Τρεις λόγοι που δεν «στέκει» η αυτοκτονία του πιλότου της Germanwings

 


Yπονοεί απόπειρα συγκάλυψης
Νέα διάσταση δίνει στο θρίλερ με την υπόθεση του Αντρέας Λούμπιτζ, του συγκυβερνήτη του Airbus της Germanwings, που το γαλλικό εισαγγελικό πόρισμα έδειξε αρχικά ως υπεύθυνο για την συντριβή του αεροσκάφους που στοίχισε τη ζωή σε 149 άτομα.
Όπως εξηγεί ο Ζεράρ Αρνού, o επί 18 έτη πιλότος της Air France αλλά και εκπρόσωπος της Γαλλικής Επιτροπής Παρακολούθησης Ασφάλειας
Πτήσεων (Comité de Veille pour la Sécurité Αérienne), υπάρχουν τρεις μεγάλες ασάφειες σχετικά με το πόρισμα του εισαγγελέα της Μασσαλίας, Μπρις Ρομπέν, ο οποίος πολύ γρήγορα έσπευσε να αποδώσει το συμβάν σε «αυτοκτονία του Λούμπιτζ».
Μάλιστα, ο Αρνού υπονοεί πως ίσως να υπάρχει και μια απόπειρα συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών του δυστυχήματος, μια προσπάθεια που ίσως να άπτεται με το ζήτημα των οικονομικών αποζημιώσεων.
Τα τρία στοιχεία που δεν «κάθονται» καλά σύμφωνα με τον Αρνού είναι τα εξής:
1. Η καταγραφή της ανάσας του Λούμπιτζ: Ο Αρνού υποστηρίζει πως, μετά από 18 χρόνια ως πιλότος τέτοιου αεροσκάφους, είναι ρητά και κατηγορηματικά βέβαιος πως ο ισχυρισμός του Ρομπέν πως «στο μαύρο κουτί του αεροπλάνου ακουγόταν η ανάσα του Λούμπιτζ» δεν ευσταθεί.
Ο λόγος είναι ότι ο περιβάλλοντας χώρος του πιλοτηρίου του συγκεκριμένου Airbus 320 είναι τόσο θορυβώδης κατά την ώρα της πτήσης, ώστε ακόμη και οι κυβερνήτες για να συνομιλήσουν μεταξύ τους χρησιμοποιούν τα ακουστικά με μικρόφωνο που φέρουν επάνω τους. «Σας διαβεβαιώνω πως η ανάσα του συγκυβερνήτη δεν θα μπορούσε να ακουστεί», λέει ο Αρνού.
2. Ο ήχος από το κουμπί πορείας καθόδου: Ο Ρομπέν ισχυρίζεται στο πόρισμα του πως ακούγεται το «μπιπ» που κάνει το κουμπί το οποίο πάτησε ο Λούμπιτζ προκειμένου να μπει το αεροσκάφος σε πορεία καθόδου και να συντριβεί στις πλαγιές των Άλπεων. «Σας διαβεβαιώνω πως το συγκεκριμένο κουμπί είναι άηχο όταν πατιέται, δεν κάνει κανέναν απολύτως θόρυβο», τονίζει ο Αρνού.
3. Ο ήχος από την πληκτρολόγηση του κωδικού ασφαλείας στη πόρτα του κόκπιτ: Η τρίτη «ανωμαλία» του εισαγγελικού πορίσματος έγκειται στον ήχο της πόρτας του πιλοτηρίου. Όταν κάποιος είναι έξω από το κόκπιτ και αναγκάζεται να πληκτρολογήσει χειροκίνητα τον κωδικό ασφαλείας για να εισέλθει (στην περίπτωση που δεν του ανοίγει ο άλλος συγκυβερνήτης μέσα από το πιλοτήριο), τότε ακούγεται κάθε τριάντα δευτερόλεπτα ένας πολύ δυνατός ήχος που είναι αδύνατο να μην καταγράφει από το μαύρο κουτί.
Όμως ο εισαγγελέας Μπρις Ρομπέν δεν ανέφερε κανέναν απολύτως ήχο να ακούγεται από την απόπειρα του κυβερνήτη να εισέλθει στο πιλοτήριο, κάτι που από μόνο του θα αποτελούσε ικανό επιχείρημα για το ότι ο πιλότος όντως είχε κλειδωθεί απ” έξω. Δηλαδή, ο Ρομπέν άκουσε την ανάσα του Λούμπιτζ, αλλά όχι τον συριστικό ήχο της πόρτας του πιλοτηρίου;
Ο Αρνού αφήνει αιχμές για τη σκοπιμότητα συγκάλυψης του δυστυχήματος και μιας απόπειρας να αποδοθεί σε αιτίες που είναι διαφορετικές από την πραγματικότητα.
Οπότε εδώ έγκειται το ερώτημα: γιατί άραγε ο Γάλλος εισαγγελέας βιάστηκε μέσα σε ένα 48ωρο από το δυστύχημα, να το αποδώσει σε αυτοκτονία του Λούμπιτζ; Ποιον βόλευε η υπαιτιότητα του πιλότου;
Τα Γαλλικά ΜΜΕ αναρωτιούνται μήπως η ίδια η Lufthansa και η ασφαλιστική της εταιρία πίεσαν τις γαλλικές εισαγγελικές αρχές να προλάβουν να ρίξουν την ευθύνη στον Λούμπιτζ, επειδή με τον τρόπο αυτό η ευθύνη θα έπεφτε αλλού και οι αποζημιώσεις σε συγγενείς θα ήταν μικρότερες;
Ο αερομεταφορέας θεωρείται πάντα ως ο πρώτος υπεύθυνος όταν υπάρχει δυστύχημα. Ωστόσο, αν ισχύσει η θεωρία ότι ο συγκυβερνήτης αυτοκτόνησε, τότε η Lufthansa έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί ότι είναι δική της ευθύνη, καθώς το δυστύχημα δεν προκλήθηκε από δική της αμέλεια αλλά οφείλεται αποκλειστικά σε κάποιον τρίτο που απλώς επέλεξε να αυτοκτονήσει.
Έτσι, οι ασφαλιστικές εταιρείες μπορεί να αθωώσουν την εταιρεία-πελάτη τους (τη Lufthansa) και να μειώσουν κατά πολύ τις αποζημιώσεις.


 Κωνσταντίνος Τσάβαλος

ΠΗΓΗ