«Δεν θα γυρίσω να πάρω την Αννα. Δεν έχω λεφτά να την μεγαλώσω» - Το σημείωμα άνεργης μάνας στους νηπιαγωγούς της κόρης της Πηγή: «Δεν θα γυρίσω να πάρω την Αννα. Δεν έχω λεφτά να την μεγαλώσω» - Το σημείωμα άνεργης μάνας στους νηπιαγωγούς της κόρης της

Μια σπαρακτική ιστορία μητέρας που δεν μπορούσε να ζήσει το παιδί της αποκαλύπτεται σήμερα, φανερώντας τις κρυφές ιστορίες της οικονομικής κρίσης που περισσότερο παρά ποτέ συναντάμαι πλεόν στα πολύτιμα χωριά SOS. Eκεί, γονείς κάτω
από το όριο της φτώχιας αφήνουν με ευγνωμοσύνη και τα παιδιά τους με την ευχή να είναι αυτό προσωρινό.
Η περιγραφή της Μαρίλης Μαργωμένου σήμερα στην Καθημερινή, δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο: «Η Αννα ήταν ακόμα στον παιδικό σταθμό. Είχε πάει απόγευμα και η μαμά της δεν είχε εμφανιστεί. Οι νηπιαγωγοί δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ωσπου το κοριτσάκι έβγαλε κάτι απ' την τσέπη του. Ηταν ένα σημείωμα: «Δεν θα γυρίσω να πάρω την Αννα. Δεν έχω λεφτά, δεν μπορώ να τη μεγαλώσω. Συγγνώμη. Η μαμά της». Οι νηπιαγωγοί κάλεσαν την Εισαγγελία και αυτός έστειλε το παιδί στα χωριά SOS.
Είναι μια από τις ιστορίες που αφηγήθηκε ο υπεύθυνος της κοινωνικής υπηρεσίας στα Παιδικά Χωριά SOS κ. Σιφνιός. Συνολικά 500 γονείς έχουν στείλει τα παιδιά του λόγω της κρίσης στα χρονιά, ενώ μέχρι πριν από δύο χρόνια το 95% των παιδιών που έφταναν στα χωριά SOS ήταν θύματα κακοποίησης. Ηταν δηλαδή εντελώς διαφορετική η συνθήκη που τα ανάγκαζε να χωριστούν από την οικογένειά τους.
Και συνεχίζει το συγκλονιστικό ρεπορτάζ της Μαρίλης Μαργωμένου:
«Η κυρία Μαρίνα εδώ και 19 χρόνια είναι μητέρα στα Χωριά SOS. Εκείνη ζει την ιστορία από την άλλη πλευρά. «Το καινούργιο παιδάκι το φέρνει στο σπίτι μας η μαμά του», λέει. «Του δείχνει το κρεβάτι του, του δείχνει το δωμάτιό του, του δείχνει εμένα. Και μετά, «σ' αγαπάω» λέει, και φεύγει. Και το παιδάκι μένει στην πόρτα». Το ακούω στη φωνή της. Η κυρία Μαρίνα κάνει προσπάθεια για να συνεχίσει. «Κανένα τους δεν φωνάζει», λέει. «Στέκονται στην πόρτα και κοιτάζουν μέχρι να χαθεί η μαμά τους. Αν είναι αδελφάκια, δύο ή πιο πολλά, εκείνο το βράδυ δεν μπορείς να τα χωρίσεις. Τα βάζεις το καθένα στο κρεβάτι του και δέκα λεπτά μετά γίνονται ένα κουβάρι, μαζεύονται όλα μαζί ξανά, να αγγίζουν το ένα το άλλο».

πηγη

iefimerida