεις όλα τα μυστήρια και δίνεις τα δυνατά σου βότανα, και σεις δαί­μονες των δασών και της νύχτας,ελάτε να με βοηθήσετε, έχω ανάγκη από το φίλτρο εκείνο που ξανανιώνει τη ζωή των θνητών και διώχνει μακριά τα γηρα­τειά». Μετά πήγε στις Οιταίες χώρες και εκεί εννιά ολάκερες μέρες μαζεύει βοτάνα μαγικ΄Λλα από τις όχθες του Αριδανού, του Σπερχειού, του Πηνειού, του Ενιπέα, από λίμνες, από βουνά και κάμπους. Σφάζει ύστερα μαύρο πρόβατο και το αίμα του το βάζει σε χάλκινο δοχείο, ρί­χνει μέσα και άλλα μαγικά πολλά, ως και άμμο από ωκεανό, πήρε και σπλάχνα λύκου τ’ ανακάτεψε με τα βοτάνια και έκαμε το μαγικό φίλτρο της νεότητας και με αυτό έγινε νέος ο Αίσωνας. Ομως ο επιρρεπής στις γυναίκες Αίσωνας, θαμπωμένος από την ομορφιά της Μή­δειας, δεν άργησε να της επιτεθεί με ά­σεμνους σκοπούς. Οι Άρρωστες επιθυμίες του θα είχαν γίνει πράξη αν δεν παρενέβαιναν οι παρευρισκόμενοι. Με αυτόν τον τρόπο γλύτωσε από την ντροπή, και την μόλυνση του Αίσωνα, η Μήδεια μια τρομερή μάγισσα μια αλύγιστη ψυχή, ωραιότατη στην μορφή, μελαχρινή με κλειστά φρύδια σμιχτά, μια γυναίκα από εκείνες που μπορούν να κάνουν ότι δεν βά­ζει ανθρώπου νους. Η ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη από μάγους, μάγισσες και μαγικές τελετουργίες (Κίρκη, Μήδεια, Αριάδνη, Πασιφάη, Κάλχας, Τειρεσίας, Διοτίμα, Οινόη, Ελένη, Αριστόνικη κλπ). Διαβόητη μάγισσα υπήρξε η Αγαμήδη, θυγατέρα του Αυγείου (Ομ.Ιλ.Λ΄739-741). Κοιτίδα της μαγείας ήταν η Θεσσαλία, οι γυναίκες της Θεσσαλίας ήταν οι πιο ονομαστές μάγισσες της αρχαιότητας. Ιερείς και άλλοι παράγοντες της θρησκείας συνέρρεαν στις διαβόητες αυτές μάγισσες της Θεσσαλίας για την εκμάθηση της απόκρυφης τέχνης της μαγείας. Άλλωστε δεν ήταν νοητό ιερέας της αρχαίας θρησκείας να μην κατέχει τις μαγικές τελετουργίες, διότι μέσω των μαγικών «θαυμάτων» μπορούσε να επιβάλλεται στους άτυχους λατρευτές του «θεού» που αντιπροσώπευε! Όλες τις θρησκευτικές εκφάνσεις σκέπαζε ένα βαρύ πέπλο μαγικών πρακτικών, η οποίες μας αφήνουν άφωνους για τον πρωτογονισμό τους. Η παράλογη πίστη στην «ένθεη» φύση και στις απόκρυφες δυνάμεις της δημιούργησε αυτές τις πρακτικές, οι οποίες συν τω χρόνω έπαιρναν ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ο Σουηδός καθηγητής Μartin Νilsson, ο μεγαλύτερος μελετητής της αρχαιοελληνικής θρησκείας, αναφέρει ενδεικτικά : "πως «οι μαγικές τελετουργίες (του παρελθόντος) πέρασαν στη λατρεία των θεών και έγιναν ιερές τελετές" (M. Nilsson, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας, Αθήνα 1977, σελίδα 109). Ολόκληρο το πολυποίκιλο τελετουργικό της αρχαίας θρησκείας ήταν μαγικό! Κλείνοντας όλες οι μεγάλες μάγισσες ασκούσαν την σεξουαλική μαγεία, με σοδομισμούς, καταπόσεις, και όργια, και σε συνδυασμό με τις κατάλληλες επικλήσεις-τελετές, να αποκτούν τεράστιες δυνάμεις.

Salma Hayek - Snake Dance (HD) - YouTube

Αριστονίκη Δημητριάδη (Φιλόλογος-Ιστορικός)














ΠΗΓΗ