Πώς είναι να γνωρίζεις έναν κατά συρροή δολοφόνο; Μαρτυρίες που κόβουν την ανάσα

Πώς είναι να γνωρίζεις κάποιον που απεδείχθη ότι ήταν δολοφόνος ή κατά συρροή δολοφόνος; Αυτό προσπάθησαν να απαντήσουν χρήστες του Reddit, που έτυχε να γνωρίζουν ανθρώπους που κάποια στιγμή αποδείχθηκε ότι ήταν ψυχροί δολοφόνοι.
«Άνθρωποι που γνώριζαν δολοφόνους και κατά συρροή δολοφόνους...Πώς αντιδράσατε όταν το μάθατε; Πώς επηρέασε τη ζωή σας;» αυτά είναι τα ερωτήματα που προσπάθησαν να
απαντήσουν οι 6.000 συμμετέχοντες.
Κάποιοι αναφέρθηκαν στον Τεντ Μπάντι ένας από τους διασημότερους κατά συρροή δολοφόνους. Θεωρείτο ιδιαίτερα γοητευτικός, όχι όμως και οι πράξεις του. Νεκρόφιλος και ιδιαίτερα βίαιος, στραγγάλιζε τα θύματά του και διαμέλιζε τα θύματά του. Είχε βιάσει και σκοτώσει τουλάχιστον 36 γυναίκες αν και η αστυνομία εκτιμά πως τα θύματά του μπορεί να ξεπερνούσαν τα 100. Εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα.
Άλλοι είπαν ότι γνώριζαν τον Τζέιμς Χολμς, τον μακελάρη του Κολοράντο που άνοιξε πυρ και σκότωσε 12 ανθρώπους και τραυμάτισε άλλους 70 σε κινηματογράφο. Ο Χολμς εκτίει ποινή φυλάκισης 3.318 ετών.
Επίσης βρέθηκαν άνθρωποι που είχαν να πουν ιστορίες για τον Έντι Ρέι Ρουθ (ο Ρουθ καταδικάσθηκε σε ισόβια) τον πρώην Αμερικανό πεζοναύτη που δολοφόνησε τον θρυλικό σκοπευτή Κρις Κάιλ, τον άνθρωπο για το οποίο ο Κλιντ Ήστγουντ σκηνοθέτησε την ταινία American Sniper.

Όμως υπήρχαν και άλλοι που γνώριζαν ποιο αφανείς δολοφόνους.
Για παράδειγμα κάποιος έγραψε: «Ο πρώην φίλος της αδελφής μου είναι στη φυλακή γιατί σκότωσε και τσιμέντωσε, μέσα σε ένα βαρέλι, την επόμενη κοπέλα του...Είναι τραγικό αυτό που συνέβη για το κορίτσι αυτό και την οικογένειά της, όμως με σοκάρει το γεγονός ότι θα μπορούσε να είναι η δική μου αδελφή. Ακόμη έχω εφιάλτες».
«Θυμάμαι πως ήταν παρανοϊκός» γράφει μια κοπέλα αναφερόμενη στον Τζέιμς Χολμς με τον οποίο φοιτούσε στο ίδιο κολέγιο.
«Την μέρα του μακελειού, τρομοκρατήθηκα...θυμάμαι ότι από το φόβο άρχισαν να χτυπούν τα δόντια μου, όπως όταν κρυώνεις πολύ...Ακόμη φρικάρω όταν θυμάμαι πως ήμασταν μαζί στα ίδια εργαστήρια και τον είχα απέναντί μου...Μπορεί να ήμασταν φίλοι, αλλά τον έβλεπα σχεδόν καθημερινά για τουλάχιστον δύο χρόνια...Το άλλο που θυμάμαι από αυτόν είναι ότι ποτέ δεν σε κοίταζε στα μάτια».
Κάποιος άλλος έγραψε ότι γνώριζε τον Τέντ Μπάντι, όπου μεταξύ των δεκάδων θυμάτων του ήταν και ένα κορίτσι 12 ετών.
«Ο Τεντ Μπάντι έβγαινε με τη θεία μου για μερικούς μήνες... Όπως μου είχε εκμυστηρευθεί η θεία μου ήταν ο πιο ευγενικός και καλός άνθρωπος που είχε συναντήσει ποτέ της».
«Όταν ο Μπάντι ήταν στη φυλακή, νομίζω στη Φλόριντα, η αγαπημένη του ρεπόρτερ ήταν η ξαδέλφη μου» γράφει ένας άλλος. «Ακόμη έχει μια χριστουγεννιάτικη κάρτα που της έστειλε...όμως λίγο πριν εκτελεστεί κάτι έγινε και της έστελνε απειλητικά μηνύματα».
«Είχα υπηρετήσει με τον Έντι Ρέι Ρούθ» γράφει ένας για τον δολοφόνο του Κρις Κάιλ και προσθέτει πως όλοι οι βετεράνοι όταν επιστρέφουν στην πατρίδα από το μέτωπο έχουν μεγάλη δυσκολία να προσαρμοστούν και χρειάζονται επαγγελματική βοήθεια κάτι που δεν γίνεται πάντα.
Ο πεζοναύτης που γράφει στο Reddit αν και δεν δικαιολογεί την πράξη του Ρουθ επιμένει στα ψυχικά τραύματα που φέρουν οι πεζοναύτες και φέρνει ως παράδειγμα το εξής: «Υπηρέτησα στην Αϊτή και ακόμη δεν μπορώ να φάω μάνγκο χωρίς να κινδυνεύω να ξεσπάσω σε λυγμούς. Η γεύση του μου θυμίζει τη πέρασα εκεί...νιώθω την υγρασία, μυρίζω τα καμμένα σκουπίδια και τα σκ..α των γουρουνιών...βλέπω καταυλισμούς προσφύγων με ανθρώπους να κρατούν ταμπέλες που γράφουν "Βοήθεια Αμερική». Ο ίδιος υποστηρίζει ότι μαζί του στην Αΐτή ήταν και ο Ρουθ.
Υπάρχουν και άλλοι που ανακαλούν παιδικές μνήμες και μιλούν για παιδιά, συμμαθητές τους, που μεγάλωσαν και διέπραξαν ανείπωτες πράξεις.
«Στο δημοτικό καθόμουν δίπλα σ' ένα παιδί που το έλεγαν Τζορτζ. Πολύ ήσυχο παιδί. Μερικές φορές μετά το σχολείο πήγαινα στο σπίτι του, ενώ η μητέρα του ήταν αναπληρώτρια δασκάλα και μερικές φορές δίδασκε στην τάξη μας. Τα χρόνια περνούν, είμαι φοιτητής στο κολέγιο και διαβάζω στην εφημερίδα "Τρία χτυπήματα και είσαι εκτός (όρος του μπέιζμπολ) Νεαρός σκότωσε την μητέρα του με ρόπαλο του μπέιζμπολ". Εάν δεν έβλεπα τη φωτογραφία μητέρας και γιου στην εφημερίδα δεν θα το πίστευα ότι πρόκειται για τον πρώην συμμαθητή μου» γράφει στο Reddit ένας ακόμη με μια τραυματική εμπειρία.
Όμως οι μαρτυρίες δεν σταματούν εδώ.
Γράφει κάποιος: «Πήγαινα στο σχολείο μ΄ένα δημοφιλές παιδί, ήταν αθλητής και φαινόταν να είναι κοινωνικός μόνο με την ομάδα του. Εκτός παιχνιδιού ήταν ιδιαίτερα κλειστός. Μια ημέρα άκουσα στις ειδήσεις πως σκότωσε τη φίλη του, την μικρή της αδελφή και την μητέρα τους. Η αστυνομία τον βρήκε να περπατά σαν χαμένος με αίματα παντού».
Άλλοι έχουν τους δολοφόνους στην οικογένειά τους.
«Μια ημέρα προσπαθούσα να φτιάξω το γενεαλογικό δένδρο της οικογένειας και ρωτούσα την μητέρα μου για διάφορα ονόματα και τη σχέση που είχαμε μαζί τους και τότε μου είπε για τη θεία Τίλι η οποία στραγγάλισε ένα μικρό αγόρι μέσα στο σαλόνι της» γράφει κάποιος.
«Όταν ήμουν 13 ετών ανακάλυψα πως τόσο ο παππούς μου, όσο και ο θείος μου είχαν σκοτώσει. Δεν γνώρισα ποτέ κανέναν τους...Ο θείος μου σκότωσε δύο ανθρώπους. Τον πρώτο τον μαχαίρωσε περίπου 80 φορές, έκοψε το λαιμό του από τη μια άκρη μέχρι την άλλη... τον κατακρεούργησε. Στη συνέχεια έγραψε κάτι στο τοίχο με το αίμα του. Το δεύτερο θύμα του ήταν μια γυναίκα που γνώρισε σ' ένα μπαρ την μαχαίρωσε περίπου 70 φορές και τη διαμέλισε» περιγράφει ένας ακόμη στο Reddit.
Για τις εμπειρίες του γράψουν και αρκετοί ψυχίατροι που εργάζονται με τέτοιου είδους άτομα που κρατούνται σε φυλακές ή σε ψυχιατρικές κλινικές.
«Κάποιοι δεν διαφέρουν καθόλου από τους φίλους σας ή τους συγγενείς σας, ενώ άλλοι που είναι πραγματικά άρρωστοι φαίνονται περισσότερο τραγικοί απ΄ότι επικίνδυνοι» γράψει ένας ειδικός από τον τομέα ψυχικής υγείας



ΠΗΓΗ