Μπούκαρε νύχτα απ” το παράθυρο για να σε ληστέψει…του αξίζει να ζει;

Πολιτισμός, λέει είναι η Συγχώρηση…
Να σε κλέβει ο άλλος κι εσύ να τον συγχωρείς…
Να τολμάει να παραβιάζει το άσυλό σου, χώρο εργασίας ή το σπίτι σου, να σε κλέβει κι εσύ να τον συγχωρείς…
Να σε φέρνει αντιμέτωπο με τον έσχατο κίνδυνο κι εσένα και την οικογένειά σου κι εσύ να τον συγχωρείς…
Να εισβάλλει στον χώρο σου λαθραία την ώρα που εσύ και η οικογένειά σου κοιμάστε, να βάζει ένα μαχαίρι στο λαιμό των παιδιών σου, της γυναίκας σου, των
γερόντων σου και να σε απειλεί με την ζωή τους να του πεις που είναι τα λεφτά…
Κι εσύ να πρέπει να τον συγχωρήσεις…
Να εισβάλλουν σε σπίτια γερόντων, να τους σαπίζουν στο ξύλο, να τους καίνε με αναμμένο σίδερο, να τους «σιδερώνουν», να τους χαρακώνουν, να τους πνίγουν λίγο λίγο, να τους σπάνε τα γέρικα κόκκαλα λίγο λίγο – νύχτα Χριστουγέννων το πιο πρόσφατο περιστατικό – για να αποκαλύψουν που είναι τα λιγοστά λεφτά της σύνταξης…
Κι εσύ, για να θεωρηθείς «πολιτισμένος» καλείσαι (από κάποιους) να τους συγχωρήσεις…και να (απο)δεχτείς τον ματωμένο, εγκληματικό υπο-(α)πολιτισμό τους…
Πατώντας πάνω σ” αυτό, κάποιοι άλλοι το μετέτρεψαν σε «αδιαφόρησε»…»αντιμετώπισε το έγκλημα με γραφειοκρατία, αδιαφορία κι επιείκεια…»
Ποιούς; αυτά τα λυσσασμένα κτήνη που ζούνε με το μαχαίρι και το αίμα…
Τον Καντάρη τον θυμάται πια κανείς;
Τον μαχαίρωσαν χαράματα, για μια φωτογραφική μηχανή…
Την ώρα που ετοιμάζονταν να πάει την γυναίκα του στο μαιευτήριο να γεννήσει…
Την Μυρτώ την θυμάται πια κανείς;
Την βιασμένη μάνα από τα πέντε αλβανικά καθάρματα (τους ληστές με τα καλασνίκωφ) την θυμάται πια κανείς;
Τους δύο νεκρούς ειδικούς φρουρούς στου Ρέντη, τους θυμάται κανείς;
Τους μαχαιρωμένους (μέσα στα σπίτια τους για να τους ληστέψουν) γέροντες και γερόντισσες, τους θυμάται πια κανείς;
Πόσους Καντάρηδες, πόσες Μυρτώ, πόσες βιασμένες μάνες και πόσους μαχαιρωμένους γέροντες και γερόντισσες μετράει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια;
Νοιάζει άραγε κανέναν από τους καθεστωτικούς υπεύθυνους; Τους διαμορφωτές κοινής γνώμης; Την «βολεμένη κοινωνία»;
Ή μήπως μας έπεισαν πως «Πολιτισμός σημαίνει να συγχωρείς όλους αυτούς τους βιαστές, ληστές και φονιάδες και να μην θυμάσαι πια τα θύματά τους»;
Πόσα απ” αυτά τα κτήνη δεν κυνηγήθηκαν, δεν συνελλήφθησαν ή συνελλήφθησαν και αφέθηκαν ελεύθεροι ή φυλακίστηκαν για λίγο και ελευθερώθηκαν για να ξανα και ξαναεγκληματίσουν;
Αλλά μάλλον το να αναρωτιέσαι κατ” αυτόν τον (θυμωμένο) τρόπο αποτελεί ένδειξη «μη πολιτισμού»…
Είπαμε, πρέπει να συγχωρείς…
Τι κι αν μιλάμε για καταιγίδα εισαγόμενης εγκληματικότητας;
Πρέπει να αδιαφορήσεις γι” αυτήν…
Τι κι αν η κοινωνία μας – όπως κάθε κοινωνία – μπορεί να διαχειριστεί και ν” απορροφήσει την «δική της αυτογενή/εγγενή» εγκληματικότητα αλλά επ” ουδενί έναν τέτοιον τεράστιο όγκο εισαγόμενης και απείρως ωμότερης, πιο πρωτόγονης και σκληρότερης εγκληματικότητας σαν αυτή που μας «φορτώθηκε»;
Απαγορεύεται να τα λες αυτά για να μην χαρακτηριστείς «απολίτιστος και φασίστας»…
Που να τολμήσεις δηλαδή να ισχυριστείς αυτό που είπα κάποτε σε μια συνέντευξη σε δύο προκλητικούς φιλοϊσλαμιστές καθεστωτικούς «μεγαλοδημοσιογράφους»…
Με ρώτησαν το εξής…ιδού περίπου ο διάλογος:
«…δηλαδή, αν εγώ μπω νυχτιάτικα στο σπίτι σας θα με πυροβολήσετε;»
«…εξαρτάται από που και πως θα μπείτε…αν μπείτε χτυπώντας την πόρτα, βεβαίως και όχι…αν όμως εισβάλλετε παραβιάζοντας το παράθυρο ή την πόρτα τότε ναι…θα σας πυροβολήσω…»
«…μα…δεν είναι λίγο ακραία σαν αντίδραση;»
«…όταν εισβάλλει κάποιος μ” αυτόν τον τρόπο είναι αποφασισμένος να διαπράξει – ή να επιφέρει εκών άκων – ακόμη και το μεγαλύτερο κακό…υπάρχουν βλέπετε άνθρωποι, οικογένεια, παιδιά που κοιμούνται μέσα σ” αυτό το σπίτι…του αξίζει λοιπόν να ζει αυτού του ανθρώπου (του οιονεί ένοπλου, αποφασισμένου και αδίστακτου εισβολέα);»
Εξακολουθώ ακόμη και σήμερα, πολύ δε περισσότερο σήμερα να λέω το ίδιο…
Στο κάθαρμα που εισβάλλει στο σπίτι σου για να κλέψει, ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙ…πρέπει να εκτελεστεί επί τόπου…
Κι αυτό πρέπει να νομιμοποιηθεί (με αντίστοιχη απελευθέρωση της νόμιμης οπλοφορίας και οπλοχρησίας)…ΠΑΡΑΥΤΑ…αλλιώς, η ίδια η πραγματικότητα θα τους «συμπαρασύρει» όλους εκεί πάνω…κοινώς, «θα πάρει πολλούς ο διάολος» όταν «ανάψει ο τόπος»….
Αλλά και περαιτέρω….
Στα κτήνη αυτά που εισέβαλλαν κατά μιλιούνια και χωρίς να μας ρωτήσουν στον τόπο μας και συγκεκριμένα σε όσους επέλεξαν έναν παραβατικό τρόπο ζωής, που κλέβουν, βιάζουν, μετέχουν μιας οργανωμένης εγκληματικότητας (φέρνοντας εδώ τα αιματηρά ήθη του τόπου τους που δεν σέβονται την ανθρώπινη ζωή), ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΟΥΝ;;;
Η δική μου απάντηση είναι ΟΧΙ…άλλωστε, αυτά ακριβώς τα ΗΘΗ που κουβαλάνε, τους δίδαξαν να μην καταλαβαίνουν «άλλη γλώσσα νουθεσίας»…παρά μόνον την «απειλή κατά της ζωής (τους)»…
Και όσο επιτείνεται αυτό το πρόβλημα της εγκληματικότητας, η απάντηση θα είναι ένα ακόμη ΗΧΗΡΟΤΕΡΟ ΟΧΙ…ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΚΤΗΝΗ…
Κι ας αφηνιάσουν όσο θέλουν μερικοί….
Κι ας με αποκαλέσουν απολίτιστο ή φασίστα…
Δεν πεθαίνουν αυτοί και οι βολεμένοι φίλοι τους…
Τα φτωχαδάκια, οι αγιάννηδες της φτωχολογιάς πεθαίνουν…κι όχι μόνον από την οικονομική κρίση αλλά κι από την εγκληματικότητα….
Δεν φτάνει που αφήσατε ξέφραγα τα σύνορα και ενθαρρύνατε την λαθροϊσλαμική εισβολή, αλλά ταυτόχρονα μειώσατε τραγικά και την δύναμη της Αστυνομίας…
Και όχι μόνον μειώσατε την αριθμητική δύναμή της, αλλά «επιτρέψατε στο οργανωμένο έγκλημα να τους σκοτώνει ατιμώρητα…αντιθέτως, τιμωρείτε αυτούς όταν αντιδρούν στον φόνο τους…με αποτέλεσμα και την ποιοτική μείωση της εναπομείνασας ισχύος της Αστυνομίας…»
Συγχαρητήρια σε όλους σας…
Είστε το ίδιο εγκληματίες με αυτά τα κτήνη, τους υπάνθρωπους που επέλεξαν την εγκληματικότητα ως τρόπο ζωής…
Αν αυτός ήταν ο σκοπός σας, τότε άξιος ο μισθός σας…
Κι όσο για τους υπόλοιπους του λαού μας που κοιμούνται ήσυχοι και βολεμένοι, ας θυμηθούν πως ίσως τώρα να μην τους αγγίζει ούτε κρίση, ούτε εγκληματικότητα – γι” αυτό και δεν ξεσηκώνονται οι φιλοτομαριστές – ίσως τώρα να μην τους νοιάζει που πλήττονται θανάσιμα, σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα οι φτωχότεροι των φτωχών της Ελληνικής κοινωνίας, αλλά να είναι βέβαιοι πως μόλις «τελειώσουν» μ” αυτούς, θα στραφούν εναντίον τους…
Και τότε, θα ζητάνε «βοήθεια» αλλά δεν θα υπάρχει κανείς να σταθεί δίπλα τους…
Αντιθέτως…
Όταν εξαχρειωμένη και εξαγριωμένη η πεινασμένη φτωχολογιά πάρει τα όπλα και ορμήσει λυσσασμένα εναντίον των πάντων, θα στραφεί κι εναντίον τους, αναπόφευκτα, θα τους θεωρήσει κι αυτούς εχθρούς…
Το ΜΟΝΟ που θα λυσσομανάει σαν σκέψη στο κεφάλι τους θα είναι το ότι «…την κρίσιμη ώρα ΔΕΝ ΤΗΣ ΣΤΑΘΗΚΑΝ…»
ΚΑΝΕΙΣ…
Κι όσο για τον «Πολιτισμό» σας, όσοι τον επικαλείστε και ζητάτε «ανωτερότητα» και «ηρεμία» ξέρετε τι να τα κάνετε…
Μια πιο «πρωτόγονη» κοινωνία εισβάλλει στην καθημερινότητά μας μέρα τη μέρα κι εξ” αιτίας σας…
Απλά την άρνηση της Ελληνικής κοινωνίας να το συνειδητοποιήσει την εκμεταλλεύονται κάποιοι άλλοι και συνεχίζουν ν” αυξάνουν την «ισχύ του προγεφυρώματός τους»…
Μέχρι να έρθει η ώρα του «αστάθμητου παράγοντα»….
Και να πάρουν φωτιά τα πάντα…
Ίσως θα έπρεπε κάποιοι επικίνδυνοι ανόητοι και τεμπέληδες της (εγχώριας) εύφορης κοιλάδας να μελετήσουν καλύτερα το «Σφαγή και Πολιτισμός»…
Μπας και θυμηθούν πως η ιστορία δεν γράφεται στις ροζ κρεβατοκάμαρες της ειρήνης αλλά στις σκοτεινές κοιλάδες του Πολέμου…
Ο οποίος είναι πάντα κάπου εκεί γύρω στις σκιές…
Κι αν δεν τον βλέπεις, πήγαινε να ζήσεις μια βδομάδα στα υπόγεια της φτωχολογιάς σαν φτωχός και θα τον νοιώσεις για τα καλά…
Εκεί θα μάθεις να «τον ακούς, να τον βλέπεις, να τον οσμίζεσαι…»
Πιθανόν, εκεί θα μάθεις ακόμη και να…»αδημονείς γι” αυτόν»…
Γιατί άραγε;





ΠΗΓΗ