ΓΙΑΤΙ μυρίζει εκλογές...
Κάθε ημέρα που περνάει το κλίμα «μυρίζει» ολοένα και περισσότερο εκλογές…
Από τις κινήσεις που γίνονται σε όλους τους χώρους και τις
πληροφορίες που υπάρχουν από διάφορες πλευρές, γίνεται φανερό ότι οι
μηχανές ανεβάζουν διαρκώς στροφές με φόντο την αναμέτρηση που έρχεται.
Προσέξτε όμως το εξής: Η ιδιομορφία που παρουσιάζει αυτή η εποχή είναι ότι... οδηγούμαστε σε κάλπες μολονότι η κυβέρνηση Τσίπρα προσπαθεί όσο μπορεί να τις αποφύγει.
Όπως εξηγούσε σε μια κλειστή παρέα συντρόφων του, κυβερνητικό στέλεχος -που καταλαβαίνει κάτι παραπάνω από τον μέσο όρο των Συριζαίων- ο μεγάλος αντίπαλος του Τσίπρα δεν είναι ο Μητσοτάκης ή τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά η «πτωμαΐνη» που έχει αρχίσει να απλώνεται παντού…
Αυτό το γενικό σάπισμα συμπαρασύρει τα πάντα με αποτέλεσμα να περνάνε σε «δεύτερη μοίρα» θέματα όπως είναι ακόμη και το κλείσιμο της αξιολόγησης ή η πιθανή αποχώρηση του ΔΝΤ από το «ελληνικό πρόγραμμα». Τα θέματα αυτά δεν προκαλούν πια και ιδιαίτερη εντύπωση στην κοινή γνώμη η οποία έχει προεξοφλήσει πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η συνέχεια θα είναι δραματική, θα επιβληθούν οπωσδήποτε νέα μέτρα και δεν πρόκειται να βγούμε από το τούνελ. Άλλοτε και μόνο το ενδεχόμενο αποχώρησης του ΔΝΤ θα δημιουργούσε τουλάχιστον έναν επικοινωνιακό αντίκτυπο ενώ τώρα έχει μεταβληθεί σε λεπτομέρεια η οποία μάλιστα μπορεί να μην σημαίνει και τίποτε. Εξάλλου οι Ευρωπαίοι δανειστές μας, δηλαδή κατά βάση ο Σόιμπλε, είναι εκείνοι που επέβαλαν τα υψηλά πλεονάσματα του 3,5% και άρα είτε μείνει είτε φύγει το ΔΝΤ το νέο τσουνάμι μέτρων δεν αποφεύγεται.
Η ουσία είναι ότι η διαχείριση αυτής της κατάστασης δεν προσφέρει κανένα όφελος πλέον για την κυβέρνηση. Το πολιτικό πρόβλημα την έχει ξεπεράσει και γι αυτό οι εναλλακτικές επιλογές της περιορίζονται δραματικά. Στην πραγματικότητα το σύρσιμο μέχρι τις επόμενες εκλογές γίνεται μονόδρομος αφού προοπτική δεν υπάρχει, η κοινωνία δεν την πιστεύει, όλα γύρω της απαξιώνονται και ισοπεδώνονται. Συνεχίζει βέβαια να διατηρεί την πλειοψηφία των 153 βουλευτών που τυπικά της επιτρέπει να κρατάει την εξουσία. Όμως ακόμη και τα κυβερνητικά ρετιρέ γνωρίζουν καλά ότι και να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, επιτυγχάνεται απλώς μια ολιγόμηνη αναβολή των εξελίξεων. Τα πράγματα θα είναι στη συνέχεια πολύ χειρότερα και ο Τσίπρας δεν μπορεί να ελπίζει ούτε στο μετεκλογικό σκηνικό των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών μήπως η Γαλλία και η Γερμανία…
Με βάση αυτές λοιπόν τις διαπιστώσεις στο Μέγαρο Μαξίμου «επικαιροποιούν» το εκλογικό τους σενάριο που γίνεται αναγκαστικό και που θα επιχειρηθεί να αλλάξει το λεγόμενο διακύβευμα για τις κάλπες ώστε να μην αφορά στενά την οικονομία και την μνημονιακή κατάσταση. Εύκολο δεν είναι καθόλου αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν έχουν και πολλές διεξόδους. Κάπως έτσι πρέπει να ετοιμαζόμαστε και για νέα υψηλές δόσεις σκανδαλολογίας επί διαφόρων θεμάτων που για την κυβέρνηση θα λειτουργήσει ως ένα τελευταίο ανάχωμα πόλωσης και συσπείρωσης του δικού της χώρου…
Προσέξτε όμως το εξής: Η ιδιομορφία που παρουσιάζει αυτή η εποχή είναι ότι... οδηγούμαστε σε κάλπες μολονότι η κυβέρνηση Τσίπρα προσπαθεί όσο μπορεί να τις αποφύγει.
Όπως εξηγούσε σε μια κλειστή παρέα συντρόφων του, κυβερνητικό στέλεχος -που καταλαβαίνει κάτι παραπάνω από τον μέσο όρο των Συριζαίων- ο μεγάλος αντίπαλος του Τσίπρα δεν είναι ο Μητσοτάκης ή τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά η «πτωμαΐνη» που έχει αρχίσει να απλώνεται παντού…
Αυτό το γενικό σάπισμα συμπαρασύρει τα πάντα με αποτέλεσμα να περνάνε σε «δεύτερη μοίρα» θέματα όπως είναι ακόμη και το κλείσιμο της αξιολόγησης ή η πιθανή αποχώρηση του ΔΝΤ από το «ελληνικό πρόγραμμα». Τα θέματα αυτά δεν προκαλούν πια και ιδιαίτερη εντύπωση στην κοινή γνώμη η οποία έχει προεξοφλήσει πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η συνέχεια θα είναι δραματική, θα επιβληθούν οπωσδήποτε νέα μέτρα και δεν πρόκειται να βγούμε από το τούνελ. Άλλοτε και μόνο το ενδεχόμενο αποχώρησης του ΔΝΤ θα δημιουργούσε τουλάχιστον έναν επικοινωνιακό αντίκτυπο ενώ τώρα έχει μεταβληθεί σε λεπτομέρεια η οποία μάλιστα μπορεί να μην σημαίνει και τίποτε. Εξάλλου οι Ευρωπαίοι δανειστές μας, δηλαδή κατά βάση ο Σόιμπλε, είναι εκείνοι που επέβαλαν τα υψηλά πλεονάσματα του 3,5% και άρα είτε μείνει είτε φύγει το ΔΝΤ το νέο τσουνάμι μέτρων δεν αποφεύγεται.
Η ουσία είναι ότι η διαχείριση αυτής της κατάστασης δεν προσφέρει κανένα όφελος πλέον για την κυβέρνηση. Το πολιτικό πρόβλημα την έχει ξεπεράσει και γι αυτό οι εναλλακτικές επιλογές της περιορίζονται δραματικά. Στην πραγματικότητα το σύρσιμο μέχρι τις επόμενες εκλογές γίνεται μονόδρομος αφού προοπτική δεν υπάρχει, η κοινωνία δεν την πιστεύει, όλα γύρω της απαξιώνονται και ισοπεδώνονται. Συνεχίζει βέβαια να διατηρεί την πλειοψηφία των 153 βουλευτών που τυπικά της επιτρέπει να κρατάει την εξουσία. Όμως ακόμη και τα κυβερνητικά ρετιρέ γνωρίζουν καλά ότι και να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, επιτυγχάνεται απλώς μια ολιγόμηνη αναβολή των εξελίξεων. Τα πράγματα θα είναι στη συνέχεια πολύ χειρότερα και ο Τσίπρας δεν μπορεί να ελπίζει ούτε στο μετεκλογικό σκηνικό των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών μήπως η Γαλλία και η Γερμανία…
Με βάση αυτές λοιπόν τις διαπιστώσεις στο Μέγαρο Μαξίμου «επικαιροποιούν» το εκλογικό τους σενάριο που γίνεται αναγκαστικό και που θα επιχειρηθεί να αλλάξει το λεγόμενο διακύβευμα για τις κάλπες ώστε να μην αφορά στενά την οικονομία και την μνημονιακή κατάσταση. Εύκολο δεν είναι καθόλου αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν έχουν και πολλές διεξόδους. Κάπως έτσι πρέπει να ετοιμαζόμαστε και για νέα υψηλές δόσεις σκανδαλολογίας επί διαφόρων θεμάτων που για την κυβέρνηση θα λειτουργήσει ως ένα τελευταίο ανάχωμα πόλωσης και συσπείρωσης του δικού της χώρου…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου