Τα φοβερά όπλα του «μαύρου θανάτου»

Το Zubr
Ο μύθος του Στάλινγκραντ, Ζάϊτσεφ
Πεζοναύτης ήταν και ο ήρωας του Σταλινγκράντ, ελεύθερος σκοπευτής Βασίλι Ζάιτσεφ, επικελευστής του στόλου του Ειρηνικού. Στα τέλη του 1942 ο Ζάιτσεφ σκότωσε 242 στρατιώτες της Βέρμαχτ, μεταξύ αυτών 11 ελεύθερους σκοπευτές και έναν γερμανό άσο, τον επικεφαλής της σχολής ελεύθερων σκοπευτών, Χάιντζ Τόρβαλντ, ο οποίος
είχε σταλεί στο Σταλινγκράντ για να τον εξουδετερώσει. Οι σοβιετικοί ελεύθεροι σκοπευτές που εκπαιδεύτηκαν από τον Ζάιτσεφ, σκότωσαν 1106 Γερμανούς.
Το οπλοστάσιο των πεζοναυτών περιλαμβάνει τα αποβατικά πλοία που μεταφέρουν τον «μαύρο θάνατο» στον τόπο των επιχειρήσεων. Τα πλοία αυτά έχουν ράμπες στην πλώρη και στην πρύμνη. Από την πρύμνη αποβιβάζονται οι πεζοναύτες, ο εξοπλισμός τους και τα οχήματα, ενώ η μπροστινή χρησιμοποιείται για απόβαση απευθείας στο νερό ή -εφόσον η ακτή προσφέρεται- στο έδαφος (η ράμπα της πλώρης εκείνη την ώρα γίνεται πλωτή). Η απόβαση μπορεί να γίνει και υπό θύελλα 4 Μποφόρ.
Το μεγάλο αποβατικό σκάφος μπορεί να μεταφέρει ένα ενισχυμένο τάγμα πεζοναυτών και 80 στρατιωτικά οχήματα, ενώ το μεσαίο έναν λόχο και 12 οχήματα. Το αποβατικό πλοίο Zubr που κινείται πάνω σε φουσκωτό στρώμα («ποδιά») είναι ικανό να διασχίσει χίλια μίλια με ταχύτητα επιβατικού αυτοκινήτου, να αποβιβάζει 360 στρατιώτες ουσιαστικά σε οποιουδήποτε είδους ακτή (είτε 10 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού/είτε 3 άρματα μάχης Τ-80 και 80 στρατιώτες), προσφέροντας στην αποβατική δύναμη κάλυψη πυρός από πολλαπλούς εκτοξευτές ρουκετών και εξάκαννα πυροβόλα. Από τις αεροπορικές επιδρομές το σκάφος και το προσωπικό προστατεύουν 4 αντιαεροπορικά συστήματα Igla.
Το Zubr είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο πλοίο με φουσκωτή ποδιά, και ένα από τα ταχύτερα. Στις δοκιμές ανέπτυξαν την ταχύτητά του ως τους 70 κόμβους (130 χλμ/ώρα), αλλά μπορεί να πάει και παραπάνω. Για την πρόωσή του το πλοίο χρησιμοποιεί τρεις αεριοστρόβιλους που δίνουν κίνηση σε τρεις έλικες αεροπορικού τύπου επιτυγχάνοντας συνολική ισχύ 36.000 ίππων. Αντίστοιχα, για την αιώρηση του σκάφους χρησιμοποιούνται τέσσερις ανεμιστήρες που παίρνουν κίνηση από δύο αεριοστρόβιλους φτάνοντας την ισχύ των 24.000 ίππων. Η διεύθυνσή του γίνεται με πηδάλιο αεροπορικού τύπου.
Το BMP-3F και το «Véna»
Στρατιωτικά γυμνάσια των Ρώσων στις συριακές ακτές
Λόγω την ιδιαιτεροτήτων των συνθηκών επιχειρήσεων, όλα τα τεθωρακισμένα των πεζοναυτών είναι πλωτά. Είναι γεγονός, ότι το δοκιμασμένο με επιτυχία από τους πεζοναύτες τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού BMP-3F (από το flot που σημαίνει στόλος) δεν μπήκε στη διαδικασία της παραγωγής. Το Κρατικό Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας «Μπάουμαν» κέρδισε τον διαγωνισμό για τη διεξαγωγή ερευνών με σκοπό τη δημιουργία του μελλοντικού οχήματος μάχης των πεζοναυτών. Αυτό, πρέπει να ικανοποιεί τις απαιτήσεις της νέας θεωρίας απόβασης «πέρα από τον ορίζοντα». Δηλαδή, οι πεζοναύτες και τα οχήματα εγκαταλείπουν το πλοίο 15-40 χιλιόμετρα και γι' αυτό το λόγο το όχημα πρέπει να διαθέτει καλά πλοϊκά χαρακτηριστικά.
Όπως αναφέρει ο γενικός σχεδιαστής του κέντρου επιστημονικών ερευνών και παραγωγής ειδικών μηχανικών κατασκευών του «Μπάουμαν», Σεργκέι Ποπόφ, «στην πραγματικότητα, πρέπει να είναι ένα ταχύπλοο σκάφος στο νερό, και ένα τεθωρακισμένο στο έδαφος. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι το ρωσικό Σώμα πεζοναυτών δεν είχε ποτέ το δικό του όχημα μάχης και γι' αυτό δεν είναι πλήρως κατανοητό, πως ακριβώς πρέπει να είναι. Ενώ, το να δημιουργήσεις ένα ανάλογο που θα βασίζεται στην εκδοχή του οχήματος ξηράς, είναι κάτι που δεν θα οδηγήσει πουθενά».
Προς το παρόν, οι πεζοναύτες χρησιμοποιούν το συνηθισμένο ΒΜΡ-3. Η δύναμη πυρός του είναι πάντως εξαιρετική: Πυροβόλο 100 χιλιοστών, εκτοξευτής κατευθυνόμενων βλημάτων, αυτόματο πυροβόλο 30 χιλιοστών και πολυβόλο. Όλα αυτά συνδυάζονται πάντως με χαμηλές αμφίβιες επιδόσεις. Ύστερα από μισή ώρα παραμονής στο νερό, ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός του BMP τίθεται εκτός λειτουργίας.
Την ισχύ πυρός των πεζοναυτών υποστηρίζει το αμφίβιων δυνατοτήτων αυτοκινούμενο πυροβόλο Véna. Ο χειρισμός του πυροβόλου 120 χιλιοστών είναι αυτοματοποιημένος, τις παραμέτρους βολής ρυθμίζει ο ηλεκτρονικός υπολογιστής του οπλικού συστήματος, ο οποίος είναι εφοδιασμένος με σύστημα πλοήγησης για προσαρμογή στην τοποθεσία που επιχειρεί. Το υψηλής εκρηκτικότητας βλήμα του Véna μπορεί να συγκριθεί σε ισχύ με τα πυρομαχικά διαμετρήματος 152-155 mm.
Το απόλυτο όπλο, οι πεζοναύτες
Το πιο απειλητικό όπλο του Σώματος πεζοναυτών, όμως, είναι οι ίδιοι. Σύμφωνα με τους άγραφους κανόνες, ο πεζοναύτης πρέπει να είναι έτοιμος για μάχη σε οποιοδήποτε από τα τρία περιβάλλοντα: Στη γη, στη θάλασσα και στον αέρα. Είναι το πιο ολιγάριθμο στρατιωτικό Σώμα με τον συνολικό αριθμό των τμημάτων του -στον καθένα από τους ρωσικούς Στόλους- να μην είναι μεγαλύτερος από 12,5 χιλιάδες. Όμως, ένας λόχος πεζοναυτών αξίζει περισσότερο από ένα συνηθισμένο σύνταγμα Πεζικού. Προκειμένου να τονιστεί ο επίλεκτος χαρακτήρας του Σώματος πεζοναυτών, το προσωπικό του διαθέτει ξεχωριστές φόρμες: Μαύρο μπερέ, μαύρο σακάκι, φανέλα με οριζόντιες άσπρες-μπλε γραμμές, παντελόνι με ίσιο κόψιμο και μπότες.
Κύρια αποστολή των πεζοναυτών είναι να καταλάβουν προγεφύρωμα στην ακτή. Ο «μαύρος θάνατος» καλείται συχνά να εκτελέσει τις πιο δύσκολες πολεμικές αποστολές, ακόμη και μακριά από τη θάλασσα. Για παράδειγμα, στη διάρκεια της εφόδου του Γκρόζνι τον Ιανουάριο του 1995, την κατάληψη του μεγάρου του τσετσένου οπλαρχηγού Ντουντάγεφ ανέθεσαν στους πεζοναύτες του Βόρειου στόλου. Και το πρώτο ρωσικό σύμβολο που εμφανίστηκε ως σημαία στο αέτωμα του μεγάρου, ήταν η ριγέ άσπρη-μπλε φανέλα του υπολοχαγού Ίγκορ Μπορίσεβιτς.


 ΠΗΓΗ