Νίκο Κοτζιά… περίμενες τέτοια ταπείνωση;
να αποκτήσουν με την τρομοκρατία.
Μαζί τους ούτε συμφωνίες, ούτε πρεσβείες.
ΤΙΠΟΤΑ»
Μπασάρ Αλ Άσαντ, Πρόεδρος της Συρίας
Δαμασκός, 20 Αυγούστου 2017
Μια ιστορική ομιλία, ορισμένοι διεθνείς αναλυτές τη χαρακτηρίζουν χωρίς υπερβολή ως μια «Διακήρυξη Νίκης«, που πραγματοποιήθηκε στην Ολομέλεια των πρεσβευτών, των ξένων διπλωματικών αντιπροσωπειών στη Δαμασκό και μεταδόθηκε σε ζωντανή σύνδεση από τη Συριακή τηλεόραση, αλλά και πολλά διεθνή δίκτυα.Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν θα την δούμε και δεν θα την ακούσουμε γιατί είναι ένα ηχηρό «χαστούκι, η απόλυτη ταπείνωση, αφού η Ελλάδα ενάντια στο διεθνές δίκαιο, με σαφή και χωρίς ερμηνείας παραβίαση του Χάρτη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με απουσία οποιασδήποτε απόφασης ακόμη και του ΟΗΕ, διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις κι εφαρμόζει εμπάργκο εναντίον μιας ανεξάρτητης, κυρίαρχης και δημοκρατικής χώρας.
Επιπροσθέτως ξεπέρασε σε δουλική πλειοδοσία κάθε άλλη δυτική χώρα που πήρε αντίστοιχα μέτρα, αφού απέλασε ως ανεπιθύμητο πρόσωπο την πρέσβειρα της Συρίας στην Ελλάδα «ως την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη Συρία» και δεν διατηρεί καν προξενική αρχή στη Δαμασκό (που διατηρούν ακόμη κι οι χώρες του διευθυντηρίου της Ε.Ε.), εγκαταλείποντας και τον Ελληνισμό που ζει και προοδεύει στη Συρία, την Ελληνική Παροικία. Παραβίασε ηθικές και πολιτικές αρχές διαχρονικής φιλίας με τη Συρία, τη χώρα που συστρατεύτηκε πάντα στο πλευρό της Ελλάδας και την υπεράσπιση των Εθνικών μας θεμάτων (Κύπρος, Αιγαίο…). Την αδελφική της αλληλεγγύη προς την πατρίδα μας, μόνον ανιστόρητοι αγνώμονες κι εξαρτημένοι από ξένα συμφέροντα θα μπορούσαν να αγνοήσουν: «Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας»!
Όλα ξεκινούν από τη μεγαλύτερη επιχείρηση της δύσης στη Μέση Ανατολή κι ειδικότερα στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου: “Αραβική Άνοιξη”, παγωμένος σκοταδιστικός χειμώνας για τους λαούς!
Ο Αβραμόπουλος, υπουργός των Εξωτερικών της κυβέρνησης (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ) μπαίνει το Δεκέμβρη του 2012 πρώτος στη μάχη των ΗΠΑ και της Ε.Ε. για να «Φύγει ο Άσαντ»! Μάλιστα προέβλεπε ότι είναι θέμα εβδομάδων η «πτώση του καθεστώτος«.
Ο Βενιζέλος, υπουργός των Εξωτερικών της κυβέρνησης (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) πλειοδοτεί σε φιλοπόλεμη κατεύθυνση (τότε ούτε το ΝΑΤΟ είχε αυτή τη θέση) και φθάνει στο σημείο να ζητάει στρατιωτική επέμβαση για τα δήθεν (όπως αποδείχθηκε κι από την έρευνα του ίδιου του ΟΗΕ) χημικά όπλα του Άσαντ.
Μάης 2013, (στο 07:40) ο κύριος Ήσυχος, συμφωνώντας με τον ισραηλινό αναλυτή, πως η Συρίας είναι σε πλήρη αποσύνθεση ως κρατική οντότητα, εκφράζει λύπη που δεν στηρίζουν το σύνολο του «ελεύθερου συριακού στρατού» (οι ιμπεριαλιστές παρακαλώ!), δηλαδή των φονιάδων αποκεφαλιστών του FSA… δεν ταυτίζεται με τον Βενιζέλο για παρέμβαση του ΝΑΤΟ, αλλά ζητάει παρέμβαση του ΟΗΕ για να τελειώσει ο «εμφύλιο» (τους μισθοφόρους της «πολιτισμένης» δύσης, τους εγκληματίες του FSA τους θέτει ως μέρος ενός «εμφυλίου»…. τι πολιτική μυωπία, στραβισμός ή κάτι άλλο;)… να συρθούν οι δύο πλευρές (νόμιμη Συριακή κυβέρνηση και εγκληματίες του FSA) σε μια κυβέρνηση (φυσικά χωρίς τον δικτάτορα Άσαντ… να φύγει ο Άσαντ είναι το παγκόσμιο αίτημα των ιμπεριαλιστών) και να κάνουν εκλογές για να φύγει το Δικτατορικό καθεστώς…
«Δικαίως» ο αρχηγός της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης διαδηλώνει την επόμενη χρονιά (Ιούλης 2014) στην πλατεία Συντάγματος με τις σημαίες των εγκληματιών του FSA…
«Δικαίως» θεωρεί συντρόφους και συναγωνιστές τους εδώ εκπροσώπους του FSA και φωτογραφίζεται περήφανος μαζί τους.
Τι συμβαίνει; «Στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε…» όπως συχνά αναρωτιέται φίλη της σημερινής ΛαΕ και πραγματική γνώστης της διεθνούς πολιτικής, μιας και τα δύο κομμουνιστικά κόμματα της Συρίας –εκείνο που δημιουργήθηκε μετά την περεστρόικα και το άλλο αδελφό του ΚΚΕ-, στηρίζουν την κυβέρνηση και συμμετέχουν σ’ αυτή…
Χθες ο πρόεδρος Bashar Al Assad, έβαλε τη σφραγίδα του νικ΄ητή, του αδιαμφισβήτητου λαϊκού ηγέτη, μετά από έξι χρόνια -διανύουμε τον έβδομο χρόνο- μιας σκληρής ιμπεριαλιστικής επίθεσης, μιας γιγαντιαίας επίθεσης από το πλανητικό σύστημα των ΜΜΕ και της δημοσιογραφικής πορνείας και τις καταλυτικές επιθέσεις από την κοσμοπολίτικη «αριστερά» των «δικαιωμάτων», των «ανοικτών συνόρων», των MKO, την αριστερά των «Radical chic» και γνωστή ως «αριστερά του Σόρος».
Χθες ο πρόεδρος Bashar Al Assad, όφειλε, είχε ηθικό, πολιτικό και πατριωτικό χρέος απέναντι στο λαό του κι ειδικότερα στους Μάρτυρες που έπεσαν για την Πατρίδα: σύμφωνα με τον ΟΗΕ η «εξέγερση της αραβικής άνοιξης» στη Συρία, που ξεκίνησε το Μάρτη του 2011, προκάλεσε 220.000 νεκρούς. Γι’ αυτούς τους νεκρούς δεν μίλησε ποτέ κανένας, κανένα ΜΜΕ… άλλωστε κι ο θάνατος είναι σήμερα ταξικός…
Ο πρόεδρος μίλησε εκπροσωπώντας το λαό του που κάθε οικογένεια θρηνεί τι δικό της Μάρτυρα-Ήρωα για την Πατρίδα.
Μεταξύ πολλών επισήμανε:
«Πληρώσαμε το πιο μεγάλο κόστος αυτού του πολέμου, αλλά κατορθώσαμε ν’ αποτύχουν τα σχέδια της δύσης στη Συρία και σ’ ολόκληρο τον κόσμο… Κι ο αγώνας συνεχίζεται…».
Ευχαρίστησε τη Ρωσία, το Ιράν και τη Χεζμπολάχ για τη βοήθεια προς το λαό της Συρίας κι ειδικότερα για τη Ρωσία τόνισε:
«Η Ρωσία μας υποστήριζε με εφόδια προς το στρατό της Συρίας. Κατόπιν έστειλε την αεροπορία της για να συμμετάσχει στη σύγκρουση κι έτσι έδωσε ζωή στη Συρία…».
Έκλεισε κάθε «πόρτα» διαφυγής και λύτρωσης προς την Τουρκία:
«Ο Ερντογάν παίζει το ρόλο του περιφερόμενου πολιτικάντη. Μετά την ανοικτή υποστήριξή του στους τρομοκράτες έχει εκτεθεί. Δεν πιστεύουμε ότι η Τουρκία μπορεί να είναι παρτενέρ ή εγγυητής, και δεν την εμπιστευόμαστε…».
Κι ο Λαϊκός Ηγέτης έβαλε το «κερασάκι στην τούρτα«:
«Αν η Δύση θέλει ένα ρόλο στην ανοικοδόμηση της Συρίας, πρέπει να κόψει τους δεσμούς με την τρομοκρατία. Να μην σκέφτονται οι εχθροί μας ότι υπάρχει δυνατότητα να κερδίσουν από την πολιτική εκείνο που δεν κατάφεραν να αποκτήσουν με την τρομοκρατία. Μαζί τους ούτε συμφωνίες, ούτε πρεσβείες.ΤΙΠΟΤΑ!».
Άραγε ο φίλος Νίκος Κοτζιάς που διάλεξε άλλο δρόμο από εκείνο της «πατριωτικής αριστεράς«, για τον οποίο μας μιλούσε κι ο οποίος μόλις πριν λίγες ημέρες –λες και δεν είχε ενημέρωση ή δεν διαβάζει τίποτα άλλο εκτός από κείμενα της ανεπάγγελτης Federica Mogherini-, στήριξε νέες κυρώσεις εναντίον του λαού της Συρίας (Η Ε.Ε. υποστηρίζει την τρομοκρατία!), ανέμενε τέτοια ταπείνωση της πολιτικής του;
Φανταζόταν ο υπουργός των Εξωτερικών όταν το Μάη του 2015 έσερνε πρώτος το χορό στην Αττάλεια αγκαζέ με τον Τούρκο υπουργό των Εξωτερικών κι αποφάσιζαν στρατιωτική, πολιτική («Φίλοι της Συρίας»), χρηματική ενίσχυση των «ανταρτών» της Συρίας για να πέσει ο Άσαντ, ότι σήμερα θα βρισκόταν η πατρίδα μας σ’ αυτή τη θέση;
Την εξέλιξη στη Συρία, θα όφειλε ως καθηγητής Πανεπιστημίου και πολιτικός να την «δει» όταν η Ρωσία μπήκε επίσημα και νόμιμα στη Συρία: Τώρα την ορχήστρα διευθύνει ο Πούτιν κι η δύση διαιρεμένη, παραμιλάει…
Βέβαια, πρέπει να ομολογήσουμε πως η υποστήριξη του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα του Συριακού λαού ήταν μια δύσκολη υπόθεση στην Ελλάδα. Όταν ακόμη και το Μάρτη του 2017, στο σύνολό της η εξωκοινοβουλευτική «αριστερά», αυτή η πιο μεγάλη υπέρμαχος των «ανοικτών συνόρων» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», μαζί με τους ηγέτες της γιόρταζαν μαζί με τους φονιάδες του «συριακού» FSA στην πλατεία Συντάγματοςσαν να ήταν στο σπίτι τους!Ένα είναι δεδομένο, δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί αυτή η εξωτερική πολιτική από την Ελλάδα κι ειδικότερα από κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αν ζούσε ο αείμνηστος Ο Γιάννης Μπανιάς δεν θα έμενε σιωπηλά ένοχος…
Οι λίγες και μεμονωμένες «φωνές» αντίθεσης που υψώθηκαν από την πρώτη στιγμή στην πατρίδα μας εναντίον αυτής της χυδαίας πολιτικής απέναντι στη φίλη και σύμμαχο Συρία, απομονώθηκαν, λοιδωρήθηκαν, τέθηκαν στο περιθώριο, στα πλαίσια της πλήρους εναρμόνισης κι υποταγής στο διευθυντήριο της τρόικας: «Λαϊκό Κίνημα» με πρόεδρο το νομικό Δημήτρη Καραμήτσα, εκδήλωση με θέμα Η Μεσόγειος φλέγεται! – Μεσόγειος θάλασσα ειρήνης και συνεργασίας, 19 Δεκέμβρη 2012, ακριβώς μετά την απέλαση της πρέσβειρας της Συρίας από την Ελλάδα και τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων, λες και είχαμε ή μας είχε κηρύξει πόλεμο η Συρία κι οφείλαμε να συστρατευτούμε με το τουρκικό καθεστώς Ερντογάν και τους ιμπεριαλιστές.
Το μάρμαρο αυτής της εξωτερικής πολιτικής στήριξης της τρομοκρατίας εναντίον μιας χώρας που στέκει σταθερά πλάι μας στους αιώνες και που απετέλεσε τον καθοριστικό παράγοντα αντιμετώπισης του τούρκικου σωβινισμού στην κρίση του Μάρτη ΄87, πληρώνει ο λαός. Τέλος οι εξαγωγές γεωργικών-αγροτικών προϊόντων, φαρμάκων, υπηρεσιών κ.α.π. στο βωμό του 4ου Ράιχ.
Κι αν δεν υπήρξε πολιτική ανικανότητα, μνημονιακή κρυφή ατζέντα, ή πολιτική υποτέλειας και ραγιαδισμού, εντελώς χυδαία, στο επίπεδο του «δούναι και λαβείν«: η Ελλάδα για να στηρίξει την πολιτική της νέας τάξης και του υπερεθνικού κεφαλαίου στη Συρία, τι ανταλλάγματα πήρε ή μνημονιακές «ελαφρύνσεις»;
Τι ανταλλάγματα πήρε ή μνημονιακές «ελαφρύνσεις» η Ελλάδα με το να καταστεί ο καλύτερος μοχλός στήριξης της σκοταδιστικής Σαουδικής Αραβίας και του κατοχικού ισραηλινού καθεστώτος –άραγε αυτά τα δύο εναπομείναντα προτεκτοράτα του υπερεθνικού κεφαλαίου στη Μέση Ανατολή έχουν «δημοκρατία»;
Τι ανταλλάγματα πήρε ή μνημονιακές «ελαφρύνσεις» η Ελλάδα με το εμπάργκο εναντίον του Ιράν και της Ρωσίας;
Λαοί χωρίς μνήμη, δεν έχουν μέλλον… έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Κι η «αμνησία«, ειδικά στην Εθνική εξωτερική πολιτική, πληρώνεται ακριβά!
«Έντιμος είναι αυτός που αλλάζει τη σκέψη του
για να συντονιστεί με την αλήθεια.
Ανέντιμος είναι αυτός που παραποίησε την αλήθεια
για να συντονιστεί με τη σκέψη του»
Αραβική παροιμία
Υ.Γ. (1): Οι φρούδες ελπίδες ορισμένων πως η συνέχιση αυτής της πολιτικής υποτέλειας από μέρους της επίσημης Ελλάδας θα αποδώσουν, θα μας δώσουν κάτι στην καθομιλουμένη, με τη δημιουργία ενός Κοσόβου στη βόρεια Συρία για τους σφαγείς του Ελληνισμού στον Πόντο και τη Μικρά Ασία, των Αρμενίων και των Ασσυρίων (H Σφαγή Ασσυρίων… το ξεχασμένο Ολοκαύτωμα!), δηλαδή μια
«Νέα Μέση Ανατολή»… με εργαλείο τους Κούρδους!, θα αποδειχθεί κενού περιεχομένου. Ο πρόεδρος Άσαντ που άντεξε αυτή την ιμπεριαλιστική επίθεση από το Μάρτη του 2011, θα απελευθερώσει και το τελευταίο εκατοστό Συριακής γης των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου…
Υ.Γ. (2): Η Ελλάδα που τόσο προσδοκά να είναι τμήμα εκείνου του μεγάλου οικονομικού εγχειρήματος που προσδοκούν όλοι στην Ευρώπη, θα μετρηθεί με την ωμή πραγματικότητα: Κίνα: ο «Δρόμος του Μεταξιού» περνάει από τη Συρία! Και… κινέζικη στρατιωτική βάση στο Τζιμπουτί!
Υ.Γ. (1): Οι φρούδες ελπίδες ορισμένων πως η συνέχιση αυτής της πολιτικής υποτέλειας από μέρους της επίσημης Ελλάδας θα αποδώσουν, θα μας δώσουν κάτι στην καθομιλουμένη, με τη δημιουργία ενός Κοσόβου στη βόρεια Συρία για τους σφαγείς του Ελληνισμού στον Πόντο και τη Μικρά Ασία, των Αρμενίων και των Ασσυρίων (H Σφαγή Ασσυρίων… το ξεχασμένο Ολοκαύτωμα!), δηλαδή μια
«Νέα Μέση Ανατολή»… με εργαλείο τους Κούρδους!, θα αποδειχθεί κενού περιεχομένου. Ο πρόεδρος Άσαντ που άντεξε αυτή την ιμπεριαλιστική επίθεση από το Μάρτη του 2011, θα απελευθερώσει και το τελευταίο εκατοστό Συριακής γης των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου…
Υ.Γ. (2): Η Ελλάδα που τόσο προσδοκά να είναι τμήμα εκείνου του μεγάλου οικονομικού εγχειρήματος που προσδοκούν όλοι στην Ευρώπη, θα μετρηθεί με την ωμή πραγματικότητα: Κίνα: ο «Δρόμος του Μεταξιού» περνάει από τη Συρία! Και… κινέζικη στρατιωτική βάση στο Τζιμπουτί!
Υ.Γ. (3): Το μόνο «θετικό» –τρόπος του λέγειν– από αυτή την εξέλιξη είναι πως οι φίλοι του λαού της Συρίας, αλλά και της αδιάρρηκτης σχέσης που οικοδομήθηκε από τη μεγαλειώδη στάση του πατέρα Άσαντ «Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας»!, οι αγωνιστές και διανοούμενοι που στοιχίζονται και στην «Επιτροπή για την Ειρήνη και τη Φιλία μεταξύ Ελλάδας – Συρίας«, μπορούν να αφαιρέσουν το μόνιμο αίτημα τους για «Άμεση Αποκατάσταση των Διπλωματικών Σχέσεων με τη Συρία – Άρση του Εμπάργκο κατά του λαού της Συρίας«. Τώρα το παιχνίδι τελείωσε… Η Συρία συνέτριψε την «αραβική άνοιξη made in USA«…
Υ.Γ. (4): Ας επιτραπεί και το εξής ανέκδοτο πραγματικό γεγονός.
Όταν στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο κύριος Σημίτης, ορισμένοι «επικοινωνιολόγοι» του επισήμαναν πως απουσιάζει από το βιογραφικό του ως ηγέτης μιας χώρας το διεθνές κομμάτι που κυριαρχούσε στο ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη του Ανδρέα Παπανδρέου: οι σχέσεις με άραβες ηγέτες κι εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα. Παρά τον μεγάλο έρωτα του «εκσυγχρονιστή» Σημίτη προς τη «μεγάλη δημοκρατική ευρωπαϊκή οικογένεια» κι ειδικότερα τη Γερμανία και το «ευρώ», υπέκυψε στις συμβουλές των «επικοινωνιολόγων» για λόγους προσωπικής προβολής κι αυτού του τομέα, ώστε να παραμένουν ελπίδες στο εκλογικό σώμα μια συνέχισης της πολιτικής Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο πρόεδρος Μπασάρ Αλ Άσαντ,έφθασε στην Αθήνα το Δεκέμβρη του 2003… Στη συνάντησή του με τον Κ. Σημίτη, ίσως χωρίς να γνωρίζει για τις μεταβολές που είχαν επέλθει στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου με τον «εκσυγχρονισμό» και την «μεταρρυθμιστική αριστερά» -όπως έλεγαν τότε την προσπάθεια του Κ. Σημίτη-, ξεκίνησε ως εξής: Γιατί να μην βάλουμε εκ νέου μπροστά το όραμα και τους αγώνες του ιδρυτή σας Ανδρέα Παπανδρέου μαζί με τον πατέρα μου για αποπυρηνικοποίηση της Μεσογείου, για μια οικονομική συνεργασία των χωρών της Μεσογείου;
Αποτέλεσμα; Ο Σημίτης κάλεσε και κατσάδιασε τους συμβούλους… Θα φέρνατε έναν μετριοπαθή Άραβα ηγέτη, μου λέγατε… αυτός είναι ακραίος!
Υ.Γ. (5): Ο γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ «εκσυγχρονίστηκε» περισσότερο απέναντι στη φίλη και σύμμαχο Συρία. Η κυβέρνηση που μας έφερε (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ) διέκοψε διπλωματικές σχέσεις και προχώρησε σε εμπάργκο εναντίον του λαού της Συρίας. Και δεν έφθανε αυτό…
Τον Ιούνη του 2014 μετέβη στην Ιορδανία επισκεπτόμενος καταυλισμούς Σύρων προσφύγων με την ιδιότητα του προέδρου της ΜΚΟ «σοσιαλιστική διεθνής«, ώστε να παροτρύνει τους πρόσφυγες να μην περάσουν τα σύνορα και να μην ψηφίσουν στη Συρία για εκλογή προέδρου της χώρας…
Μάλιστα ο υπουργός των Εξωτερικών του κυρίου Γιώργου Παπανδρέου, κάποιος κύριος Λαμπρινίδης, εκτός πολιτικής και κομματικής σκηνής προσωπικός φίλος του ΓΑΠ, διορίστηκε μετά την πολιτική του εξαφάνιση ως «Ειδικός Επιτετραμμένος» (προσφάτως, εντελώς περιέργως (;) εξαφάνισαν από την επίσημη ιστοσελίδα οι ευρωπαίοι τη σχετική απόφαση της Λαίδη Catherine Ashton, Αγγλίδας «Υψηλή Εκπρόσωπος για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας-ΚΕΠΠΑ, που την έχει διαδεχθεί σήμερα η Μογκερίνι) της Ευρωπαϊκής Ένωσης –κανένας ικανός, καλός και χρήσιμος δεν πάει χαμένος σ’ αυτό τον τόπο– με αντικείμενο την παραπομπή του προέδρου Άσαντ στο διεθνές ποινικό δικαστήριο. Εργάστηκε (συνεχίζει ακόμη;) με τη γνωστή Human Rights Watch, ώστε να πείσουν τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ πως πρέπει να παραπέμψει τη Συρία και την κυβέρνησή της στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, ως “εγκληματίες”… η γνωστή και δοκιμασμένη συνταγή στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και στο Ιράκ…
*** Η χθεσινή ομιλία του Μπασάρ Αλ Άσαντ:
ΠΗΓΗ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου